"อะไรนะ ราชบุรีก็มีแม่กำปอง!? พูดเป็นเล่น"
ในประโยคแรกของการตอบรับคำชวนให้ไปเที่ยวแม่กำปอง 2 ที่ อ.สวนผึ้ง จ.ราชบุรี มีความประหลาดใจเคลือบอยู่ เราเคยไปแม่กำปอง ของเชียงใหม่ และเก็บเอาความประทับใจในการได้ยินเสียงน้ำในลำธารไหลตลอดการเดินเที่ยวในหมู่บ้านกลับใส่ความทรงจำมาด้วย
ดังนั้นแม่กำปอง 2 ก็คงจะมอบความรู้สึกประทับใจในระนาบเดียวกัน
ในเช้ามืดของวันเสาร์ที่อากาศของกรุงเทพฯ เย็นเป็นพิเศษ เราขับรถมุ่งหน้าไปทางตะวันตกเหมือนกับต้องการจะหนีแสงพระอาทิตย์ที่กำลังไล่หลังมาติด ๆ แวะซื้อหมูปิ้งบ้าง แวะซื้อกาแฟบ้าง จนเวลาผ่านไปราวสามชั่วโมง หมู่บ้านห้วยน้ำใสก็อยู่ตรงปลายทาง
สัมผัสแรกคือ ใช่เลย … ไม่ผิดที่ได้สมญาว่า แม่กำปอง 2 อย่างที่เขาว่า ด้วยลำธารหลายสายไหลรินผ่านหมู่บ้าน ผิดก็แต่ที่นี่ไม่มีสำเนียงของคนเหนือ แต่ที่เจืออยู่ในบรรยากาศคือ วิถีชีวิตชาวมอญแท้ ๆ และ "มะเงยระอาว" คำสวัสดีที่ชาวมอญเอ่ยทักทายเรา
ชาวบ้านที่นี่เป็นมิตรมาก สัมผัสได้ในไมตรีจิต และจริตที่บริสุทธิ์ จนเรากลัวว่าจะพามลทินของเราไปแปดเปื้อนเขา อย่างนั้นเลย
ระยะทางเดินในหมู่บ้านไม่สั้นไม่ยาว จากปากทางไปถึงจุดจำหน่ายสินค้าชุมชน เดินไปกลับก็ยังไม่ทันเหนื่อยเพราะระหว่างทางมีร้านค้าของชาวบ้าน มีจุดถ่ายรูปตลอดทาง แต่ถ้าใครเดินไม่ไหวก็มีรถมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างรับจ้างรับส่งอยู่
ในจุดหนึ่ง ใจเราตวัดไปนึกถึงญี่ปุ่น เพราะที่ญี่ปุ่นก็มีหมู่บ้านน้ำใส วัดน้ำใส เหมือนกัน และที่ศาลหลวงปู่เหมราช นี่เอง มีที่แขวนคำอธิษฐานบนแผ่นไม้ไผ่ ก็ช่วยสนับสนุนความคิดของเราเป็นอย่างดีว่า ที่นี่มีกลิ่นอายของญี่ปุ่นด้วยจริง
ช่วงใกล้เที่ยง นักท่องเที่ยวเริ่มมากกันเยอะแล้ว เป็นเวลาพอดีกับที่เราเดินสวนกลับออกมาถึงลานจอดรถพอดี
ขากลับแวะกินข้าวที่ ก๋วยเตี๋ยวสวนผึ้ง by แม่ตุ่ม อยู่ข้าง ๆ ครัวม่อนไข่ ร้านดังของสวนผึ้ง อากาศเย็น ๆ ซดต้มเล้งร้อน ๆ แซ่บ ๆ อุ่นท้องฟินมากกก
สำหรับผู้ที่อยากจะไปสัมผัสกับความสบายใจจากลำธารบ้าง ปักหมุดไปได้ที่สำนักสงฆ์ห้วยน้ำใส อ.สวนผึ้ง จ.ราชบุรี