ข้อมูลเบื้องต้น
มาเฟียคลั่งรัก
??“? นิยายเรื่องนี้มีความรุนแรงเรื่องเพศและการใช้ภาษา ??“?
มีพฤติกรรมที่ไม่หมาะสมของตัวละคร
ผู้อ่านควรมีอายุ 18 ปีขึ้นไป
โปรดใช้วิจารญาณในการอ่าน
ดราก้อน
ตินณภพ คาซาโน อายุ 27 ปี
สูง 192 น้ำหนัก 78 กก.
หล่อ เลว โหดเหี้ยม
ลูกชายคนโตของเจ้าพ่อมาเฟียอิตาลี มีน้องชายชื่อ ฟอลคอร์
โมเน่
พรนับพัน โสภาศิริ อายุ 22 ปี
สูง 162 น้ำหนัก 44 กก.
สวย รวย ปากแซ่บ
ลูกสาวคนเดียวของเจ้าของโรงแรมหรูระดับโลก
*นิยายเรื่องนี้เจตนาสร้างขึ้นเพื่อความเพลิดเพลินต่อผู้อ่านเท่านั้นผิดถูกประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ*
⛔️คำเตือน⛔️
นิยายเรื่องนี้เกิดจากจิตนาการของผู้เขียน "ยัยแม่มดแสนน่ารัก" และถือเป็นทรัพย์สินทางปัญญา
ไม่อนุญาติให้นำไปเผยแพร่ ทำซ้ำ หรือดัดแปรงเด็ดขาด!!
หากละเมิดลิขสิทธิ์จะดำเนินคดีตามกฎหมาย
เผยแพร่ครั้งแรก วันที่ 01/12/66
สปอย
หญิงสาวที่พึ่งผิดหวังจากความรักจากแฟนหนุ่มที่คบกันมาได้ 2 ปี
จึงได้ไปดื่มจนเมาหมายที่บาร์หรูแห่งหนึ่งย่านใจกลางเมืองแถมยังประชดชีวิตรัก
ด้วยการซื้อบริการจากบาร์เทรนเดอร์หนุ่มสุดหล่อโดยที่เธอไม่รู้เลยว่าเขานั้นเป็นมาเฟีย…..
ผู้ชายเฮงซวย
ณ รัฐวอซิงตัน ประเทศสหรัฐอเมริกา
ร่างอรชรของหญิงสาวที่ใบหน้าสะสวยไร้ที่ติอยู่ในชุดเดรสเกาะอกสีขาวสั้นรัดรูปกำลังเดินย่างก้าวบนรองเท้าส้นเข็มแบรนด์หรูไปยังห้องของแฟนหนุ่มเพื่อต้องการที่จะเซอร์ไพรส์
แต่เธอก็ต้องเจอกับเรื่องที่เซอร์ไพรส์กว่าเมื่อเธอนั้นเปิดประตูคอนโดของแฟนหนุ่ม
ติ๊ด~ (เสียงสแกนคีย์การ์ด)
แกร็ก~
"ที่รัก Happy Anniversa..ry!!" ร่างบางที่เปิดประตูเข้าไปด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มสดใสแต่เธอกับต้องช็อคแล้วหุบยิ้มลงทันทีเมื่อเห็นร่ายกำยำของแฟนหนุ่มของเธอกำลังนัวเนียกับผู้หญิงคนอื่นอยู่ที่โซฟากลางห้องรับแขก
"กรี๊ดดดดดดดดด!!! แกเป็นใคร" ร่างบางที่ได้สติกลับมาก็กรี๊ดสุดเสียงพร้อมกับเอ่ยถามอย่างเดือดพล่าน
"เฮ้ยย! โมเน่" ชายหนุ่มที่ได้ยินเสียงของแฟนสาวก็ชะงักการกระทำทันทีพร้อมกับเรียกชื่อแฟนสาวด้วยสีหน้าตกใจ
"ตาบอดดูไม่ออกรึไง" หญิงสาวผมสีบลอนด์ทองที่กำลังนัวเนียกับแฟนหนุ่มของเธอเอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิดที่เธอมาขัดจังหวะกำลังเข้าได้เข้าเข็ม
"ไม่ใช่แบบนั้นนะโมเน่ฟังฉันก่อน" ไนท์แฟนหนุ่มของเธอที่เห็นว่าเธอกำลังเดือดพล่านก็รีบติดกระดุมกางเกงทันทีหมายจะเดินมาคุยกับเธอแต่ก็ถูกหญิงสาวที่เขาพามาด้วยที่อยู่ในสภาพเสื้อผ้าหลุดรุ่ยจนแทบจะเหลือแต่ชุดชั้นในรั้งแขนเอาไว้
"ไม่ใช่แบบนั้นมันคือแบบไหนเห็นอยู่เต็มตาไอผู้ชายเฮงซวย! " โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับถอดรองเท้าส้นสูงราคาแพงปาใส่แฟนหนุ่มอย่างแรง
ปัก!
"โอ้ย เจ็บนะโมเน่ฟังไนท์ก่อน" ไนท์ที่เอาแขนมาบังหน้าเอาไว้ทำให้ส้นรองเท้าของเธอโดนเข้ากับแขนเขาเต็มๆ เอ่ยขึ้น
"ไนท์จะยื้อยัยคุณหนูนี้ไว้ทำไมล่ะคะก็บอกมันไปสิที่ทนคบกับผู้หญิงนิสัยเสียแบบมันเพราะเงิน" หญิงสาวที่ไนท์พามาด้วยเอ่ยขึ้นพร้อมกับเลื่อนมือไปกอดเอวแกร่งเอาไว้
"หมายความว่าไง? " โมเน่เอ่ยพร้อมกับจ้องหน้าแฟนหนุ่มและหญิงสาวสลับกัน
"ก็หมายความว่าผู้ชายเขาไม่ได้รักแกยังไงล่ะยัยโง่ทำเป็นเล่นตัวอยู่ได้เป็นใครเขาก็เบื่อมีดีอย่างเดียวแค่รวยเท่านั้นแหละ จริงไหมคะไนท์" หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงและสีหน้าเยาะเย้ยเธอก่อนจะแนบศรีษะซบกับอกแกร่งของไนท์ก่อนจะเอ่ยถามเขา
"หุบปาก! ไม่ใช่แบบนั้นนะโมเน่ยัยนี้มันพูดไปเลื่อย" ไนท์ตะคอกใส่หญิงสาวที่เขาพามาด้วยเสียงดังลั่นก่อนจะเอ่ยแก้ตัวกับเธอ
"นายนั้นแหละหุปปาก"
ปัก!
"โอ้ยย "
"ส่วนเธอมานี้!! " โมเน่ตวาดขึ้นอย่างเหลืออดพร้อมกับถอดร้องเท้าอีกข้างปาใส่เจ้าหลอนอย่างจังก่อนจะเดินจ้ำเท้าเข้าไปกระชากหัวของหญิงสาวหน้าด้านที่แอบมากินกับแฟนหนุ่มของเธอออกไปนอกห้อง
"กรี๊ดดดด ปล่อยนะเธอจะทำอะไรยัยบ้า" หญิงสาวที่ถูกเธอกระชากหัวก็กรี๊ดร้องออกมาพร้อมกับพยายามขืนตัวแต่ก็ไม่สำเร็จ
"ทำให้แกรู้ไงว่าไม่ควรมาเสนอหน้าปากดีกับคนอย่างฉัน" โมเน่เอ่ยด้วยน้ำเสียงต่ำพร้อมกับจ้องมองหญิงสาวที่สภาพเสื้อผ้าหลุดรุ่ยด้วยสายตาเคียดเเค้น
"ปล่อยนะ ไนท์ช่วยซินดี้ด้วย" หญิงสาวเอ่ยขึ้นเรียกชายหนุ่มที่ยืนดูอยู่ด้านหลังของโมเน่อย่างไม่กล้าเข้ามาห้ามก่อนที่จะโดนฝ่ามือของโมเน่ปะทะเข้าที่ใบหน้าซีกซ้ายเธออย่างเต็มแรง
เพี้ยะ!!
"โอ้ยย"
"นี้สำหรับแกที่หน้าด้านมานอนกับแฟนฉัน" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับเหยียดยิ้มร้ายก่อนจะกระชากหัวหลอนขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับฟาดฝ่ามือเข้าที่หน้าข้างเดิมของเธออีกอย่างจังจนมีเลือดออกที่มุมปากของหลอน
เพี้ยะ!
"ส่วนนี้สำหรับแกที่ว่าฉันโง่ จำใส่กะลาหัวแกไว้เลยว่าอย่ามายุ่งกับฉันอีกไม่งั้นแกไม่ตาดีแน่! " โมเน่เอ่ยด้วยน้ำเสียงสะใจก่อนจะใช้เท้าถีบหลอนจนล้มไปกองกับพื้น
"โอ้ย แกมันบ้าอีปีศาจ" หญิงสาวเอ่ยขึ้นอย่างโอดครวญพร้อมกับเอามือกุ้มท้องน้อยที่โดนถีบและพยายามลุกขึ้นด้วยสภาพเสื้อผ้าที่หลุดรุ่ยดูไม่ได้
"ส่วนนาย! " โมเน่ที่จัดการหญิงสาวที่เป็นชู้กับเเฟนเธอเสร็จแล้วก็หันกับมาเผชิญหน้ากับแฟนหนุ่มด้วยสายตาเครียดแค้นพร้อมกับเดินจ้ำเท้าเข้าไปหาทันที
"ที่รักฟังฉันก่อน" ไนท์พยายามเอ่ยแก้ตัวพร้อมทั้งกับจับมือโมเน่มากุมไว้แต่ก็โดนเจ้าตัวสะบัดออก
"อย่ามาจับตัวฉัน! ฉันไม่ฟังอะไรทั้งนั้นวันนี้เราจบกันอย่าเสนอหน้ามาให้ฉันเห็นอีก" โมเน่ตวาดลั่นออกมาอย่างขยะแขยงเมื่อไนท์ถูกตัวเธอก่อนจะง้างมือขึ้นมาเหนือหัว 45 องศา และฟาดเข้าที่แก้มซีกขวาของเขาอย่างเต็มแรง
เพี้ยะ!
หลังจากที่เธอจัดการอดีตแฟนหนุ่มของเธอเสร็จก็หันหลังให้ทั้งคู่ทันทีพร้อมทั้งเดินจากไป
"โอ้ย เดียวก่อนโมเน่" ไนท์เอ่ยตะโกนไล่หลังเธอและจะเดินตามเธอไปแต่ก็ถูกหญิงสาวรั้งเอาไว้
"โอ้ย ไนท์คะซินดี้เจ็บ" หญิงสาวที่เห็นว่าชายหนุ่มกำลังจากตามร่างบางไปเธอก็รีบรั้งแขนเขาเอาไว้แน่นพร้อมกับเอ่ยขึ้นอย่างเรียกร้องความสนใจ
"โถ่เว้ย! ปล่อยแล้วก็ไสหัวไปสะ" ไนท์เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งสะบัดแขนเธอทิ้งทันทีอย่างไม่ใยดีก่อนจะเดินหัวเสียเข้าห้องไป
Monet Part
สวัสดีค่ะทุกคนฉันชื่อคุณหนูโมเน่ หรือนางสาว พรนับพัน โสภาศิริ ที่มีแต่คนบอกว่าฉันใช้เงินเหมือนเศษกระดาษแต่จะทำไมอะก็คนมันรวย! ฉันเป็นลูกสาวคนเดียวของเจ้าของโรงแรม Moonsky ที่มีสาขาอยู่ทั่วโลกส่วนเรื่องความสวยนั้นฉันว่าฉันไม่เป็นสองรองใครแน่นอน!
วันนี้ตอนแรกฉันตั้งใจเอาไว้ว่าจะไปเซอร์ไพร์วันครบรอบ 3 ปี ที่ฉันคบกับแฟนแล้วพร้อมจะมอบความบริสุทธิ์ให้กับเขาเพราะตอนแรกฉันโกหกเขาไปว่าวันนี้ไม่ว่างไม่ไปหามีพรีเซนโปรเจคจบแต่ก็เจอเซอร์ไพร์กลับแต่ก็ดีอย่างน้อยก็ทำให้ฉันตาสว่าง!
Monet End
สวัสดีค่ะนักอ่านผู้น่ารักทุกท่านมดขอฝาก "มาเฟียคลั่งรัก" ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะถ้าเจอคำผิดสามารถแจ้งได้เลยน้า
เท่าไหร่
ณ บาร์ดังหรูใจกลางเมือง
ปลัก!
"โถ่เว้ย ทำไม่ชีวิตฉันต้องมาเจอผู้ชายเฮงซวยแบบนี้ด้วย" ร่างบางที่พึ่งรับรถสปอร์ตมาจอดยังหน้าบาร์สุดหรูใจกลางเมืองก็เอ่ยขึ้นก่อนจะทุบพวงมาลัยรถอย่างเจ็บใจกับสิ่งที่พึ่งเจอมา ก่อนจะค่อยๆ ปล่อยน้ำตาแห่งความเสียใจที่เธอพยายามกลั้นเอาไว้ให้มันไหลออกมาอย่างเงียบๆ ถ้าถามว่าเธอเสียใจแค่ไหนก็คงตอบได้ว่ามากเพราะไนท์เป็นแฟนคนแรกของเธอและเป็นคนที่เธอคิดจะมอบความบริสุทธิ์ให้แก่เขา
"ก็แค่ผู้ชายคนเดียวคนอย่างฉันจะมาเสียใจทำไม" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับใช้มือบางปาดน้ำตาออกจากใบหน้าก่อนจะกดโทรศัพท์โทรไปหาเพื่อนรักของเธอ
"ฮัลโหล ยัยเวนิสมาดื่มเป็นเพื่อนกูหน่อยสิ"
(วันนี้ไม่ได้ พรุ่งนี้ได้ไหมเดียวกูเลี้ยง) ปลายสายเอ่ยตอบมาในทันที
"มึงมีอะไรสำคัญกว่าเพื่อนรักอย่างกูอีกหรอ" โมเน่เอ่ยด้วยน้ำเสียงงอแง
(มียะ กูเตรียมชุดพรีเซนแฟชั่นโชว์รอบไฟนอลอยู่จบไม่จบอยู่ที่มันเลยเนี้ย) เวนิสเอ่ยตอบกลับเธอมาแทบจะในทันทีเพราะว่าเทอมนี้เป็นเทอมสุดท้ายแล้วจะจบไม่จบขึ้นอยู่กับงานนี้เลย
"เออ ขอให้ผ่านแล้วกันอย่าลืมบัตรเชิญกูด้วยนะ"
(ไม่ลืมยะ แค่นี้ก่อนนะมึง)
ตู๊ด ตู๊ด~
"ไปกินคนเดียวก็ได้วะ" หลังจากวางสายจากเวนิสโมเน่ก็เอ่ยขึ้นก่อนจะส่องกระจกในรถเพื่อดูความเรียบร้อยของตัวเองอีกครั้งก่อนจะเอื้อมไปหยิบรองเท้าคู่ใหม่ที่อยู่เบาะหลังมาสวมและเดินเข้าไปยังบาร์หรู
ทันทีที่ร่างอรชรของเธอเปิดประตูเข้าไปข้างในต่างก็เป็นที่จับตามองของเหล่าบรรดาชายหนุ่มนักท่องราตรีทั้งหลายเป็นตาเดียวกันด้วยหน้าตาที่สวยและดูหยิ่งบวกกับหุ่นเพียวบางและน่าอกที่ดูใหญ่เกินขนาดด้วยแล้วยิ่งทำให้เธอน่าดึงดูดมากขึ้น
"a glass of Long lsland" โมเน่เอ่ยขึ้นหลังจากทิ้งสะโพกนั่งลงที่เก้าอี้หน้าเคาท์เตอร์บาร์ด้วยใบหน้าที่บอกบุญไม่รับ
"ไม่แรงไปหรอ" เสียงทุ้มของบาร์เทรนเดอร์หนุ่มเอ่ยขึ้น
"เป็นคนไทยหรอแต่หน้าเหมือนไม่ใช่" โมเน่เอ่ยขึ้นอย่างสงสัยที่เขาเอ่ยกับเธอเป็นภาษาไทยก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปสบตากับบาร์เทรนเดอร์หนุ่มที่หน้าตาออกไปทางยุโรปแต่ก็ดูมีความเอเชียผสมอย่างลงตัวราวกับภาพวาดในเทพนิยาย
"เป็นลูกครึ่ง" เขาเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าเรียบเฉย
"อะ..อ่อถึงว่า" โมเน่เอ่ยตอบพร้อมกับเรียกสติจากการพิจารณาใบหน้าที่ดูดีไร้ที่ติของเขากลับคืนมา
"จะเปลี่ยนไหม? " บาร์เทรนเดอร์หนุ่มเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
"ไม่ วันนี้ฉันอยากเมามาใหม่หรอไม่เคยเห็น" โมเน่เอ่ยถามแต่ก็ไร้ซึ่งคำตอบเธอเลยไม่ถามต่อก่อนจะก้มหน้าเล่นโทรศัพท์อย่างไม่ใส่ใจ
บาร์เทรนเดอร์หนุ่มไม่ได้เอ่ยตอบอะไรก่อนจะทำหน้าที่ชงเครื่องดื่มมาเสิร์ฟให้กับเธอแต่เพียงไม่นานเธอก็กระดกรอบเดียวหมด
"เอามาอีกแก้ว" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับวางแก้วเปล่าไว้ตรงหน้า
บาร์เทรนเดอร์หนุ่มมองร่างบางนิ่งๆ ก่อนจะเริ่มชงเครื่องดื่มแก้วใหม่ให้เธออีกครั้ง
"นายนี่ก็หน้าตาดีนะเหมือนนายแบบเลยทำไมมาเป็นบาร์เทรนเดอร์ล่ะ" โมเน่เอ่ยขณะกำลังมองดูบาร์เทรนเดอร์หนุ่มกำลังชงเครื่องดื่มให้เธออยู่
"เรื่องส่วนตัว" เขาเอ่ยขึ้นพร้อมกับวางแก้วเครื่องดื่มที่พึ่งชงเสร็จไว้ตรงหน้าเธอ
"ชิ จะบอกว่าฉันเสือกสินะ"
"…"
"ช่างเถอะเอามาอีกแก้ว" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับหยิบแก้วเครื่องดื่มมากระดกดื่มรวดเดียวหมดอีกครั้งพร้อมกับวางแก้วเปล่าไว้ที่เดิมก่อนจะเอ่ยสั่งเครื่องดื่มอีกครั้งและอีกครั้ง
"เอามาอีก"
"ผมว่าคุณเมาแล้วนะ" บาร์เทรนเดอร์หนุ่มเอ่ยขึ้นเสียงเรียบพร้อมกับมองไปยังเธอที่ดูจากสภาพและใบหน้าที่แดงก่ำแล้วน่าจะไม่ไหวแล้ว
"เรื่องของฉัน! บอกให้เอามาก็เอามา" โมเน่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดังขึ้นอย่างไม่สนใจที่เขาเอ่ย
บาร์เทรนเดอร์หนุ่มได้แต่มองร่างบางด้วยสายตาเรียบเฉยก่อนจะยักไหล่อย่างไม่สนใจก่อนจะชงเครื่องดื่มให้เธอใหม่
- 2 ชั่วโมงต่อมา -
"คุณบาร์จะปิดแล้ว" เขาเอ่ยขึ้นหลังจากที่เธอวางแก้วลง
"เอามาอีกแก้ว"
"บาร์จะปิดแล้ว"
"ฉันไม่สนไปเรียกผู้จัดการร้านมาฉันจะนั่งต่อเท่าไหร่ฉันก็จ่าย" โมเน่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเอาแต่ใจและใบหน้าแดงก่ำด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์
"ผมว่าคุณเลิกดื่มเถอะ" บาร์เทรนเดอร์หนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งมองดูหญิงสาวที่สภาพดูไม่ได้โดยที่ไม่ยอมชงให้ต่อ
"นี้นายรู้ไหมว่าวันนี้ฉันเจอเรื่องเฮงซวยที่สุดในชีวิตมา" โมเน่เอ่ยขึ้นด้วยความเมาอย่างไม่รู้ตัวพร้อมกับน้ำตาที่กำลังไหลออกมา
"ไม่รู้"
"วันนี้ฉันสอบจบเสร็จตั้งใจจะไปเซอร์ไพร์เขาและตั้งใจให้เขาเปิดซิง"
"…"
"แต่เขาดันนอกใจฉัน ฉันเปิดไปเจอเขากำลังนัวเนียกับยัยหน้าปลากระป๋องที่แต่งตัวเห่ยที่ไหนไม่รู้ในห้อง"
"แล้วคุณทำไง? "
"ฉันก็ลากพวกมันมาตบหน้าห้องให้สาแก่ใจฉันน่ะสิ"
"หึ" บาร์เทรนเนอร์หนุ่มเมื่อได้ยินคำตอบของเธอก็ถึงกับผุดร้อยยิ้มที่มุมปากออกมาแต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้ถามอะไรต่อร่างบางก็ได้ฟุบหน้าหลับลงไปแล้ว
"กูว่าเขาไม่ไหวละ มึงพาเขาไปส่งทีเดียวมาอ้วกในร้าน" เพื่อนอีกคนที่ทำงานด้วยกันเอ่ยขึ้นพร้อมกับส่ายหัวและมองไปยังร่างบางที่กำลังนอนอยู่
"นี่ " บาร์เทรนเดอร์หนุ่มเอ่ยพร้อมทั้งสะกิดแขนร่างบางเบาๆ
"หลับไปแล้วไง"
"อืม มึงโทรไปบอกให้เปิดห้องชั้นบนทีเดียวกูจะพายัยนี้ไปนอนนั้นให้สร่างก่อน"
"เค ให้เขานอนเฉยๆ นะเว้ยไม่ใช่ไปลักหลับเขา"
"ถ้ามึงมัวแต่พูดมากยัยนี้อ้วกใส่ร้านมึงแน่ไอเอเทรน"
"เออๆ " เอเทรนเอ่ยพร้อมกับรีบโทรบอกให้เปิดห้องให้กับเพื่อนของเขาทันที
หลังจากที่เพื่อนของเขาโทรบอกให้เปิดห้องร่างสูงก็เดินไปช้อนตัวร่างบางในท่าเจ้าสาวก่อนจะอุ้มเธอออกไปจากบาร์
ณ ห้องสวีท
แกร็ก~
ฟุบ
"หนักชะมัด" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเมื่อทิ้งตัวร่างบางกับที่นอนขนาดคิงไซส์
"โอ้ย..ที่ไหนเนี้ย" ร่างบางตื่นขึ้นพร้อมกับร้องออกมาทันทีเมื่อโดนร่างแกร่งโยนทิ้งบนที่นอนอย่างแรง
"โรงแรมชั้นบนของบาร์ฉันเปิดห้องไว้แล้วเธอพักให้สร่างเถอะ" ชายหนุ่มเอ่ย
"อืม ว่าแต่นายก็หล่อดีนะหุ่นก็ดี" โมเน่เอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอลก่อนจะใช้สายตามองสำรวจร่างแกร่งตั้งแต่หัวจรดเท้า
"…."
"เท่าไหร่? " โมเน่เอ่ยขึ้นและลุกขึ้นมาจากเตียงพร้อมกับใช้สองแขนเรียวคล้องคอชายหนุ่มไว้หลวมๆ
"เธอหมายถึงอะไร? " เขาเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองเธอนิ่งๆ
"ฉันจะซื้อนายมานอนกับฉันนายคิดเท่าไหร่"
"เธอพูดอะไรของเธอ"
กรี๊ดดดด ยัยน้องหนูเป็นผู้หญิงนะลูกจะไปขอซื้อผู้ชายแบบนี้ไม่ได้
