ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา เชื่อว่าหลายๆ คน คงได้ตามข่าว คุณป้าท่านหนึ่งเลี้ยงสุนัขไว้ในบ้านตัวเองหลายสิบตัว ฟังเผินๆ เรื่องนี้ก็ดูไม่มีอะไร แต่กลับเป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมาเมื่อเหล่าเพื่อนบ้านรวมตัวกันฟ้องสื่อ ฟ้องมูลนิธิ Watch dog ให้ช่วยมาตรวจสอบ ดูแลว่ามีการทารุณกรรมสัตว์หรือไม่ แต่ประเด็นสำคัญที่ทำให้เพื่อนบ้านไม่พอใจก็คือ การไม่ดูแลสุนัขในบ้านให้อยู่อย่างเป็นที่เป็นทาง แต่กลายเป็นว่าคนอื่นได้รับความเดือดร้อนจากกลิ่นไม่พึงประสงค์ ลามไปถึงดึกๆ ดื่นๆ นอนไม่ได้เพราะเสียงสุนัขเห่าหอน จนคุณป้ากลายเป็น 'ป้ามหาภัย' ไปโดยปริยาย แท้ว่าทางเพื่อนบ้านเรือนเคียงจะพยายามบอกกล่าวให้ปรับปรุงการเลี้ยงสุนัขให้ดีขึ้น แต่ก็ไม่เป็นผลใดๆ
เรื่องเพื่อนบ้านผู้น่ารักก็มักจะผ่านหูผ่านตาให้ได้ยินได้ฟังกันอยู่บ่อยๆ อย่างผู้เขียนเอง ก็มีเพื่อนบ้านเป็นร้านซ่อมมอร์เตอร์ไซค์ วันดีคืนดี กะว่าวันหยุดจะตื่นสาย หลับสบาย แต่ก็ต้องมาสะดุ้งเพราะเสียงเบิ้ลเครื่องรถ! อวสานการตื่นสายไปเลย หรือบางบ้านมีงานเลี้ยง เปิดเพลงเสียงดังกระหึ่ม ไม่เกรงใจใคร พอพูดไปก็ได้คำตอบมาว่า เอาหน่า นานๆ ที! เอ้า! แล้วจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย แต่ใช่ว่าจะไม่มีเรื่องดีๆ ระหว่างกันเลย เวลาเราหรือเขามีอะไรก็แบ่งปันกันเสมอ สิ่งไหนช่วยกันได้ก็ช่วยกันไป ทำแบบนี้ก็จะได้อยู่ด้วยกันไปนานๆ
การอยู่ร่วมกันในสังคมก็ควรจะเกรงใจกัน ทำอะไรก็ใจเขาใจเราไม่ใช่หรือ แล้วเพื่อนบ้านของคุณเป็นยังไงกันบ้าง เล่าให้เราฟังหน่อยสิ เผื่อเราจะเจออะไรคล้ายๆ กันนะ :)