7 ขั้นตอนไปสู่ความสุขที่แท้จริง: ดูให้น้อย ทำให้มาก

เดี๋ยวนี้คนเราโหยหาแต่ความสุข จะทำอย่างไรให้สุขเยอะ ๆ ทุกข์น้อย ๆ แต่หลงลืมไปว่าจริง ๆ แล้วความสุขไม่ใช่สิ่งที่ได้มายากเย็นอะไรเลย..

แค่ต้องเข้าใจว่าความสุขคืออะไร..แค่นั้นก็มีความสุขง่าย ๆ รอบตัวได้แล้ว

ความสุขมักเป็นอะไรที่เรามองไกลเกินตัวเสมอ มองว่าต้องมีอันโน้น ต้องได้อันนี้ถึงจะมีความสุข ทั้งที่ความเป็นจริงแค่ไม่ต้องเดือดเนื้อร้อนใจ ไม่ต้องทุกข์ร้อน แค่นี้ก็มีความสุขมากพอแล้ว

แล้วความสุขที่แท้จริงอยู่ที่ไหน จะทำอย่างไรให้มีความสุขได้อย่างยั่งยืนและแท้จริง ง่าย ๆ แค่ 7 ขั้นตอนนี้ ถ้าทำได้! คุณก็จะพบกับความสุขที่แท้จริง

1. คิดให้น้อย รู้สึกให้มาก

2. หน้าบึ้งให้น้อย ยิ้มให้มาก

3. พูดให้น้อย ฟังให้มาก

4. ตัดสินให้น้อย ยอมรับให้มาก

5. ดูให้น้อย ทำให้มาก

6. บ่นให้น้อย ซาบซึ้งให้มาก

7. กลัวให้น้อย รักให้มาก

ดูให้น้อย ทำให้มาก

เดี๋ยวนี้คนเราหมกตัวอยู่กับการดูมากเกินไป ดูโทรทัศน์ ดูหนังอะไรไปตามเรื่องตามราว แต่ตอนนี้ยิ่งดูกันหนักขึ้น จากแค่ทีวีที่เคยมาดึงดูดความสนใจ เปลี่ยนเป็นโทรศัพท์มือถือหรือสมาร์ทโฟนที่เข้ามาอิทธิพลกับการดูมากขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้เราแทบทุกคนเสพติดกันตลอดเวลา 

การ “ดู” มาก ๆ ไม่ใช่ไม่ดีเสมอไป เพราะการดูก็เป็นการเพิ่มพูนความรู้ที่ดีอย่างหนึ่ง ทำให้ได้รับรู้ข้อมูลข่าวสารมากมาย แต่ที่ต้องให้ลดการ “ดู” ลง เพราะถ้ามัวแต่ “ดู” อย่างเดียว ไม่มีกระบวนการคิด วิเคราะห์ และลองมือทำเลย ต่อให้ดูมากแค่ไหนก็แทบไม่มีประโยชน์อะไรเลย

อย่าลืมว่าคนที่ลงมือ “ทำ” มักจะประสบความสำเร็จมากกว่าคนอื่นเสมอ เพราะไม่ต้องเสียเวลา เปลืองแรงที่จะตอบโต้กับใครหรืออะไร พอใช้ความคิดที่ผ่านการตริตรองมาเป็นอย่างดีแล้ว ก็ลงมือทำได้ทันที 

พอเปลี่ยนจากพฤติกรรมการ “ดู” มาเป็นการลงมือ “ทำ” ก็ทำให้ทำได้เยอะ และเห็นผลมาก ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลกเลย ใครที่ลดการพูดให้น้อยลง ลดการดูให้น้อยลง เปลี่ยนมาคิดและทำแทน ก็มักจะประสบความสำเร็จมากกว่าคนอื่นเสมอ

เรื่องนี้จะไม่มีประโยชน์อะไรเลย ถ้าคุณแค่ดูหรือไล่อ่านไปเรื่อย ๆ แต่ไม่ได้ลงมือ “ทำ” บางสิ่งบางอย่างให้เกิดขึ้นเลย อย่าลืมว่าคนเรามักถูกดึงดูดด้วยสิ่งที่ไม่ดีเสมอ ถ้ามัวแต่พูดเยอะ คิดน้อย และดูโน่นดูนี่ โดยไม่ทำอะไรเลย ก็มีแต่จะทำให้ตัวเองต่ำต้อยและเป็นทุกข์

เพราะฉะนั้นถ้าอยากมีความสุขก็ต้องรู้จักเปลี่ยนตัวเอง..การ “ดู” จะไม่มีประโยชน์อะไรเลย ถ้าไม่ “ทำ”