เมื่อตัวร้ายปากแซ่บเกิดใหม่เป็นนายเอก

ข้อมูลเบื้องต้น

เมื่อตัวร้ายที่ปากแซ่บ บวกด้วยนิสัยที่โหด ของ"นรา ศิริมงคลราช" ลูกชายคนเดียวของมาเฟียที่น่ากลัวที่สุดในไทย ได้โดนลอบสังหาร และได้มาเกิดใหม่ในร่างของ "นารา"นายเอกนิยายที่ตนเคยอ่านผ่านๆ กลับมาครั้งนี้นราจะทำให้ทุกคนจำชื่อของ"นารา"ไปจนวันตาย นรากลับมาพร้อมจัดการทุกคนที่เคยทำร้ายจิตใจของนาราคนก่อนไปหมดทุกคน พร้อมทั้ง สามีอย่าง "ไกรวิชญ์"ที่เกลียดภรรยาในนามอย่างนารา เข้ากระดูกเพียงเพราะตนต้องแต่งงานกับนารา แทนที่จะเป็นคนรักของตน รอรับชมกันได้เลย…

บทนำ

"นายหญิงฟื้นแล้ว"

สิ้นเสียงสาวใช้คนสนิท เปลือกตาบสงก็ได้เปิดออก มองเห็นเพดาน เตียงนอนที่ไม่คุ้นชิน นราลุกขึ้นมองรอบๆมองบรรยากาศที่เปลี่ยนไป รวมทั้งบุคคลที่ไม่คุ้นหน้าอีกด้วย

"……." นรามองคนตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชา

"นะ นายหญิง"สาวใช้คนสนิทอย่าง ชมพู่ เรียกเจ้านายเสียงติดขัด

"เธอเป็นใคร แล้วที่นี่ที่ไหน" นราเอ่ยถามเสียงนิ่ง

"นายหญิงจำชมพู่ไม่ได้หรอคะ??"สาวใช้คนสนิทเอ่ยขึ้นอย่างตกใจ ที่จู่ๆเจ้านายที่ตื่นขึ้นมาหลังจากจมน้ำในสระ จำอะไรไม่ได้

"ชมพู่??" จู่ๆก็มีภาพมากมายไหลเข้าหัวนรา ไหลมาเหมือนสายน้ำ

"โอ๊ยยย"นราเอ่ยขึ้นอย่างเจ็บปวด ก่อนจะสลบไปอีกครั้ง

"นายหญิงง!!!!"ชมพู่เอ่ยอย่างตกใจที่จู่ๆนายหญิงก็สลบไปอีก จึงวิ่งไปตามหมอใหญ่ประจำตระกูล

หลังจากที่นราสลบไป ภาพมากมายที่ไหลเข้ามาในหัวของนราก็เต็มไปด้วยเรื่องราวมากมายจนจับใจความได้อย่างถ่องแท้ เจ้าของร่างนี้ชื่อ "นารา" ได้แต่งงานกับ "ไกรวิชญ์"นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงแต่เนื่องจากทั้งสองไม่ได้เต็มใจแต่งงานกันตั้งแต่แรก เพราะโดนครอบครัวบังคับ ทั้งคู่จึงอยู่ด้วยกันอย่างอึดอัดใจ เพราะนิสัยของนารานั้น อ่อนโยน และอ่อนแอ ไม่สู้คน บางครั้งโดนคนใช้ในบ้านกั่นแกล้งเพียงเพราะเจ้าของร่างนั้นไม่ตอบโต้ ซึ่งต่างกับนิสัยของนราอย่างสุดขั้ว เพราะนิสัยนรานั้นทั้งโหด ปากร้าย เย็นชา และเกลียดพวกอ่อนแอที่สุด นราสัญญากับร่างของนาราว่าจะเอาคืนทุกคน ทุกตัวที่ทำกับนาราอย่างสาสม และจะไม่มีใครกล้าหยามหน้านาราอีก แม้กระทั่งไอสามีเฮงซวยนั่นด้วย

ฝากติดตาม+คอมเม้นเป็นกำลังใจให้นักเขียนมือใหม่ด้วยนะคะ

นาราเปลี่ยนไป

นราสลบไปถึงหนึ่งวันเต็มๆ เช้าวันต่อมา เปลือกตาบางได้เปิดขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้นราตื่นขึ้นมาพร้อมความทรงจำของนาราคนเก่า นราจำได้ทั้งหมดว่าใครทำอะไรกับนาราร่างเก่าบ้าง คราวนี้ทุกคนที่มันเคยทำอะไรไว้ มันจะต้องชดใช้ นราหันไปมองรอบๆห้อง ไม่เห็นใคร จู่ๆประตูห้องนอนก็เปิดออก

แอ๊ดดดดด

"นายหญิง!!! ฟื้นแล้วหรอคะ"ชมพู่ที่เดินเข้ามาถึงกับร้องด้วยความตกใจ

"อืม เราตื่นล่ะ"นราพูดออกมาอย่างนิ่งๆ ติดไปทางเย็นช้าด้วยซ้ำ

"นายกหญิงหิวมั้ยคะ เดี๋ยวชมพู่ไปยกอาหารมาให้ทานนะคะ"ชมพู่เอ่ยถามนายหญิงของตนอย่างเป็นห่วงเพราะนายหญิงตนสลบไป1สัปดาห์เต็มๆ

"อืมมม"นราตอบนิ่งๆ พลันสายตาก็มองไปรอบๆ จนมาชะงักที่ใบหน้าของชมพู่ มีทั้งรอยช้ำตามตัว รอยแผลที่มุมปาก

"โดนอะไร??"นราพูดพลางเอามือลูบบริเวณรอยช้ำของชมพู่

"อะเอ่อ ไม่มีอะไรค่ะนายหญิง"ชมพู่เอ่ยอย่างตะกุกตะกัก เพราะตนกลัวจะทำให้นายหญิงเป็นห่วง

"ตอบ!"นราเอ่ยขึ้น พร้อมเสียงที่เข้มขึ้น

"อะ เอ่อ พวกอีจำปี เจ้าค่ะ"ชมพู่เอ่ยเสียงสั่น

"จำปี?"พลันภาพของนางจำปีก็ขึ้นมาในหัวของนรา นราจำได้ว่านางจำปีหัวหน้าสาวใช้ของบ้านคือคนที่กลั่นแกล้งนาราทุกครั้ง ทั้งอาหารเน่าเสีย ใส่ร้าย ทำให้นาราเสียใจอยู่ตลอด หึ จำเลยคนแรกสินะ นราคิด

"อือ พาเราลงไปกินอะไรข้างล่าง"นราเอ่ยบอกชมพู่

"จะดีหรอคะนายหญิง ชมพู่ว่า."ชมพู่กำลังจะเอ่ยค้าน

"พา เรา ลง ไป"นราเอ่ยเสียงเข้ม พร้อมสายตาที่ดุขึ้น

"ค่ะๆ นายหญิง" ชมพู่เอ่ยอย่างตกใจที่จู่ๆนายหญิงที่แสนบอบบาง อ่อนโยน และอ่อนแอ กลับมีบรรยากาศที่น่ากลัวเกิดขึ้น ทั้งสายตา น้ำเสียง และการวางตัว

"นำไป"นราเอ่ยเสียงนิ่ง

(ภายในครัว)

"เร็วๆเข้าสิว่ะพวกเอ็ง เดี๋ยวนายท่านก็ดุเอาหรอก"เสียงหัวหน้าสาวใช้อย่าง จำปา เอ่ยขึ้นอย่างเสียงเข้ม สั่งพวกสาวใช้ให้เร่งทำงาน เนื่องจากใกล้เวลาที่คุณไกรจะลงมาทานอาหารเช้า

"ค่ะ คุณจำปา"สาวใช้คนนึงเอ่ยอย่างหวาดกลัว เพราะจำปานั้นวางตัวคล้ายนายหญิงของบ้าน ทั้งกด ทั้งข่ม สาวใช้คนอื่น เพราะตนนั้นเป็นถึงหัวหน้า ได้รับคำชมจากนายท่าน บ่อยๆ

"ค่ะ ก็รีบสิว่ะ"จำปาเอ่ยเร่งสาวใช้ พลันสายตาก็เห็นร่างของนายหญิงของบ้านที่เดินลงมา พร้อมสาวใช้คนสนิท จำปาเอ่ยขึ้นอย่างถากถางว่า

"แหมมม ตายแล้ว นายหญิง ฟื้นแล้วหรือคะ สลบไปเป็นอาทิตย์ จำปานึกว่าจะไม่ฟื้นแล้วเสียอีก"พูดจบลูกสมุนของนางจำปีก็เอ่ยขึ้น

"ทำไมถึงจะไม่ฟื้นล่ะคะพี่จำปา"สาวใช้คนที่1

"ก็นึกว่าจะจมน้ำจนกลายเป็นคนพิการทางสมองไปแล้วไงล่ะ55555"พูดจบพวกมันก็หัวเราะกันอย่างสนุกปาก

"อีจำมา มึงอย่ามาพูดกับนายหญิงกูแบบนี้น่ะ"ชมพู่เอ่ยอย่างโกรธจัดที่นายหญิงโดนดูถูกอีกแล้ว

"ทำไม มึงจะทำอะไรกูอีขี้ข้า อยากโดนรุมยำอีกรอบรึไงห้ะ"จำปาเอ่ยอย่างหาเรื่องชมพู่ พลันสายตาก็มองเหยียดนราอีกด้วย

"มึงง"ชมพู่เอ่ยอย่างสุดกลั้น

เพี๊ยะๆ

ตึก จู่ๆนาราก็เดินไปตบนางจำปาที่ใช้สายตามองตนแบบนั้น จนนางจำปาล้มลงกับพื้น และเงยหน้ามองด้วยความตกใจ สาวใช้รอบๆ หันมองเหตุการณ์อย่างหน้าสนใจ เพราะไม่มีใครกล้าทำร้ายจำปามานานแล้ว

"กะ แก กล้าตบหน้ากูหรอ "จำปาเอ่ยเสียงสั่นเพราะตกใจที่จู่ๆโดนนราตบ ได้กลิ่นคาวเลือดในปาก

"ทำไมจะไม่กล้า ฉันเป็นนายหญิงของบ้าน แถมยังเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณไกร แล้วแกเป็นใคร ทำไมถึงตบแกไม่ได้"นราพูดเสียงนิ่ง พร้อมสายตาเหยียดหยาม

"เป็นขี้ข้าเหมือนกันค่ะ นายหญิง"ชมพู่เอ่ยสมทบ

"ใช่ เป็นขี้ข้า แถมเป็นขี้ข้าที่ยังดูถูกเจ้านายอีกด้วย ไม่เกรงกลัวเจ้านายแบบนี้ ขี้ข้าบ้านไหนเขาทำกัน"นราเอ่ยความจริง เพราะจำปาไม่เคยให้เกียรติตนเลยตั้งแต่เข้ามาบ้านหลังนี้

"หึ ในเมื่อเป็นขี้ข้าแล้วไม่ทำตัวให้สมกับเป็นขี้ข้า ก็รับโทษที่ก่อไว้แล้วกัน ใครก็ได้จับอีจำปาไปนั่งคุกเข่าหน้าบ้าน ห้ามกินอะไร แม้กระทั่งน้ำ ใครฝ่าฝืนคำสั่งฉัน ฉันจะไล่ออกทุกคน นี่คือคำสั่ง!!"นราพูดจบ ก็หันมองสาวใช้พร้อมกับทุกคนในบริเวณนี้ ทุกคนในที่นี้มีท่าทีหวาดกลัว บางคนก็งงว่าคุณนราเป็นอะไร จู่ๆก็ลุกขึ้นมาวางอำนาจ หึ มันยังไม่พอหรอก นราคิด

"เรียกทุกคนไปรวมกันที่โถงใหญ่ ใครไม่มา ถือว่าอยากลองดีกับฉัน"พูดจบนราก็เดินออกไปจากห้องครัว ไปนั่งรอทุกคนที่ห้องโถง

"เกิดอะไรขึ้น ทะ ทำไม นายหญิงถึงมีบรรยากาศน่ากลัวขนาดนี้"สาวใช้บริเวณนั้นเอ่ยขึ้นอย่างหวาดกลัว ยิ่งหันไปเห็นหน้าของจำปาหัวหน้าสาวใช้ที่มีรอยมือ รอยแตก ยิ่งตกใจ

(ณ ห้องโถง)

นรานั่งไขว่ห้างบนโซฟากลางห้องโถอย่างนางพญา พร้อมสายตาคมที่เหมือนจะแทงทุกคนที่กล้าสบตาซึ่งขัดกับบุคลิกของนาราอย่างมาก เพราะร่างบายนั้นร่างกายบอบบาง ใบหน้าสวยมากแต่ติดไปทางซีดเซียวเพราะเนื่องจากหลับไปหลายวัน แต่ยังคงดูดี

"มากันครบแล้วใช่ไหม"นราเอ่ยถามชมพู่

"ครบแล้วค่ะนายหญิง"ชมพู่เอ่ยตอบอย่างเกรงใจ

"ดี ในเมื่อมากันครบแล้ว ฉันจะให้ชมพู่แจ้งรายละเอียดให้ฟัง"พูดจบก็หันหน้าไปทางชมพู่ให้ชมพู่พูด

"ที่นายหญิงเรียกทุกคนมาวันนี้ เพื่อจะชี้แจงกฏระเบียบของบ้านใหม่ ต่อไปนี้ให้ทุกคนมารายงานทุกอย่างที่นายหญิง รวมทั้งงานทุกอย่าง นายหญิงจะเป็นคนจัดแจงให้ทุกคนตามความเหมาะสม"ชมพู่เอ่ยขึ้น

"แต่นั่น เป็นหน้าที่ของพี่จำปานะ"สมุนของนางจำปาเอ่ยขึ้น

"ชมพู่ตบปากคนที่ขัดคำพูดของฉันซะ "นราหันมองอย่างนิ่งๆ

"ค่ะ นายหญิง" ชมพู่รับคำพร้อมเดินไปตบปากสาวใช้คนดังกล่าวทันที

"ทีนี้ทุกคนก็เข้าใจในสิ่งที่ชมพู่บอกแล้วสินะ"พูดจบก็ลุกขึ้น "อ้ออย่าลืม ตั้งโต๊ะอาหารให้ฉันด้วยล่ะ อย่านานน่ะ ขี้เกียจรอ"นรา ก็เดินออกไปดุจราวนางพญา สาวใช้ทุกคนที่ได้เห็นวันนี้ ก็มีอาการเกรงกลัวนายหญิงมากขึ้น จากคนที่อ่อนแอ กลายมาเป็นคนที่น่ากลัวขนาดนี้ได้ยังไง นี่คือทุกคนคิด โดยไม่รู้ตัวเลยว่ามีคุณท่านของบ้านมองเห็นทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด..

จบตอนแรกไปแล้วววว เป็นยังไงบ้าง ช่วยติชมให้กำลังใจกันหน่อยน้าาาา

เอาคืนครั้งที่ 1

ณ โต๊ะอาหาร

"อาหารมาแล้วค่ะ นายหญิง" เสียงชมพู่เอ่ยขึ้นเมื่อสาวใช้คนหนึ่งยกอาหารเข้ามาเสริฟ

"อืม"นาราตอบกลับอย่างเย็นชา

"นี่ค่ะ อาหารของนายหญิง"สาวใช้วางอาหารเช้าไว้ด้านหน้าของนารา

"ไม่กิน เอาไปเปลี่ยน"นาราเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อเห็นอาหารตรงหน้า

"คะ??"สาวใช้ตรงหน้าถามด้วยความสงสัย

"ไปเปลี่ยน"นารายังเอ่ยคำเดิม

"ทำไมคะ"สาวใช้คนเดิมยังตั้งคำถาม สีหน้าท่าทางดูไม่เคารพนายหญิงของบ้าน

"ฉันบอกให้เปลี่ยน"นารายังเอ่ยประโยคเดิมออกไป

"ทำไมต้องเปลี่ยนคะ ปกติอาหารที่นายหญิงทานก็เป็นแบบนี้ตลอดนี่คะ" สาวใช้คนเดิมพูดอย่างไม่สนใจ

"เธอกล้าเรียกสิ่งนั้นว่าอาหารหรอ โคตรเหง้าเธอเค้ากินขยะพวกนี้เป็นอาหารหรอ"นารากล่าวพร้อมมองสาวใช้คนดังกล่าวด้วยสายตาเหยียดหยามเพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้านารามันไม่สามารถเรียกว่าอาหารได้ เพราะเหมือนกับการนำของเหลือ เศษหมู เศษผัก มารวมกัน

"!!!!! กะ แก"สาวใช้คนเดิมโกรธหน้าสั่นที่โดนด่าไปโคตรเหง้า

"ถ้าเธอยังเรียกมันว่าอาหาร งั้นกินสะสิ"พูดพร้อมเลื่อนจานอาหารไปตรงหน้าสาวใช้

"มะ ไม่เป็นไรค่ะ "

ปังงง!!

"กินสิ ฉันบอกให้กินมันเข้าไป!!!"

นาราลุกขึ้นตบโต๊ะ พร้อมหันไปตวาดใส่สาวใช้คนดังกล่าว

"นะ นายหญิง"ชมพู่มองนายหญิงตรงหน้าด้วยความตกใจ ที่นาราตวาดสาวใช้คนดังกล่าว เพราะตลอดเวลาหนึ่งปี ทุกครั้งที่สาวใช้คนไหนๆทำอาหารมาให้นายหญิงก็จะเป็นเศษเนื้อเศษผักตลอด แต่นายหญิงก็ไม่เคยมีปากมีเสียง ต้องทนกินไปตลอด แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นนายหญิงออกอาการแบบนี้

"เกิดอะไรขึ้น"ทันใดนั้นมีเสียงทุ้มปริศนาดังขึ้น นาราหันไปมอง เห็นชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาหล่อ เรียกว่า หล่อแบบเทพสร้างเลยก็ว่าได้ เพราะรูปร่างที่สมส่วน เข้ากับรูปหน้า ทำให้เจ้าของเสียงนั้นดูดีมาก แบบ สามร้อยเปอร์เซ็นต์

"คุณท่านนน!!"สาวใช้ที่ยืนก้มหน้าตัวสั่นเอ่ยเรียกเจ้านายของบ้านอย่างดีใจ พร้อมหันหน้าไปปะทะกับนาราทันที เพราะคิดว่าตนนั้น มีคนมาปกป้องแล้ว

"ว่ายังไง เกิดอะไรขึ้น เอะอะโวยวายตั้งแต่เช้า ผีเข้าหรือไง "ไกรวิชญ์เอ่ยถามขึ้นพร้อมหันหน้าไปถามนาราที่ยืนนิ่งอยู่

"ไม่มีอะไรครับ แค่จะสั่งสอนคนใช้สักหน่อย"นาราเอ่ยอย่างไม่เกรงกลัวสายตาที่ไกรวิชญ์มองมาเลยสักนิด

"สั่งสอน?? คุณมีสิทธิ์สั่งสอนคนใช้ผมด้วยหรอ"

"….."นาราเงียบ แต่ยังจ้องหน้าชายหนุ่มอยู่

"ว่าไง คุณมีสิทธิ์อะไรที่จะมาสั่งสอนคนใช้ของผม"

"…."

"อย่ามาเงียบใส่ผมนะ คุณนารา!! ผมไม่ชอบ ผมถามคุณต้องตอบ"ไกรวิชญ์เอ่ยขึ้นมาอย่างโมโหที่ตนถามนาราแล้วนาราเอาแต่เงียบ มองเขาด้วยสายตาที่เขาไม่เคยเห็น เพราะปกตินารานั้นจะมองเขาด้วยสายตาที่เค้าอ่านออก

"หึ สิทธิ์ของนายหญิงของบ้านไง"นาราตอบกลับนิ่งๆ

"นายหญิงของบ้าน ใครกัน? คุณสำคัญตัวเองไปรึเปล่าคุณนารา"ไกรวิชเอ่ยอย่างเหยียดหยามนารา

"เผื่อคุณจะลืมนะครับ คุณไกรวิชญ์ ผมแต่งงานจดทะเบียนถูกต้องตามกฎหมายทุกอย่าง ถึงแม้เราจะไม่ใช่สามีภรรยาตามพฤตินัย แต่ในทางนิตินัยผมก็คือภรรยาของคุณ"นาราเอ่ยตอบกลับไป

"หึ ภรรยาหรอ คนที่แต่งงานเพื่อเงินเพราะครอบครัว มีสิทธิ์มาเรียกร้องสิทธิ์ด้วยรึไงกัน"

"หึ ฉันสงสัยว่าคุณคงจะลืมสมองไว้ในท้องของแม่คุณหรือเปล่า ที่คุณคิดไม่ได้ว่าคนที่แต่งงานกันแล้วต่างมีสิทธิ์ซึ่งกันและกัน หรือคุณจะว่ามันไม่จริง สิทธิ์นายหญิงของบ้านผมไม่จำเป็นต้องขอคุณด้วยซ้ำ เพราะมันคือสิ่งที่ผมได้มาตั้งแต่แต่งงานกับคุณอยู่แล้วล่ะครับ"นาราเอ่ยคำยาวออกมาที่สุดตั้งแต่มาที่นี่

"คุณ!!! ผมไม่คิดว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้ ที่ผ่านมาคือเล่นละครเป็นคนดีสินะ สุดท้ายธาตุแท้ก็ออก ผมคิดไว้แล้วเชียวว่าคนที่แต่งงานเพื่อเงินแบบคุณคงจะไม่ใช่คนดีแบบที่แม่ผมคิดหรอก"ชายหนุ่มเอ่ยใส่นาราอย่างเหยียดหยาม

"หึ งั้นก็ควรรู้ไว้นะครับ ว่าผมเป็นคนแบบนี้ เพราะตั้งแต่ผมอ่อนแอ ผมก็โดนคนในบ้านนี้รังแกตลอด แล้วผิดตรงไหนที่ผมจะปกป้องตัวเองบ้าง อ้อ ส่วนเรื่องผมจะเป็นคนดีหรือไม่ดีก็แล้วแต่คุณจะคิดเหมือนกันนะครับ แต่ผมว่าคุณก็ไม่ใช่คนดีอะไรนะ เพราะถ้าคุณดีจริง คุณคงไม่ออกไปหาคนรักเก่าแม้แต่ตอนที่คุณแต่งงานแล้วด้วยละมั้ง"นาราเอ่ยอย่างขำขัน

"คุณ!!!"ชายหนุ่มพูดไม่ออก

"อ้อส่วนเรื่องลงโทษคนใช้ ถ้าคุณว่าผมไม่มีสิทธิ์ งั้นเราไปถามพ่อแม่คุณกันว่าสิทธิ์ลงโทษคนใช้ นายหญิงของบ้านอย่างผม จะมีสิทธิ์ลงโทษหรือเปล่า"พูดจบนาราก็ยิ้มพร้อมหันไปมองคุณท่านของบ้านอย่างท้าทาย

"ฮึ!! คุณมันน่ารังเกียจ"พูดจบชายหนุ่มก็หันหลังออกจากห้องครัวไปทันที

"หึ จะไปแล้วหรอครับคุณสามี"นาราเอ่ยตามหลังชายหนุ่มไปขำขัน หลังจากคล้อยหลังชายหนุ่มนารากลับมาหน้านิ่ง หันมองสาวใช้คนเดิมด้วยสายตาเย็นชา พร้อมหยิบจานอาหารขึ้นมาพร้อมเทลงพื้น

"กินซะ แล้วฉันจะไม่ไล่เธอออก เธอก็เห็นแล้วว่าฉันทำอะไรได้บ้าง แม่แต่นายท่านของเธอก็คุมกะลาหัวเธอไม่ได้แล้ว"นารามองสาวใช้ตรงหน้า

"คะ คุณ นะ นารา"สาวใช้คนเดิมเอ่ยอย่างหวาดกลัว

"ฉันให้เธอเลือก จะกิน หรือ จะลาออกไปตอนนี้เลย"นาราเสนอแนวทางให้สาวใช้อย่างใจดี(หรือเปล่า)

"ฮึกกก."สาวใช้คนเดิมร้องให้ออกมา

"เลือก"นาราเอ่ยกดดันสาวใช้คนเดิม

"กะ กินค่ะ " เธอเอ่ยอย่างไม่มีทางเลือก เพราะเธอได้ใจที่ปกติกั่นแกล้งอะไรนาราก็ได้ แม้ให้กินอาหารเหลือก็ตาม มาวันนี้เธอเห็นแล้วว่าคุณนาราเธอน่ากลัวมากจริงๆ แม้แต่นายท่านยังต้องเดินหนี

"งั้นก็กินซะ ส่วยคนอื่นที่ยืนแอบฟัง หรือแอบดูอยู่ก็ยกอาหารมาด้วยนะครับ นายท่านของบ้าน คงไม่ทานอาหารเช้าแล้ว^_"นาราเอ่ยพร้อมยกยิ้ม แต่เป็นยิ้มที่ไปไม่ถึงดวงตา ดูแล้วน่าขนลุกมากจริงๆ

จบตอนที่2 เอาคืนเล็กน้อย พระเอกของเราก็ยังทนสกิลปากยัยน้องไม่ไหวอ่ะ คิดดู กดใจเม้นให้กำลังใจไรท์ด้วยน้า*_^

อ่านต่อนิยายเรื่องนี้