ว่าด้วยเวลา | พศิน อินทรวงค์

เวลาได้มา คือเวลาแห่งความไม่ประมาท
เวลาเสียไป คือเวลาแห่งการเรียนรู้สัจจะ

เวลาถูกชม คือเวลาแห่งการฆ่าความหลงตนเอง
เวลาถูกด่า คือเวลาเห็นแห่งการมองมุมต่าง

เวลาสำเร็จ คือเวลาแห่งความปล่อยวาง
เวลาล้มเหลว คือเวลาแห่งการลุกขึ้นสู้

เวลาร่ำรวย คือเวลาแห่งการเสียสละ
เวลายากจน คือเวลาแห่งการฝึกปรือความเพียร

เวลาอยากได้ คือเวลาแห่งการเห็นกิเลส
เวลาเบื่อหน่าย คือเวลาแห่งการเห็นความจริง

เวลาอยู่ท่ามกลางผู้คน คือเวลาแห่งการรับฟัง
เวลาอยู่ลำพัง คือเวลาแห่งการวิเคราะห์ตนเอง

เวลารื่นเริง คือเวลาแห่งการสำรวม
เวลาเงียบงัน คือเวลาแห่งความเบิกบานยินดี

เวลาได้ยศ คือเวลาแห่งการวางตนให้ต่ำ
เวลาเสื่อมยศ คือเวลาแห่งการยกใจให้สูง

เวลาสุข คือเวลาแห่งการเพ่งสังเกต
เวลาทุกข์ คือเวลาแห่งการบ่มเพาะปัญญา

เวลาทำงาน คือเวลาแห่งการขัดเกลากิเลส
เวลาพักผ่อน คือเวลาแห่งการทำความสงบ

เวลามีชีวิต คือเวลาแห่งการเตรียมตัวตาย
เวลาตาย คือเวลาแห่งการมีชีวิตใหม่

เวลามีเวลา คือเวลาที่ต้องใช้เวลาให้เป็นประโยชน์

เวลาหมดเวลา คือเวลาที่ไม่ได้เป็นของเราอีกต่อไป !!!