ทำไม “น้องหมา” ถึงกลายเป็นสัตว์เลี้ยงแสนรักของมนุษย์

ย้อนกลับไปเมื่อราว 14,000 ปีก่อน สมัยที่มนุษย์ยังคลุกคลีอยู่กับการเข้าป่าล่าสัตว์และใช้ชีวิตในลักษณะของชุมชนหมู่บ้าน ในช่วงนั้นมนุษย์เริ่มที่จะรู้จักนำเอา “หมาป่า” เข้ามาใช้งานเพื่อประโยชน์ในการล่าสัตว์อื่น โดยให้สิ่งตอบแทนเป็นอาหารหรือที่อยู่ กลายเป็นจุดเริ่มต้นของมิตรภาพสองสายพันธุ์

สุนัขในยุคนั้นเริ่มที่จะปรับตัวเข้าหาคนด้วยการ “กินขยะที่มนุษย์เหลือไว้” และเริ่มตื่นคนน้อยลง สิ่งนี้นับเป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้สุนัขอยู่รอด อ้างอิงจากคำกล่าวของนักชีววิทยานาม “เรย์มอนด์ คอปพิงเจอร์” ว่า “คุณสมบัติเดียวที่ทำให้สุนัขอยู่รอดคือ สามารถกินอาหารขณะอยู่ใกล้ ๆ คนได้”

นับจากจุดนั้นเองที่คนเราเริ่มฝึกหมาป่าให้เชื่องและเชื่อฟังคำสั่งมากขึ้น และค่อย ๆ กลายมาเป็น “หมาบ้าน” แบบทุกวันนี้ ด้วยการที่ต้องออกไปล่าสัตว์น้อยลง กะโหลกและฟันหน้าของสุนัขก็วิวัฒนาการให้เล็กลงเมื่อเทียบกับหมาป่า รวมไปถึงในระดับพฤติกรรมที่เชื่องขึ้นและฝึกได้

เป็นเวลาหลักศตวรรษที่มนุษย์พัฒนาสายพันธุ์ของสุนัข ด้วยการหยิบเอาคุณลักษณะเด่นของสุนัขแต่ละพื้นที่มาผสมข้ามสายพันธุ์เพื่อให้ตอบโจทย์ความต้องการ การพัฒนาอย่างต่อเนื่องนี่เองที่เป็นอีกเหตุผลว่าทำไมสุนัขจึงเป็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่ยั้งยืนยงมาได้เป็นหลายหมื่นปี

สุนัขถูกผูกไว้กับทุกบทบาทของประวัติศาสตร์มนุษยชาติ เป็นเครื่องมือในการล่าสัตว์ในยุคโบราณ ไปปรากฎอยู่ในเทวตำนานต่าง ๆ ในฐานะสัตว์เลี้ยงของเหล่าเทพหรือเป็นเทพเสียเอง หรือบทบาทในการช่วยจับผู้ร้ายในฐานะสุนัขตำรวจ แม้กระทั่งเป็นตัวช่วยของหมอในการบำบัดคนไข้ในบางกรณี

แล้วคุณล่ะ มีความทรงจำดี ๆ กับสุนัขที่เคยพบบ้างไหม?