พรปีใหม่ 2569

จะปีนั้น-ปีนี้…ใช่ปีใหม่

แค่ เวลา เลื่อนไหลไปตามวิถี

ไม่ว่า ใหม่ หรือ เก่า ก็เท่านี้

เท่าที่ สิ่งนี้-สิ่งนี้ …จะเป็นไป

เป็นอนิจจา-อนิจจังเสียทั้งนั้น

ไม่ว่านี่-ไม่ว่านั่นเลยไม่ใหม่

แค่เกิดขึ้น-ตั้งอยู่-และดับไป

แบบวนมา-วนไปแล้ววนมา

ดั่งลมพัดจากทิศเหนือสู่ทิศใต้

แล้ววกกลับจากซีกซ้ายไปซีกขวา

จากทางไหนก็ไปทางที่เคยมา

ช่างอนิจจัง-อนิจจา…เสียนี่กระไร!!!

เหมือนสายน้ำสาดเซาะจากห้วยละหาร

ก่อนไหลรวมไปผสานในธารใหญ่

แล้วเลื่อนลงสู่มหาชลาลัย

สุดท้ายหายกลายเป็นไอยังฟากฟ้า

แต่เดี๋ยวเดียวก็ซัดซ่าเป็นสายฝน

ไหลซอกซอนเอ่อล้นโดยถ้วนหน้า

เป็นธารเล็กธารน้อยทั่วพารา

แล้วไหลไป-ไหลมาวนเวียนไป

วนไปตามการเกิด-อยู่-และดับสูญ

ใช่สัมบูรณ์ชั่วนิรันดร์ก็หาไม่

ถึงจังหวะ ถึง วาระ ขึ้นเมื่อใด

ย่อมมีอันต้องเสื่อมสลายไปธรรมดา

ขึ้นอยู่ว่า วาระ มาถึงซักเมื่อไหร่

วาระเกิด-วาระตาย-วาระฆ่า

วาระการย่ำยีและบีฑา ฯลฯ

ไม่เว้นว่า สิ่งนั้น คือสิ่งใด

ไม่ว่ามืดมิดทมิฬกระดำกระด่าง

ไม่ว่าสว่างดั่งกลางวันอันแจ่มใส

ไม่ว่าดี-ไม่ว่าชั่ว ไม่ว่ากระไร

สุดท้าย…มีแต่ ตาย-กับ-ตาย ไปตามวาร

แม้สกุณาแหวกว่ายในอากาศ

มัจฉาชาติโลดน้ำเล่นกระเซ็นซ่าน

แต่เพราะต่างไม่รู้กำหนดการแห่งวัน-วาร

จึงติดเบ็ดติดบ่วงพรานด้วยประการฉะนี้

อะไรใหม่-อะไรเก่าก็เท่านั้น

สิ่งสำคัญคือความเข้าใจในวิถี

พร้อมดำเนินไปตามคุณความดี

พร้อมที่จะ เข้าถึง และ เข้าใจ

พร้อมยอมรับความเป็นไปในทุกสภาพ

อย่างมินึกพรึงพรั่นหรือหวั่นไหว

ถึงทนทุกข์ทรมานสักปานใด

จงมั่นใจต่อผู้กำหนดซึ่งกฎเกณฑ์

กฎแห่งความเปลี่ยนแปลงแห่งสรรพสิ่ง

เป็น สัจจะ เป็น ความจริง ใช่ล้อเล่น

แม้หมุนวนดังกลลวงแห่งบ่วงเวร

แต่เป็นไปตามกฎเกณฑ์ เหตุปัจจัย

เหตุเพราะด้วย สิ่งนี้ และ สิ่งนี้

สิ่งนี้ย่อมมิอาจหลีกเลี่ยงได้

มีแต่ต้องเกิด-ต้องเป็นอยู่-ต้องดับไป

ไปตาม เหตุ ตาม ปัจจัย แห่งสิ่งนั้น

เหตุใดดีย่อมต้องดีไปตามเหตุ

เหตุใดชั่วย่อมอาเพศไร้สิ่งสรรค์

เหมือนบ่วงเบ็ดรอดักชะงักงัน

จับมนุษย์โดยฉับพลันเช่นนก-ปลา

เมื่อสมมุติโมงยามนาม ปีใหม่

จะปีไหน-ปีไหนก็ไม่ว่า

แต่อย่าลืมความสำคัญ วาร-เวลา

และ ศรัทธา ต่อผู้กำหนดซึ่งกฎเกณฑ์.