ย้อนเวลามาพร้อมกับระบบเทพนักฟุตบอล
ข้อมูลเบื้องต้น
จากชีวิตที่สิ้นหวังของชายคนหนึ่งได้รับโอกาสย้อนเวลามาพร้อมกับระบบเทพฟุตบอล ที่จะเปลี่ยนชีวิตเขาไปตลอดกาล
ตอนที่1:ย้อนเวลามาพร้อมกับระบบเทพกีฬา
ต้นชายวัยกลางคนที่ชีวิตตกต่ำ ครอบครัวมีปัญหา โดนภรรยาบอกเลิกชีวิตของชายวัยกลางคน ที่ไร้งานไม่มีแม้แต่เงินที่จะกินข้าวหมดสิ้นแล้วชีวิต ที่เหลือ เขาเลือกที่จะจบชีวิตของตัวเอง คือกระโดดน้ำตาย ในขณะที่เขากระโดดแม่น้ำเจ้าพะยาฆ่าตัวตายอยู่นั้น ระหว่างที่เขากระโดดตกไปอยู่ในน้ำอยู่นั้นความคิดต่างๆ ของเขา ได้เข้ามาเป็นตอนๆ ก่อนที่เขาจะหมดสติ และหมดลมหาย นั้น เขาลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง พบหน้าเพื่อนที่คุ้นเคย ของเขา เจมส์มองดูต้น ที่พึ่งฟื้น ขึ้นมาและพูดขึ้นว่า
" ไงนายสลบไปนานเลยนะ ตอนแข่งฟุตบอลประจำชั้นมัธยม อยู่นั้นฉันแดดแรงมากเลย ในขณะที่นายเลี้ยงลูกฟุตบอลในสนามอยู่นั้น แดดแรงมากจนทำให้นาย เป็นลมและล้มหมดสติไป ฉันเลยพานายมาที่ห้องพยาบาล ของโรงเรียนมัธยม นี้ละ" เจมส์บอกกับต้น เพื่อนของเขา
"ตอนนี้พวกเราอยู่ชั้นมัธยมศึกษา ปีใหนวะ? " ต้นถามเจมส์
เจมส์มองเขาอย่างประหลาดใจ และพูดขึ้นว่า
" เฮ้ย! ไอ้ต้นแกนี้เป็นลมแดด จนเสียสติไปแล้วเหรอวะ ก็พวกเราพึ่งขึ้นชั้นมัธยมศึกษาปีที่2 แล้ว เมื่อวานนี้เป็นคาบเรียนวิชาพละ พวกเราได้แบ่งทีมกันเตอะฟุตบอล เพื่อสอบเมื่อวานนี้ แล้วแกก็เป็นลมแดด สลบไป นี้แกสติฟั่นเฟือน จนจำไม่ได้ หรือว่า หลอกถาม ฉันเล่นวะเพื่อน?" เจมส์ ถาม ต้นที่เป็นเพื่อนของเขาต้นยังอยู่ในอาการมึนงง เขาจำได้ว่า เมื่อวานนี้เขาจำได้ว่า เขากำลัง คิดสั้น เพราะชีวิตไม่เหลืออะไรอีกแล้ว และเขาตัดสินใจ จบชีวิตของตัวเอง โดยการโดดลงไปในแม่น้ำเจ้าพระยา เขารู้สึกว่าเขาตายและหมดลมหายใจแล้ว แน่นอน แต่พอลืมตาขึ้นมาอีกที ปรากฏว่าเขา มาอยู่ในชุดนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่2 ซึ่งตอนนี้เขาย้อนกลับมา ช่วงอายุ14 ปี ซึ่งเป็นปี 2019
เขาย้อนเวลามาเกือบ 20 ปี ซึ่งทำให้ต้น ถึงกับตกตะลึง เพราะเขาคิดว่าเรื่องแบบนี้ มีแต่ใน ในนิยายออนไลน์ พวกย้อนเวลามาพร้อม กับ ระบบ ในโลกออนไลน์ที่เขาชอบอ่านเท่านั้น พายุคิดว่า นี้เป็นความฝัน เขาเลยลองตบหน้า ทั้ง สอง ข้าง
" เปี้ยะ! เปี้ยะ !"
"โอ้ย เจ็บๆ ต้นพูด ขึ้น แล้วพูด กับตัวเองว่านี้ไม่ใช่ความฝันนี้หว่า" เจมส์ซึ่งมองต้น ตบหน้าของตัวเองอย่างโง่ๆ เลยถามต้นขึ้นว่า
" อ้ายต้นนี้แก เป็นอะไรวะ! สมองของแกคงมีกระทงกระเทือนแน่นอน ฉันว่าแกอย่าลืมไปให้หมอตรวจ ที่โรงพยาบาลหน่อยนะเพื่อน " เจมส์เตือนต้้นอย่างเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรเพื่อน ฉันแค่มึนงง! นิดหน่อย เดี๋ยวนอนพัก อีกสักหน่อย ก็ดีขึ้นแล้ว นายไปเรียนต่อเถอะ เดี๋ยวฉันจะนอนพักผ่อนก่อน " ต้นบอกกับเจมส์ที่เป็นเพื่อน สนิทของเขา
"เจมส์พูดขึ้นว่า แกอยู่คนเดียวได้แน่นะเพื่อน" ต้นตอบออกไปว่า
"ได้เพื่อน! นายไปเรียนเถอะเดี๋ยว นายจะเรียนไม่ทันเพื่อนๆ คนอื่นเอานะ"
"โอเครฉันไปเรียนก่อนนะเดี๋ยว ตอนเย็นๆ ฉันจะมาเยี่ยมนาย" เจมส์กล่าวบอกกับเพื่อนของเขาเมื่อต้นได้ยินอย่างนั้นเจาก็บอกว่า
“ขอบมากเพื่อน!" ต้นเอ่ยขอบใจเพื่อนเขาที่มาดูแลเขา
หลังจากที่เจมส์ จากไปไม่นาน ขณะที่ ต้นจะหลับบนเตียง นั้นมีเสียงเตือนจากระบบดังขึ้น ต้นหยิบโทรศัพท์แล้วก็เปิดดูหน้าจอ อย่างสงสัย
“ติ้ง!”
"ท่านได้รับระบบเทพกีฬา ที่จะทำตามความฝัน ให้ท่านได้ เป็นนักนักกีฬา ที่เก่งที่สุดในโลก โปรดกดยืนยัน ชนิดกีฬาทีืท่านต้องการเป็นเบอร์หนึ่ง ของโลก " ต้นเลือกเมนูชนิดกีฬา ทันที เขาเลือกเมนู กีฬา ฟุตบอล เพราะเขา ชอบการดูฟุตบอล และชอบเล่นฟุตบอล เป็นชีวิตจิตใจ เขามีความไฝ่ฝัน ว่าอยากเป็นนักฟุตบอล ที่เก่งที่สุดในโลก เหมือนเมสซี่ โรนัลโด้ กาก้า โรนัลดิญโญ่ และ ซีดาน
ติ้ง! เสียงกดเมนูหมวดกีฬาฟุตบอลดังขึ้น
"ยินดีต้อนรับ นายท่านเข้าสู่ระบบการที่จะที่จะทำให้ ท่านเป็นนักเตะ ที่เก่งที่สุดในโลก ระบบพูดขึ้น"
"ระบบขอมอบของขวัญ ทักษะฟุตบอลทั้งหมดให้ท่าน กรุณากดยืนยัน" ระบบอธิบายให้ต้นฟัง" ต้นรีบกดทันที
“ติ้ง! ”
“ท่านได้รับทักษะฟุตบอลทั้งหมด level max.!"
ทักษะการยิงใกล level max.
ทักษะการยิงใกล้ level max.
ทักษะความแม่นยำ level max.
ทักษะการเลี้ยงฟุตบอล level max.
ทักษะการโหม่ง level max.
ทักษะการส่งบอล level max.
ทักษะการยิงจุดโทษ level max.
ทักษะการเปิดมุม level max.
ทักษะความแข็งแกร่ง level max.
ทักษะความเร็ว level max.
ทักษะการยิงฟรีคิก level max.
ตำแหน่ง เล่นได้ทุกตำแหน่ง
เมื่อ ได้รับทักษะ ทุกอย่างแล้วข้อมูลทั้งหมด ความสามารถนักฟุตบอลที่เก่งที่สุดในโลกก็ใหลเข้าสู่สมอง และร่ายกายของเขา เขารู้สึกถึง พลังที่ปะทุออกมาจากร่างกาย อยากที่จะเล่นฟุตบอลมากตอนนี้ ต้นต้องระงับพลังงานที่ปะทุออกมาจากร่างกาย ถ้าจะให้บอกตอนนี้ ความสามารถของเขาอยู่ ในระดับใด
ก็ต้องบอกว่า เขาตอนนี้สามารถเล่นในสโมสร ที่ดีที่สุดในโลกได้แบบสบายๆ นี้ขนาดเขาอายุแค่14 ปีเองนะ แล้วความสามารถที่ระบบจะมอบให้อีก มากมายเขาจะเก่งขนาดใหน ต้นคิดในใจ และ เขาก็อดดีใจ ไม่ได้ว่า ครั้งนี้ ชีวิตเขาต้องดีขึ้นกว่าเดิม อย่างมาก แล้วเขาก็พักผ่อนต่อ
ตอนที่2:ดาวโรงเรียนที่สวยที่สุด
เมื่อต้นหายจากอาการเวียนศรีษะแล้วเขาก็เดินออกไปจากห้องพยาบาลเพื่อที่จะไปเรียนหนังสือเผอิญว่าขณะที่ต้นกำลังเดินไปอยู่นั้นเขาก็ได้พบกันกับรุ่นพี่ดาวโรงเรียนชั้นม.4 ที่เขาแอบชอบเธอคนนี้ชื่อพี่อีฟสวยเหมือนดาราเลยเวลาต้นเจอหน้าเธอทีไรเขาไม่ค่อยกล้าที่จะมองหน้าเธอชัดๆเพราะเขาอาจจะเป็นลมหมดสติเพราะความสวยของเธอในอดีตก่อนที่ต้นจะย้อนเวลามาเขาเคยสารภาพรักกับพี่อีฟดาวโรงเรียนคนนี้แต่เขาก็โดนเธอปฏิเสธแบบไร้เยื่อใยเพราะเธอบอกว่าต้นไม่คู่ควรที่จะชอบเธอจริงๆแล้วต้นเป็นเด็กเรียนชอบใส่แว่นและตัดผมเกรียนทรงนักเรียนเลยถูกมองว่าหน้าตาไม่ดีแต่ในอนาคตเขาจะมีหน้าตาที่หล่อเหลาเป็นอย่างมากจนผู้หญิงมากมายต่างอยากเป็นแฟนกับเขาแต่ต้นก็ไม่คิดที่จะชอบใครเขาเลยไม่มีแฟนเพราะเขารักรุ่นพี่ดาวโรงเรียนสุดสวยคนนี้คนเดียว ต้นเดินผ่านรุ่นพี่ดาวโรงเรียนไปแบบหัวใจที่สั่นสะท้านเขาไม่กล้ามองเธอเลยเขาจึงรีบเดินจากไปเร็วๆเพื่อที่จะให้พ้นจากเธอเขาไม่ต้องการที่จะมีความรู้สึกชอบเธอเหมือนเดิมด้วยแล้ว เมื่อต้นเห็นว่าเขาเดินผ่านพี่สาวคนสวยไปแล้วเขาก็เกิดโล่งใจทันทีความกดดันและความตื่นเต้นความรู้สึกที่รักใครและแอบชอบใครจริงๆสักคนมันจะเป็นแบบนี้เมื่อต้นเดินมาเขาก็เดินมาถึงโต๊ะม้าหินอ่อนในโรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดขอนแก่นตอนนี้เป็นช่วงพักพักคาบชั่วโมงเรียนเมื่อเจมส์กับโก้มองเห็นต้นเดินมาพอดีเจมส์ก็กล่าวถามขึ้นว่า
"ไอ้ต้นแกหายดีแล้วเหรอวะถึงไม่นอนพักอยู่ในห้องพยาบาลหนะ?" เจมส์กล่าวถามเพื่อนของเขาเมื่อต้นได้ยินแบบนั้นเขาก็กล่าวว่า
"ก็ดีขึ้นมาแล้วหล่ะเพื่อนความจริงแล้วฉันไม่ได้อยากนอนในห้องพยายาลซักหน่อยถ้าฉันไม่เป็นลมแดดฉันก็คงไม่เข้าไปอยู่มนห้อวพยาบาลหรอกนะไอ้เจมส์เพื่อนรัก!"ต้นกล่าวเมื่อเจมส์ได้ยินเพื่อนของเขากล่าวเช่นนั้นเขาก็พูดว่า
"เออ! หายแล้วก็ดีควาวหลังถ้าแกไปเล่นฟุตบอลอีกถ้าแกทนไม่ได้ให้รีบบอกฉันเลนนะเว้ย" เจมส์กล่าวกับเพื่อนของเขาเมื่อต้นได้ยินอย่างนั้นเจาก็พูดว่า
"คงไม่มีครั้งหน้าแล้วหละที่ฉันจะเป็นลมอีกเพราะฉันรู้สึกว่าตัวเองแข็งแกร่งขึ้นมากกว่าเดิมแล้ว" ต้นกล่าวกับเจมส์เมื่อเจมส์เห็นเพื่อนของเขาไม่เป็นอะไรมากเขาก็พูดหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี
"ถ้าปากดีอย่างนี้คงไม่เป็นอะไรแล้วหละคาบเรียนเมื่อกี้อาจารย์เกศราภรสั่งงานภาษาอังกฤษด้วยนะฉันเรียนไม่ค่อยเข้าใจเลยเดี๋ยวแกช่วยทำแล้วเดี๋ยวฉันจะลอกการบ้านกับแกนะต้นเพื่อนรัก?" เจมส์เอ่ยบอกกับต้นเพื่อนของเขาเมื่อต้นได้ยินแล้วเขาก็ตอบรับเพื่อนเจมส์ของเขา
"โอเครเพื่อนรักไม่มีปัญหาเดี๋ยวฉันจะรีบทำให้เสร็จแล้วก็จะให้พวกนายลอกการบ้านภาษาอังกฤษอีกทีเลย" ต้นเอ่ยขึ้นกับเจมส์เพื่อนรักของเขาในขณะนั้นเองโก้ก็พูดขึ้นว่า
"ดูนั้นสิพวกแกพี่อีฟดาวโรงเรียนคนสวยชั้นม.4เป็นผู้หญิงที่สวยมากจริงๆ" โก้กล่าว ในอนาคตที่ต้นจากมาเขาไม่เคยเห็นผู้หญิงที่สวยขนาดนี้มาก่อน เจมส์มองไปที่พี่อีฟคนสวยดาวโรงเรียนชั้นม.4เขาก็ถึงกับอึ้งแล้วก็พูดเสียงดังออกมาว่า
"เฮ้ย! ไอ้ต้นพี่สาวคนสวยคนนั้นใช่ใหมวะที่แกบอกฉันว่าแกแอบชอบ?" เจมส์เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มเมื่อต้น โก้ และเพื่อนๆได้ยินเจมส์เอ่ยบอกความลับแก่เพื่อนๆต้นก็ทั้งโกรธและอายมากส่วนอีฟดาวโรงเรียนคนสวยมองมายังต้นแป็ปหนึ่งก็ไม้ได้ให้ความสนใจเขาเลย ต้นตอนนี้รู้สึกหดหู่มากเลยเขาไม่เคยคิดที่จะเล่าเรื่องอย่างนี้ให้ใครฟังเขาเชื่อในตัวเจมส์เพื่อนรักของเขาว่าจะเก็บความลับไว้ได้แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าเพื่อนที่เขาไว้ใจที่สุดกลับมาพูดความลับให้คนอื่นฟังเพื่อนสาวของอีฟดาวโรงเรียนคนสวย ต่างก็พากันถามเพื่อนสาวของพวกเธอว่า
"นี้ยัยอีฟคนสวยฉันไม่นึกเลยนะว่าเสน่ห์ของเธอจะเเรงขนาดนี้แม้เแต่เด็กนักเรียนชั้นม.2ยังชอบแกเลย!" เพื่อนๆของอีฟพูดกับอีฟอย่างอิจฉาเมื่ออีฟได้ยินอย่างนั้นแล้วเธอก็พูดออกมาว่า
"ช่างเถอะมีผู้ชายจำนวนมากมายที่ชอบฉันแต่ฉันยังไม่รีบคบกับใครตอนนี้หรอกนะ พวกแกก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าครอบครัวของฉันยากจนแค่ใหนตอนนี้ฉันมุ่งแต่เรียนอย่างเดียวเรื่องมีแฟนฉันไม่เคยคิดอยู่ในหัวเลย" อีฟกล่าวกับเพื่อนๆของเธอ ส่วนต้นเมื่อความลับถูกเปิดเผยเขาก็คงไม่กล้ามองดูพี่อีฟนางฟ้าในใจของเขาอีกแล้ว
ตอนที่3:เข้าชมรมฟุตบอลโรงเรียน(1)
เมื่อรู้สึกอกหักแล้วต้นก็หันหน้าไปถามเจมส์เพื่อนรักของเขาด้วยความไม่พอใจ
"เฮ้ย! ไอ้เจมส์ฉันเคยบอกแกกี่ครั้งแล้ววะเรื่องที่ฉันแอบชอยพี่อีฟให้รู้ได้แค่เราสองคนห้ามให้คนอื่นรู้เด็ดขาดฉันบอกแกตั้งกี่ครั้งแล้วไอ้เจมส์ฉันย่ำนักย่ำหนาแล้วว่าเรื่องแล้วว่าเรื่องนี้ถ้าคนอื่นรู้มันจะเป็นเรื่องใหญ่เอาได้แกก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าพี่อีฟเขาดังขนาดใหนเป็นถึงดาวโรงเรียนและยังมีแมวมองจากกรุงเทพอยากจะพาเขาไปเป็นนีกแสดงแต่เธอก็ปฏิเสธไปเพราะเธออยากเรียนให้จบก่อนแล้วเข้ามหาวิทยาลัยดีๆแล้วจบปริญญามาแล้วหางานที่มั่นคงทำตอนนี้คนอื่นรู้หมดแล้วฉันคงไม่มีทางที่จะมองหน้าพี่อีฟเขาได้หรอกนะถ้าแกไม่พูดความลับออกไปเราก็คงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน แต่ตอนนี้ความเชื่อใจและไว้ในในฐานะเพื่อนรักมันหมดไปตั้งนานแล้ววะเจมส์!" ต้นพูดกับเจมส์ด้วยความโกรธ ฝนที่นั้งอยู่กับต้นได้ยินว่าต้นจะตัดขาดกับเจมส์เธอก็พูดว่า
"ต้นค่อยๆพูดจากันดีๆก็ได้เจมส์เขาอาจจะมีเหตุผลที่เขาบอกความจริงออกไปก็ได้" ฝนกล่าวแล้วก็หันไปมองที่เจมส์เมื่อเห็นสายตาเฉียบแหลมของฝนเขาก็ไม่กล้าสู้หน้าเมื่อฝนเห็นดังนั้นเธอก็พูดถามเจมส์เพื่อนของเธอว่า
"นี้เจมส์นายเป็นอะไรของนายเนี้ยทำไมนายเอาความลับที่ต้นบอกกับนายมาพูดให้คนทั้งโรงเรียนรู้กันหมดโรงเรียนนายก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าพี่อีฟเขาทั้งสวยทั้งดังแค่ใหนในโรงเรียนตอนนี้ทั้งโรงเรียนอาจจะโกรธต้นอยู่ก็ได้มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะเจมส์เรื่องเอาความลับเพื่อนมาบอกอย่างนี้เท่ากับแระจานเพื่อนของตัวเองเลยนะ!" ฝนกล่าวเตือนเพื่อนของเธอเพราะเธอก็โมโหเหมือนกันตอนแรกเธอกะว่าจะไม่โมโหแต่ว่าตอนนี้เธอกลับโมโหให้เจมส์เพื่อนของเธอซะเองเมื่อเจมส์ได้ยินอย่างนั้นแล้วเขาก็พูดด้วยความรู้สึกผิดว่า
"ฝนเรารู้ว่าเราผิด แต่ในตอนนั้นเราไม่ทันคิดเราก็ไม่สามารถควบคุมปากหมาๆของเราได้ ต้นฉันขอโทษแกนะเพื่อนฉันไม่ได้ตั้งใจแกจะโกรธ ด่าว่าฉันยังไงฉันก็ไม่โกรธไม่ว่าแกเลยแต่ฉันจะบอกให้แกรู้ไว้ว่าฉันก็ยังรักแกเหมือนเพื่อนคนหนึ่งเหมือนเดิมแกจะเป็นเพื่อนฉันตลอดไปหวะไอ้เพื่อนรัก" เจมส์กล่าวพร้อมกับโค้งคำนับด้วยความรู้สึกผิดอย่างมากเมื่อต้นได้ฟังแล้วเขาก็ค่อยๆหายโกรธเจมส์แล้วเขาก็พูดออกมาว่า
"ก็ได้วะไอ้เจมส์ครั้งนี้ถือว่าเป็นบทเรียนให้แกก็แล้วกันแต่ครั้งหน้าถ้ามีอีกฉันจะไม่ยกโทษให้แกแล้วนะ" ต้นกล่าวเมื่อเจมส์ได้ยินเขาก็ดีใจมาก
"ขอบใจมากเลยเพื่อนรักฉันรักแกที่สุดเลยหวะเพื่อน!" เจมส์กล่าวพร้อมกับกอดต้นเขย่าๆไปมาเมื่อต้นเห็นดังนั้นเขาก็ขมวดคิ้วแล้วก็พูดเตือนว่า
"เออ ฉันรู้แล้วแต่แกก็รีบปล่อยฉันได้แล้วเดี๋ยวใครมาเห็นเข้าพวกเขาจะเข้าใจผิดคิดว่าฉันกับแกเป็นคู่เกย์กันนะ" ต้นกล่าวเมื่อเจมส์เห็นดังนั้นเขาก็รีบผละออกอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้ใครเข้าใจผิดได้
"โทษทีหวะเพื่อนฉันดีใจมากเกินไปจนลืมตัวไป" เจมส์กล่าวออกมาฝนที่นั้งฟังเพื่อนรักทัั้งสองคนของเธอปรับความเข้าใจกันเธอก็ดีใจจนเป็นอย่างมาก
"ฉันดีใจกับพวกแกทั้งสองคนด้วยนะที่สามารถปรับความเข้าใจกันได้ซักทีเจมส์ต่อไปจะพูดอะไรก็ระวังคำพูดด้วยนะก่อนพูดเราเป็นนายของคำพูดแต่พอพูดออกไปแล้วคำพูดเป็นนายของเราสุภาษิตนี้ยังใช้ได้เสมอจำไว้เลยนะเพื่อน" ฝนกล่าวเตือนเจมส์เพื่อนรักของเธอเมื่อเจมส์ได้ยินเพื่อนรักของเขากล่าวเตือนเขาก็พูดว่า
"รับทราบครับผม!" เจมส์กล่าวแล้วฝนก็ถามถึงชมรมที่พวกเพื่อนๆของเธอจะเข้าร่วมในปีนี้
"ต้น! เจมส์! พวกนายปีนี้จะเลือกเข้าชมรมอะไรกันเหรอ?" ฝนกล่าวถามเพื่อนทั้งสองของเธอ เจมส์เป็นคนแรกที่กล่าวออกมาว่า
"ชมรมที่เราจะเข้าเหรอ? อืม! เป็นชมรมวิทยาศาสตร์หนะเพราะคุณครูบอกกับเราว่าเธอจะให้เราและเพื่อนในห้องอีก2คนไปแข่งขันโครงงานวิทยาศาสตร์เเละเราก็ชอบวิชาวิทยาศาสตร์ด้วยเหมือนกัน!" เจมส์บอกชมรมที่เขาจะเข้าร่วมกับในเมื่อฝนได้ฟังเช่นนั้นเธอก็พยักหน้าแล้วก็มองไปที่ต้นด้วยความอยากรู้
"ต้นแล้วนายหละอยากเข้าชมรมอะไรเหรอ?" ฝนถามต้นเพื่อนของเธอเมื่อต้นได้ยินดังนั้นเขาก็บอกว่า
"เราเหรอเราจะไปสมัครเข้าชมรมฟุตบอลกับทางโรงเรียนความฝันของเราคือการเป็นนักฟุตบอลที่เก่งที่สุดในโลกเหมือนโรนัลโด้และเมสซี่และเราอยากจะพาทีมชาติไทยไปฟุตบอลโลกแล้วคว้าแชมป์ฟุตบอลโลกมาครองให้ได้!" ต้นกล่าวเมื่อฝนได้ยินคำกล่าวของต้นเธอก็ถึงกับอึ้งเลยเธอไม่เคยได้ยินใครตอบด้วยความมั่นใจแบบนี้