การตลาดแบบดาร์ก ดาร์ก (Dark Side Marketing) - สมจุ้ย เจตนาน่าสนุก

เคยมีคนเล่าให้ฟังตอนที่ยังหนุ่ม ว่ามีผับเปิดใหม่แห่งหนึ่ง เปิดมาได้ไม่ทันไร มีสาวๆ สวยๆ ชอบไป

มันเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจ 

การมีคนหนุ่มสาว ชอบไปเที่ยวในสถานเริงรมย์และอุดมไปด้วยคนสวยคนงามนั้นก็พอจะเข้าใจได้ เปรียบไปก็เหมือนแมลงซึ่งชอบตอมแสงไฟ 

แต่แน่นอนว่าโอกาสจะมีสาวๆ สวยๆ ไปกันทุกค่ำทุกคืน มันก็ย่อมไม่เสมอไป

แต่เพื่อนหนุ่มเจ้าสำราญยืนยันว่ามันจริง

ที่แห่งนั้น.. ทุกคำ่คืนที่เขาไป จะมีสาวๆ สวยๆ ปริมาณไม่น้อย มายืนออกันมากมาย

เห็นแล้วน้ำลายไหล

ผมเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง 

เพราะเคยไปสถานที่ อโคจรอยู่บ้าง แล้วก็พบว่าหลายแห่งคนสวยๆ ก็พอมี แต่บางทีก็น้อยเกินไป

ที่สำคัญคนสวยๆ มักมากับแฟนเสียด้วย

ไอ้เราไปมองมากๆ นอกจากเสียมารยาทแล้วอาจโดนตื้บได้

เพื่อนเล่าว่า แต่ที่นี่แปลกมากๆ สาวๆ เหล่านั้น นอกจากไม่ได้มากับแฟนแล้ว ยังมากับเพื่อนสาวสวยๆ เสียด้วย  

โอ๊ย…ฟังแล้วอยากเห็นกับตา

ก็เลยตัดสินใจว่า ต้องไปดูสักครา (ในวงเล็บว่าแถวรัชดา เมื่อหลายปีมาแล้ว)

แล้วก็เห็นกับตาว่า เวลาราวๆ เที่ยงคืน จะมีสาวๆ ทยอยกันมามากมาย ราวกับซินเดอเรลล่า ทั้งรูปร่างหน้าตา เหมือนคัดมา

ตอนแรกคิดในแง่ร้ายว่า อาจจะเป็นชั้นเชิงการตลาดที่ว่าจ้างผู้หญิงสวยๆ มา เหมือนเคยมีคนบอกว่า บางร้านยอมลงทุนจ้างคนมาเข้าคิว

ไอ้คนมาเข้าคิวนี่เคยลองคิดคำนวณ ก็พอจะกดตัวเลขว่า กี่หัว หัวละกี่บาท

แต่ลองคิดดูว่า ถ้าต้องว่าจ้างผู้หญิงสวยๆ จำนวนเกือบร้อยคน ให้มารวมกันหน้าสถานบันเทิงทุกคืน ต้องจ่ายเงินหลายๆ คน หลายๆ คืนนี่ มันจะจ้างยังไงไหว

เพราะคงต้องใช้เงินมหาศาล

ด้วยความอยากรู้ อยากเข้าใจ ก็ทำการสืบเสาะและแอบติดตามผู้หญิงเหล่านั้นไป  

(ด้วยภาระการทำงาน หวังว่าคนอ่านคงเข้าใจ)

ปรากฏว่า การที่ผู้หญิงสวยๆ เหล่านั้นมา รวมกันแบบแทบทุกคืนตรงเวลา

จะว่าเขาจ้างมาก็หาไม่

แต่นักธุรกิจเจ้าของผับนั้น คงมีหุ้นส่วนของร้านอาบอบนวดด้วย

แทนที่จะให้หมอนวดสวยๆ รับเงินในสถาน อาบ อบ นวด

กลายเป็นว่า

เขาให้หมอนวดเหล่านั้น มารับเงินค่าทำงาน บริเวณหน้าสถานบันเทิงที่เขาเปิดขึ้นใหม่

ดังนั้น หญิงสาวจำนวนไม่น้อย เมื่อเสร็จภาระกิจ ออกจากตู้ ขึ้นจากอ่าง ก็สวมเสื้อผ้า แต่งหน้าแต่งตัว ออกมารับเงินหน้าผับบาร์แห่งนั้น

คนที่ไป จึงรำ่ลือกันว่า หญิงสาวสวยๆ มากมาย มากันคับคั่ง

และเสียงรำ่ลือก็ชักพา เหล่าบรรดานักเที่ยว ออกไปดื่มกินที่ร้านแห่งนั้น

นับเป็นการตลาดที่มากเล่ห์เหลี่ยม

ยิ่งกว่าเรื่องผับบาร์ ก็คือ การตลาดของพ่อค้าขายอาหารกุ้ง 

ก่อนเขาจะขายอาหารได้ดี

เขาทำพิธีเลี้ยงกุ้ง ด้วยอาหารกุ้งยี่ห้อที่เขากำลังจะขาย

ไม่กี่เดือน ก่อนที่เขาจะจับกุ้ง ก็เรียกชวนประชาชนละแวกนั้นมาดูบ่อกุ้ง

ผู้คนต่างได้มาเห็นว่า เลี้ยงกุ้งไม่กี่เดือน พอตักกุ้งขึ้นมาปรากฏว่า กุ้งตัวใหญ่ สวยงาม

อาหารกุ้ง ก็เลยขายดี เพราะชาวบ้านซื้ออาหารกุ้งไปเลี้ยงที่บ่อตัวเองกันยกใหญ่

เพราะได้เห็นกับตาว่ากุ้งบ่อนี้ เลี้ยงแล้วเติบโตดี ตัวเบ้อเริ่ม ช้อนขึ้นมาเป็นฝูง ชั่งแล้วก็ได้เงินมากมาย

ชาวบ้านเห็นกับตา ตอนตักกุ้งก็จริง

แต่ชาวบ้าน ไม่เห็นหรอกว่า ก่อนที่เขาจะชวนมาดูบ่อตักกุ้งนั้น

เขาไปซื้อกุ้งสวยๆ จากที่อื่นมาใส่ไว้ เมื่อคืนนี้เอง