มาเฟียพลาดรัก คิรัน+ธิดา
ข้อมูลเบื้องต้น
“พี่จะช่วยหนูเลี้ยงลูกไหมคะ”
“ถ้าบอกว่าไม่”
“แต่พี่พูดแล้วนะ!”
“แล้วจะถามทำไม”
“กลัวพี่ไม่อยากมีลูก”
“มีก็มี เลี้ยงเธอได้ ก็เลี้ยงลูกได้”
คำเตือน ⚠️
นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหา 25+ และบรรยายถึงฉากวาบหวิว
แต่งขึ้นเมื่อ 18/7/66
นิยายติดลิขสิทธิ์
ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พุทธศักราช 2537
ห้ามผู้ไดคัดลอกเนื้อหา ดันแปลง หรือนำไปเผยแพร่ซ้ำ โดยมิได้รับอนุญาตจากนามปากกา เจนจิระ เด็ดขาด!
ปล. หากอ่านแล้วรู้สึกไม่ชอบในเนื้อหา แนะนำเลื่อนผ่านได้เลยนะคะ????
แนะนำตัวละคร
คิรัน ลูกชายคนเล็กของโรมันและชาร์ลอคต์ อาชีพของเขาก็คือหมอศัลยกรรมฟรีแลนด์ และยังมีสนามแข็งรถให้ต้องดูแลอีกด้วย รวมไปถึงงานสีดำที่เขาทำกับพี่ชายของตัวเอง
ธิดา เด็กสาววัยใส เรียบร้อย พูดน้อย น่ารัก เธอคือเพื่อนสนิทของบีน่า ยังคงเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยอยู่ เธอแอบชอบคิรันมาซักพักใหญ่ ทว่าไม่กล้าที่จะไปยุ่งกับเขาเพราะทุกครั้งที่เธอเจอเขา สายตาของเขามักทำให้เธอรู้สึกกลัวเสมอ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอเลิกมีความรู้สึกดีๆให้มาเฟียหนุ่ม
ดิ๊วซ์ มือขวาคนสนิทของคิรัน
ปล.หลายคนคงพอรู้นิสัยนางเอกอยู่แล้วจากเรื่องก่อน เอ็นดูน้องด้วยนะคะ ????
รับรองว่าคิรันจะทำให้นักอ่านทุกคนเขินจนหน้าแดง อิอิ ดุแต่อบอุ่นนน ????
EP.1 พบเจอ/แฝด
EP.1 พบเจอ/แฝด
เพนเฮ้าส์แห่งหนึ่ง
“หนูไม่ได้นอกใจพี่เลย พี่เข้าใจผิดไปเอง!”
“แล้วเรื่องวันนั้นล่ะ ถ้าไม่ได้เป็นเพราะเธอมีคนอื่นเป็นเพราะอะไร!” คิรันคงยังเอ่ยถามเด็กสาวด้วยน้ำเสียงตะคั้นตะคอก สายตาที่เคยอบอุ่นกลายเป็นกราดเกรี้ยวพร้อมฟาดฟัน
“…”
“ตอบดิวะ! แค่ตอบมามันยากมากนักหรือไง!”
“หนูท้อง!”
“…”
ย้อนกลับไปที่ต้นเรื่อง
ณ.มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง
ภายในโต๊ะหินอ่อนมีนักศึกษาหญิงสามคนชายหนึ่งคน กำลังนั่งคุยกันอยู่ในช่วงพักเที่ยง
“ทำไมทำหน้าบูดแบบนั้นล่ะบี” ธิดาเอ่ยถามเพื่อนรักของเธอขึ้น เมื่อวันนี้เพื่อนรักเอาแต่หน้าบูดหน้าเบี้ยวกว่าทุกๆวัน
“เซ็งอ่ะดิ”
“เซ็งอะไรของแกบีน่า” อัยด้าเอ่ยถามขึ้น
“ก็ดี๊ให้ฉันไปอยู่บ้านป้าชาร์ลอตค์ แถมยังจะให้ลูกชายป้ามาคอยรับส่งฉันที่มหาลัยอีกด้วยนะ ทำอย่างกับฉันเป็นเด็กไปได้!”
“ใครวะคนที่จะมาคอยรับส่ง” หิน เพื่อนผู้ชายเพียงคนเดียวในกลุ่มเอ่ยถามขึ้น
“ลูกชายป้าชาร์เหรอ ชื่อคิริวมีแฝดชื่อคิรัน นามสกุล วากเนอร์”
“หืม ชื่อคุ้นๆแฮะ มีรูปปะ” อัยด้าพูดพลางทำหน้าคุ้นคิดก่อนจะขอบีน่าดูรูปชายที่เธอว่า
“แป๊บ” บีน่าเปิดรูปในโทรศัพท์ให้กับอัยด้าดู ซึ่งธิดาก็ได้ดูด้วยเช่นกัน ทันทีที่ธิดาได้เห็นผู้ชายในรูปก็ทำให้เธอจำใบหน้าของเขาได้ทันที เพราะเขาคือคนที่เธอเดินชนที่หน้าร้านอาหารวันนั้น วันที่เธอไปห้างสรรพสินค้ากับมารดาของตัวเอง
“เขามีแฝดเหรอบี” ธิดาเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย
“ใช่ ฉันไม่อยากให้เขามารับเลย ตอนเจอกันวันแรกเขาก็แซะฉัน หาว่าฉันเป็นเด็กไม่โต เหอะ!”
“ว่าแรงจัง”
“เออว่าแรงจังวะ ไม่ต้องให้มันมารับก็ได้นะ เดี๋ยวหินไปส่งเองทั้งสามคนนี่แหละ” หินพูดขึ้นเพราะปกติเขาก็เป็นคนไปส่งเพื่อนๆอยู่เป็นประจำ
“ถ้าขัดคำสั่งเดี๋ยวดี๊จะเป็นห่วงเอาอะดิ ฉันอยากให้เขารีบไปรักษามี๊ให้เสร็จไวๆจะได้กลับมาอยู่ด้วยกัน”
“แล้ววันนี้เขามารับบีไหม” ธิดาเอ่ยถามขึ้นอีกครั้งเพราะเธอเองก็อยากรู้ว่าคนที่เธอเดินชนคือคนไหน ใช่คนเดียวกันหรือไม่
“เห็นว่าจะมานะ”
ปิ๊นๆ!ในขณะเดียวกันเสียงแตรของรถก็ได้ดังขึ้นที่หน้าตึกคณะภายในรั้วมหาลัย ฉุดให้หนุ่มสาวทั้ง4คนต้องมองไปที่รถคันนั้นพร้อมเพรียงกัน ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่กระจกฝั่งเบาะหลังลดลงพอดี จึงทำให้พวกเขาเห็นใบหน้าของคนที่นั่งอยู่เบาะหลังได้อย่างชัดเจน
“ตายยากชะมัด!”
“หล่อ!” อัยด้าพูดขึ้นทันทีที่เห็นชายหนุ่มในรถ ดวงตาของเธอแวววาวประกายดุไข่มุก
“หล่อ แต่ปากเสียค่ะ!”
ธิดาไม่ได้สนใจที่เพื่อนๆของเธอพูดเลยสักนิด เพราะตอนนี้เธอกำลังเอาแต่จ้องมองไปที่คนในรถ และมีบางสิ่งบางอย่างทำให้เธอรู้สึกว่าเขาคนนี้ไม่ใช่คนคนเดียวกันกับคนที่เธอเดินชน
“คนนี้เหรอคิริว” ธิดาพูดขึ้นอีกครั้งโดยที่เธอยังมองไปที่ชายหนุ่มเช่นเดิม
“ใช่ คนนี้แหละ พวกแกเดินไปส่งฉันที่รถหน่อยสิ”
“ไปๆ ไปด้วยกันหมดนี่แหละ” หินลุกขึ้นยืนทันที หลังจากนั้นทั้ง4คนจึงพากันเดินตรงไปที่รถคันนั้น เมื่อธิดาเดินเข้าใกล้รถมากขึ้นเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้เธอมั่นใจทันที ว่าคนๆนี้คนละคนกันกับคนที่เธอเจอ
“อย่าลีลารีบๆขึ้นมา!” คนในรถบอกกับบีน่าด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดีนัก ทำให้ทั้งสามคนที่ยืนฟังอยู่ต่างรู้สึกได้ถึงแรงอมฮิตที่เขามี
“ฉันไปนะ เจอกันพรุ่งนี้” บีน่าหันมาโบกมือลาเพื่อนๆของเธออีกครั้งก่อนจะรีบขึ้นรถไป
“ปากร้ายจริงๆด้วยแฮะ แกว่าปะธิดา” ทันทีที่รถของบีน่าขับออกไปอัยด้าก็พูดสวนขึ้นทันที
“…”
“ธิดา!”
“ฮะๆ จะตะโกนทำไมเนี่ย ธิตกใจหมด!”
“ก็เรียกแล้วแต่แกเหม่อ ทำไม! ตะลึงในความหล่อของพี่ชายบีน่ามันเหรอ”
“บ้า! ธิไม่คุยด้วยแล้วกลับบ้านดีกว่า!”
“ไปๆเดี๋ยวไปส่ง” เมื่อหินพูดจบจึงเดินนำไปที่รถของตัวเองทันที ทำให้ธิดาและอัยด้าต้องรีบเดินตามไป
ตลอดทางกลับบ้านเด็กสาวเอาแต่นึกถึงใบหน้าของคนที่เธอเดินชน เพราะเขามีบางสิ่งบางอย่างที่ดึงดูดเธอ จนทำให้เธอนั้นลืมเขาไม่ลง..
ย้อนกลับไปวันที่เดินชนกัน
เป็นวันที่เด็กสาวมาห้างสรรพสินค้ากับมารดาของเธอในวันหยุด ระหว่างการจะไปร้านอาหารเธอได้ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนก่อนที่จะเดินกลับมา และในขณะที่เธอกำลังเดินตรงมาที่ร้านอาหารอยู่นั้น เธอได้หันไปมองที่บู๊ทที่กำลังมีมาสคอตกบสีเขียวกำลังยืนเต้นอยู่ จึงทำให้เธอไม่ได้หันมาสนใจมองทางข้างหน้าเลยสักนิด และเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ชายหนุ่มสูงยาวเข่าดีเดินมาพอดี จึงทำให้เธอชนเข้ากับเขาจังๆจนเธอต้องเซถอยหลังไปสองสามก้าว
“โอ๊ย! เจ็บชะมัด~” ร่างบางลูบหน้าผากของตัวเองก่อนจะพูดขึ้นด้วยความเจ็บ เพราะหน้าผากของเธอชนหน้ากลับเข้าอกแกร่งของผู้ชายตรงหน้าเต็มๆ
“เดินไม่ดูทางเลยนะคะ!” เธอพูดขึ้นก่อนจะเงยหน้ามองคนที่เดินชน เมื่อได้เห็นใบหน้าของเขาก็ทำให้เธอนั้นตกอยู่ในภวังค์ทันที เพราะชายหนุ่มตรงหน้ามีใบหน้าที่ขาวใสและหล่อราวกับนายแบบแต่ก็ดูดุในเวลาเดียวกัน
“เกะกะ ถ้ามีตาแล้วไม่ดูทางก็ควักออกไปซะ” ชายหนุ่มตรงหน้าตำหนิเด็กสาวด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่ฟังดุแล้วทำเอาเสียวสันหลัง
“อ่าว”
“…”
“แต่คุณก็ชนหนูนะ”
“…”. ชายหนุ่มตรงหน้าไม่ได้สนใจที่เธอพูดเลยสักนิด เขาทำแค่เพียงมองมาที่เธอด้วยสายตาเรียบนิ่ง ก่อนจะรีบสาวเท้าเดินผ่านเธอไปโดยไม่ได้เอ่ยขอโทษแต่อย่างใด
“ชนเราเหมือนกัน แต่ไม่ขอโทษกันสักนิด” เธอบ่นขึ้นพึมพำก่อนจะเลิกสนใจเขาและเดินเข้าไปหามารดาของตัวเองในร้านอาหาร
ปัจจุบัน
ตอนนี้เด็กสาวได้กลับมาถึงบ้านแล้ว และเธอก็กำลังเสิร์ชหาชื่อของคิรันในอินเทอร์เน็ตอยู่ เมื่อเธอได้เห็นรูปของแฝดที่ยืนถ่ายคู่กัน ก็ทำให้เธอแยกออกทันทีว่าคนไหนคือคนที่เจอ
“เหมือนกันเป๊ะเลย แต่คนนี้มีรอยสัก คนที่เจอน่าจะคนนี้ แต่ว่า.. เหมือนกันขนาดนี้จะแยกยังไง แล้วคนที่เจอมีรอยสักไหมก็ไม่ได้มองอีก” เธอบ่นพึมพำด้วยความสงสัยเพราะเธอก็ไม่เห็นรอยสักที่คอของแฝดที่มารับบีน่าเช่นกัน
“เฮ้อ” ความเพลียทำให้เธอต้องเลิกสงสัยและพาตัวเองเข้าไปอาบน้ำ ก่อนจะกลับมานอนเล่นโทรศัพท์บนเตียงจนเผลอหลับไป
———————————————
รอชมพี่ริวคนคลั่งรัก
กดใจ+คอมเมนท์เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์หน่อยเจ้าค่ะ >< ไม่เมนท์งอลเด้ออ 555 สติ๊กเกอร์ก็ยังดีฮ้าบบ *-*
EP.2 สบตา/พบเจอครั้งที่2
EP.2 สบตา/พบเจอครั้งที่2
Prat คิรัน
9.00 น.
บนรถ
ตอนนี้คิรันกำลังนั่งรถตรงไปที่โรงพยาบาลเนื่องจากวันนี้เขามีเคสที่จะต้องเข้าผ่าตัดแทนหมอประจำวอร์ด
“เย็นนี้มีคุยงานกับลูกค้าที่โกดังนะครับนาย” ดิ๊วมือขวาคนสนิทของคิรันพูดขึ้นพร้อมกับมองไปที่กระจกหลังเพื่อสื่อสารกับนายของตัวเอง
“อืม”
“นายจะให้ผมมารับที่โรงพยาบาลกี่โมงครับ”
“เดี๋ยวโทรไป”
“ครับนาย”
เพียงไม่นานคิรันก็มาถึงโรงพยาบาลที่เขาต้องเข้าผ่าตัด ทันทีที่มาเฟียหนุ่มเดินเข้ามาด้านใน เหล่าพยาบาลและนักศึกษาฝึกงานก็ต่างพากันจับจ้องมองมาที่เขาทันที เพราะตอนนี้เขายังอยู่ในชุดสูทสีดำที่ดูเข้มขรึมและดุดัน ผิดแปลกจากหมอทั่วๆไป
“สวัสดีค่ะอาจารย์หมอ” เสียงทำความเคารพของพยาบาลที่เดินสวนกับเขา ซึ่งเขาก็ยกมือรับไหว้เช่นกัน เพราะถึงแม้จะเป็นมาเฟียที่หยาบกระด้างก็ตาม แต่ถ้าอยู่ในหน้าที่เขาก็จะมีมารยาทต่อสังคมในโรงพยาบาลเสมอ
ห้องทำงานคิรัน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ไม่ได้ล็อกครับ”
แกรก!สิ้นสุดเสียงของคิรันประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามาทันที และคนที่เข้ามาก็คือพยาบาลเลขาของแพทย์ที่คิรันต้องมาผ่าตัดแทนในวันนี้
“สวัสดีค่ะอาจารย์หมอ”
“ครับ”
“นี่คือรายละเอียดของคนไข้ที่อาจารย์ต้องเข้าผ่าตัดวันนี้ค่ะ”
“ขอบคุณครับ เตรียมห้องหรือยัง”
“เตรียมเรียบร้อยค่ะ”
“อีกครึ่งชั่วโมงไปครับ ฝากแจ้งญาติด้วยครับว่าวันนี้งดเยี่ยมหลังผ่าตัดเสร็จ”
“ค่ะอาจารย์” หลังจากนั้นพยาบาลเลขาจึงเดินออกไปทันที
ติ๊ง! ในขณะเดียวกันแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ของคิรันก็ได้ดังขึ้น ฉุดให้เขาต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูข้อความนั้น
คิริว : อย่ามาสาย
คิรันทำแค่เพียงกดอ่านข้อความของพี่ชาย ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระล้างร่างกายและแต่งตัวไปห้องผ่าตัด
เมื่อคิรันเข้ามาในห้องผ่าตัดพยาบาลผู้ช่วยต่างพากันทำความเคารพเขาทันที ก่อนจะพากันไปล้างน้ำยาทำความสะอาดมือและแขนเพื่อเริ่มการผ่าตัด
1 ชั่วโมงผ่านไป
การผ่าตัดในวันนี้ผ่านไปได้ด้วยดี เมื่อคิรันทำหน้าที่ของตัวเองเสร็จแล้ว เขาจึงให้พยาบาลผู้ช่วยเป็นฝ่ายไปบอกกับญาติๆของผู้ป่วย ส่วนเขาถอดชุดคุมผ่าตัดออกและเดินกลับมาที่ห้อง
คิรันทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาอย่างเหนื่อยหน่าย ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าให้อยู่ในชุดสูทเช่นเดิม เพียงไม่นานเขาก็ออกมาในชุดสูทและโทรหาดิ๊วซ์ทันที
“ครับนาย”
“มารับกู”
“เสร็จแล้วเหรอครับ”
“เออ”
เพนเฮาส์คิรัน
ตอนนี้คิรันได้กลับมาถึงเพนเฮาส์ของตัวเองแล้ว เขาต้องการที่จะมากลับพักผ่อนก่อนจะต้องออกไปทำงานที่โกดังตอนสี่โมงเย็น
ชายหนุ่มเดินเข้ามาภายในห้องนอนก่อนจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ของตัวเองออกทีละชิ้น จึงเผยให้เห็นแผ่นหลังและเบื้องหน้าที่ขาวสะอาดไร้รอยสักได้อย่างชัดเจน เนื่องจากเขาไม่ชอบการสักเนื้อตัวเหมือนพี่ชาย ตามร่างกายของเขาจึงไม่มีรอยสักแม้แต่ลอยเดียว
ชายหนุ่มพาตัวเองเดินเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะเปิดฝักบัวให้น้ำไหลลงบนศีรษะ พร้อมกับหลับตาลงก่อนที่ใบหน้าของเด็กสาวเมื่อหลายวันก่อนที่เดินชนเขาจะปรากฏขึ้นในความคิด
“ยัยซื่อบื้อ!”
Prat ธิดา
ร้านนั่งชิว KR
วันนี้เป็นวันที่ธิดาจะต้องไปงานวันเกิดเพื่อนเก่าของเธอที่เคยเรียนขณะเดียวกัน และเธอได้ขออนุญาตมารดาของตัวเองเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เธออยู่ในร้านเรียบร้อยแล้วและกำลังนั่งดื่มกับเพื่อนๆอยู่ถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยชอบการดื่มก็ตาม
ในขณะที่เด็กสาวกำลังนั่งดูเพื่อนๆของเธอเต้นอยู่นั้น เธอก็ได้สังเกตเห็นเพื่อนสนิทของตัวเองมีท่าทีแปลกๆไปเธอจึงเอ่ยถามขึ้น
“เป็นอะไรบีน่า มองหาอะไรเหรอ”
“นั่นมันพี่ริวไหมธิดา ช่วยบีมองหน่อย” ธิดาที่ได้ยินจึงรีบหันไปมองตามเพื่อนสนิททันที ก่อนจะเห็นว่าเขาคนนั้นยืนอยู่ที่หน้าคลับ
“…” ด้วยความที่เธอนั้นไม่แน่ใจว่าชายหนุ่มคนนั้นคือใคร เธอจึงไม่ได้พูดอะไรออกมาจนกระทั่งเสียงของไอด้าดังขึ้น
“นั่นมันพี่ริวนิ่บีน่า!”
“หลบๆ!” เด็กสาวทั้งสามคนต่างพากันหันหลังในทันทีเมื่อเห็นชายหนุ่มด้านนอกกำลังหันมองมาที่พวกเธอ
“เขาไปแล้ว ไปกับผู้หญิงที่ไหนไม่รู้อ่ะ สวยด้วย” อัยด้าพูดขึ้นเมื่อเธอยังคงแอบดูชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องกับเพื่อนสนิทของเธอ
“ใช่พี่คิริวเหรออัยด้า” ธิดาเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัยอีกครั้ง
“น่าจะใช่นะ เพราะพี่ริวมีรอยสักที่คอ”
“จริงด้วย ลืมไปเลย”
“พอค่ะ เลิกสนใจเขาแล้วมาสนุกต่อได้แล้ว~”
หลังจากนั้นสามสาวจึงหันกลับมาสนุกต่ออีกครั้ง จนกระทั่งเวลาผ่านมาถึงช่วง4ทุ่ม ในขณะที่ธิดาและอัยด้ากำลังยืนลูบหลังให้บีน่าอยู่นั้น จู่ๆก็มีชายหนุ่มเดินเข้ามาหาพวกเธอ ซึ่งเขาคนนั้นคือคิริวทำให้ธิดาและอัยด้าต้องอุทานชื่อของเขาออกมาด้วยความตกใจ
“พี่คิริว!” คิริวไม่พูดพร่ำทำเพลงอุ้มเพื่อนสนิทของเธอขึ้นพลาดบ่าไปทันที ทำให้ธิดาและอัยด้าทำได้แค่หันมองหน้ากันอย่างงุนงง
“ปล่อยไปแบบนั้นจะดีเหรออัยด้า”
“หรือธิจะไปกับเขาล่ะ!”
“มะ..ไม่ๆ!”
“รู้สึกอยากอ้วกวะ ฉันไปตามไอ้หินก่อนนะ กลับบ้านกันเถอะ”
“โอเคๆ” ธิดาพยักหน้าให้กับเพื่อนสนิทของเธอก่อน ก่อนจะเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้เหล็กริมฟุตบาทเพื่อรอเพื่อนทั้งสอง
ในขณะที่เด็กสาวใบหน้าจิ้มลิ้มกำลังนั่งมึนเมาอยู่นั้น จู่ๆก็มีควันบุหรี่ของใครบางคนลอยมาเตะจมูกของเธอ ทำให้เธอต้องยู่จมูกขึ้นด้วยความไม่ถูกใจ ก่อนจะโวยวายออกมาด้วยความมึนเมา
“อือ ไอ้คนไม่มีมารยาท! มีคนนั่งอยู่ไม่เห็นระ..เหรอคะ~” เด็กสาวน้ำเสียงติดขัดทันทีเมื่อเธอได้เห็นว่าคนที่กำลังยืนสูบบุหรี่อยู่นั้นคือคิรัน ชายหนุ่มที่เธอเดินชนกับเขาที่ห้างสรรพสินค้าเมื่อหลายวันก่อน
“พะ..พี่รัน~”
“…” การเอ่ยเรียกชื่อของเด็กสาวทำให้คิรันนั้นต้องหันมามองเธอก่อนที่ทั้งสองนั้นจะเผลอสบตากันโดยบังเอิญ
“ฟู้ว~” คิรันพ่นควันบุหรี่ออกมาอีกครั้งก่อนจะหันหน้าไปอีกทางอย่าไม่สนใจเด็กสาวตรงหน้า
“ธิดา!” ในขณะเดียวกันเสียงเรียกของอัยด้าก็ได้ดังขึ้น ฉุดให้ธิดาต้องตื่นจากภวังค์ก่อนจะหันกลับไปมองเพื่อนสาวของเธอ
“ตะ..ตกใจหมด!”
“ไปกันกลับได้แล้ว เอ๊ะ! พี่ริวไปแล้วไม่ใช่เหรอ” อัยด้าเอ่ยถามขึ้นด้วยความงุนงงเหมือนเห็นคิริวยืนอยู่ ทั้งๆที่เขาขับรถออกไปแล้ว
“นะ..นี่พี่คิรันต่างหาก” บทสนทนาของทั้งสองทำให้คิรันต้องหันมามองก่อนจะโยนบุหรี่ลงพื้นและหยิบมันจนดับ
“เออวะ!”
“นายครับ คุณวิลเลียมเรียกครับ”
“…” คิรันหันมามองที่ธิดาอีกครั้งก่อนที่เขาจะเดินหายเข้าไปในคลับ MN
———————————————
แล้วเค้าจะปิ้งรักกันยังไงนะ..
กดใจ+คอมเมนท์เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์หน่อยเจ้าค่ะ >< ไม่เมนท์งอลเด้ออ 555 สติ๊กเกอร์ก็ยังดีฮ้าบบ