คาดหวัง - อุ๋ย นที เอกวิจิตร์

ไม่อยากผิดหวัง อย่าคาดหวัง

คำนี้ใครเป็นคนพูดคนแรกก็ไม่ทราบ แต่ครั้งแรกที่ได้ยินคำปลอบใจคำนี้ยอมรับตามตรงว่าคิดอยากจะสวนทันทีที่ได้ยิน ว่าจะพูดทำไม มันเป็นคำพูดไร้สาระที่ไม่สามารถทำได้จริง พูดลอยๆ ให้ดูเท่หรือไงวะ มันจะเป็นไปได้ไง ทำงานทำการเรียนหนังสือ มีความรัก โดยที่ไม่ให้คาดหวัง คำว่ามนุษย์อยู่ได้ด้วยความหวังยังจะมีน้ำหนักน่าเชื่อถือกว่า 

ตามตรรกะมันก็ถูก ไม่เถียงเลย ไม่คาดหวังก็ไม่ผิดหวัง แต่ทำจริงมันยากมากๆๆๆๆ จนเหมือนเป็นไปไม่ได้

แต่วันเวลาผ่านมา มีประสบการณ์ชีวิตมากขึ้นก็เริ่มเข้าใจว่าถึงจะทำไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ก็สามารถลดปริมาณความคาดหวังลงได้ด้วยตรรกะวิธีคิดแบบเป็นเหตุเป็นผล

ตรรกะแบบไหน?

เป้าหมายเรายังมีอยู่ แต่เราลดปริมาณความอยากที่จะไปถึงเป้าหมายให้น้อยลง แล้วมาให้ความสำคัญกับกระบวนการเดินทางเพื่อไปสู่จุดหมาย 

เปรียบเหมือนถ้าเราจะเดินขึ้นเขา จุดหมายปลายทางของเราคือยอดเขา ถ้าเรามัวแต่จ้องยอดเขาอยู่ตลอดเวลาที่เดิน คงเป็นการเดินทางที่ทุลักทุเลพอสมควรอาจจะสะดุดหินและตกเหวตายก่อนก็ได้ ระหว่างเดินทางก็คงพลาดโอกาสที่จะได้เห็นทิวทัศน์ที่สวยงามสองข้างทาง แล้วถ้าสุดท้ายไปไม่ถึงจุดหมาย ก็คงเสียใจเป็นอย่างมากที่ไปไม่ถึงจุดหมาย 

กับอีกวิธีหนึ่ง คือให้ความสำคัญกับ เหตุ เปรียบคือการเดิน เมื่อรู้เป้าหมายแล้วก็ให้ความสำคัญกับการเดินทีละก้าว ไปเรื่อยๆ คอยมองเป้าหมายเป็นครั้งคราวเพื่อให้แน่ใจว่าเดินถูกทาง ให้ความใส่ใจกับการเดินทางในปัจจุบันก็จะได้เห็น ได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ ระหว่างการเดินทาง เมื่อทำเหตุไปเรื่อยๆ ไปบนเส้นทางที่ถูกต้องวันนึงมันก็ต้องถึงเป้าหมาย ต่อให้ไม่ต้องการไปถึง ถ้าเดินถูกทางและไม่หยุดเดิน จุดหมายก็ต้องมาอยู่ใต้เท้าเรา 

ยกเว้นเสียแต่ว่าจะเกิดอุบัติเหตุระหว่างทาง ซึ่งเป็นเรื่องสุดวิสัย เป็นปัจจัยแวดล้อมภายนอกที่เราไม่สามารถควบคุมได้ 

อยากจะหวังเต็มที่ในผลลัพธ์ก็เป็นสิทธิของทุกท่าน แต่หวังมาก ยามผิดหวังก็เจ็บมาก

แต่ถ้าเต็มที่ในเหตุแล้วเกิดอุบัติเหตุที่ไม่คาดคิด ไม่เกิดผลอย่างที่หวัง อย่างน้อยเราได้ทำดีที่สุดแล้ว ทำใจยอมรับได้ง่ายขึ้น

ปล่อยวางความผิดหวังได้ง่ายขึ้น ถ้าเราได้ทำเหตุเต็มที่อย่างสุดความสามารถแล้ว

“ปล่อยวางผล เต็มที่กับเหตุ”

สมเหตุสมผลสำหรับคุณหรือไม่

ต้องลองดูครับ