‘Deal or die’ ไม่รอดก็ตาย ดีลการค้าสหรัฐ | กันต์ เอี่ยมอินทรา

ดีลการค้ากับสหรัฐ หากแม้ไทยไม่สามารถบรรลุข้อตกลงได้ จะเป็นยิ่งกว่ามหาสึนามิทางเศรษฐกิจ กระทบทั่วทุกหัวระแหง

ที่พูดเช่นนี้ มิใช่จะกล่าวเกินจริง หรือตั้งใจขู่ให้กลัว แต่เพราะไทยเรานั้นพึ่งพาการส่งออกอย่างมาก รายได้ของเรากว่า 70% ก็มาจากการส่งออก ยามเมื่อส่งออกซบเซา เราก็ยังมีรายได้จากการท่องเที่ยวมาเจือจุนเกื้อหนุน เสมือนเป็นพระเอกพระรองที่มาช่วยนางเอกคนไทยของเราเสมอมา ตั้งแต่วิกฤติเศรษฐกิจปี 2540

แต่ในขณะนี้พระรองอย่างการท่องเที่ยวก็กระทบอย่างหนัก อันเนื่องมาจากการพึ่งพานักท่องเที่ยวจีนมากเกินควร เมื่อเกิดปัญหาความรู้สึกไม่ปลอดภัย เค้าก็ไม่มา จะว่าเป็นกรรมแต่ปางก่อน ก็ไม่ใช่ เพราะมันเกิดจากการกระทำ การเพิกเฉยของทั้งรัฐ ทั้งข้าราชการ ทั้งนักการเมือง และประชาชนไทย ที่เราไร้ความสามารถในการจัดการบ้านเมืองของเราให้เกิดความสุขสงบ แขกมาบ้านเรายังดูแลไม่ได้ ดังนั้นนี่คือผลแห่งการกระทำ

สิ่งที่เราและจีนมีความเหมือนและแตกต่างคือ ในอดีตนั้นจีนก็เคยมีโมเดลแบบไทยที่พึ่งพาการส่งออกอย่างมาก และคู่ค้ารายใหญ่นั้นก็คือสหรัฐ จีนเล็งเห็นโมเดลหายนะนี้ จึงพยายามเปลี่ยนมากระตุ้นการใช้จ่ายในประเทศ ซึ่งเป็นโมเดลเดียวกับที่สหรัฐใช้ สหรัฐทำได้เพราะมีคนชั้นกลางมาก ทำให้มีกำลังซื้อมาก ขณะที่จีนทำได้เพราะมีจำนวนคนมาก

นี่คือเหตุผลว่าทำไมสงครามการค้ารอบนี้ จีนถึงไม่กลัวสหรัฐ และตอบโต้อย่างเต็มที่ เพราะนี่คือสิ่งที่จีนคาดและเตรียมการไว้แล้ว ขณะที่ไทยเราไม่สามารถใช้โมเดลแบบที่สหรัฐและจีนทำได้ เพราะคนเราน้อย จึงทำให้กำลังซื้อน้อย แต่ใช่ว่าการพึ่งพาการส่งออกเป็นโมเดลที่แย่ หากเราสามารถจัดการคู่ค้าได้ก็จะได้ประโยชน์มากแบบที่เวียดนามทำ

เวียดนามคือหนึ่งในสองประเทศที่บรรลุข้อตกลงการค้ากับสหรัฐแล้ว เวียดนามเปิดตลาดเสรีให้กับสินค้าสหรัฐอย่างเต็มที่ภายใต้กรอบเวลาที่กำหนดร่วมกัน ขณะที่ไทยนั้นเราเป็นคู่แข่งโดยตรงกับเวียดนาม เพราะเราและเวียดนามต่างก็เป็นฐานการผลิต แปรรูป ทั้งสินค้าเกษตรและอุตสาหกรรม เครื่องอุปโภคบริโภคต่างๆ ของโลกเหมือนๆ กัน

ดังนั้นการที่เวียดนามเสียภาษีน้อยกว่าไทยจะกระทบเกิดการย้ายฐานการผลิตกรณีสินค้าที่ต้องแข่งเรื่องราคา ไม่นับรวมการที่สหรัฐจะใช้เวียดนามเป็นประตูเพื่อเจาะตลาดอาเซียน ที่เวียดนามสามารถค้าขายได้โดยไร้กำแพงภาษี พูดได้ว่าไทยเรามีแต่เสียกับเสีย ไม่นับรวมอินโดนีเซียที่บรรลุข้อตกลงกับสหรัฐแล้ว

ที่ไล่เรียงฉายภาพใหญ่นี้ มิใช่จะเขียนเสือให้วัวกลัว แต่เพื่อเป็นกำลังใจแก่รัฐบาลในการเจรจาเพื่อให้เห็นถึงภาพกว้างที่ดีลนี้จะกระทบคนไทยทุกคน หากรัฐจำต้องเลือก ก็ขอให้รัฐเลือกประชาชนคนไทย มิใช่นายทุนกลุ่มธุรกิจผลประโยชน์ สิ่งที่สหรัฐต้องการ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของเสรีสินค้าเกษตร เสรีโทรคมนาคม หรือแม้กระทั่งเรื่องของฐานทัพ

คนไทยทุกคนตอนนี้ทั้งตื่นเต้น ทั้งเอาใจช่วยรัฐบาล หากรัฐบาลทำสำเร็จ ก็จะกอบกู้หน้า กอบกู้ชื่อเสียงที่เคยมีในฐานะรัฐบาลที่ทำให้เศรษฐกิจของประเทศรุ่งเรือง และกอบกู้ปากท้องของคนไทยทุกคนได้ เราจึงเอาใจช่วยในภารกิจที่สำคัญนี้ เพราะเราไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว ณ ตอนนี้