หลายคนคงรู้ว่า ‘รัก’ กับ ‘หลง’ ต่างกัน แต่ไม่รู้ว่าต่างกันตรงไหน ยังไง ที่สำคัญเราเป็นคนหลงตัวเอง หรือรักตัวเองกันแน่
การหลงตัวเองเป็นโรคชนิดหนึ่ง เรียกง่าย ๆ ว่าโรคหลงตัวเอง (Narcissistic Personality Disorder) เป็นอาการผิดปกติทางจิต มีบุคลิกภาพผิดปกติ โดยผู้ป่วยโรคนี้จะมีลักษณะยึดตัวเองเป็นศูนย์กลาง ต้องการการยกย่องชื่นชม และขาดความเห็นใจผู้อื่น มักหมกมุ่นอยู่กับการโอ้อวดตัวตนของตัวเองในทุกด้าน ไมว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา ฐานะทางการเงิน สถานะทางสังคม ฯลฯ โดยเชื่อว่าตัวเองเหนือกว่าคนอื่น
ที่สำคัญคนที่เป็นโรคหลงตัวเองจะชอบคบกับคนประเภทเดียวกัน เพื่อเพิ่มความเชื่อมั่นและความเคารพนับถือตัวเองให้มากขึ้น เนื่องจากผู้ป่วยโรคนี้มีความนับถือตัวเองต่ำ ไม่สามารถทนการวิพากษ์วิจารณ์ได้ และมักอับอายหรือรู้สึกอ้างว้างเมื่อถูกปฏิเสธหรือได้รับการวิจารณ์ข้อเสียของตัวเอง
ส่วนการรักตัวเอง ดูเหมือนไม่ซับซ้อนและน่าจะทำได้ไม่ยาก แต่รู้ไหม..น้อยคนที่จะรู้จักรักตัวเองอย่างถูกต้องในแบบที่ควรจะเป็น..
การรักตัวเอง คือการยอมรับและเคารพในตัวเอง ไม่ว่าคุณจะเป็นคนแบบไหน แค่รู้และยอมรับมันให้ได้ ก็เป็นขั้นตอนหนึ่งของการรักตัวเองแล้ว แต่ไม่ใช่แค่นั้น ต้องรักในความเป็นคุณด้วย อะไรคือจุดเด่น อะไรคือข้อบกพร่อง ต้องกล้าที่จะเปิดเผยและเผชิญหน้ากับความจริงเหล่านั้น แล้วใช้ชีวิตไปกับทั้งข้อดีและข้อเสียของตัวเอง ถึงจะเรียกว่าการรักตัวเองที่ถูกต้อง
ทีนี้ก็รู้แล้วว่าการ “รัก” กับ “หลง” ตัวเองนั้น แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง เพราะฉะนั้นการรักตัวเองจึงไม่ใช่การซื้อของให้ตัวเอง ไม่ใช่การมองเห็นแต่ข้อดีของตัวเองจนลืมที่จะยอมรับความแตกต่างที่เกิดขึ้นในสังคม แต่เป็นการพัฒนาตัวเองจากจิตใจข้างในให้รู้สึกภาคภูมิใจกับสิ่งที่เรามี สิ่งที่เราเป็นมากกว่าจะไปอิจฉา จับผิด หรือเบียดเบียนคนอื่นแบบไม่มีที่สิ้นสุด
อย่าลืมว่าไม่มีใครเพอร์เฟกต์ไปทุกอย่าง และไม่มีใครจะบกพร่องไปทั้งปีทั้งชาติ เหรียญยังมีสองด้าน คนเราก็ย่อมมีทั้งข้อดีและข้อเสีย แค่เปิดใจยอมรับว่าเรามีดีและไม่ดีอะไร ก็ถือว่าสำเร็จไปขั้นหนึ่งแล้ว และในเมื่อเรามองเห็นความบกพร่องของตนเอง และพร้อมที่จะปรับปรุงแก้ไข ก็อาจสามารถเปลี่ยนแปลงได้ แต่ถ้าเปลี่ยนไม่ได้ ก็แค่ยอมรับข้อด้อยเหล่านั้นว่าเป็นเรื่องธรรมดา ยอมรับและเข้าใจมัน นี่ต่างหากที่สำคัญ
เราไม่จำเป็นต้องรู้สึกด้อย ถ้าไปเจอคนที่เก่งกว่า เหนือฟ้าย่อมมีฟ้าเสมอ ไม่ต้องรู้สึกแย่ในด้านลบของตัวเอง ไม่ต้องรู้สึกด้อยเมื่อเจอคนเก่งกว่า เพราะไม่มีใครเด่นกว่าใคร ไม่มีใครด้อยกว่าใคร คนเรามีความสามารถกันคนละอย่าง เก่งกันคนละด้าน การกลบความรู้สึกแย่ ๆ ของตัวเองด้วยการหาจุดบกพร่องของคนอื่น รังแต่จะทำให้ตัวเองไม่พัฒนาและสร้างปัญหาโดยเปล่าประโยชน์ เพราะฉะนั้นการเข้าใจตัวเอง มั่นใจในความสามารถของตัวเองนี่แหละ ถึงจะเรียกว่า “รักตัวเอง”…
