โปรดอัพเดตเบราว์เซอร์

เบราว์เซอร์ที่คุณใช้เป็นเวอร์ชันเก่าซึ่งไม่สามารถใช้บริการของเราได้ เราขอแนะนำให้อัพเดตเบราว์เซอร์เพื่อการใช้งานที่ดีที่สุด

ไลฟ์สไตล์

ที่มาของ "ลิควิด เปเปอร์" สาวหงุดหงิดเรื่องเล็กน้อยตอนทำงาน แต่จุดประกายจนรวย

ศิลปวัฒนธรรม

อัพเดต 03 พ.ค. 2567 เวลา 10.05 น. • เผยแพร่ 30 เม.ย. 2567 เวลา 17.03 น.
ลิควิด เปเปอร์ หรือผลิตภัณฑ์ลบคำผิด (ภาพจาก Wikimedia Commons/Public Domain)

เบ็ตต์ แคลร์ แมคเมอร์เรย์ (Bette Claire MacMurray) คงไม่เคยคิดฝันว่าจะประสบความสำเร็จในชีวิตและร่ำรวยจากเรื่องเล็กน้อย ๆ ที่เป็นปัญหากวนใจในการทำงาน อันเป็นที่มาของ “ลิควิด เปเปอร์”

แมคเมอร์เรย์ต้องถูกอัปเปหิออกจากโรงเรียนเมื่ออายุ 17 ปี ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 เธอได้งานเป็นเลขานุการในสำนักงานทนายความแห่งหนึ่ง จากนั้นก็แต่งงานกับสามีคนแรก ทั้งคู่มีลูกด้วยกัน 1 คน แต่หลังจากสามีกลับจากไปรบในสงคราม เธอก็หย่าขาดจากเขา และรับภาระเลี้ยงลูกเพียงลำพัง

หน้าที่การงานของแมคเมอร์เรย์ ทำให้ต้องเกี่ยวข้องกับเครื่องพิมพ์ดีด และปัญหาที่ตามมาก็คือเวลาพิมพ์คำผิด ก็ไม่สามารถลบตัวหมึกสีดำนั้นออกไปได้ ทำให้เอกสารดูไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย

ในที่สุดเหมือนสวรรค์มาโปรด เมื่อไอบีเอ็ม (บริษัทคอมพิวเตอร์ชั้นนำในปัจจุบัน) เปิดตัวเครื่องพิมพ์ดีดไฟฟ้าที่มาพร้อมแถบลบคำผิด ทว่าไม่นานเธอก็พบว่่าแถบลบคำผิดของไอบีเอ็มจะทิ้งคราบเป็นปื้นสีดำ ซึ่งทำให้เอกสารดูสกปรกไปกันใหญ่

วันหนึ่งขณะที่ เบ็ตต์ แคลร์ แมคเมอร์เรย์ กำลังหาลำไพ่พิเศษด้วยการรับจ้างตกแต่งสถานที่ต้อนรับวันคริสต์มาส เธอสังเกตเห็นช่างทาสีแก้ไขด้วยการใช้สีทาทับ เวลาพวกเขาเขียนคำผิด

หลังจากนั้นแมคเมอร์เรย์ก็พกขวดใส่สีขาว (ชนิดน้ำ) และพู่กันไปที่ทำงาน และใช้อุปกรณ์เหล่านี้เมื่อพิมพ์คำผิด เธอทำเช่นนี้ตลอดระยะเวลา 5 ปี จนเพื่อนร่วมงานขอให้แมคเมอร์เรย์ทำอุปกรณ์ลบคำผิดแบบนี้ให้บ้าง

ในที่สุดเธอก็นึกขึ้นได้ว่าควรทำอะไรสักอย่างกับของดีที่มีอยู่ในมือ เธอปรึกษากับครูวิชาเคมีของบุตรชาย และคนผลิตสีในท้องถิ่นที่รู้จักมักคุ้นก็สอนวิธีบดและผสมสีให้ แมคเมอร์เรย์ใช้ห้องครัวเป็นห้องปฏิบัติการขนาดย่อม และใช้โรงรถเป็นโรงงานผลิต จากนั้นก็รวบรวมเงินจำนวน 200 เหรียญ จ้างนักเคมีทำน้ำยาที่ใช้ผสมกับสีเพื่อให้แห้งเร็วและไม่เหลือคราบทิ้งไว้

ในระยะเริ่มแรก แมคเมอร์เรย์ขอแรงจากลูกชายและเพื่อน ๆ ช่วยกันกรอกน้ำยาใส่ขวด (เธอตั้งชื่อน้ำยาลบคำผิดนั้นว่า มิสเทค เอาท์ (Mistake Out) ก่อนจะเปลี่ยนเป็นลิควิด เปเปอร์ (Liquid Paper) ในเวลาต่อมา และยื่นจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าใน ค.ศ. 1956 แมคเมอร์เรย์พยายามขายสิ่งประดิษฐ์ให้ไอบีเอ็ม แต่บริษัทยักษ์ใหญ่กลับมองไม่เห็นคุณค่าของสินค้าชิ้นนี้

กระทั่งเมื่อเธอแต่งงานกับ บ๊อบ เกรแฮม (Bob Graham) เซลส์แมนผู้เชี่ยวชาญด้านการตลาด ทั้งคู่จึงช่วยกันสร้างเครือข่ายผู้แทนจำหน่ายและร้านค้าสำนักงานกระทั่งทำรายได้ถึงปีละ 38 ล้านเหรียญในปี ค.ศ. 1979 แล้วจึงขายกิจการให้กับ บริษัท ยิลเลตต์ คอร์ปอเรชั่น ในปีเดียวกัน

จวบจนปัจจุบันนี้ ลิควิด เปเปอร์ กลายเป็นเครื่องใช้สำนักงานที่ขาดเสียไม่ได้ แม้คอมพิวเตอร์จะเข้ามาแทนที่เครื่องพิมพ์ดีด แต่ตราบใดที่เรายังสื่อสารกันด้วยการเขียน ลิควิด เปเปอร์ก็ยังมีความสำคัญต่อไป

อ่านเพิ่มเติม :

สำหรับผู้ชื่นชอบประวัติศาสตร์ ศิลปะ และวัฒนธรรม แง่มุมต่าง ๆ ทั้งอดีตและร่วมสมัย พลาดไม่ได้กับสิทธิพิเศษ เมื่อสมัครสมาชิกนิตยสารศิลปวัฒนธรรม 12 ฉบับ (1 ปี) ส่งความรู้ถึงบ้านแล้ววันนี้!! สมัครสมาชิกคลิกที่นี่

หมายเหตุ : คัดเนื้อหาส่วนหนึ่งจากบทความ “สิ่งประดิษฐ์ของคนหัวรั้น ของธรรมดาที่เปลี่ยนโลก” เขียนโดย วารยา ในศิลปวัฒนธรรม ฉบับสิงหาคม 2552

เผยแพร่ในระบบออนไลน์ครั้งแรกเมื่อ 15 มีนาคม 2562

อ่านข่าวต้นฉบับได้ที่ : ที่มาของ “ลิควิด เปเปอร์” สาวหงุดหงิดเรื่องเล็กน้อยตอนทำงาน แต่จุดประกายจนรวย

ติดตามข่าวล่าสุดได้ทุกวัน ที่นี่
– Website : https://www.silpa-mag.com

ดูข่าวต้นฉบับ
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...
Loading...