เชื่อว่าเมื่อพูดถึงอัมพวา สิ่งแรกที่หลายคนจะนึกถึงคือ ตลาดน้ำอัมพวาอันโด่งดังที่นักท่องเที่ยวทั้งไทยและนักท่องเที่ยวต่างชาติต้องมาให้ได้สักครั้ง เมื่อถึงวันเกิด (อยากเที่ยว) ไม่ต้องเดี๋ยว ไปอัมพวากันค่ะ!
เรามาขึ้นรถที่สถานีเดินรถโดยสารขนาดเล็ก (จตุจักร) ตรงไปที่อาคาร D ช่องขายตั๋วที่ 9 เพื่อซื้อตั๋วลงที่ปลายทาง บขส.แม่กลอง ในราคา 100 บาท/คน/เที่ยว
พึ่งสังเกตว่าในตั๋วระบุปลายทาง ราคา เวลาที่ออก เบอร์รถ ช่องจอดรถ ชื่อพนักงานขับรถให้เรียบร้อย แอบคิดในใจว่ามีการพัฒนาระบบมาถึงขั้นนี้แล้วเหรอเนี่ย ขอชื่นชมค่ะ ผู้โดยสารจะได้ทราบข้อมูลครบถ้วนและเดินทางอย่างสบายใจ
นั่งรอไม่นานก็ได้เวลาขึ้นรถ รถมินิบัสจอดไม่ไกล มีที่นั่งทั้งหมด 20 ที่ ซ้ายเป็นที่นั่งเดี่ยว ส่วนขวาเป็นที่นั่งคู่ แล้วพนักงานขับขึ้นมาเก็บตั๋วพร้อมสอบถามปลายทาง หากใครไม่แน่ใจจุดหมาย พี่คนขับก็แนะนำให้อย่างใจเย็น บริการดีเยี่ยม เวลาไม่รอช้า รถค่อยๆ ออกจากสถานีขึ้นทางด่วนมุ่งหน้าสู่ปลายทาง
ภายในรถดูใหม่มากๆ แอร์เย็นฉ่ำ นั่งสบาย มีม่านบังแดดอย่างดี ที่สำคัญพนักงานขับรถไม่เกิน 80 กิโลเมตร/ชั่วโมง รู้สึกสบายใจขึ้นมาเลยค่ะ นั่งไม่นาน ประมาณ 1.30 ชั่วโมง รถมาถึงปลายทาง
ผู้คนที่นี่ยิ้มแย้ม ทักทายอย่างกระตือรือร้น เห็นเราเมียงๆ มองๆ หารถตุ๊กตุ๊กไปส่งที่พัก ก็เอ่ยปากถามไถ่และช่วยหารถรับแถวนั้นให้อย่างมีน้ำใจ เดินทางไม่ไกลราวๆ 10 นาที เรามาถึงพักที่ "กนกรัตน์รีสอร์ท" ที่พักริมน้ำ บรรยากาศร่มรื่น เต็มไปด้วยต้นไม้ และมีที่นั่งไว้รับลมเย็นๆ ไม่รอช้ารับกุญแจมา แล้วตรงไปห้องพักของเรากันเลยยยย!!
ห้องพักเราเป็นบ้านไม้หลักเล็กๆ ที่สำคัญต้นไม้เยอะมาก ตกแต่งสไตล์ไทย พักเหนื่อยกันสักเล็กน้อย หยิบมือถือออกไปเดินเล่นถ่ายรูปกันค่ะ เราตรงดิ่งไปแถวริมน้ำ เพื่อนั่งชิลและถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึก ขณะที่จะกดเลือกโลเคชั่นก่อนแชร์ในไอจีนั้น ชื่อๆ หนึ่งช่างเตะตาจนทำให้สงสัยตงิดๆ… "คลองผีหลอก" เอาแล้วไง! คืนนี้จะรอดไหมเรา
ด้วยความสงสัย อดไม่ได้ที่จะถามพนักงานว่าคลองผีหลอกนี่ผีหลอกจริงๆ ตามชื่อหรือเปล่า? ต้องกราบขอบพระคุณที่ช่วยไขความกระจ่าง เพราะจริงๆ แล้วคลองผีหลอก นั้นไม่ใช่อย่างที่เราคิด
ย้อนกลับไปเมื่อก่อนที่ยังไม่มีไฟฟ้า ชาวบ้านที่ออกหาปลากลางคืนจะทาสีเรือเป็นสีขาวเพื่อหลอกปลาให้กระโดดเข้ามาในเรือ เป็นภูมิปัญญาชาวบ้านในการหาปลา จึงเป็นที่มาของชื่อคลองผีหลอกนั่นเอง
เราเดินไปรับประทานอาหารที่ร้านอาหารใกล้ๆ ชื่อว่า "ร้านชาวเล" เสิร์ชหาอ่านรีวิวเขาว่ากันว่ามานี่ต้องห้ามพลาด "ปลาทูต้มมะดัน" รีวิวขนาดนี้ไม่สั่งไม่ได้แล้ว
เรื่องกินเรื่องใหญ่ ไว้ใจเราสั่งเพิ่มไปเลยค่ะพี่ "ทอดมันปลากราย" และ "ยำถั่วพู" เสิร์ฟพร้อมข้าวสวยร้อนๆ และที่ขาดไม่ได้คือเครื่องดื่มเย็นๆ
ระหว่างรออาหารมองไปรอบๆ มีหลายโต๊ะที่ถูกจับจอง ส่วนมากมาเป็นกลุ่มคณะ และครอบครัวกันค่ะ พื้นที่ร้านค่อนข้างกว้าง เลือกในนั่งด้านในหรือริมน้ำได้ตามสะดวก รออาหารไม่นาน ก็มาเสิร์ฟไล่เลี่ยกัน ถ่ายรูปพอเป็นพิธีแล้วมาชิมกันค่ะ
ปลาทูต้มมะดัน รสชาติดีถึงกับต้องยกนิ้ว จดชื่อเมนูไว้ในใจ ความสดของปลาทู ซดกับน้ำซุปร้อนๆ ออกเผ็ดนิดๆ มีรสเปรี้ยวจากมะดันตัดหน่อย สมคำร่ำลือ
จานถัดมา ทอดมันปลากราย ทานกับข้าวสวยร้อนๆ เทน้ำจิ้มใส่หน่อย อร่อยยย
จานสุดท้าย ยำถั่วพู ถั่วพูกรอบๆ ทานกับน้ำยำที่ปรุงมาสามรส ตัดกับเมนูอื่นได้ดี
ระหว่างทานมีน้องแมวสามสีมาทักทาย คลอเคลียไม่ห่าง
เมื่อท้องอิ่ม หนังตาก็หย่อน เช็คบิลแล้วเดินกลับที่พัก พักผ่อนให้เต็มที่สำหรับทำกิจกรรมวันพรุ่งนี้กัน
เช้าวันต่อมามีกิจกรรมใส่บาตร ช่วง 7.30 น. ทางรีสอร์ทเตรียมของสำหรับใส่บาตรไว้ให้ เป็นอาหารสามอย่าง พระท่านพายเรือมาจากฝั่งโน้นมาเทียบท่า ใส่บาตรด้วยความสงบและรับพรกันค่ะ
จากนั้นรับประทานอาหารเช้า จะมีชา กาแฟ ขนมปัง ข้าวต้ม น้ำพริก ข้าวผัด ผลไม้เตรียมไว้ให้เลือกตามใจชอบ มีบริการทอดปลาทูร้อนๆ ไว้ทานกับน้ำพริกและข้าวสวยด้วยนะคะ ปลาทูสดใหม่มากๆ
กิจกรรมถัดมาของเราคือการทำผ้ามัดย้อม ใกล้ๆ จุดที่เราทานข้าวเมื่อครู่ พนักงานจะแนะนำลายผ้าซึ่งเราจะทำลายก้นหอยกันค่ะ ใช้มือม้วนๆ แล้วเอาหนังยางรัดให้แน่น แต้มสีตามใจชอบ สีที่ใช้เป็นสีผสมอาหาร ล้างออกนะคะไม่ต้องกังวล เมื่อคลี่ออกมาแล้วสวยมาก เป็นการผ้ามัดย้อมครั้งแรกที่ถือว่าประสบความสำเร็จ ง่ายมากๆ เดี๋ยวตากไว้แล้วมารับตอนเช็กเอาท์
ขากลับเราเหมารถตุ๊กตุ๊กให้มารับ ราคาจะอยู่ที่ประมาณ 120-150 บาท เช็คเอาท์แล้วรับผ้ามัดย้อม ขึ้นตุ๊กตุ๊กแล้วชมวิวสองข้างทางไปขึ้นรถมินิบัสกลับที่เดิม
หากใครยังไม่มีแพลน แนะนำอัมพวาไว้เป็นหนึ่งในทางเลือกที่เที่ยวได้ทั้งวันหยุดและวันธรรมดา อยากให้ทุกคนออกไปเที่ยวเปลี่ยนบรรยากาศ ชาร์จพลังให้เต็มที่กัน เพราะวันเกิด (อยากเที่ยว) จะวันไหนก็ไปได้