คิดกันสักนิดได้ไหม ทุกข์ใจทำไมนักหนา เมื่อเธอเดินทางผ่านมา เมื่อถึงเวลาต้องไป
ขอให้เธอจงมองเห็น ความจริงข้อนี้ดีไหม ไม่มีคำว่าตลอดไป ทุกสิ่งเป็นของชั่วคราว
เวลาที่เห็นตรงหน้า เข็มนาฬิกาเคลื่อนไหว คนรักเพื่อนพ้องข้างกาย ไม่วายต้องไกลจากกัน
ของรักที่เธอหวงแหน ทดแทนว่าเป็นตัวฉัน อีกทั้งบางสิ่งผูกพัน ถึงวันต้องสิ้นอำลา
ฉันรู้มันเป็นเรื่องเศร้า ที่แสนปวดร้าวนักหนา ถ้ามองอย่างโลกสอนมา เหมือนว่ามีคนแกล้งเรา
อยากให้เธอมองมุมใหม่ ในมุมที่ไม่อับเฉา ทุกสิ่งไม่ใช่ของเรา สุขทุกข์อย่าเอาใส่ใจ
จงอยู่อย่างคนรู้ตื่น จงคืนสรรพสิ่งทั้งหลาย คืนมันทั้งหมดก่อนตาย รีบคลายก่อนทุกข์มาเยือน
ทุกสิ่งมีเกิดมีดับ มีขยับมีปรับมีเหมือน ผู้ใดยึดมั่นฟั่นเฟือน ฉันเตือนเธอไว้จงจำ…
ความเห็น 3
ก็รู้อยู่แล้ว ตอนที่อยู่ ต้องหายใจ ต้องกินต้องใช้ ต้องป่วย.. ทำงัย ห้ามไม่ทุกข์ได้หรอคะ.. ไม่ใครอยากทุกข์ทรมาน มองอีกทีเค้ามีปัญหา จึงเป็นแบบนี่ ชอบพูดกันจัง โรคซึมเศร้า
โรคไบโพลา พูดแล้วได้อะไร..มีเหตุจึงมีผล...ตายแล้วจึงค้นพบสัจจะธรรม
23 ม.ค. 2563 เวลา 13.35 น.
Keng
จริงครับ สาธุ :-)
23 ม.ค. 2563 เวลา 13.15 น.
ทุกอย่างล้วนแล้วย่อมที่จะต้องเป็นไปตามสัจจะธรรม ดั่งนั้นควรทำวันนี้ให้ดีและถูกต้องแค่นั้นก็พอ.
23 ม.ค. 2563 เวลา 11.35 น.
ดูทั้งหมด