พอปรับตัวกันได้หรือยังคะ จากชีวิตที่เคยแต่มุ่งไปข้างหน้า วันนี้กลายเป็นว่าต้องหยุดนิ่งๆ เมื่อเจอโควิด ทุกชีวิตต้องเจอความเปลี่ยนแปลง แบบที่ต้องบอกตัวเองไปเลยว่า รูปแบบชีวิตเดิมๆอาจจะไม่มีอีกแล้ว ถึงมีคำเรียกวิถีชีวิตต่อจากนี้ว่า New Normal …โลกเปลี่ยนไป ยังไงเราก็ต้องเปลี่ยนตาม หลายๆคนคงเป็นเหมือนกันค่ะ เราเสพติดความเหมือนเดิมจนเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัยเวลาเจออะไรที่ไม่ปกติ ต้องมีความสุขให้ได้กับทุกเงื่อนไขที่มี บอกตัวเองแบบนี้ทุกวัน เช้าขึ้นมา ถ้าเรายังมีลมหายใจ แปลว่า ได้ไปต่อ ท้อได้เป็นพักๆ แต่ก็ต้องกลับมาสร้างพลังให้ตัวเองให้ได้ ถ้าพื้นที่เล็กๆตรงนี้ พอจะเป็นที่รับฟัง ยินดีที่เราจะส่งพลังใจให้กันและกันเสมอนะคะ
ในช่วงเวลาที่เราต้องเว้นระยะห่างทางสังคม อยู่บ้านใครบ้านมันเพื่อลดการติดเชื้อบางคนมีปัญหาเรื่องความห่าง ต่างคนต่างอยู่ในพื้นที่ของตัวเอง ยิ่งรัก ยิ่งต้องห่าง เพราะกลัวว่าความใกล้อาจจะทำให้คนที่เรารักป่วย ในขณะที่บางคน ก็อยู่ใกล้กันซะจนอึดอัด ต่างเคยแยกย้ายไปทำงาน กลับบ้านค่อยเจอกัน วันนี้ 24 ชม.ที่เราต้องมีกันและกันทุกวัน ความอบอุ่นในบางครั้งกลายเป็นความอึดอัดก็มี
“พี่อ้อยคะ ตั้งแต่ต้องทำงานที่บ้าน บางครั้งก็รู้สึกอึดอัด เพราะเจอกับสามีตลอดเวลา พออยู่ด้วยกันเยอะๆ ดันเห็นเรื่องที่ไม่ถูกใจ จุดนั้นบ้าง จุดนี้บ้าง มีเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ทะเลาะกันบ่อยขึ้น ควรจะมีวิธีจัดการความสัมพันธ์ยังไงดี ควรปรับตัวแบบไหน มีคำแนะนำไหมคะ?
เคยมีคนตั้งคำถามว่า “ ปัญหาความรักส่วนใหญ่เกิดขึ้นจากความใกล้เกินไปหรือไกลเกินไป มากกว่ากัน” น่าคิดเหมือนกันค่ะ แต่จะบอกว่า ที่สุดแล้ว อะไรก็ตามที่มีคำว่า “เกินไป” ยังไงก็ไม่ดี และบางที ไม่ได้อยู่ที่ว่าใกล้หรือไกล แต่อยู่ที่เรารู้สึกยังไงกับสิ่งที่เรามี วันที่มีคนเสียชีวิตทั่วโลกมากมายจากโควิด 19 ไม่นับรวมการจากกันด้วยอุบัติเหตุ หรือโรคภัยไข้เจ็บที่ทำให้คนรักต้องจากกันไปเพราะหมดลมหายใจ เราโชคดีแค่ไหนที่ยังมีคนรักอยู่ใกล้ๆ บางทีก็ใกล้ไป จนลืมไปว่า มีคนอีกเยอะแยะไปที่อยากให้คนรักอยู่ใกล้ๆอย่างที่เราเป็น ต้องเห็นคุณค่าของการมีกันและกัน แล้วใช้โอกาสนั้นแทนคนอื่นๆด้วย แค่รู้ว่าการมีกันและกันเป็นเรื่องโชคดี พอเห็นคุณค่าในจุดนี้ เรื่องที่เป็นปัญหาใหญ่ ก็จะกลายเป็นปัญหาที่เล็กไปทันตา คราวนี้ค่อยมาหาวิธีที่จะทำให้การมีกันและอยู่ตรงนี้ เป็นเรื่องดีต่อใจทั้งสองฝ่าย
เริ่มต้นต้องเข้าใจก่อนค่ะว่า โลกนี้ไม่มีใครสมบูรณ์แบบแม้แต่ตัวเรา เราต่างรักกันในข้อดี และบางทีก็ต้องให้อภัยในข้อเสีย ตอนเริ่มรัก เราก็รักเขาอย่างที่เขาเป็น นานๆเข้าเราจะรักเขาแต่บังคับให้เขาเป็นอย่างที่เราอยากเห็น คงไม่ใช่ ไม่มีใครได้ดั่งใจเราไปซะทุกอย่างแม้แต่ตัวเองในบางวัน นับประสาอะไรกันกับเขา ถ้ารู้ว่าเรื่องที่ทะเลาะกันมันเล็ก แล้วจะไปตีฟูให้มันใหญ่เกินจริงไปทำไม เรามีเรื่องใหญ่ๆให้ต้องรับมือเยอะแล้ว ถ้าเรื่องไหนเล็ก ยิ่งต้องทำให้มันเล็กจนกลายเป็นไม่มีเรื่องอะไร เปลี่ยนที่เขาไม่ไหว ก็ปรับที่ใจเราแบบค่อยเป็นค่อยไป หรืออยากให้เขาทำความเข้าใจ ก็ใช้วิธีการสื่อสารกันดีๆ ไม่มีใครอยากโดนตำหนิ แค่หาวิธีแก้ปัญหาร่วมกัน
อีกอย่างในวันที่เราต้อง work from home อยู่ในบ้านทั้งวี่ทั้งวัน เราก็ต้องเตือนกันว่าอย่าล้ำเส้นพื้นที่ส่วนตัว คนเราควรมีด้วยกัน 3 โลก โลกส่วนตัว โลกส่วนเรา และโลกส่วนรวม เขาจะมีพื้นที่ส่วนเขา แบบที่ไม่ต้องมีเราบ้างก็ได้ บางคนตกอกตกใจ ทำไมแม้เขาจะอยู่ใกล้ๆ แต่ก็ยังเล่นไลน์สื่อสารกับคนอื่น หรือเล่นเกมส์ ลองปล่อยให้เขาจมอยู่ในโลกของเขา ไม่ต้องใช้โลกส่วนเราอยู่ตลอดเวลา แต่ก่อนเราเคยได้ยินว่า รักกัน เราต่างเป็นลมหายใจของกันและกัน จริงกว่านั้นคือ เรายังต่างมีลมหายใจเป็นของตัวเอง แค่มีความสุขในการหายใจใกล้ๆกันเท่านั้นพอ
พยายามรักและดูแลกันให้เหมือน “เม่น” อยู่ใกล้เกินไปหนามแหลมก็ทิ่มแทงกัน ห่างกันซักพัก ไม่ได้แปลว่ารักน้อยลง บ้านเราจะให้เล็กแค่ไหน ก็ยังมีอีกหลายมุม เขาอยู่มุมเขา เรามีมุมของเราบ้าง แค่มองไปไกลๆเห็นกันถือว่านี่คือวันดีๆ ในขณะที่โรคภัยไข้เจ็บ พยายามจะพรากเราให้จากกันอยู่ทุกวัน ไม่ต้องเอาใจ แค่ใส่ใจ ก่อนจะเอาแต่ใจเรา คิดถึงใจเขาให้เยอะๆ อย่าเห็นคุณค่าของเวลาตอนหมดเวลา ก่อนจะถามว่าควรปรับตัวแบบไหน ให้หาวิธีปรับใจให้ได้ก่อน พอเราคิดดีๆ รู้สึกดีๆ เราก็จะดูแลเขาดีๆ อย่าให้โควิดทำลายชีวิตรัก หยุดเชื้ออยู่บ้าน อย่าทำให้บ้านแตก นอกจากดูแลร่างกาย สุดท้ายก็ต้องดูแลหัวใจกันให้ดีที่สุดค่ะ โควิดว่าน่ากลัวแล้ว เศรษฐกิจต่อจากนี้อาจจะน่ากลัวกว่า จับมือต่อสู้กับปัญหา ดีกว่าไปเพิ่มปัญหา ความสุข ยิ่งแบ่งยิ่งสุข ความทุกข์ยิ่งแบ่งยิ่งเบา ไม่ต้องตามติดกันเหมือนเงา แต่เราก็ยังเป็นทีมเดียวกันอยู่ดี