ดราม่าเมื่อกล้าวิจารณ์ - เฟื่องลดา

ใครๆก็ว่ายุคนี้คนเราแสดงความคิดเห็นได้อย่างเสรีในโลกออนไลน์  

แต่เราควรพูดทุกอย่างที่คิดจริงไหมในเรื่องที่มักเกิดดราม่าง่าย

อย่างการเมือง ศาสนา และประเด็นละเอียดอ่อนอื่นๆอีกมากมาย  

ไม่นานมานี้เราจะเห็นดราม่าหลายประเด็นที่เกิดขึ้นในสังคมของเรา 

ไม่ว่าจะเป็น #เกียมอุดม ที่นักเรียนออกมาวิจารณ์กฎระเบียบต่างๆในโรงเรียน 

หรือ กรณีพระพุทธรูปอุลตร้าแมน ที่มีหลายฝ่ายออกมาถกเถียงว่าเป็นการลบหลู่ศาสนาหรือเปล่า 

คอลัมน์ Think Today วันนี้คงไม่มีคำตอบให้ว่าใครถูกผิด หรือ การวิจารณ์อย่างไรที่ถูกที่สุด   

แต่จะชวนมา Think Together แลกเปลี่ยนความเห็นและหาคำตอบไปพร้อมๆกันค่ะ

Speak Up or Stay Silent 

มีความเห็นหนึ่งที่น่าสนใจของนักเขียนชื่อ Nadine Brandes 

ผู้ปฏิเสธการแสดงทัศนคติใดๆในเรื่องการเมืองทางโซเชียลมีเดีย 

เธอบอกว่าตัวเธอเองไม่สามารถสื่อสารประเด็นอ่อนไหวเหล่านี้ได้ดี

ด้วยการเล่าออกมาโดยถูกจำกัดคำแค่ 140 Characters แบบที่ Twitter อยากให้ทำ  

การพูดและทวิตเป็นการสื่อสารที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง 

เธออยากแสดงทัศนคติในเรื่องเหล่านี้ แต่ยินดีที่จะจับเข่าพูดคุยอย่างยืดยาว หรือ

นั่งฟังความเห็นที่ลงลึกระหว่างเจอหน้ากัน มากกว่าแสดงความเห็นแค่ไม่กี่ประโยค

และกลายเป็นไม่เข้าใจกันในโลกออนไลน์ 

สำหรับเธอการสื่อสารเป็นเรื่องของการฟังมากกว่าพูด 

แต่โซเชียลมีเดียเน้นให้คนพูดมากกว่าฟัง

เราไม่มีทางรู้ได้ว่าคนอีกฝั่งของหน้าจอตั้งใจฟังและให้ความสำคัญกับสิ่งที่เราพูดมากแค่ไหน  

ในขณะเดียวกัน หากมองจากอีกมุม

สำหรับคนกลุ่มที่กล้าออกมาวิจารณ์และส่งเสียงของตัวเองนั้น

หลายคนคนมักเชื่อว่า “Your Voice Matters” หากไม่แสดงจุดยืนออกไป

ความคิดเห็นที่รู้สึกหงุดหงิด หรือ ปัญหาที่ซุกอยู่ใต้พรมก็ยังคงมีอยู่อย่างนั้น 

การเงียบจึงเป็นเหมือนสภาวะจำยอม “Silence is Lethal”

ที่แม้ในใจจะเห็นต่างหรือไม่เห็นด้วย แต่ถ้ายอมเงียบๆไปในโลกออนไลน์  

ก็ไม่ต่างอะไรกับการเห็นด้วยกับอีกฝั่ง 

Anonymous or Identified 

“There was shaming for speaking up. There was shaming for staying silent.” 

จะเห็นได้ว่าการเงียบกับการพูดออกมาต่างมีความอึดอัดคนละแบบ 

น่าสังเกตว่า เมื่อสมัยนี้ไม่จำเป็นต้องใช้ชื่อจริงในการแสดงความคิดเห็นก็ได้ 

อาจตั้งชื่อบัญชี Twitter เป็นชื่อที่ไม่มีใครรู้จัก หรือ เข้าไปเม้นใน Pantip แบบนิรนาม 

เมื่อไม่มีใครรู้ตัวตน หลายคนก็กล้าแสดงความคิดเห็นอย่างสุดโต่ง

เป็นเรื่องน่าคิดว่า เมื่อไหร่ที่เรากล้าวิจารณ์ เราควรจะกล้ายืดอก คุยกันอย่างเปิดใจว่านี่คือจุดยืนของเราเอง 

หรือ แค่ส่งเสียงกระซิบให้คนรู้ว่ามีคนคิดแบบนี้ แม้ไม่รู้ว่าเป็นเสียงของใคร แค่มีคนได้ยินก็โอเค  

การแลกเปลี่ยนมุมมองในเรื่องละเอียดอ่อนให้เกิดดราม่าน้อยที่สุด  

อาจต้องกลับมาดูที่วิธีสื่อสาร ว่าเราส่งเสียงออกไปในวิธีที่ทำให้คนอยากฟังหรือยัง 

รวมทั้งตั้งใจฟังความเห็นต่างของคนอื่นมากพอหรือเปล่า  

หรือที่มีดราม่าไม่ได้เกี่ยวกับการกล้าหรือไม่กล้าวิจารณ์ 

แต่เพราะเรายังไม่ตั้งใจฟังกันมากพอ ? 

ที่มา

https://nadinebrandes.com/2017/08/23/dont-talk-politics-social-media/

https://www.psychologytoday.com/us/blog/promoting-hope-preventing-suicide/201405/talking-about-sensitive-topics-social-media

About Me

Instagram: http://www.instagram.com/faunglada

Facebook: https://www.facebook.com/LDAWorld/

Youtube: https://www.youtube.com/ldaworld

Twitter: @faunglada

Website: www.ldaworld.com