แนะร่วมสร้าง เศรษฐกิจไทย-จีน บนความเข้าใจอันดี ผ่านทางวัฒนธรรม

สิ่งที่ไม่อาจแยกออกจากกันระหว่างการเรียนรู้ภาษาใดๆ ในโลกคือ ความรู้ทางด้านประวัติศาสตร์ สังคม วัฒนธรรม และประเพณี ซึ่งเป็นที่มาของภาษานั้นๆ

ดังนั้น จึงอาจกล่าวได้ว่าผู้ที่สำเร็จหลักสูตรทางด้านภาษา เป็นเหมือนดังผู้ที่ได้สำเร็จสาขาวิชาประวัติศาสตร์ สังคมศาสตร์ ตลอดจนด้านอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องด้วยเช่นกัน

นอกจากนี้ ยังจะสามารถทำหน้าที่ “ทูตสันถวไมตรี” คอยเชื่อมโยงสู่การมีสัมพันธ์อันดี ตลอดจนลดความเหลื่อมล้ำ-ความแตกต่างทางสังคมที่อาจนำไปสู่ความขัดแย้งต่อกันได้เป็นอย่างดี

ผศ.ดร.ไพศาล สุขใจรุ่งวัฒนา อาจารย์ประจำหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาจีน (หลักสูตรนานาชาติ) คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล ได้ค้นพบวิธีที่จะทำให้ผู้เรียนชาวไทยในชั้นเรียน ฝึกการฟังภาษาจีนประสบผลสำเร็จในการเรียนมากที่สุดในปัจจุบันว่า ไม่ได้ขึ้นอยู่แต่เพียงเนื้อหาที่ได้รับในชั้นเรียน แต่ยังสำคัญที่ “การใฝ่รู้” เสาะแสวงหาจากสื่ออื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง ตามหลักการ Workload-based Learning

โดยเป็นผลงานการวิจัยที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการระดับนานาชาติ “Journal of Language Teaching and Research” เมื่อเดือนมกราคม 2567 ที่ผ่านมา จากการเก็บข้อมูลด้วยวิธีการสัมภาษณ์ทั้งผู้สอน และผู้เรียนให้ได้ทราบถึงปัญหาที่เกิดขึ้นจริง

พบว่า คนไทยส่วนใหญ่ยังมีความเข้าใจคลาดเคลื่อนเป็นอย่างมากในเรื่องความแตกต่างทางด้านวัฒนธรรมไทย-จีน ยกตัวอย่าง เช่น ผลไม้จีนที่คนไทยส่วนใหญ่เข้าใจว่าเป็น ผลไม้มงคล เช่น สาลี่ ที่ชาวจีนนิยมนำไปไหว้เจ้า แต่ไม่นิยมมอบให้แก่กันโดยเฉพาะในวันแต่งงาน เพราะหมายถึง การจากลา

ในขณะที่การมอบ “ส้ม“ จะสื่อความหมายไปในเชิงบวกว่า เป็นการ “มอบโชคลาภ” ให้เงินทองไหลมาเทมา ดัง “สีทองของเปลือกส้ม”

อีกทั้งยังชี้ให้เห็นถึงปัจจัยของการเรียนรู้ว่า “สำคัญที่การใช้” โดยมีคำแนะนำสำหรับผู้เรียนภาษาจีนทั่วไปว่า ควรฝึกฟังสำเนียงจีนให้หลากหลาย โดยเริ่มที่สำเนียงจีนซึ่งเป็นมาตรฐาน ก่อนฝึกฟังสำเนียงจีนจากท้องถิ่นอื่นๆ ตามลำดับ แต่หากมีความจำเป็นในการฝึกทักษะการฟังภาษาจีนเร่งด่วนเพื่อใช้ติดต่อโดยเฉพาะ ควรฝึกทักษะการฟังสำเนียงจีนตามพื้นที่นั้นๆ

นอกจากนี้ ยังมองว่า จะเป็นที่น่าเสียดายเพียงใด หากผู้ที่มีคะแนนสอบเป็นเลิศในชั้นเรียนภาษาจีน แต่ไม่สามารถใช้ในการติดต่อสื่อสารได้อย่างเป็นธรรมชาติในชีวิตจริง เนื่องจากขาดการฝึกฝนกับสถานการณ์ที่ต้องใช้จริงอย่างต่อเนื่อง

ซึ่งประโยชน์ที่ได้จากงานวิจัย โดยสามารถนำไปประยุกต์ใช้ในการ “มอบการบ้าน” พร้อมจัดหา “สื่อเสริมการเรียนภาษาจีน” โดยให้ “ผู้เรียนเป็นจุดศูนย์กลาง” หรือวิเคราะห์จากความสนใจของผู้เรียน เพื่อสร้างแรงจูงใจให้เกิดความสนใจในบทเรียน และมุ่งเสาะแสวงหาข้อมูลต่างๆ ที่เกี่ยวข้องมาเสริมทักษะการฟังภาษาจีนด้วยตนเอง

โดยข้อเสนอแนะที่ได้จากงานวิจัยฯ สามารถนำไปต่อยอดเพื่อพัฒนาการเรียนในภาษาอื่นๆ ได้ โดยในทางกลับกัน ผศ.ดร.ไพศาล ชี้ว่า ชาวจีนที่เรียนภาษาไทย ต่างก็พบอุปสรรคที่ทำให้ไม่สามารถใช้ภาษาไทยได้อย่างเป็นธรรมชาติเช่นเดียวกัน อาทิ ด้านโครงสร้างทางวรรณยุกต์ที่ใช้แตกต่างกัน ตลอดจนพยัญชนะบางตัวที่ไม่สามารถถอดเสียงได้ตรงกัน

นับเป็นโอกาสดีที่ มหาวิทยาลัยมหิดล ได้รับความไว้วางใจจากรัฐบาลสาธารณรัฐประชาชนจีน ให้เป็นที่ตั้งของ “สถาบันขงจื่อ” ณ อาคารสิริวิทยา มหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา เพื่อสานสัมพันธ์ไทย-จีน ตลอดจนส่งเสริมการแลกเปลี่ยนทางด้านภาษาและวัฒนธรรมมานานนับปี ได้นำมาซึ่ง “ความรู้สึกผูกพันฉันพี่น้อง” มาสู่ชาวไทย และจีน ที่จะขยายผลเพื่อการพัฒนาทางด้านการศึกษาภาษาจีน ซึ่งเปิดสอนอย่างได้มาตรฐาน ในระดับก่อนปริญญา และกำลังขยายผลสู่ระดับหลังปริญญา ณ คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา

อ่านข่าวต้นฉบับได้ที่ : แนะร่วมสร้าง เศรษฐกิจไทย-จีน บนความเข้าใจอันดี ผ่านทางวัฒนธรรม

ติดตามข่าวล่าสุดได้ทุกวัน ที่นี่
– Website : https://www.sentangsedtee.com