*อ่านเรื่องย่อซีรีส์ "Mother เรียกฉันว่า…แม่" ตอนใหม่! ก่อนใคร ทุกวันจันทร์ ที่ LINE TODAY
“เกิดเหตุสลดใจขึ้นบริเวณพื้นที่ใกล้กับแนวโครงการก่อสร้างเขื่อนสาคำ จังหวัดน่านเมื่อช่วงบ่ายวันนี้ค่ะ มีพลเมืองดีแจ้งเหตุว่าพบเห็นเด็กหญิงอายุประมาณ 8 ปี เดินเล่นอยู่คนเดียวใกล้กับจุดเกิดเหตุหลังจากนั้นไม่นานเด็กก็หายตัวไป พบเพียงกระเป๋านักเรียนลอยอยู่ในน้ำ ทราบชื่อคือ เด็กหญิงของขวัญ อายุ 8 ปี นักเรียนชั้น ป.2 ขณะนี้ยังไม่พบร่างของเด็ก จึงยังไม่สามารถสรุปได้ว่าเด็กหญิงของขวัญยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ ขณะนี้ทีมกู้ภัยและนักประดาน้ำกำลังเร่งค้นหาเด็กหญิงให้พบ…”
เสียงผู้ประกาศข่าวสาวดังมาจากโทรทัศน์ ข่าวอุบัติเหตุเด็กจมน้ำเป็นแค่ข่าวเล็ก ๆ ที่ไม่สลักสำคัญ แต่ปราชญ์ กลับสนใจข่าวนี้มากเป็นพิเศษ สัญชาตญาณบอกเขาว่าคดีนี้มีเงื่อนงำมากกว่าที่เห็น
ย้อนกลับไปคืนก่อนหน้าตำรวจ 2 นายมาที่บ้านของทรายกลางดึก เพื่อมาตรวจสอบดูความเรียบร้อยของเด็กหญิงของขวัญ เนื่องจากได้รับแจ้งจากครูที่โรงเรียนและเพื่อนบ้านว่าบ้านหลังนี้ทะเลาะกันเสียงดัง อาจมีการทำร้ายร่างกายเด็ก ทรายไม่พอใจนักที่ปัญหาในบ้านกลายเป็นเรื่องใหญ่โต ทรายเรียกให้ของขวัญที่นอนหลับอยู่ออกมาเจอตำรวจ ของขวัญออกมาเจอแต่โดยดีไม่มีทีท่าว่าตื่นเต้นหรือกลัวตำรวจแต่อย่างใด ราวกับว่าเหตุการณ์นี้เกิขึ้นบ่อย ๆ ซ้ำ ๆ จนเป็นความเคยชินไปแล้ว
เมื่อตำรวจเห็นว่าของขวัญสบายดีก็กลับไป แต่คนที่ต้องเดือดร้อนต่อคือทราย เพราะตั้มแฟนหนุ่มของทรายไม่พอใจที่มีตำรวจมายุ่มย่ามที่บ้าน ทรายรู้ดีว่าตั้มมีหลายเรื่องที่ไม่ต้องการให้รู้ไปถึงหูตำรวจ ทรายต้องรองรับอารมณ์โกรธของตั้ม ทรายเลยพยายามเอาใจตั้มด้วยการเสนอตัวไปซื้อเครื่องดื่มของกินมาให้ตั้มใจเย็นลง แต่หมาบ้าอย่างตั้มก็ไม่หายโกรธง่าย ๆ เมื่อทรายไม่อยู่บ้าน เหยื่อรายต่อไปที่ต้องรองรับอารมณ์ของตั้มคือของขวัญ เด็กน้อยที่นอนหลับไร้เดียงสา ตั้มปลุกของขวัญให้ลุกขึ้น “เล่น” ด้วยกัน ตั้มให้ของขวัญแต่งตัวในชุดของทราย ทาปากแดง ไม่รู้เลยว่าในจิตใจที่วิปริตของตั้มคิดจะทำอะไรเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ กันแน่ ตั้มขู่ไม่ให้ของขวัญร้องเสียงดังไม่อย่างนั้นจะฆ่าทิ้ง เหมือนที่ตั้มเคยทำกับเด็กตัวเล็ก ๆ อีกคนมาก่อน! ของขวัญกลัวจับใจแต่ก็ไม่กล้าส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือ เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ จะสู้แรงผู้ชายกำยำได้อย่างไร
ทรายกลับมาบ้านทันเห็นภาพที่เหมือนกับจุดเริ่มต้นของฝันร้ายพอดี ของขวัญเรียกแม่เสียงดัง โผผวาเข้ากอดแม่ คนคนเดียวที่จะปกป้องเธอได้ แต่แทนที่ทรายจะรับของขวัญเอาไว้ในอ้อมกอด ทรายกลับผลักของขวัญลง แล้วเช็ดหน้าของขวัญด้วยผ้าขี้ริ้ว สบถด้วยถ้อยคำหยาบคายต่าง ๆ นานา คำพูดบาดลึกถึงจิตใจของเด็กน้อยแทบไม่น่าเชื่อเลยว่านี่คือคำพูดของผู้ให้กำเนิด
ทิชากลับไปที่บ้านของของขวัญอีกครั้ง เพราะเธอเป็นห่วงเด็กน้อยเหลือเกิน ลางสังหรณ์บอกเธอว่าเธอต้องรีบไปในคืนนั้นเลย ทิชามาถึงบ้านของขวัญทันสวนกับทรายและตั้มออกจากบ้านไปพอดี ทิชานึกตำหนิในใจที่ทรายกับตั้มออกจากบ้านไปกลางดึก ทิ้งเด็กผู้หญิงให้อยู่บ้านตัวคนเดียว ทิชาตะโกนเรียกหาของขวัญแต่ก็ไร้เสียงตอบ ทำให้ทิชารู้สึกใจคอไม่ดีเลย ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกรอบแกรบ ทิชาหันไปที่ถุงดำใบใหญ่ที่ถูกวางทิ้งไว้หน้าบ้าน ถุงขยับอีกครั้งเหมือนมีชีวิต ทิชารีบเปิดปากถุงเพื่อพบว่าของขวัญนอนหมดสติอยู่ในถุงดำ!
ใจร้ายเหลือเกิน ทำไมถึงทำกันได้ขนาดนี้ ทิชานึกสงสารเด็กน้อยระหว่างที่เช็ดตัวทำความสะอาดให้ของขวัญ ตอนนี้ของขวัญอยู่บนเตียงที่อบอุ่น สะอาด และสบายของคุณครูแต่ก็ยังละเมอเพ้อหาแม่อยู่เป็นระยะ
“แม่ อาตั้ม หนูกลัว อย่าทำหนู”
ทิชาสะเทือนใจจนกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ ของขวัญลืมตาฟื้นขึ้นเห็นคุณครูทิชากำลังร้องไห้ ของขวัญเอื้อมมือเล็กไปสัมผัสแก้มของครูแล้วยิ้มให้
“คุณครู อย่าร้องไห้ คิดถึงของที่ครูชอบสิคะ”
ทิชากอดของขวัญเอาไว้แน่น ของขวัญทำไมไม่คิดถึงตัวเองเลย บอบช้ำขนาดนี้ยังเป็นห่วงความรู้สึกของครู ทิชาตัดสินใจแน่วแน่ เธอจะไม่ยอมปล่อยให้เด็กคนนี้อยู่ในนรกขุมเดิมอีกต่อไป
เช้าวันรุ่งขึ้นทิชาพาของขวัญไปดูนกอพยพตามสัญญา เด็กหญิงนั่งเหม่อลอย เสียใจ ทิชาให้ของขวัญเล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้นที่บ้านหลังนั้น ของขวัญเล่าให้ครูฟังหมดเปลือกและทิชาก็ต้องตกใจเมื่อได้รู้ว่าของขวัญต้องโตมาในสภาพแวดล้อมแบบไหน ของขวัญถูกทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจโดยพ่อเลี้ยง แต่ที่แย่ไปกว่านั้นคือแม่แท้ ๆ ก็ไม่สามารถปกป้องคุ้มครองเธอได้
ของขวัญเล่าถึงอดีตของตั้มให้ฟังว่าครั้งหนึ่งตั้มเคยมีลูกติด เป็นเด็กผู้ชายอายุน้อยกว่าของขวัญ แต่เด็กผู้ชายคนนั้นถูกตั้มฆ่าทิ้งอย่างโหดร้าย เหตุแค่เพราะว่าตั้มรำคาญที่เด็กร้องไห้เสียงดัง ผู้ชายคนนี้เป็นอมนุษย์ ของขวัญเป็นคนเดียวที่เห็นเหตุการณ์ แม้จะพยายามบอกแม่แล้วแต่แม่ก็ไม่เชื่อ หรือเลือกที่จะไม่รับฟังความจริงก็ไม่อาจรับรู้ได้ ของขวัญเลยต้องอยู่อย่างหวาดกลัวมาตลอด
ของขวัญเห็นนกบินบนท้องฟ้า ของขวัญชี้ที่ฝูงนก “ครูคะนั่นนกอะไรคะใช่นกอพยพรึเปล่า” “ใช่จ้ะ” ของขวัญลุกขึ้น วิ่งตามนกไป ของขวัญวิ่งตามลงไปในน้ำ “รอด้วย! ให้ฉันไปด้วย! เจ้านก! มาพาฉันไปที!” เด็กน้อยร้องตะโกนกู่ก้องอย่างสิ้นหวัง ราวกับว่านกจะเข้าใจภาษาคนและมาพาเธอบินหนีไป ทิชารีบวิ่งตามของขวัญไป กลัวใจเด็กน้อยจะไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกแล้ว
“ของขวัญ ฟังครูดี ๆ นะ ครูจะพาหนูหนีไปจากที่นี่ เราจะอพยพไปหาที่ที่อบอุ่นแบบนกพวกนั้นกัน”
“ครูจะพาหนูไปไหนคะ”
“ไปให้ไกลจากที่นี่ ไกลเป็นพัน ๆ กิโล แม่กับอาตั้มจะไม่มีวันทำร้ายหนูได้อีก”
“แต่เด็กอย่างหนู จะอยู่ยังไงถ้าไม่มีแม่ หนูไม่อยากไปอยู่บ้านเด็กกำพร้า”
“ครูจะเป็นแม่ให้หนูเอง ครูจะปกป้องหนู ต่อไปนี้ ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น หนูอยากไปกับครูมั้ย”
ของขวัญกอดทิชา ของขวัญร้องไห้โฮ ๆ เหมือนไม่เคยร้องมาก่อน ร้องเหมือน…เด็กทั่ว ๆ ไป ที่ปล่อยให้น้ำตาไหลไปตามความรู้สึก ไม่ต้องสะกดกลั้นไว้ด้วยความกลัว
“ต่อไปนี้ของขวัญต้องเรียกฉันว่า “แม่” ทิ้งชีวิตเก่าเอาไว้ที่นี่ เด็กผู้หญิงที่ชื่อของขวัญตายไปแล้ว ส่วนเด็กผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าแม่คนนี้มีชื่อว่า…”
ของขวัญเงยหน้ามองทิชา เบื้องหลังทิชาเป็นท้องฟ้าสีสดใส
“ฟ้าใส”
ทิชากอดของขวัญอย่างอ่อนโยน ต่อไปนี้ชีวิตเธอจะไม่เหมือนเดิม เธอจะเป็นแม่ของเด็กผู้หญิงคนนี้ ลูกของเธอมีชื่อว่า “ฟ้าใส” ฟ้าใสคือคนที่เธอรัก คือลมหายใจ คือหัวใจของเธอ เป็นคนที่เธอพร้อมจะปกป้องด้วยชีวิต
“แต่หนูจะทำให้ครูเดือดร้อน ถ้าแม่รู้ว่าครูพาหนูไปที่อื่นแม่จะให้ตำรวจไปจับครูนะคะ” เด็กน้อยกังวลตั้งแต่ต้น ความกลัวคงเป็นอารมณ์ที่ชัดเจนที่สุดที่เด็กน้อยคุ้นเคยดี
“ไม่ต้องห่วง ถ้าฟ้าใสทำตามที่แม่บอก จะไม่มีใครรู้เลยว่าฟ้าใสไปกับแม่” ทิชาแก้คำพูดให้เพราะต่อไปนี้จะไม่มีครูทิชากับของขวัญอีกแล้ว แผนปฏิบัติการณ์พาหนีเริ่มขึ้น ก่อนอื่นต้องทำให้ทุกคนเข้าใจว่า “ของขวัญ” ตายไปแล้ว จากอุบัติเหตุ… จมน้ำ
หลังจากนั้นจึงพาฟ้าใสหลบไปเงียบ ๆ ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยกันที่ประเทศมาเลเซีย
- จบตอนที่ 2 นกอพยพ -
>> คลิกกลับไปหน้าหลัก >> https://today.line.me/th/pc/article/Zn1p5Q
