เวลาที่เราคิดว่าตัวเองกำลังมีความทุกข์ ลองเปิดตาเปิดใจเดินออกมานอกบ้านสิ เราจะเห็นคนที่ทุกข์กว่าเราเป็นล้านคน
โลกใบนี้มีคนเป็นพัน ๆ ล้าน มีทั้งคนที่ไม่มีแม้แต่น้ำจะดื่ม มีเด็กที่ถูกแม่ทิ้งให้ถูกมดกัดอยู่ในถังขยะ มีภรรยาที่เป็นต้องเอดส์เพราะสามีนอกใจ มีผู้บริสุทธิ์ต้องกลายเป็นคนพิการเพราะถูกกับระเบิด มีแม่ที่ต้องสูญเสียลูกเพราะยาเสพติด มีผู้หญิงที่ถูกข่มขืนจากชายนับสิบที่ไม่รู้จัก และมีอีกหลายคนที่ต้องจมอยู่ในนรกทั้งที่พวกเขายังมีชีวิต
เวลาเห็นภาพเด็กตาดำ ๆ หัวโต ๆ อยู่ในประเทศเอธิโอเปีย เรารู้สึกอย่างไร เขาหรือเราที่โชคร้ายกว่ากัน ทุกข์ของเรากับเขาทุกข์ของใครมันหนักกว่ากัน เวลามีความทุกข์ขอให้เรามองไปที่คนเหล่านี้บ้าง ถ้าสิ่งที่เรากำลังเผชิญเรียกว่าทุกข์หนัก แล้วสิ่งที่พวกเขากำลังเผชิญอยู่เราจะเรียกว่าอะไร…
จงมองโลกไปตามความเป็นจริง อย่าไปจมอยู่กับอารมณ์ที่เราไปปรุงแต่งมันขึ้นมา มองสิ่งที่เกิดขึ้นด้วย "ปัญญา" ไม่ใช่ "อัตตา" ทำได้อย่างนี้ เราก็จะเข้าใจได้เองว่าทุกข์ของเรามันไม่ได้หนักไปกว่าใครหรอก มันพร้อมที่จะเบาบางลงเมื่อเราคิดได้ และพร้อมที่จะสลายไปเมื่อเราปล่อยวาง"
