ไม่ใช่แค่เพื่อเปลี่ยนรัฐบาล แต่เพื่อเปลี่ยนประเทศทั้งระบบ

~จากการอยู่รอด สู่ความเปลี่ยนแปลง

หากย้อนดูเส้นทางการพัฒนาของประเทศไทย เราผ่านคลื่นการเปลี่ยนแปลงมาแล้ว 4 ระลอกใหญ่:
• Thailand 1.0 – Survival Economy: เศรษฐกิจพึ่งพาธรรมชาติ วิถีเกษตร และชุมชนท้องถิ่น คือรากฐานของประเทศก่อนยุคอุตสาหกรรม จุดเปลี่ยนคือการเข้าสู่การวางแผนพัฒนาเศรษฐกิจในทศวรรษ 2500
• Thailand 2.0 – Industrialization without Inclusion: ประเทศเข้าสู่อุตสาหกรรมเบา เมืองเติบโต GDP พุ่ง แต่ความเหลื่อมล้ำและการกระจุกทรัพยากรเพิ่มขึ้นตาม จุดเปลี่ยนคือแผนพัฒนาเศรษฐกิจแห่งชาติที่เน้นปริมาณ มากกว่าความทั่วถึง
• Thailand 3.0 – Export-Led Globalization: การเติบโตขับเคลื่อนด้วยการส่งออก การลงทุนจากต่างชาติ และแรงงานราคาถูก ประเทศเชื่อมโลก แต่พึ่งทุนข้ามชาติเป็นหลัก
• Thailand 4.0 – Innovation-Driven Economy: “ความพยายาม” ยกระดับประเทศด้วยนวัตกรรม ดิจิทัล AI และ BCG เป็นการ “คิดใหม่ทางเศรษฐกิจ” แต่ยังไม่อาจเปลี่ยนเชิงโครงสร้าง เช่น ระบบราชการ ระบบการศึกษา และระบบคุณค่าเดิม

สรุปคือ Thailand 1.0 คือจุดเริ่มต้นแห่งการ “อยู่รอด” Thailand 2.0–3.0 คือการ “เติบโตที่แลกมาด้วยความเหลื่อมล้ำ” ส่วน Thailand 4.0 คือ “ความพยายามเปลี่ยนผ่าน” ที่ยังก้าวไม่พ้นกับดักระบบเดิม

~จากความพยายามเปลี่ยนผ่าน สู่การเปลี่ยนประเทศทั้งระบบ

ในยุคที่ “โลกผันผวน ไทยอ่อนแอ” เรากำลังเผชิญกับวงจรอุบาทว์เชิงระบบ วิกฤตซ้อนวิกฤต การเมืองเปราะบาง เศรษฐกิจไร้ทิศทาง และสังคมไร้พลังร่วม

การเปลี่ยนผ่านประเทศไทยจึงต้องการมากกว่ารัฐบาลชุดใหม่หรือโมเดลเศรษฐกิจใหม่ เราต้องการ “จินตนาการใหม่ทั้งระบบ” ที่ลงลึกถึงรากของ ระบบคุณค่า ระบบคิด และโครงสร้างการอยู่ร่วมกันของสังคมไทย

และนี่คือบทบาทของ Thailand Imagineering — กรอบคิดเพื่อออกแบบประเทศใหม่อย่างมีจินตนาการ ระบบ และเป้าหมายร่วม

Thailand Imagineering ≠ Thailand 4.0
• Thailand 4.0 คือการปลุกภาคธุรกิจให้คิดใหม่
• Thailand Imagineering คือการปลุกทั้งสังคมให้ลุกขึ้นมาร่วมกันออกแบบอนาคตของประเทศ

วันนี้ ประเทศไทยไม่ต้องการแค่ โมเดลเศรษฐกิจใหม่ แต่ต้องการขบวนการ Thailand Imagineering ที่คนทั้งประเทศลุกขึ้นมา “ร่วมคิด ร่วมทำ” ไม่ใช่แค่เพื่อเปลี่ยนรัฐบาล แต่เพื่อเปลี่ยนประเทศไทย