จำวันเกิดไม่ได้ - สมจุ้ย เจตนาน่าสนุก

บ่อยหนที่สาธุชนเดินทางมาถึงวัดหมายใจจะร่วมทำบุญ ทั้งทางวัดก็ออกนโยบายให้ผู้มีจิตศรัทธาได้ควักเงินใส่บาตรน้อยๆ อันวางเรียงรายไว้หน้าองค์พระประจำวันเกิด

ปัทโธ่… สาธุชนบางท่านใคร่ครวญว่า บิดรมารดาได้เคยบอกกล่าวกับเราเมื่อกาลก่อนนานมาว่า เกิดวันใดกันแน่หนา 

บางคราบอกเพียงว่า ขึ้นกี่ค่ำแรมกี่ค่ำ บ่ได้จดได้จำเหมือนคนปัจจุบัน เป็นจันทร์ อังคาร พุธ พฤหัส ศุกร์

ความสามารถในการสืบค้นปฎิทินร้อยปีก็ไม่มากพอจะพยายามเสาะหาชะตาชีวิต

การเดินออกจากสถานที่อันศักสิทธิ์ โดยไม่หยอดสตุ้งสตังค์ ร่วมทำบุญ ย่อมเป็นการเสียซึ่งโอกาสค้ำจุนวาสนา

น่าเสียดายในเกิดอุปสงค์ อุปทานขึ้นในดวงจิตของสาธุชนกลางวัดกลางวันแสกๆ

ใยจะปล่อยให้หน่วยความจำ มาจำกัดโอกาสในการร่วมบำรุงพระพุทธศาสนา

สาธุชนย่อมตระหนักรู้ได้ว่า การลืมไม่ใช่การขาดสติ หรือเป็นอัลไซเมอร์เสมอไปจิตจึงเพียรพิจารณาความไม่เที่ยงแท้ 

ผู้มีวัตรปฎิบัติดีปฎิบัติชอบย่อมรู้ว่า การลืม การไม่รู้ การไม่จำจดในสัญญา ไม่นิวรณ์ ไม่สงสัย และไม่ปรารถนาจะครอบครองวันใดในราศรีจักร ให้หนักกบาล 

จะทราบวันเกิด หรือไม่ทราบวันเกิด ก็ไม่เป็นไร

ขอเพียงแค่รู้ว่า เกิดมาทำไม ทำบุญทำคุณให้กับแผ่นดินเกิดหรือไม่

ส่วนชาติหน้า ตายแล้วไปไหน ก็เตรียมเสบียงบุญสะสมไว้เดินทางกันต่อไป

จะทำบุญทำทาน ก็ไม่ต้องไปเพ่งเล็งวันหนึ่งวันใดให้เมื่อยสมอง

แค่หย่อนเหรียญใส่บาตรไป แค่นี้ ไม่ว่าญาติโยมจะเกิด วันอะไรจิตใจก็ผ่องใสสวยงาม

ในไม่ช้า เหรียญเงินธนบัตรทั้งหมดทั้งมวล ก็ย่อมถูกถ่ายโอนไปตามระบบของ เหล่าไวยาวัชกร

ก็ในเมื่อมีพระประจำวันเกิดต่างๆ ได้

จะยากอะไร แค่คิดพระปางใหม่ขึ้นมาอีกสักปางสองปาง

ปางเอ๊ะ.เกิดวันอะไรน้าาาาาา……