Zombie boys ระบบตามล่าฮาเร็มหนุ่มซอมบี้ {E-book}

ข้อมูลเบื้องต้น

เป๊กกี้ เทยสาวนักสู้ใจงามผ่อง ได้ให้ความช่วยเหลืออาแปะแก่ ๆ คนหนึ่ง

แต่อาแปะดันเป็นเซียนวิเศษจำแลงมา บอกว่าจะให้พรตอบแทนความดี 2 ข้อ

เธอขอความเป็นหญิงสวยระเบิดเถิดเทิง และฮาเร็มหนุ่มหล่อไปอย่างไม่หวังอะไร

แต่กลับได้ตื่นขึ้นมาในร่างใหม่เป็นชะนีน้อยสาวสะพรั่ง งามปิ๊งวิ้งวับสมปรารถนา

แถมมีระบบมาชี้นำภารกิจไปตามหาหนุ่มหล่อทั้ง 7 คน 7 ทรงอีกต่างหาก

ทุกอย่างเกือบเริ่ดเป๊ะปังครบพร้อม ถ้าไม่ติดที่ระบบดันมีชื่อธีมว่า…

“Zombie boys ระบบตามล่าฮาเร็มหนุ่มซอมบี้”

พุทธโธ่ พุทธธัง! อีเป๊กคนสวยงานเข้า!

ซอมบี้ก็กลัว ผัวหล่อก็อยากได้ เดี๊ยนขอสู้ตายค่าาา!

เทรลเลอร์นิยายในรูปแบบอนิเมชั่นค่า!

ลิ้งนี้ไป E-book แบบ Set ได้ 6 เล่มในราคาที่ถูกกว่าซื้อแยกค่า

E-book เล่ม 1 (ตอนที่ 1-52)

E-book เล่ม 2 (ตอนที่ 53-104)

E-book เล่ม 3 (ตอนที่ 105-156)

E-book เล่ม 4 จบ (ตอนที่ 157-219)

E-book เล่มพิเศษ (15 ตอนแต่จุกมาก ความยาวเท่าเล่ม 1)

นิยายในซีรีส์เดียวกัน (เรื่องของไอ้หมา เพื่อนเป๊กกี้จ้า)

Up Pee boy ระบบหนึ่งช่วงฉี่ เปลี่ยนอัปรีย์เป็นคีย์แมน (ชีบั่นเถา)

ไอ้เตี้ยบ้านจน รูปไม่หล่อ พ่อไม่มี ชีวิตอัปรีย์ อยากได้ความรักดี ๆ ก็โดนแกง

แล้วระบบหนึ่งช่วงฉี่นี่มันอะไรกัน ฉันจะแปลงร่างได้ทุกครั้งที่ฉี่ แล้วกลายเป็นคีย์แมนของเรื่องนี้นะเหรอ?

ข้อควรรู้ก่อนอ่าน (รบกวนสละเวลาเข้าดู 1 นาทีจ้า)

ข้อมูลเบื้องต้นก่อนผจญภัยไปกับเรื่องราว

1.นางเอกสาย ‘ระรื่น’ เพราะเธอไม่ใช่สาวน้อยอ่อนเดียงสา แถมยังโหยหาความแนบชิดสนิทใกล้อย่างแรงกล้า บางหนุ่มเธอจะรุกอย่างกล้าหาญ บางหนุ่มเธอจะตั้งรับอย่างมีชั้นเชิง ฉะนั้นแล้วบอกเลยว่ารุกรับกันอย่างสนุกสนาน

2.ผู้หนุ่มทั้ง 7 เป็นงานพรีเมี่ยมหลากสไตล์ ทุกคนมีบุคลิกลักษณะเฉพาะของตนเอง

3.หากนางเอกเป็นดวงอาทิตย์ หนุ่มแต่ละคนก็ไม่ใช่แค่ดาวหางเหวี่ยงมาชนแล้วผ่าน แต่ทุกคนเป็นดาวเคราะห์ที่โคจรรอบตัวเธอไปพร้อมกับหมุนรอบตัวเอง ฉะนั้นนี่คือ “ฮาเร็มแท้” ลงเรือลำไหนก็พุ่งไปถึงฝั่ง ไม่มีใครพลัดตกเรือแน่นอนจ้า

3.มีบทวาบหวิวหวานชื่นแน่นอน หากแต่นิยายเรื่องนี้มิใช่กล่าวเน้นเรื่องเพศอย่างเดียว ผู้เขียนกล้าการันตีเต็มปากว่าได้บอกเล่าเรื่องราวดี ๆ ของกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งซึ่งรอดชีวิตมาในโลกอันล่มสลาย จึงก่อเกิดความผูกพันกันอย่างแนบแน่นทั้งกายและใจ

4.นิยายคือนิยาย ชีวิตจริงคือชีวิตจริง ผู้เขียนมิได้สนับสนุนให้ผู้อ่านมีความประพฤติมากรักหลายใจ หากแต่รูปแบบความรักที่นำเสนอในเรื่องนี้ เรียกว่า Polyamory คือความสัมพันธ์ที่มีคนรักมากกว่าสองคนในเวลาเดียวกัน โดยที่ทุกฝ่ายต่างรับรู้และยอมรับสถานะความสัมพันธ์ ไม่ถือว่ามีใครนอกใจ เพราะต่างรับรู้กันทุกฝ่าย

ถ้าพร้อมแล้ว ก็ขอเชิญทุกท่านร่วมผจญไปกับนิยายเซอร์ไววัลสุดแตกตื่นซึ่งมาพร้อมกับความหื่นเลยค่า!

เทรลเลอร์นิยายแบบอนิเมชั่นค่า

บทนำ ตัวแทนแห่งดาวลูกไก่ จะควักไส้แกเอง!

ห้องน้ำของโรงเรียนมัธยมชายล้วนเป็นสถานที่ไม่พึงประสงค์ เพราะนอกจากจะเหม็นทั้งกลิ่นฉี่และบุหรี่ ที่นี่ยังนับเป็นห้องเชือดสำหรับชนชั้นอ่อนแอ

เหมือนอย่างเด็กหนุ่มนาม ‘กุญแจ’ เขาเป็นแค่เจ้าเตี้ยผอมซีดที่ต้องยืนตัวลีบแทบหลอมไปกับกำแพง เพราะถูกต้อนเข้าห้องเชือดแห่งนี้ด้วยรุ่นพี่สามคน ผู้เป็นหัวโจกคีบบุหรี่ติดไฟแดงวาบ ๆ อัดมะเร็งเข้าปอดก่อนพ่นควันใส่เต็มหน้าเขาพลางเอื้อมมือกระชากคอเสื้อ

“ไอ้เตี้ยหมาตื่น! มึงจะส่งเงินมาเอง หรือจะให้กูลงไม้ลงมือ”

กุญแจทำใจดีสู้เสือ เชิดตอบเสียงสั่น “ไม่มีให้โว้ย! วันก่อนพวกมึงก็เอาไปแล้วไง”

“เดี๋ยวนี้มึงกล้าเถียงเรอะ”

ผัวะ!

หมัดเน้น ๆ อัดเข้ากลางท้องเด็กหนุ่ม เขาร้องอ๊อกแล้วเข่าทรุดลงไปกองกับพื้น ก่อนจะถูกจิกหัวขึ้นมาขู่กรรโชกซ้ำ “มึงจะจ่ายดี ๆ หรือจะให้กูเอาบุหรี่จิ้มลูกตามึง!” สิ้นคำก้นบุหรี่ร้อนฉ่าขยับเข้ามาใกล้ ผู้เป็นเหยื่อเบือนหน้าหนีพร้อมทั้งครางโอดโอยด้วยความเจ็บปวด คิดแล้วว่าวันนี้คงไม่รอดพ้นที่จะต้องเสียเงินค่าขนมไปโดยไร้ประโยชน์

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะดังมาจากหน้าประตูห้องน้ำที่ถูกล็อกไว้ หนึ่งในนั้นจึงตะโกนตอบ

“ไม่ว่างโว้ย ไปเข้าที่อื่น”

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

อีกฝ่ายยังคงไม่เลิกรา แถมเคาะแรงกว่าเดิม ทำให้หัวโจกเด็กเกเริ่มรำคาญ ตวาดตอบเสียงเหี้ยม

“มึงไสหัวไปเลยนะถ้าไม่อยากเจอดี!”

เหมือนจะได้ผล เสียงเคาะเงียบหายไปแล้ว มันจึงหันกลับมาจัดการกับเหยื่อต่อ

“เอาล่ะ! กูจะไม่พูดซ้ำอีก มึงรีบส่งเงิน…”

ตู้มมม! บานประตูถูกชกทะลุ ไม้แตกแหกกระจุยออกมาเป็นรูขนาดเท่ากำปั้น

“เฮ้ย! มึงกล้าลองดีกับรุ่นพี่เรอะ!”

กุญแจที่นั่งทรุดอยู่เห็นมือลอดผ่านเข้ามาจากรู บิดเปิดกลอนด้านในอย่างรวดเร็ว

บานประตูถูกผลักออกส่งเสียงแอ๊ดยาวสะเทือนหู เผยให้เห็นบุคคลที่ยืนอยู่เบื้องหลัง ซึ่งสามารถเห็นได้เพียงตั้งแต่ช่วงคอลงไป เนื่องเพราะผู้มาเยือนสูงเสียยิ่งกว่าขอบประตูบน เสื้อผ้าบนร่างบ่งบอกสถานภาพนักเรียน แต่เรือนร่างกำยำล่ำสันราวนักมวยอาชีพ ดังนั้นแม้ยังไม่เห็นหน้าถนัด ก็ยังสามารถก่อความสะพรึงจนขนหัวนักเลงทั้งหลายลุกชัน

“ค…ใครวะ!” ตัวหัวโจกปากสั่นแต่ยังแผดเสียงเข้าสู้ “มึงเป็นใคร ?”

“ฉันน่ะหรือ…” ผู้มาเยือนขยับกาย ค้อมศีรษะลอดใต้ประตู ก้าวเข้ามาพลางเอี้ยวขยับคอจนเสียงกระดูกลั่นดังกรึบ พาให้ทุกคนต่างตะลึงลาน จ้องหัวเกรียนขาวสามด้านซึ่งหาญหนีบกิ๊บตัวจ้อยไว้บนปอยผม คิ้วคู่อันกันมาโก่งงามพร้อมแผงขนตางอนจากพลังมาสคาร่าติดแน่น 24 ชม. โหนกแก้มกว้างปัดบลัชออนชมพูระเรื่อ ขัดกันอย่างถึงที่สุดกับช่วงไหล่กว้างผายผึ่ง

สองมือซึ่งมีเล็บยาวเคลือบสีมุกยกประสานไขว้ไว้บนหน้าอกอย่างมีจริต

‘เธอ’ เชิดหน้าพลางประกาศตัวอย่างโอ่อ่า

“ฉันก็คือสาวน้อยแสนน่ารักผู้พิทักษ์ความยุติธรรมยังไงล่ะ!”

“เป๊กกี้! ช่วยด้วย” กุญแจร้องลั่น น้ำตาไหลพรากด้วยความดีใจ

“อีกะเทยนักฆ่า!” หัวโจกร้องลั่น มือไร้แรงจนบุหรี่ร่วงพื้น

“อีบ้าหมื่นแรงม้า!” นักเลงคนที่สองแหกปาก ขยับถอยไปอย่างสะพรึง

“อีห่าจากอเวจี” นักเลงคนที่สามลนลาน พุ่งพรวดหนีเข้าประตูส้วม

เป๊กกี้แสยะยิ้มแบบอัศวินสาวผู้อ่อนหวาน

“ในฐานะตัวแทนแห่งดาวลูกไก่ ฉันจะแหวกไส้พวกแกเอง!”

และแล้วเสียงโหยหวนก็ดังระงมไปทั่วห้องน้ำชาย ที่ถูกปิดตายซ่อมบำรุงไปนานนับสัปดาห์ต่อจากนั้น

ตอนที่ 1 เล่นบาสต้องแข่งทำแต้ม แต่อยากถูกหอมแก้มล่ะต้องทำไง ?

หลังเวลาเลิกเรียน ที่สนามกีฬามีนักเรียนแย่งจับจองพื้นที่กันขวักไขว่

เป๊กกี้จะไปไหนได้นอกจากข้างสนามบาส เหล่านักเรียนชายล้วนที่กำลังซ้อมแข่งถึงกับร้อนสันหลังวาบเมื่อเผชิญกับสายตาหยาดเยิ้มจ้องจับ ทว่าไม่มีผู้ใดกล้าออกปากไล่ ด้วยกลัวว่าเธอจะเปลี่ยนจากเฝ้าดูนิ่ง ๆ ไปเป็นอย่างอื่นที่น่าสะพรึงกลัวกว่า

“เฮ้อ…” กะเทยร่างใหญ่ระบายลมหายใจอย่างเปี่ยมสุข สองมือรองใต้คาง มองเหล่าหนุ่มนับสิบซึ่งเสื้อเปียกเหงื่อชุ่มโชก รำพันกับเพื่อนที่นั่งทำการบ้านอยู่ด้านข้าง “ไอ้หมา…ฉันอยากเกิดเป็นลูกบาสว่ะ”

กุญแจเงยหน้าขึ้นจากหนังสือในมือ “อยากถูกผู้ชายรุมว่างั้น?”

“เออ! แกดูสิ เบอร์ห้าก็หล่อ เบอร์สามก็น่ารัก เบอร์แปดยิ่งฮอตเว่อร์ ใจเหลววว…” เป๊กกี้ตาละห้อย มองดูหนุ่ม ๆ แล้วน้ำลายแทบไหล “ถ้ามีกลุ่มผู้งานดีมารุมแย่งฉันเหมือนลูกบาสนั่น ฉันคงฟินจนนอนตายตาหลับพริ้ม สู่แดนสุขาวดีอย่างสงบ”

“แกก็คงต้องแปลงร่างว่ะ แปลงเป็นสาวสวย ๆ แบบที่พวกนั้นชอบ”

แววตาเป๊กกี้เปล่งประกายมุ่งมั่น “ฉันก็ว่าจะผ่ากีในอนาคตนะ”

เพื่อนหนุ่มตัวเล็กส่ายหัวดิก “ต่อให้แกโตไปมีกี ก็ไม่ใช่ว่าจะจบ ผู้ชายส่วนมากชอบสาวตัวน้อยน่ารักนะ แกหุ่นทรงมาพร้อมหักคอคนขนาดนี้ คงต้องใช้ความพยายามเยอะ ๆ หน่อยว่ะ”

“แกขัดฝันหวานฉันอยู่นะโว้ย!” กะเทยสุดสวยค้อนวงใหญ่ ก่อนจะเชิดหน้าขึ้นอย่างแน่วแน่ “ถ้าหาผัวไม่ได้จริง ๆ ฉันก็แค่หมั่นทำงานให้ร่ำรวยแล้วซื้อกินเอา ถ้ามีเงินล่ะก็…จะซื้อแบบเดี่ยว คู่ หมู่ ยังไงก็ได้ เงินทำได้ทุกอย่าง!”

“มีผัวเป็นหมู่คณะ นี่หรือความฝันแก?” กุญแจหัวเราะขณะก้มหน้าเขียนการบ้านต่อ

“ใช่! ความฝันอันสูงสุดเลย” เป๊กกี้มโนตาหวานเยิ้ม จมในภวังค์อีกครู่ก่อนค่อยพูดอย่างเพิ่งนึกขึ้นได้ “แต่ฉันมีฝันสำรองหลายอันดับว่ะ พลาดเบอร์หนึ่งยังมีเบอร์สอง แล้วแกล่ะไอ้หมา แกฝันอยากมีชีวิตยังไง”

“ไม่รู้ว่ะ แค่ทำให้แม่ไม่ผิดหวังก็พอ”

“แหม แต่แกก็ขยันนะ ขยันกว่าฉันอีก แม่แกไม่ผิดหวังหรอกน่ะ” เธอควักกระจกพกออกมาเปิดตรวจความงาม กรีดนิ้วจัดกิ๊บบนผมให้ได้มุม ต่อด้วยควักลิปออกมาเติมปาก

“แล้วความฝันอันดับอื่น ๆ ของแกคืออะไรวะ?” กุญแจถามอย่างสงสัย

เป๊กกี้ปิดฝากระจกดังฉับ จือปากสีชมพูหวานกระซิบ “แกรู้แล้วเหยียบไว้ล่ะ ฉันไปสมัครเข้าโรงเรียนสอนทำผมแล้ว สักวันฉันจะเป็นช่างผมชื่อดังระดับเวิลด์คลาส ที่ดาราฮอลลีวู้ดต่างมาแย่งจองคิวจนแน่นขนัด”

“เรอะ!” ไอ้หมามีสีหน้าตื่นเต้นไปด้วย “แล้วแกจะไปอยู่นอกเลยหรือเปล่า”

“ไม่รู้ว่ะ อาจจะไป ๆ มา ๆ ก็ได้” เธอจินตนาการถึงอนาคตอันสดใสด้วยดวงตามีไฟโชติช่วง “แต่ไม่ว่ายังไง ฉันอยากอยู่ที่ไทยมากกว่า เพราะส้มตำปูปลาร้านัวที่สุดแล้วว่ะ”

“โหย คุณนายเป๊กกี้จะทั้งสวยทั้งรวยแล้วสิทีนี้”

“สมพรปาก สาธู้วววว!” สาวร่างไม่น้อยพนมมือท่วมศีรษะ หัวร่อคิกคักกับเพื่อนอย่างถูกใจ

วัยมัธยมเป็นวัยแห่งความฝันอันแรงกล้า ทุกคนต่างมีสิทธิที่จะฝันหวานถึงอนาคตอันงดงาม

แต่จะมีสักกี่คนที่ไปถึงฝันนั้นได้เล่า?

เป๊กกี้รู้ดีว่าหนทางเป็นช่างผมระดับเวิร์ลคลาสไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เธอก็พร้อมที่จะสู้แล้ว!

แปดปีต่อมา…

หญิงสาวร่างอรชรเอียงหน้าซ้ายขวาชมความงามของตนเองหน้ากระจก มองดูเรือนผมสลวยสวยเก๋อย่างพึงพอใจ เธอขยับลุกขึ้นยืน จัดรอยยับบนชุดให้เข้าที่ ควักกระเป๋าหยิบธนบัตรแดงขึ้นมาสองใบ “งานเป๊ะเหมือนเดิมเลย อ่ะนี่เจ๊! ไม่ต้องทอนนะ ทิปให้เลย”

เจ๊รีบไหว้ย่ออย่างสวยงาม “ขอบคุณค่ะคุณลูกค้าผู้แสนดี พอสมทบทุนให้เจ๊มีเงินไปผ่ากี”

ลูกค้าสาวหัวเราะคิกคักชอบใจ ก่อนจะสะบัดผมเดินออกไป

ส่งลูกค้าคนสุดท้ายของวันเสร็จแล้ว เป๊กกี้ก็หยิบไม้กวาดมาจัดแจงกับเศษผมบนพื้นซึ่งตกไปตามซอกเล็กซอกน้อยใต้เก้าอี้เสริมสวย เธอหยุดมองเงาสะท้อนในกระจก ยิ้มให้ตัวเองขณะเอียงคอชมในท่าทางเดียวกับลูกค้าสาวผู้นั้น

“วันนี้ฉันก็สวยอีกแล้วสิเนี่ย!” เป๊กกี้ว่าพลางปัดผมเหน็บหู ผมสุดรักสุดหวงสีน้ำตาลอมทองยาวถึงกลางหลัง ดัดเป็นลอนฟาร่าห์สะบัดปลายซึ่งต้องจัดทรงอย่างตั้งใจทุกวัน ดูมุมไหนก็เป๊ะปังอลังการสมฐานะเจ้าของร้านเสริมสวยข้างตลาดใหญ่

แม้จะเคยมีความฝันอันสูงทะยานฟ้า อยากคว้าถ้วยรางวัลช่างผมระดับโลก แต่ชีวิตจริงไม่เคยสวยหรู หลังต่อสู้ในวงการอย่างโชกโชน แม้ชนะอยู่หลายศึกสนาม แต่ด้วยทุนรอนและเส้นสายไม่ดีเท่าคนอื่น ดังนั้นเมื่อถึงจุดหนึ่ง เธอจึงได้แต่จำใจเลิกรา หอบเอาเงินที่พอเหลือมาเปิดร้านห้องแถวข้างตลาด

“ชีวิตมีทางเลือก ไม่เห็นต้องผูกติดกับเป้าหมายเดียวเลยเนอะ” สาวเทยสุดสวยงึมงำพลางเงยหน้ามองถ้วยรางวัลหลายใบอันตั้งเรียงอยู่บนหิ้งเหนือกระจก ทุกวันนี้เธอก็พอมีเงินทองเลี้ยงตัว แถมยังเหลือเก็บเป็นทุนไว้ผ่าตัดแปลงเพศตามฝันลำดับสามอีก

เสียงเตือนดังขึ้นจากโทรศัพท์ เป๊กกี้หยิบมาเปิด เห็นเป็นข้อความจากไอ้หมา เพื่อนซี้ที่ยังคงติดต่อกันอยู่ ปัจจุบันกุญแจเป็นพนักงานฝ่ายไอทีในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง มันทักมาชวนไปซดเบียร์ที่ร้านประจำในคืนวันพรุ่งนี้

เรื่องเริงราตรีไม่เคยพลาด ดังนั้นเธอจึงรีบพิมพ์ตอบตกลง ก่อนจะเดินไปเอื้อมดึงบานประตูร้านเลื่อนปิด ทว่ายังไม่ทันปิดสนิทก็ต้องหยุด ด้วยสายตาไปปะทะยังตึกแถวฝั่งตรงข้าม ที่ตรงนั้นกำลังมีเหตุร้ายเกิดขึ้น!

ตาแก่ผอมแห้งกำลังถูกวัยรุ่นชายทรงขี้ยาสองคนทำท่าคุกคาม

“ไอ้แก่นี่! วอนตีนหรอวะ” คนหนึ่งผลักไหล่จนตาแกเซแซ่ด ๆ ไปหาเพื่อน เพื่อนจึงขยุ้มหลังคอชายแก่ผู้น่าสงสารเอาไว้ ตะคอกขู่สำทับ “แก่ไม่อยู่ส่วนแก่ มึงอยากตายเรอะ!”

แปร๋นนน! แปร๋นนน!

เสียงไซเรนสาวน้อยผู้พิทักษ์ความยุติธรรมดังขึ้นในหัว เธอไม่รอช้ารีบตรงเข้าไปหาคนกลุ่มนั้นทันที ส่งยิ้มพลางเอ่ยเสียงหวานเจี๊ยบ “นี่!พวกเธอจะมาก่อเรื่องแถวนี้ไม่ได้นะจ๊ะ!”

เป๊กกี้เหลียวดูสภาพชายแก่ตรงหน้ายังไม่มีส่วนไหนบุบสลายค่อยโล่งใจ

“มะ…มึงเกี่ยวอะไรด้วยห๊ะ!” หนุ่มขี้ก้างเมื่อเห็นร่างสูงล่ำกว่า 185 เซนติเมตรก็รู้สึกครั่นคร้าม แต่ยังไม่วายด่าต่อเพราะกลัวเสียฟอร์ม “มึงไปไกล ๆ เลยอีกะเทย! กูเห็นแล้วจะอ้วก ตัวยังกับหมีควายเสือกใส่สีชมพู ถุ้ย!”

เป๊กกี้ยังคงยิ้มอยู่ แต่แววตาเปลี่ยนไปจากเดิม เธอถกแขนเสื้อตุ๊กตาระบายลูกไม้ของตัวเองขึ้น เบ่งกล้ามพองจนเกิดเสียงตะเข็บปริดังแควก

เพี๊ยะ!

กระดุมแขนเด้งดีดโดนดั้งจมูกหนุ่มนักเลงจนแหกปากร้องลั่น

“พวกแกคิดจะลองดีกับอัศวินสาวดาวลูกไก่เหรอ!” สาวน้อยร่างยักษ์ตั้งท่ามวย แต่การ์ดยังไม่ทันขึ้นสุด นักเลงร่างก้างก็ต่างใจฝ่อ
เปิดหางชี้ไปหมดเกลี้ยงแล้ว ต้องกลอกตาเท้าสะเอวถอนใจ “คนพวกนี้นี่จริง ๆ เล้ย! เสื้อฉันราคาไม่ถูกนะยะ!”

เป๊กกี้ก้มเก็บกระดุมรูปดอกไม้ขึ้นมา คิดว่าค่อยเอากลับไปเย็บซ่อมทีหลังก็ได้ แต่เมื่อหันไปเตรียมจะกลับเข้าร้าน ก็พบว่ามีอีกหนึ่งคนเหลืออยู่

“เอ้า! อาแปะ หนูนึกว่าไปแล้วซะอีก” เธอจ้องมองเขา เห็นตาแก่ ๆ หน้าตาจี๊นจีน ไว้เคราขาวยาวถึงอก สวมเสื้อกล้ามขาวและกางเกงขาก๊วยดำ ถูกตามขนบสไตล์คนขายหมูพะโล้ หากกลับไม่คุ้นหน้าว่าเป็นพ่อค้าในตลาดนี้เลย

“อีหนู เจ้ามีจิตใจอันงดงามนัก” อาแปะว่าพลางลูบเคราไปมา วางท่าราวกุนซือโบราณ

“แหม! อาแปะปากหว๊านหวานน” เธอตีแขนอีกฝ่ายอย่างเขินอาย “หนูน่ะทั้งสวยนอกผ่องในค่า!”

อาแปะคลำแขนป้อย ๆ หลังจากถูกไปหนึ่งฝ่ามือ “เอาล่ะ! ในเมื่อเป็นคนดีก็ต้องได้รับรางวัลตอบแทน ข้าจะให้พรเจ้า 2 ข้อ บอกสิ่งที่เจ้าต้องการมาสิ”

“ทำไม 2 ข้อเองล่ะคะ ปกติเขาต้องให้กัน 3 ข้อสิ” เป๊กกี้หัวเราะคิกคัก

ชายแก่ส่ายหน้าดิก “3 ข้อมันมากเกินไป ข้าขี้เกียจเสก”

ต๊าย! เป๊กกี้ลูบอกล่ำ ๆ ตนเองอย่างปลอบขวัญ สงสัยเดี๋ยวต้องโทรประสานศูนย์กู้ภัยมาพาแกกลับโรงพยาบาลจิตเวชแล้วมั้ง ไม่รู้สติไม่ดีหรือเป็นคนรวยมาทดสอบสังคมกันแน่

“บอกมาไว ๆ ข้าอยากไปหาที่เยี่ยวแล้ว” อาแปะยกนิ้วก้อยขึ้นแคะจมูก

เอาวะ! เล่นกับแกหน่อยก่อนค่อยโทร

“สิ่งที่หนูอยากได้คือฮาเร็มหนุ่มหล่อสัก 7 คน แบบว่า 7 วัน 7 ทรงไม่ซ้ำ” เป๊กกี้ยิ้มพลางฟุ้งฟันมโนเป็นฉาก ๆ “หนูอยากจะพบเจอพวกเขาทีละคนในสถานการณ์ต่าง ๆ กันที่สุดแสนจะโรแมนติก แล้วพวกเขาก็จะรุมรักหนูกันหมด แล้วหนูก็เลือกไม่ถูก อุ๊ย! คนนั้นก็ดี อิ๊! คนนี้ก็ได้”

“โอเค” อาแปะดีดขี้มูกกระเด็นออกไป เกาข้างคอแกรก ๆ “แล้วอีกข้อนึงล่ะ?”

“หนูอยากกลายเป็นผู้หญิงสาวสวยหุ่นดีที่โคตรน่ารัก แบบว่ามองมุมไหนก็เลิศศศไปหมด! ตื่นโงหัวจากเตียงก็พร้อมถ่ายแบบ แชะรูปไม่ต้องเลือกฟิลเตอร์ หน้าฉ่ำออร่าไม่ต้องเข้าคลินิกไปฉีด นมเอวตูดมีส่วนโค้งเว้าผายพร้อม แถมเสียงก็ไพเราะเพราะพริ้ง…”

“พอ ๆ” อาแปะยกมือห้าม “ข้าเข้าใจแล้ว สรุปว่าเป็นสาวสวยทุกมุมมอง”

“ใช่ค่าาา” เป๊กกี้คิดแล้วยิ้มกริ่ม แทบลืมว่าตัวเองเตรียมโทรหารถ รพ.จิตเวช

“ฟ้าสางวันพรุ่งนี้ ความฝันของเจ้าจะเป็นจริง” อาแปะแคะขี้เล็บแล้วดีดทิ้ง สะบัดตัวเดินฉับ ๆ

“อ้าว! แปะ เดี๋ยวก่อน!” เธอพยายามเรียกแต่ไม่ทัน อีกฝ่ายเดินตัวปลิว เพียงแวบเดียวหายเข้าไปในซอกซอยระหว่างตึกแล้ว ทิ้งให้เป๊กกี้เกาหัวแกรก ๆ อย่างงุนงง

หากพรุ่งนี้เช้าฝันเป็นจริงก็คงจะเก๋กู๊ดอย่างถึงที่สุดสินะ!

อ่านต่อนิยายเรื่องนี้