สายธาร ความคิด
ยิ้มเย้ย ยุทธจักร เหล็งฮู้ชง
สูงสุด คืนสู่ สามัญ
เหตุใด “วิทยายุทธ์” ของ “เหล็งฮู้ชง” จึงก่อให้เกิดอาการสั่นสะท้านเป็นอย่างสูงเมื่อจำต้องประมือ
เพราะได้ “คัมภีร์เทวดา” กระนั้นหรือ
อาจเป็นเช่นนั้น วิถีแห่งการประพันธ์ของ “กิมย้ง” อาจทำให้เกิดความเข้าใจเช่นนั้น
ทั้งๆ ที่ความจริง ที่เขาได้จากใน “ถ้ำ” แห่งผา “สำนึกผิด” ต่างหาก
1 ได้มาเพราะได้ศึกษาแต่ละภาพวาดของเพลงยุทธ์ภายในถ้ำ ขณะเดียวกัน 1 ได้รับการถ่ายทอดจาก “ผูอาวุโส”
ผู้อาวุโสแห่งสำนัก “ฮั้วซัว” สาย “กระบี่”
ที่สำคัญเป็นอย่างมากก็คือ เหล็งฮู้ชงสามารถ “หลอมรวม” วิทยายุทธ์อันได้มาและมีอยู่ก่อพัฒนาการและยกระดับ
ยกระดับกระทั่งเข้าสู่ขั้น “ไร้กระบวนท่า”
ห ากมองบนพื้นฐานแห่งเต๋า หากมองบนพื้นฐานแห่งเซน อันดำเนินไปตามแนวทางแห่งลักษณะวิภาษวิธีในทางความคิด
ใน “มี” ดำรงอยู่ใน “ไม่มี”
ที่แท้แล้ว ภายในสิ่งที่เรียกขานว่า “ไร้” กระบวนท่า กลับเปี่ยมด้วย “กระบวนท่า” อันซับซ้อน
เหมือนกับการดำรงอยู่ของ “วงกลม”
เงาสะท้อนแห่งความเป็น “วงกลม” คือ ไร้เหลี่ยม คือ มิอาจมองแง่ มิอาจมองหามุม
ทั้งๆ ที่ในการ “ไม่มี” มุม กลับ “มาก” ไปด้วยมุม
จอมยุทธ์ใดที่ “ไร้” กระบวนท่า ย่อมมาจากความสามารถในการหลอมรวมกระทั่งเกิดอาการสลายมิอาจดำรงอยู่
ทั้งๆ ที่ดำรงอยู่อย่าง “ไร้” กระบวนท่า
ห ากมองจากท่วงทำนองในแบบของเหล็งฮู้ชง หากมองจากท่วงทำนองในแบบเอี้ยก่วย หากมองจากท่วงทำนองในแบบก๊วยเจ๋ง
ก็จะสัมผัสได้ใน “พัฒนาการ”
คนเหล่านี้เริ่มต้นจากสถานะแห่งความเป็น “ทารก” ในบู๊ลิ้ม เสาะแสวงหา “วิทยายุทธ์” ด้วยความกระหาย
เพราะต้องการ “ยืนหยัด” อยู่ได้อย่างทระนง องอาจ
เป็นการเรียนรู้ในท่ามกลาง “การปฏิบัติ” เป็นการปฏิบัติในท่ามกลางการสรุปและยกระดับ “การเรียนรู้”
จนถึง ณ วันหนึ่ง ที่สามารถ “หลอมรวม”
หลอมรวมจากความจัดเจนอันหลากหลาย หลอมรวมภายใต้การสังเคราะห์และวิเคราะห์อย่างจริงจัง
แปร “สูงสุด” ให้คืนสู่ความเป็น “สามัญ”
มีความแตกต่างอย่างแน่นอนระหว่าง “จอมยุทธ์” กับ “คนธรรมดา” มีความแตกต่างอย่างแน่นอนระหว่าง “คนธรรมดา” กับ “จอมยุทธ์”
แต่ที่สุด ที่มากด้วย “กระบวนท่า” กลับมีเพียง “หนึ่งเดียว”
แต่ที่สุด ที่เหลือเพียง “หนึ่งเดียว” ก็พลันกลับกลายเมื่อดำรงอยู่อย่าง “ไร้” กระบวนท่า สามัญธรรมดาอย่างยิ่ง
เป็น “สามัญธรรมดา” ที่ “ไม่” ธรรมดาในที่สุด