“ความคิด เป็นแม่บทใหญ่ของการพูดและการกระทำ การคิดก่อนพูดและก่อนทำจึงช่วยให้บุคคลสามารถยับยั้งคำพูดที่ไม่สมควร หยุดยั้งการกระทำที่ไม่ถูกต้อง”
พระบรมราโชวาท ของพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ในพิธีพระราชทานปริญญาบัตร ของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 10 กรกฎาคม 2540
เราเห็นด้วยกับ “คำสอนของพ่อ”
ก่อนจะพูดสิ่งใด เราควรคิดก่อนพูด ไตร่ตรองให้มากขึ้น ว่าสิ่งที่จะพูดออกไปนั้น เป็นบวกหรือลบ ส่งผลดีหรือผลเสีย ต่อตนเองและผู้อื่นมากกว่ากัน หลายครั้งเรามักเสียใจและเสียความสัมพันธ์ ด้วยการพูดไม่คิด ขาดสติในการไตร่ตรอง หรือพูดด้วยการใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล
คำพูดมีพลังมหาศาล พลังที่เป็นบวก ที่จะช่วยสร้างแรงบันดาลใจ ให้ผู้ฟังมีความสุขได้ข้อคิด หรือสบายใจ กับพลังที่เป็นลบ ที่จะทำร้าย สร้างความสะเทือนใจและความรู้สึกเสียใจให้กับผู้ฟัง
เราทุกคนสามารถเป็นผู้พูดที่ดีได้…
การคิดก่อนพูด จึงเป็นนิสัยที่ดีที่ควรสร้างให้ติดอยู่กับตัวอยู่เสมอ ไม่ว่าเราจะอยู่กับใคร อยู่ในอารมณ์ไหนก็ตาม คำพูดเราจะแสดงออกถึงตัวตนความเป็นเรา
ก่อนพูดออกไปควรคิดพิจารณาให้ดีก่อนว่า สิ่งที่เราจะพูดนั้น
-เป็นความจริงหรือเปล่า
-เกิดประโยชน์หรือไม่
-ให้แรงบันดาลใจหรือเปล่า
-เหมาะกาละเทศะหรือไม่
-จำเป็นหรือเปล่า
เวลาที่เราพูด เราจึงควรพูดอย่างมีสติ
เพราะผลที่ตามมา หากเผลอไม่ระมัดระวังคำพูด หรือพูดขัดแย้งกันบ่อยๆ อาจทำลายความสัมพันธ์ได้ และไม่ว่าจะขอโทษกี่ครั้งก็ไม่อาจกลับคำพูดนั้นได้เช่นกัน
ดังนั้น
“จงเก็บปากไว้ที่ใจ อย่าเก็บใจไว้ที่ปาก”
