“บาดแผลกลางหลังคือความอับอายของนักดาบ”
ทันทีที่พูดจบประโยค ‘ดาบดำ’ ของ จูลาคีล มิฮอว์ก ผ่ากลางหน้าอก พร้อมเลือดที่กระเด็นออกมาเป็นสาย แม้ดาบของนักดาบที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกจะไม่ได้ตัดเข้าไปที่ขั้วหัวใจ แต่รสชาติของความเจ็บปวด เมื่อความพ่ายแพ้อย่างหมดรูป ก็ทำให้ ‘ความฝัน’ ของการอยากเป็นนักดับดาบอันหนึ่งของ โรโรโนอา โซโร อดีตนักล่าโจรสลัดผู้ห้าวหาญ ก็แหลกสลายลงในพริบตา
เมื่อความฝันถูกเหยียบย่ำ หลายคนอาจเลือกที่จะทิ้งความปรารถนา ใช้ชีวิตเพียงเพื่อให้อยู่รอดอย่างเจ็บปวดน้อยที่สุด แต่ไม่ใช่กับ โรโรโนอา โซโร ที่ชูดาบขึ้นฟ้า เลือดท่วมกาย น้ำตาลูกชายนองหน้า ประกอบเศษหัวใจที่แหลกสลายขึ้นมาใหม่ พร้อมเอ่ยสัญญากับ ‘เพื่อนรัก’ ที่พบกันได้ไม่นานว่า
“ลูฟี่ เมื่อกี้คงทำให้นายไม่สบายสินะ จากนี้ไปฉันจะไม่แพ้ใครอีกเป็นครั้งที่ 2 จนกว่าจะถึงวันที่เอาชนะหมอนั่น และได้กลายเป็นนักดาบผู้ยิ่งใหญ่ ฉันจะไม่แพ้ใครอย่างเด็ดขาด มีปัญหาอะไรไหม เจ้าแห่งโจรสลัด”
และออกเดินทางพร้อมลูฟี่และเพื่อนพ้องในฐานะหน่วยต่อสู้ สมาชิกคนที่ 2 ของกลุ่มโจรสลัดหมวกฟาง เสี่ยงชีวิตนับครั้งไม่ถ้วน ฝึกฝนตัวเองอย่างหนัก เพื่อกลับไปพิชิตความฝัน ที่อยู่ห่างออกไปจนแทบมองไม่เห็นฝั่งอย่างไม่เคยลังเล
หากความพ่ายแพ้คือสัญลักษณ์ของความอ่อนแอ โซโรคือคนอ่อนแอที่มีหัวใจเข้มแข็งมากที่สุด
โซโรคือหนึ่งในตัวละครที่ได้รับความนิยมและมีคนรักมากที่สุดในเรื่อง วันพีชปรากฏตัวครั้งแรกในหนังสือการ์ตูนเล่มตอนที่ 3 ด้วยสภาพถูกมัดติดกับเสา เพียงเพราะฟันสุนัขจิ้งจอกของลูกชายผู้พันแห่งกองทัพเรือ เพื่อช่วยชีวิตเด็กสาวและชาวเมืองที่กำลังเดือดร้อนเอาไว้
ถึงแม้ไม่มีอาหารตกถึงท้องเป็นเวลา 9 วัน ร่างกายเหนื่อยล้า สะบักสะบอม แต่จิตวิญญาณของเขายังคงแข็งกร้าว แววตาน่ากลัวจนหลายคนเรียกเขาว่าปีศาจ แต่การฝืนกิน ‘ข้าวปั้น’ ที่ถูกเหยียบเละคาพื้นของเด็กสาวที่เขาช่วยชีวิตเอาไว้ และกระซิบเบากับลูฟี่ว่า
“ช่วยไปบอกเด็กคนนั้นด้วย บอกว่า อร่อยมาก ขอบใจนะ”
หากวันนั้นคนมองว่า เขาเป็นปีศาจ โซโรคือ ‘ปีศาจ’ ที่มีหัวใจอ่อนโยนยิ่งกว่าใคร
ชาติกำเนิดของโซโรยังเป็นปริศนา รู้แค่เพียงว่า เขาเติบโตขึ้นมาในสำนักดาบชิโมสุกิในทะเลอีสต์บลู สมัยเป็นเด็กยังอ่อนแอ ถึงขนาดแพ้ให้กับคุอินะ เพื่อนสาวร่วมสำนักมากถึง 200 ครั้ง กระทั่งวันหนึ่งเธอเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิต โซโรเก็บดาบวาโดอิจิมอนยิของคุอินะมาคาบเอาไว้ที่ปาก จนกลายเป็น ‘วิชา 3 ดาบ’ เอกลักษณ์ประจำตัว และ ‘สัญญา’ ว่าจะออกเดินทางไปคว้าตำแหน่งนักดาบที่เก่งที่สุดในโลกแทนเธอให้ได้ ชื่อเสียงของเขาจะต้องโด่งดังไปถึงสวรรค์ให้เธอได้ยิน
ตลอดการผจญภัยของกลุ่มหมวกฟาง ในช่วงเวลาสงบสุข โซโรเป็นคนพูดน้อย (ถ้าไม่นับเวลาทะเลาะกับซันจิ) รักในการดื่มสุรา นอนพักผ่อน แอบฝึกวิชา และมองดูเพื่อนๆ อยู่ในมุมเงียบๆ
แต่เมื่อไรก็ตามที่กลุ่มมีปัญหา ถึงแม้จะเสียเวลาเพราะหลงทางอยู่บ่อยๆ แต่เขามักจะเป็นคนแรกๆ ที่อาสาเสี่ยงชีวิตออกไปแก้ไขสถานการณ์ และปกป้องเพื่อนๆ อยู่เสมอ และเมื่อไรที่ปรากฏตัว เขาคือคนที่ทำให้เพื่อนๆ วางใจได้ทุกครั้ง
นิสัยหลงทิศกลายเป็นสัญลักษณ์ที่คนอ่านและผู้เขียนอย่าง เออิจิโระ โอดะ เอามาสร้างมุกตลกล้อเลียนโซโรอยู่เสมอ ชนิดที่ว่าวิ่งตามกันอยู่ดีๆ กะพริบตาครั้งเดียว โซโรก็พร้อมที่จะนอกเส้นทางได้ตลอดเวลา
แต่เมื่อถึงเวลาสำคัญ เขาคือคนที่หนักแน่น ยึดมั่นในเหตุผล และความถูกต้องมากที่สุด โดยเฉพาะตอนที่ลูฟี่และอุซปทะเลาะกันบนเกาะวอเตอร์เซเว่น แล้วลูฟี่ที่ตัดสินทุกอย่างตามความรู้สึกและสัญชาตญาณเกิดความลังเล โซโรก็เป็นคนเดียวที่กล้าขวางกัปตัน แล้วยืนหยัดพูดขึ้นมาว่า
“นั่นคือกัปตันไม่ใช่หรือ จงอย่าสับสน ถ้านายเป็นโลเล เปลี่ยนไปมา พวกเราจะไปเชื่อมั่นใครได้”
โซโรคือคนจอมหลงทาง ที่แน่วแน่ใน ‘เส้นทาง’ มากที่สุด
ก่อนหน้านี้โซโรเคยคิดว่า ความฝันเป็นนักดาบอันดับหนึ่งคือเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิต แต่เมื่อเวลาผ่านไป เขารู้ว่า ‘มิตรภาพ’ นั้นสำคัญเหนือทุกอย่าง ถึงขนาดเคยบอกให้ 7 เทพโจรสลัด บาโซโลมิว คุมะ เอา ‘หัว’ ของเขาไปแทนลูฟี่ หลังจบศึกที่ทริลเลอร์ ปาร์ก
แม้วันนั้นเขาจะรอดชีวิต แต่ก็ต้องแลกมากับการยอมรับความเสียหายชนิดที่ว่า ตายไปยังสบายเสียกว่าแทนลูฟี่ทั้งหมด สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะปิดปาก และบอกให้ทุกคนเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ เพราะถ้าคนรักเพื่อนอย่างลูฟี่รู้เรื่องนี้เข้า จะไม่มีวันยอมรับเรื่องนี้ได้เด็ดขาด
รวมทั้งช่วงที่โซโรต้องไปอยู่บนเกาะเดียวกับมิฮอว์กตาเหยี่ยว เขาก็ยอมทิ้ง ‘ศักดิ์ศรี’ ที่แบกไว้มาตลอด คุกเข่าขอร้องให้ศัตรูอันดับหนึ่งถ่ายทอดวิชาดาบให้
แม้จะเจ็บปวดมากเพียงไหน แต่เขารู้ดีว่า การหยิ่งทะนงรักษาศักดิ์ศรีเอาไว้ ไม่อาจเทียบได้กับความเจ็บปวด เมื่อรู้ว่าตัวเองอ่อนแอ จนไม่สามารถ ‘รักษา’ ชีวิตของเพื่อนๆ ที่เขารักเอาไว้ได้
หากการยอมรับ ‘ความอ่อนแอ’ คือจุดเริ่มต้นของความแข็งแกร่ง โซโรคือคนที่เข้าใจแก่นแท้ของความแข็งแกร่งได้มากกว่าใคร
เมื่อเนื้อเรื่องเดินมาถึงตอนล่าสุดในดินแดนซามูไรวาโนะคุนิ โซโรก็พัฒนาตัวเองจนกลายเป็นนักดาบที่แข็งแกร่ง ค่าหัวสูงถึง 320 บ้านเบรี ได้ครองดาบในตำนาน แถมยังเป็นอีกหนึ่งช่วงที่แสดงให้เห็นถึงการเป็น ‘ลูกรัก’ ของ อ.โอดะ ที่แทบจะโดดเด่นกว่าพระเอกอย่างลูฟี่ และกลบรัศมีของคู่กัดอย่างซันจิ จนแทบไม่เหลือพื้นที่ให้ยืน
และมีแนวโน้มว่า ชาติกำเนิดที่เคยเป็นปริศนา อาจจะได้รับการเปิดเผยในภาคนี้ (แน่นอนว่าต้องยิ่งใหญ่สุดๆ) แต่สำหรับเรา ไม่ว่าเขาจะเป็นใครมาจากไหนก็ไม่สำคัญ
เท่ากับการที่ลึกๆ แล้วเขาก็ยังเป็น โรโรโนอา โซโร คนเดิม คนที่เป็นนักดาบหัวเขียว เป็นปีศาจสุรา เป็นจอมหลงทิศ เป็นคนที่ไม่เคยหยุดพัฒนาตัวเอง เป็นคนที่เราเฝ้ารอวันที่เขาก้าวข้ามตาเหยี่ยวได้สำเร็จ เป็นคนรักเพื่อนพ้องเหนือสิ่งอื่นใด
และเป็นหนึ่งในตัวละครที่เรา ‘รัก’ มากที่สุดเหมือนเดิม
พิสูจน์อักษร: ภาวิกา ขันติศรีสกุล
