คืนสนาม - วินทร์ เลียววาริณ

มันเกิดมาตัวเล็กกว่าม้าอื่นๆ ในคอก ถูกล้อเลียนว่าเป็นม้าแข่งที่ใช้การไม่ได้ มันเข้าแข่งขัน 17 ครั้ง และแพ้ทั้ง 17 ครั้ง ส่วนใหญ่รั้งท้าย คนฝึกบอกเจ้านายมันว่ามันขี้เกียจ หลังจากนั้นก็ไปฝึกม้าแข่งตัวอื่นแทน

ไม่นานต่อมา มันเริ่มมีชัยในการแข่งขัน มันชนะสองนัด และเริ่มเป็นที่จับตามอง

เมื่ออายุเพียงสองปี มันก็เข้าแข่งไปแล้ว 35 ครั้ง ชนะที่หนึ่งห้าครั้ง เข้าที่สองเจ็ดครั้ง

มันรู้ว่าไม่เลวร้ายอย่างที่คนฝึกบอก แต่เจ้านายมันไม่คิดเช่นนั้น ขายมันให้กับคนใหม่ เป็นเจ้าของกิจการรถยนต์ ชื่อ ชาร์ลส์ ฮาวเวิร์ด

มันพบกับคนฝึกคนใหม่ ชื่อ ทอม สมิธ ผู้มีวิธีฝึกแบบนอกกรอบ ทำให้มันวิ่งดีขึ้น สมิธจ้างจ็อคกีชื่อ เรด พอลลาร์ด มาขี่มัน

เรดตัวเล็ก บอบบาง หนักเพียง 115 ปอนด์ (52 กก.) แต่ก็ถือว่าหนักไปสำหรับมาตรฐานจ็อคกี

มันเข้ากับเรดได้ดี เรดไม่ชอบพูดมาก ชอบลูบหัวมันอย่างปรานี มันรู้ว่ามันได้เพื่อนใหม่

เรดกับมันเข้าเส้นชัยหลายครั้งจากแปดครั้ง

เจ้านายใหม่ส่งมันไปแข่งที่แคลิฟอร์เนีย ในการแข่งสองนัดมันชนะนัดแรก

ปีต่อมามันชนะในเที่ยวใหญ่ ในการแข่งขันเที่ยวหนึ่งที่ซานตา แอนิตา มันแพ้ต่อม้าชื่อ โรสมอนต์แค่ปลายจมูก เจ้านายและคนฝึกผิดหวังมาก มันได้ยินเจ้านายคุยกับคนฝึกว่า เป็นเพราะเรดมองไม่เห็นโรสมอนต์ที่แซงเข้ามาอย่างไม่น่าเป็นไปได้

มันไม่รู้ว่าทำไมเรดจึงมองไม่เห็นม้าที่แซงเข้ามา

เรดมาจากครอบครัวแตกแยก มีปัญหาชีวิตมากมายตั้งแต่เด็ก บางทีเรดอาจกำลังกลุ้มใจ สมาธิจึงหลุด

…………..

การชนะบ่อยครั้งขึ้นทำให้มีเริ่มมีชื่อเสียง มันไปแข่งทางฝั่งตะวันออก ก็ชนะอีกหลายครั้ง และแพ้หลายครั้ง

ปีต่อมามันชนะ 11 ครั้งจาก 15 นัด

เมื่อมันอายุห้าปี มันยังวิ่งต่อไป และชนะต่อเนื่อง

ปีนั้นขณะเข้าแข่งม้าในเที่ยวหนึ่ง เรดตกจากหลังม้าและบาดเจ็บสาหัส หน้าอกถูกน้ำหนักม้าทับ กระดูกซี่โครงหลายซี่หัก แขนหัก มันจึงต้องทำงานกับคนขี่คนใหม่ เป็นเพื่อนกับเรด ชื่อ จอร์จ วูลฟ์

ทว่าเคราะห์ซ้ำกรรมซัด เมื่อเรดรักษาตัวจนหายดีแล้ว ไปทำงานกับม้าอีกตัวชื่อ โมเดิร์น ยูธ บางสิ่งไม่ลงรอย ม้าตัวนั้นเหวี่ยงเรดตกลงมา ขาแตก เห็นชัดว่าเป็นจุดจบอาชีพจ็อคกีของเรด

มันสงสารเรด แต่ชีวิตของจ็อคกีก็มีความเสี่ยงเช่นนี้ อุบัติเหตุในสนามแข่งเป็นเรื่องปกติ

ส่วนมันยังคงแข่งต่อไป ชนะบ้าง แพ้บ้าง ในที่สุดก็ถึงการแข่งขันนัดประวัติศาสตร์ แข่งกับยอดม้านาม วอร์ แอดมิรัล เป็นการแข่งขันแห่งศตวรรษ ผู้คนหลั่งไหลมาจากทุกสารทิศทั่วประเทศ ตัวเต็งคือ วอร์ แอดมิรัล มีผู้ชมสี่หมื่นคนในสนามวันนั้น และอีกสี่สิบล้านคนฟังรายงานการแข่งขันทางวิทยุ

ฝีเท้าของ วอร์ แอดมิรัล นั้นเป็นที่เลื่องลือว่ารวดเร็ว ทรงพลัง ขณะที่มันวิ่งแบบม้าตีนปลาย เร่งฝีเท้าเมื่อเข้าใกล้เส้นชัย

เมื่อเสียงระฆังดัง มันพุ่งตัวออกไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว วอร์ แอดมิรัล ตามมาติดๆ และตีเสมอมันทีละน้อย แล้วนำหน้ามันไป จ็อคกีวูล์ฟปล่อยให้มันมองเห็นคู่แข่งทั้งตัว แล้วจึงค่อยเร่งมัน วอร์ แอดมิรัล วิ่งด้วยพละกำลังมหาศาล และประสบการณ์ เห็นชัดว่า วอร์ แอดมิรัล กำลังทะยานไปสู่เส้นชัย แต่ในช่วงสองร้อยหลาสุดท้าย มันพุ่งตัวขึ้นไป เฉือน วอร์ แอดมิรัล สี่ช่วงตัว เอาชนะไปได้อย่างงดงาม

การเอาชนะ วอร์ แอดมิรัล ทำให้มันกลายเป็นยอดม้าแข่งประจำปีนั้น

ทว่าวันดีๆ ก็มีจุดสิ้นสุด

…………..

วันนั้นมันเข้าแข่งขันนัดหนึ่ง และมีอาการเดินกะโผลกกะเผลก หมอบอกว่าเอ็นขาหน้าซ้ายของมันฉีกขาด คนรอบตัวมันบอกว่ามันคงไม่สามารถแข่งขันได้อีก

มันจำต้องยุติการแข่งชั่วคราว ไปพักฟื้นที่ไร่ของเจ้านาย ที่นั่นมันพบกับเรดผู้กำลังพักฟื้นเช่นกัน

ความทุกข์จากอาการบาดเจ็บ ปัญหาการเงิน ทำให้เรดเริ่มหันเข้าหาเหล้า

วันหนึ่งขณะอยู่ด้วยกัน เรดเล่าให้มันฟัง “ฉันมีความลับเรื่องหนึ่งจะบอกแก ฉันไม่เคยบอกใครมาก่อนเลย ตาขวาของฉันบอด ฉันไม่เคยบอกใครเลย มันเกิดจากอุบัติเหตุตอนที่ฉันฝึกเที่ยวหนึ่ง หินก้อนหนึ่งกระเด็นมาโดนหัวฉันอย่างแรง ทำให้ฉันบาดเจ็บที่สมอง ฉันไม่บอกใคร เพราะถ้าใครรู้ ฉันจะตกงานทันที”

คราวนี้มันรู้แล้วว่าทำไมเรดแพ้ในเที่ยวนั้นที่ ซานตา แอนิตา ทำไมเรดมองไม่เห็นม้าที่แซง ทำไมเรดเข้าหาเหล้า

เรดบาดเจ็บทั้งร่างกายและวิญญาณ

แล้วเรดก็ลูบหัวมัน มันสัมผัสใจของเรด ตั้งแต่วันนั้น ทั้งคนทั้งม้าค่อยๆ ฟื้นตัวด้วยกัน เรดก็ก้าวพ้นออกมาเหล้าได้ และเริ่มเดินใหม่

ขาของเรดอ่อนแอมาก แต่เขาก็เริ่มออกเดิน มันเห็นเรดค่อยๆ เดิน ช้าๆ และเร็วขึ้น

ในที่สุดเรดอยู่บนหลังมันอีกครั้ง โดยต้องสวมเหล็กยึดขาที่เสื่อมทรุด

มันอายุหกปี ฟื้นตัวจากความบาดเจ็บแล้ว มันแข็งแรงขึ้นมากวันแล้ววันเล่า ทั้งคู่ฝึกเดินและวิ่งด้วยกัน

…………..

เรดขอเจ้านายโอกาสแข่งขัน เจ้านายลังเล อาการบาดเจ็บของเรดดูหนัก และไม่น่าจะสามารถขี่ม้าได้อีก แต่เรดแสดงความมั่นใจ เจ้านายรู้ว่ามันกับเรดเข้าขากันได้ดี ในที่สุดเจ้านายก็อนุญาต เรดกับมันกลับสู่สนามแข่งอีกครั้งพร้อมกัน

การแข่งขันผ่านไปด้วยดี แม้ไม่ชนะที่หนึ่ง แต่ดีขึ้น เป็นการกลับมาที่น่าพอใจของทั้งคนและม้า

ผ่านการแข่งขันสามเที่ยว ทั้งสองหายจากอาการบาดเจ็บ ม้าพร้อม คนก็พร้อม

ในการแข่งขันที่ ซานตา แอนิตา พาร์ก แคลิฟอร์เนีย ผู้ชม 78,000 คนเฝ้ารอการกลับมาของทั้งคนและม้าที่บาดเจ็บ ตัวเต็งคือม้าชื่อ Kayak II

การแข่งขันเริ่มขึ้น มันถูกบีบจากม้าตัวอื่นๆ ตั้งแต่เริ่มออกตัว มันค่อยๆ ทะยานออกไป มั่นคงขึ้น มันไล่กวดขึ้นไป แซงม้าทีละตัว จนกลายเป็นม้าตัวที่สาม อยู่หลังวิชซีและ เวดดิง คอลล์

มันสัมผัสสัญญาณจากเรด มันรู้ว่ามันต้องเร่งฝีเท้า ณ นาทีนี้แล้ว มันเร่งฝีเท้าขึ้น ทะยานเสียบม้าสองตัวที่นำอยู่ เข้าไปทีละนิด ม้าที่นำอยู่ทั้งสองเริ่มอ่อนแรงลง มันทะยานพุ่งไปราวกับลูกศร และเริ่มนำหน้า มันได้ยินเสียงร้องกึกก้องดังถล่มทลายของฝูงชนที่มองดูภาพเบื้องหน้าตาไม่กะพริบ ขณะที่มันตัดหน้าม้า Kayak II พุ่งเข้าหาเส้นชัย

ฟ้าเหนือ ซานตา แอนิตา ถล่มในวันนั้น เสียงร้องเชียร์กึกก้องกัมปนาททั่วสนาม ชัยชนะของม้าและจ็อคกีคู่นี้มีความหมายกว่าชัยชนะธรรมดา มันคือความหวัง ในยุคเศรษฐกิจล่มสลาย ครอบครัวแตกแยก การกลับคืนสู่ชัยชนะจากสถานการณ์ที่ดูเป็นไปไม่ได้ของม้ากับคนบาดเจ็บมีความหมายพิเศษต่อทุกคน

อาศัยกำลังใจของทั้งคนและม้า ฝ่าฟันอุปสรรค อาศัยความเป็นเพื่อนกันของคนกับม้า ผูกใจร่วมก้าวพ้นความบาดเจ็บด้วยกัน กลับคืนสนามอีกครั้ง

เพราะชีวิตก็คือลู่แข่งที่ยาวไกล

และเพราะทั้งคู่ไม่ยอมรับชะตากรรมและยถากรรม

…………..

หมายเหตุ เขียนอิงจากประวัติจริงของม้าแข่ง ซีบิสกิต (Seabiscuit)

ซีบิสกิตเกิดที่สหรัฐอเมริกาในยุคเศรษฐกิจล่มสลาย มันกลายเป็นสัญลักษณ์ของความหวังของชาวอเมริกันในยุคมืดมน

ซานตา แอนิตา เป็นการแข่งขันเที่ยวสุดท้ายของซีบิสกิต

เรด พอลลาร์ด ขี่ซีบิสกิตรวม 30 เที่ยว ชนะ 18 เที่ยว เรดกับซีบิสกิตถูกยกว่าเป็นคู่จ็อคกีกับม้าแข่งที่เหมาะสมที่สุดในสหรัฐฯในเวลานั้น

ซีบิสกิตตายในปี 1947 อายุ 14 ปี

…………..

วินทร์ เลียววาริณ

winbookclub.com

เฟซบุ๊ก https://www.facebook.com/winlyovarin/

สิงหาคม 2561