ข้อมูลเบื้องต้น
คำโปรย
หลังจากที่มูนตายเขาก็ได้รับขอเสนอจากระบบน้องน้อย เขาแค่ต้องทำให้ตัวร้ายตกหลุมรักเขาและเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเขาภารกิจของเขาจึงจะจบลง ตัวร้ายจะไม่ใช่ตัวร้ายอีกต่อไป ไม่ว่านายจะโหดร้าย ดื้อรั้น หรือโมโหร้ายมากแค่ไหน มูนคนนี้จะสอนให้นายรู้เองว่าการทำตัวดีมันต้องทำยังไง
เพื่อสามีที่เขาอยากมีแต่ยังไม่ได้มี มูนต้องพยายามทำภารกิจให้สำเร็จให้ได้ หลังจากนั้นเขาจะได้ไปเกิดใหม่ในที่ดีๆ และมีสามีดีๆ อย่างที่เขาต้องการ พวกเขาจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขด้วยกันตลอดไป
เพราะฉะนั้นนายตัวร้าย นายช่วยให้ความร่วมมือหน่อยก็แล้วกันนะ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
เมื่อแรกเจอ
ระบบตัวน้อย X โฮสต์ของเขา
" ขออะไรก็ได้งั้นหรอ "
" ได้ทุกอย่างครับ "
" งั้นขอสามีได้ไหม "
" ด..ได้ครับ "
" งั้นก็ตกลง "
มาแจ้งก่อนอ่านจร้า
สวัสดีคร้าไรท์มาเปิดเรื่องใหม่แล้วจร้า หลังจากเรื่องของพี่วาฬจบไปไรท์ก็มาเปิดเรื่องน้องมูนกันต่อเลย เห็นเรียกว่าน้องแบบนี้อย่าคิดว่านายเอกของไรท์คนนี้จะอ่อนแอรังแกง่ายนะเออ ไรท์คนนี้บอกได้เลยว่าน้องมูนและน้องพลูโตของไรท์ไม่ธรรมดาแน่นอน เรื่องนี้จะแตกต่างกับเรื่องของพี่วาฬตรงที่มูนของเราเป็นนายเอกคอยเดินเรื่องนะคะ
นิยายเรื่องใหม่เรื่องนี้ก็ยังมาเป็นแนวระบบเหมือนเดิม เรื่องพี่วาฬมีหลาย Arc มากเลยที่ไรท์ไม่ได้เขียนลงไป เพราะฉะนั้นไรท์จะเอามาเขียนในเรื่องนี้ทั้งหมด
เรื่องนี้คิดไว้ว่าจะลงทุกวันเหมือนเรื่องของพี่วาฬเพราะเป็นแนวระบบเขียนได้ง่ายและเขียนได้เร็ว ช่วงเจ็ดวันแรกไรท์จะลงให้วันละสองตอนนะคะจะได้มีนักอ่านเห็นนิยายมากๆ ถ้าใครชอบนิยายของไรท์ก็ฝากแนะนำบอกต่อด้วยนะไรท์จะร๊ากกกกนักอ่านมากๆ เลย
หลังจากเจ็ดวันแรกไรท์จะลงวันละหนึ่งตอนหรืออาจจะลงวันเว้นวันขอดูกระแสก่อนนะคะ แต่จะลงไม่เกินนี้แน่นอน และหลังจากไรท์ลงได้สิบห้าตอนแล้วไรท์จะเริ่มติดเหรียญอ่านล่วงหน้านะคะ ใครที่สายอ่านฟรีไรท์จะลงให้อาทิตย์ละสองถึงสามตอนน้า ขอดูก่อนว่าไรท์ลงนิยายถี่แค่ไหน
วันนี้มาบอกเท่านี้ก่อนนะ นิยายเรื่องนี้ยังเขียนไม่จบและยังไม่มี E-book นะคะ จะคล้ายๆ เรื่องของพี่วาฬไรท์จะเขียนไปเรื่อยๆ เหมือนกันแต่รับรองว่าจบแน่นอนเพราะค่าปกแพงมาก ใครอยากให้เขียนโลกแบบไหนสามารถแจ้งไว้ได้ถ้าไรท์สนใจไรท์จะเขียนให้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องแล้วแต่ไรท์นะ
ไรท์ไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะมีคนชอบแบบเรื่องพี่วาฬหรือเปล่า แต่ไรท์ก็อยากจะลองเขียนดู ยังไงไรท์ก็ขอฝากนิยายเรื่องใหม่เรื่องนี้ไว้ด้วยนะ หวังว่าทุกคนจะชอบนายเอกและพระเอกคนใหม่ของไรท์ โดยเฉพาะพระเอกลูกรักคนใหม่ของไรท์ ไรท์หวังว่าทุกคนจะไม่สาปส่งเขามากนักนะคะ ตอนแรกไรท์ว่าจะเขียนให้ชั่วสุดๆ แต่กลัวทัวร์ลงไรท์เลยเอาแค่พอดีก็พอ ไปจริงๆ แล้วจร้าหวังว่าตอนหน้าเราจะได้เจอกันนะ บายยยย
บทนำ ระบบตัวน้อยยินดีต้อนรับโฮสต์คนใหม่
มูนลืมตาขึ้นมาในห้องสีขาวโล่งกว้าง เขามองไปรอบตัวห้องห้องนี้มีแต่สีขาวทั่วทั้งห้อง ห้องทั้งห้องมีแค่โซฟาสีขาวที่เขานั่งอยู่ตัวเดียวเท่านั้น มูนมองตรงไปที่หนุ่มน้อยตัวเล็กตรงหน้าอย่างงุนงง หนุ่มน้อยตรงหน้าของเขามีความสูงอยู่แค่ระดับอกของเขาเท่านั้น หนุ่มน้อยคนนี้มีใบหน้าที่น่ารัก เขามีดวงตากลมโต ตัวเล็กบาง ผิวขาวอมชมพู มีเส้นผมสีฟ้าอมเทาทำให้เขาดูสดใสและน่ามอง เขามีนัยน์ตาสีน้ำเงินดูเข้ากับสีผมไม่น้อยเลย หนุ่มน้อยตรงหน้าเขาเป็นหนุ่มน้อยสไตล์น่ารักน่ากอดนี่เอง
" นายเป็นใคร "
มูลถามหนุ่มน้อยน่ารักตรงหน้า เขาว่าเขาน่าจะตายไปแล้วนะทำไมเขาถึงได้มาอยู่ที่นี่กัน หรือว่าที่นี่คือโลกหลังความตาย?
[ สวัสดีครับมูน ผมคือ PT01 เป็นระบบที่จะมายื่นข้อเสนอที่น่าสนใจให้กับมูนครับ ]
PT01 ส่งยิ้มให้กับชายหนุ่มตรงหน้า ชายหนุ่มที่ถูกเลือกให้มาเป็นโฮสต์ของเขาในครั้งนี้มีใบหน้าที่งดงามมากทีเดียว เขาไม่ได้งดงามเหมือนผู้หญิงแต่เขางดงามในแบบของชายหนุ่ม นี่เป็นความงามที่มองเท่าไหร่ก็ไม่มีเบื่อเลย ชายหนุ่มตรงหน้าของเขามีเส้นผมสีน้ำตาลเงางาม มีนัยน์ตาสีดำสนิทดูน่าค้นหา และมีริมฝีปากเรียวบางน่าจูบทำให้เขามีใบหน้าที่ทั้งน่ารักและสวยงามไปพร้อมๆ กัน ชายหนุ่มมีร่างกายสมส่วนตัวเล็กเรียวบาง และเขายังมีผิวที่ขาวออร่าซึ่งทำให้เขาดูน่ากกกอดไม่น้อยเลย
" ข้อเสนอ? "
[ ใช่ครับ..ก่อนอื่นผมต้องบอกมูนก่อนว่า ตอนนี้มูนได้หมดอายุขัยลงไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว มูนในตอนนี้เป็นแค่วิญญาณที่ล่องลอยไปอย่างไร้จุดหมายเท่านั้น ]
" มูนรู้อยู่แล้วล่ะ เท่าที่จำได้มูนโดนรถชนตายใช่ไหม "
มูนยิ้มขำออกมา เขาไม่เสียใจที่ตายหรอกคนเราเกิดมาก็ต้องตาย มูนแค่รู้สึกอับอายนิดหน่อยที่เขาต้องมาตายเพราะตัวเองเดินไม่ดูทางจนถูกรถชนตายน่ะ มูนนึกไปถึงเหตุการณ์ในตอนนั้นตัวเขาเองเป็นแค่คุณครูที่สอนอยู่ในโรงเรียนอนุบาลเล็กๆ แห่งหนึ่ง ในทุกๆ วันมูนจะทำแต่งานไม่ได้หยุด ในชีวิตของเขานอกจากงานแล้วก็ไม่มีอะไรอีก พ่อแม่พี่น้องก็ไม่มีเหลือแล้ว แฟนหรือก็ไม่มี ใครๆ ต่างก็คิดว่ามูนมีทุกอย่างมีแต่ตัวเขาเองเท่านั้นที่รู้ว่าเขามันไม่มีอะไรเลย สุดท้ายพอต้องตายมูนเลยไม่ได้คิดมากตายก็ตายยังไงชีวิตเขาก็อยู่ไปวันๆ อยู่แล้ว
[ ใช่ครับมูนตายแล้ว เพราะว่ามูนมัวแต่เดินก้มหน้าก้มตาไม่ดูทางให้ดีทำให้ตัวเองโดนรถที่วิ่งมาชนตายไป หลังจากตายวิญญาณของมูนก็ล่องลอยไปมาจนได้มาเจอกับระบบอย่างผมครับ ]
" แล้ว? "
[ ผมมีภารกิจให้มูนทำ ถ้ามูนสามารถทำภารกิจได้สำเร็จมูนจะได้รับแต้มสะสม ถ้ามูนสามารถสะสมแต้มได้ถึง 100 แต้มมูนจะได้รับใบเกิดใหม่
ใบเกิดใหม่นี้มูนสามารถเลือกได้ว่ามูนอยากจะไปเกิดเป็นอะไร จะเป็นคนหรือสิ่งที่ไม่ใช่คนก็ได้ นอกจากนี้มูนยังสามารถขอพรติดตัวไปได้อีกหนึ่งข้อ มูนจะได้ทั้งหมดนี่แค่มูนยอมรับภารกิจและยอมตกลงเป็นโฮสต์ของผมครับ ]
" อ้อแล้วถ้ามูนไม่ตกลงล่ะ "
[ ถ้ามูนไม่ตกลงมูนก็ต้องเป็นวิญญาณล่องลอยต่อไปครับ แต่ก่อนที่มูนจะตัดสินใจผมต้องบอกก่อนว่าระบบของเราดีมาก เราให้คะแนนกับโฮสต์อย่างยุติธรรม มีโฮสต์หลายคนที่เก็บคะแนนจนครบและได้ไปเกิดใหม่แล้วมากมาย นอกจากนี้พรที่มูนจะได้ไม่ว่ามูนจะขออะไรเราก็สามารถบันดาลให้มูนได้ทุกอย่าง ]
" โปรโมชั่นดีแบบนี้แล้วพวกนายที่เป็นระบบจะได้อะไรล่ะ "
มูนถามออกมาอย่างสงสัย เขาไม่เชื่อหรอกว่าของดีๆ แบบนี้จะได้มาฟรีๆ มูนเชื่อว่าถ้าอยากได้ของดีก็ต้องมีอะไรมาแลกอย่างแน่นอน เขาโตแล้วเขาไม่ใช่เด็กๆ ที่จะมาโดนหลอกด้วยเรื่องอะไรแบบนี้แน่
[ ระบบจะได้รับความพึงพอใจครับ เมื่อมูนทำภารกิจสำเร็จพวกเราจะได้รับความพึงพอใจจากคนในโลกนั้นๆ ความพึงพอใจนี้จะเปลี่ยนมาเป็นพลังให้กับนายท่านของเรา ทางเราได้พลังส่วนทางมูนได้คะแนนวินวินสุดๆ ไปเลยใช่ไหมล่ะ ]
PT01 ส่งยิ้มหวานให้กับมูน เข้าพยายามโปรโมทระบบของตัวเองเต็มที่ โฮสต์หน้าตาดีและน่ารักแบบนี้เหมาะกับเขามากเลย
" มูนขออะไรก็ได้งั้นหรอ " มูนเลิกคิ้วถามคนน่ารักตรงหน้า
[ ได้ทุกอย่างครับ ]
" งั้นขอสามีได้ไหม "
มูนยิ้มถามออกมา ก็อย่างที่บอกว่าก่อนตายเขามันเป็นคนที่ไม่มีอะไรเลย ถึงหน้าตาจะดีและพอมีเงินอยู่บ้าง แต่มูนกลับหาคนรักไม่ได้ไม่ว่าเขาจะคบจะคุยกับใครมูนก็รู้สึกว่ามันเข้ากันไม่ได้ สุดท้ายพวกเขาก็ต้องเลิกรากันไป มูนเก่งทุกอย่างแต่สิ่งที่ไม่เก่งก็คือเรื่องความรักนี่แหละ เขาอยากได้สามีที่เข้ากับเขาได้และพร้อมจะอยู่กับเขาไปตลอดชีวิต มูนไม่อยากอยู่คนเดียวอีกแล้วเขาเหงา ถ้าเขาได้ชีวิตใหม่แล้วต้องมาอยู่คนเดียวอีกมูนยอมเป็นผีลอยไปลอยมาดีกว่า
[ ด..ได้ครับ ]
โฮสต์ของเขาก็ตรงเกิ๊น แบบนี้…PT01 ชอบมากๆ เลย
" สามีนี่สามารถระบุคุณสมบัติได้หรือเปล่า "
มูนถามออกมาเสียงเบา ถึงเขาจะอยากได้สามีก็จริงแต่อย่างน้อยก็ขอเลือกหน่อยได้ไหม ถ้าระบบเอาคนที่เขารับไม่ได้มาให้พรของเขาก็เสียเปล่านะสิ
[ ได้ครับเราจะหาที่ใกล้เคียงที่สุดให้ ]
" งั้นก็ตกลง "
มูนยกยิ้มถ้าสามารถระบุคุณสมบัติได้เขาก็จะได้คนที่เขาต้องการจริงๆ เสียที ต่อไปเขาก็ไม่ต้องไปสุ่มหาให้เหนื่อยแล้ว
[ ผม PT01 ยินดีต้อนรับโฮสต์คนใหม่เข้าสู่ครอบครัวของเรา ต่อไปผมจะเป็นระบบที่คอยดูแลคุณตลอดการเดินทางทำภารกิจในครั้งนี้ครับผม ]
PT01 ยิ้มด้วยความดีใจ ในที่สุดเขาก็ได้โฮสต์แล้ว แถมโฮสต์ของเขายังน่ารักมากอีกด้วย
" เรียกมูนว่ามูนเถอะ ชื่อนายดูเรียกยากจังนายมีชื่อแบบปกติไหม " จะให้เขาเอาแต่เรียก PT01 อยู่แบบนี้มันก็ดูจะแปลกๆ นะ
[ ระบบอย่างผมไม่มีชื่อแบบปกติหรอกครับ ]
" งั้นฉันจะตั้งให้เอง เอาเป็นชื่อพลูโตก็แล้วกันดีไหม "
มูนยิ้มถามออกมาเสียงหวาน ชื่อนี้ดูน่ารักมากทีเดียวเหมาะกับระบบน้องน้อยที่แสนน่ารักน่าชังของเขามาก
[ ดีครับ ]
พลูโตยิ้มรับออกมาอย่างยินดี จะชื่ออะไรเขาก็ชอบหมดนั่นแหละ
" งั้นก็ฝากตัวด้วยนะพลูโต "
[ ผมเองก็ขอฝากตัวด้วยครับมูน ]
ทั้งสองส่งยิ้มให้กันก่อนที่มูนจะกวักมือเรียกพลูโตที่ยืนอยู่ให้มานั่งกับเขาที่โซฟา ระบบตัวน้อยยิ้มกว้างออกมา พลูโตรีบเดินไปหาโฮสต์คนสวยของเขาอย่างรวดเร็ว
" ว่าแต่มูนเป็นโฮสต์คนที่เท่าไหร่ของพลูโตหรอ "
[ คนแรกครับ..พลูโตเพิ่งได้รับการจ้างงานเป็นครั้งแรก แต่ไม่ต้องห่วงนะครับพลูโตมีรุ่นพี่คอยช่วยอยู่ พลูโตขอสัญญาว่าพลูโตจะไม่ทำให้มูนต้องลำบากอย่างแน่นอน ]
พลูโตบอกออกมาอย่างมุ่งมั่น เขาจะตั้งใจทำงานอย่างดีให้สมกับที่รุ่นพี่อุตส่าห์สั่งสอนมาเลย
" งั้นพวกเราก็ใหม่กันทั้งคู่สินะ ไม่เป็นไรๆ พวกเรามาพยายามด้วยกันเถอะนะพลูโต "
[ ได้ครับ ]
มูนลูบหัวพลูโตอย่างเอ็นดูระบบน้องน้อยของเขาดูจะตั้งใจมาก มูนเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากทำสำเร็จก็ดีไม่สำเร็จก็ดี ถึงยังไงเขาก็ตายไปแล้วจะได้เกิดใหม่หรือไม่มูนไม่ได้ซีเรียสขนาดนั้น
" ว่าแต่ภารกิจที่มูนต้องทำคืออะไร แล้วมันยากไหม "
[ ไม่อยากครับ อันที่จริงแล้วระบบของพลูโตมีชื่อด้วยนะ พลูโตคือ ระบบพิชิตใจนายตัวร้าย ภารกิจที่ว่าก็คือ มูนจะต้องเข้าไปในโลกต่างๆ ที่นายท่านของพลูโตสร้างขึ้น ในโลกนั้นๆ จะมีพระเอก นางเอกหรือนายเอก และก็ตัวร้าย มูนก็แค่ต้องเข้าไปพิชิตใจตัวร้ายในโลกนั้นๆ
หลังจากที่ค่าความรักของตัวร้ายที่มีต่อมูนถึง 100% แล้วภารกิจก็ถือว่าเสร็จสิ้นครับ มูนสามารถเลือกได้ว่าจะอยู่ที่โลกนั้นจนหมดอายุขัยหรือจะออกมาแล้วไปทำภารกิจที่โลกใบใหม่ก็ได้ ค่าความพึงพอใจที่นายท่านของพลูโตจะได้รับก็มาจากความพึงพอใจของพระเอก นางเอกหรือนายเอก และคนอื่นๆ ในโลกนั้น เพราะตัวร้ายที่เป็นตัวปัญหาถูกพิชิตไปได้แล้วทำให้โลกใบนั้นสงบสุขขึ้นนั่นเองครับ ]
อันที่จริงนอกจากพวกตัวเอกและคนอื่นๆ แล้ว ค่าความพึงพอใจที่ได้มาส่วนมากเป็นของตัวร้ายเอง เพราะเป็นตัวร้ายตอนจบจึงไม่เคยได้สมหวังเลย แถมจบแต่ละครั้งก็ไม่ได้จบสวยสักราย พอมีเหล่าโฮสต์ที่เข้ามาเติมเต็มในส่วนที่ขาดมันทำให้ตัวร้ายได้พบกับความสุขอย่างหนึ่งเหมือนกัน ถึงตัวร้ายบางคนยังจะจบไม่สวยเหมือนเดิมก็เถอะนะ
" แล้วคะแนนคิดยังไงล่ะ "
[ ขึ้นอยู่กับความพึงพอใจที่ได้รับครับ ได้รับความพึงพอใจมากก็ได้คะแนนมาก แต่พลูโตบอกได้เลยว่านายท่านให้คะแนนอย่างยุติธรรมแน่นอน ]
" แบบนี้นี่เอง "
มูนพยักหน้าบอกอย่างเข้าใจ สรุปก็คือเขาแค่ต้องไปจีบตัวร้าย และทำให้ตัวร้ายหันมารักเขาสินะ มูนผู้ไม่เคยประสบความสำเร็จในความรักเลยรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจนัก สภาพเขาเป็นแบบนี้เขาจะทำให้ตัวร้ายรักเขาได้ไหมนะ แค่คิดมูนก็ปวดหัวแล้ว
[ นอกจากนี้ในทุกๆ โลก มูนจะมีชื่อว่ามูนเพื่อที่มูนจะได้ไม่สับสนกับชื่อของตัวเองไปเสียก่อน แต่รูปร่างหน้าตาของมูนจะแตกต่างกันออกไปในแต่ละโลก นี่เป็นสิทธิ์พิเศษแรกที่ระบบมอบให้กับโฮสต์ ส่วนสิทธิ์พิเศษอย่างที่สองก็คือการสุ่มสกิลรูปลักษณ์
มูนเคยได้ยินไหมว่าหน้าตาดีมีชัยไปกว่าครึ่ง ยิ่งหน้าตาดีเท่าไหร่การเข้าหาตัวร้ายก็จะยิ่งง่ายขึ้นมากเท่านั้น ด้วยเหตุนี้ทางระบบจึงให้สิทธิ์ในการสุ่มสกิลรูปลักษณ์กับโฮสต์มาครับ
สกิลรูปลักษณ์ที่มีให้สุ่มก็จะมีหลากหลายสกิลมาก มีทั้งผิวขาวสวยน่าจับ ดวงตามหาเสน่ห์ ริมฝีปากบางน่าจูบ ผมสวยน่าสัมผัสอะไรแบบนี้ อันที่จริงโฮสต์ต้องทำภารกิจให้เสร็จก่อนหนึ่งครั้งถึงจะได้สุ่มสกิลพวกนี้ แต่นี่เป็นสิทธิ์พิเศษที่ให้กับการทำภารกิจครั้งแรกของโฮสต์มือใหม่ ระบบจึงให้โฮสต์ได้สุ่มสกิลแบบฟรีๆ หนึ่งครั้ง
หลังจากนี้ถ้ามูนอยากจะสุ่มสกิลอีกมูนก็ต้องทำภารกิจให้สำเร็จก่อน สำเร็จหนึ่งครั้งได้สุ่มหนึ่งครั้ง สำเร็จสองครั้งได้สุ่มสองครั้ง นอกจากนี้สกิลที่มูนสุ่มได้จะติดตัวมูนออกไปด้วย เมื่อมูลไปเกิดใหม่สกิลพวกนี้ก็จะไปกับมูนด้วย ระบบไม่ได้เรียกคืนแต่อย่างใดครับ ]
พลูโตยืดอกบอกออกมาอย่างภูมิใจ เขาบอกแล้วว่าระบบของเขาดีมาก นายท่านใส่ใจและดูแลเหล่าโฮสต์ดีมาก พลูโตไม่ได้โกหกเลยนะ
" โอ้ว!! นี่มันดีมากเลยนี่ ถ้าทำภารกิจไปเรื่อยๆ ต่อไปมูนคงได้เป็นคนที่สวยที่สุดแน่นอน "
นี่มันเหมือนการทำศัลยกรรมไม่มีผิดเลย เรื่องสวยๆ งามๆ แบบนี้มูนชอบนัก ถึงเขาจะไม่ได้หน้าตาแย่แต่ถ้ามีอะไรที่ทำให้สวยขึ้นได้มูนก็ยินดีรับไว้
[ งั้นมูนจะสุ่มสกิลเลยไหมครับ ]
" โอเคงั้นสุ่มเลย "
[ เริ่มการสุ่มสกิล..พลูโตขอแสดงความยินดีกับมูนด้วย มูนได้สกิลดวงตามหาเสน่ห์ใครเห็นใครก็หลง เหล่าชายหนุ่มทั้งหลายแค่ได้สบตากับมูนก็จะไม่สามารถละสายตาออกไปได้ ดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจถ้าใช้ให้ดีตัวร้ายก็หนีไปไหนไม่รอดแล้ว ]
พลูโตบอกออกมาเสียงดัง ระบบตัวน้อยส่งยิ้มให้โฮสต์ของเขาอย่างดีใจ มูลสุ่มได้สกิลที่ดีมากจริงๆ บนใบหน้าของมนุษย์ดวงตาเป็นส่วนที่สำคัญที่สุด มูนที่สุ่มได้สกิลนี้นั้นโชคดีไม่น้อยเลย
" ดีเลยนี่บนใบหน้าดวงตานี่แหละสำคัญที่สุด "
มูนเคยเห็นคนที่หน้าตาธรรมดาแต่กลับมีคนมาชอบมากมายก็เพราะเขามีดวงตาที่สุกใสสวยงามน่ามองนี่แหละ บนใบหน้าสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือดวงตานี่แหละ เวลามองหน้าคนอื่นสิ่งที่เราจะเห็นเป็นอย่างแรกก็คือดวงตานี่แหละ
[ แค่เริ่มโชคก็เข้าข้างพวกเราแล้ว พลูโตขอแสดงความยินดีกับมูนด้วยนะครับ ]
" ขอบใจมากพลูโต แล้วตอนนี้เราจะเริ่มทำภารกิจกันได้เลยไหม "
[ เริ่มได้เลยครับ พลูโตขอให้มูนโชคดีได้โลกง่ายๆ นะครับ ]
พลูโตส่งยิ้มให้กำลังใจมูน เขาหวังว่าโลกแรกคงจะไม่ยากเกินไปสำหรับโฮสต์มือใหม่กับระบบมือใหม่อย่างเขานะ
" มูนก็หวังไว้อย่างนั้น " โลกแรกของเขาขอให้ได้โลกง่ายๆ ด้วยเถิด
[ ภารกิจแรกเริ่มได้ ]
มูนหลับตาลงเมื่อรอบข้างปรากฏแสงสีขาวขึ้น ไม่น่าเชื่อเลยว่าเขาที่ตายไปแล้วจะได้มาทำอะไรแบบนี้ มูนไม่รู้ว่าเส้นทางข้างหน้าจะเป็นยังไง แต่ดูเหมือนว่ามันจะสนุกไม่น้อยเลย เขาจะถือว่าเขามาหาอะไรทำยามว่างก็แล้วกัน
****************************************
วันนี้จะมาลงสามตอนนะ เช้า กลางวัน เย็น ตอนเช้าก็เอาเท่านี้ก่อนไว้มาเจอกันตอนเที่ยงจร้า
บทที่ 1 Arc1. เจ้านายตัวร้ายกับแมวเหมียวของเขา 1
ณ ห้องปิดทึบ
ห้องทั้งห้องมีทางเข้าออกแค่ทางเดียวเท่านั้นคือประตูบานใหญ่สีดำสนิทที่ดูมืดมน ห้องนี้ไม่มีหน้าต่างหรือทางออกอื่นใด สิ่งที่ให้แสงสว่างเพียงอย่างเดียวคือหลอดไฟดวงน้อยที่อยู่ด้านบนเพดานห้อง กลางห้องกว้างมีโซฟาสีแดงขนาดใหญ่ตั้งอยู่อย่างโดดเดี่ยว บนโซฟามีชายหนุ่มผู้มีใบหน้าหล่อเหล่าราวเทพเจ้าสร้างนั่งอยู่อย่างเงียบงัน เขามีเส้นผมสีดำสนิท ดวงตาคมเข้มของเขาดูนิ่งสงบและเย็นชา ริมฝีปากหนาของเขาไม่ปรากฏรอยยิ้มใดๆ แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นชายหนุ่มก็ยังมีใบหน้าที่หล่อเหลาดูน่าหลงใหลไม่น้อย ประกอบกับรูปร่างสูงโปร่งที่มีมัดกล้ามแน่นตึงดูสมส่วนของเขา ทำให้ชายหนุ่มดูเป็นผู้ชายในฝันของเหล่าสาวน้อยสาวใหญ่เลยทีเดียว
ที่มือซ้ายของเขาถือแก้วไวน์ที่มีไวน์สีแดงเข้มไม่ต่างจากสีเลือดอยู่ด้านใน เขาหมุนแก้วไปมาเหมือนว่าทำแบบนี้แล้วจะทำให้เขาใจเย็นลงได้ ชายหนุ่มนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ หลังของเขาพิงลงไปที่ด้านหลังอย่างเกียจคร้าน ดวงตาคมเข้มที่เรียบนิ่งมองลงไปที่ชายที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเขาอย่างเฉยชา
" ขอร้อง..ได้โปรดอย่าฆ่าผมเลย "
ตามที่ถูกจับให้นั่งคุกเข่าอยู่ขอร้องอ้อนวอนออกมาเสียงสั่น เขาไม่กล้ามองสบตากับชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟาตรงหน้าแม้แต่นิด เขารู้ดีว่าโอกาสรอดของเขามีน้อยมากนัก
" มึงพึ่งมากลัวหรอ? ตอนมึงทรยศบอสมึงไม่เห็นกลัวเลยนี่ " บาสที่ยืนคุ้มกันอยู่ด้านข้างตะโกนด่าออกมาเสียงดัง เขาถีบตามจนล้มคว่ำลงไปที่พื้น
" อย่าพึ่งให้มันตาย " คอยที่ยืนอยู่อีกด้านบอกออกมาเสียงเรียบ
" บอสเอาไงดีครับ มันไม่ยอมบอกเลยว่ามันเอาข้อมูลไปขายให้ใคร " บาสหันไปถามชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟาอย่างนอบน้อม
" จะบอกหรือจะตาย "
ไซรัสที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่สีแดงสดถามออกมาเสียงเรียบ เขาใช้สายตาเรียบนิ่งมองตามคนที่เคยเป็นลูกน้องของเขาอย่างเย็นชา เขาเหนื่อยกับการที่ต้องมานั่งเสียเวลาอยู่แบบนี้แล้ว
" บอสผมขอโทษ ได้โปรดไว้ชีวิตผมเถอะครับ " ตามที่นอนอยู่ที่พื้นบอกออกมาด้วยเสียงที่สั่นเทา
" ฉันจะนับถึงสาม " ไซรัสเอนตัวพิงพนักโซฟา จากนั้นเขาก็เริ่มต้นนับถอยหลังออกมาเสียงนิ่ง " หนึ่ง สอง… "
" วาตะ!! ผมขายข้อมูลให้วาตะครับ ต..แต่ข้อมูลยังอยู่ที่ผมผมยังไม่ได้ขายให้มัน จริงๆ นะครับบอสแม่ผมป่วยผมต้องการเงิน ผมไม่ได้เอาข้อมูลสำคัญออกมาขาย ข้อมูลที่ผมเอามามันเป็นแค่ข้อมูลเล็กน้อยเท่านั้น บอสได้โปรด..บอส… "
ตามบอกออกมาอย่างลนลาน เขาพยายามคลานเข้าไปจับขาคนที่เคยได้ชื่อว่าเป็นบอสของเขาอย่างน่าสงสาร
" เงียบ!! ไอ้สวะเอ๊ย!! "
" อ๊ากก!! "
บาสที่ยืนอยู่ด้านข้างรีบเดินไปเหยียบมือของตามที่คลานอยู่ที่พื้น เขายืนขวางไม่ให้ไอ้คนทรยศคนนี้เขาไปถึงตัวบอสของเขาได้ อยู่ดีไม่ว่าดีอยากหาเรื่องใส่ตัวมันสมควรโดนแล้ว
" บอสครับ.. " คอยหันไปสบตากับบอสที่นั่งนิ่งอยู่
" จัดการให้เรียบร้อย "
ไซรัสบอกออกมาเสียงเรียบ เขาลุกขึ้นยืนชายหนุ่มจัดเสื้อสูทที่เขาใส่อยู่ให้เข้าที่ เขามองตามด้วยสายตาเรียบนิ่งเป็นครั้งสุดท้าย คนที่ทรยศเขาเขาไม่มีวันปล่อยมันไป ของที่เขาเคยให้มันไปเขาจะเอาคืนมาให้หมด ไซรัสเดินออกมาโดยไม่ได้หันหลังกลับไปมองอีก คอยที่อยู่ด้านหลังหันไปมองสบตากับบาสก่อนที่จะเดินตามบอสของตัวเองไป
" บอส..ได้โปรด..บอส… "
ปัง!!!
เสียงปืนดังขึ้นแค่เสี้ยววินาทีหลังจากนั้นทุกอย่างก็กลับมาเงียบงันตามเดิม หลังจากที่รอบข้างกลับมาเงียบสงบอีกครั้งคอยที่เดินตามอยู่ที่ด้านหลังก็เอ่ยถามคนที่เดินอยู่ด้านหน้าออกมาเสียงเบา
" ดูเหมือนมันจะเอาข้อมูลที่เราวางหลอกเอาไว้ไปขายให้วาตะจริงๆ ครับ บอสจะจัดการวาตะเลยไหมครับ "
" ปล่อยมันไปก่อน ฉันอยากจะรู้ว่ามันจะทำยังไงกับข้อมูลปลอมนั่น "
ไซรัสยกยิ้มในเมื่อมันอยากได้ข้อมูลของเขานักเขาก็จัดให้มันได้ แต่ข้อมูลนั้นจะมีประโยชน์สำหรับมันไหมก็อีกเรื่อง ชายหนุ่มมองออกไปนอกหน้าต่างบานใหญ่ตรงหน้าที่มีแสงแดดสาดส่องเข้ามา สว่างเกินไป..แสงสว่างแบบนี้ช่างไม่เหมาะกับคนอย่างเขาเอาเสียเลย ในระหว่างที่ไซรัสกำลังจะเดินออกไปจากที่สกปรกแห่งนี้ ที่ขาของเขากลับมีสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กวิ่งมาคลอเคลียเสียก่อน ไซรัสเลิกคิ้วมองแมวน้อยที่ตัวมอมแมมเต็มไปด้วยโคลนตรงหน้าอย่างแปลกใจ เจ้าตัวที่เข้ามาคลอเคลียขาของเขาก็คือมันนี่แหละ
" มิ๊ว..มิ๊ว.. "
เจ้าแมวน้อยเอาตัวที่เลอะดินเลอะโคลนไปถูไถคลอเคลียอยู่ที่ขาของชายหนุ่มสุดหล่อตรงหน้าอย่างไม่กลัวตาย มันเงยหน้าและใช้ดวงตาสุกใสคู่โตมองชายหนุ่มอย่างออดอ้อน ปากเล็กๆ ก็เอาแต่ส่งเสียงร้องมิ๊วๆ ไม่หยุดดูน่ารักมากทีเดียว
" แกมาจากไหน "
ไซรัสก้มหน้ามองสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กตรงหน้าอย่างตั้งคำถาม เขามองสบกับดวงตาคู่โตของเจ้าตัวเล็กอย่างชื่นชอบ ตาของมันสวยมากสวยจนเขาอยากควักเอามาเก็บไว้เลย
" มิ๊ว.. "
แมวน้อยร้องตอบออกมาเสียงเบา เพราะมันยังเล็กมากเสียงร้องของมันจึงออกมาเบาหวิวฟังแล้วจั๊กจี้หูไม่น้อย
" ฟังรู้เรื่อง? "
" มิ๊ว.. "
ไซรัสเลิกคิ้วมองเจ้าตัวเล็กที่ร้องตอบเขากลับมาอย่างสนใจ น้อยครั้งมากที่จะมีใครหรืออะไรกล้าเข้ามาใกล้เขาขนาดนี้ ขนาดคอยที่เป็นคนสนิทของเขายังไม่กล้าแตะตัวเขาด้วยซ้ำ อย่าไปพูดถึงสัตว์น้อยใหญ่เลย ตอนเด็กๆ ไซรัสเคยคิดที่จะเลี้ยงสัตว์ทั้งหมา แมว นก หรือสัตว์อื่นๆ เขาลองเลี้ยงมาหมดแล้ว แต่เขาเลี้ยงพวกมันได้ไม่นานเพราะพวกมันกลัวเขา
ทั้งๆ ที่เขาเป็นเจ้านายของพวกมันแท้ๆ แต่ไม่เคยมีสัตว์ตัวไหนยอมให้เขาจับเลย พอเขาใช้กำลังบังคับเอาพวกมันมาจับมาอุ้มพวกมันก็จะกลัวเขาจนตัวสั่นเทาไปหมด เหมือนกับว่าที่ตัวของเขามีรังสีของความชั่วร้ายที่ทำให้พวกมันกลัว ตั้งแต่นั้นมาไซรัสก็ไม่เคยคิดที่จะเลี้ยงอะไรอีกจนมาถึงตอนนี้
ชายหนุ่มก้มตัวลงไปที่ด้านล่าง มือหนาที่เชี่ยวชาญในการใช้ปืนเอื้อมไปจับที่กลางลำตัวของแมวตัวน้อยอย่างไม่รังเกียจในความสกปรกของมันเลย ไซรัสมองแมวน้อยที่ทำตัวนิ่งเฉยยอมให้เขาจับขึ้นมาอย่างง่ายดาย ขาทั้งสี่ของมันห้อยต่องแต่งอยู่กลางอากาศ มันร้องมิ๊วๆ ใส่เขาเสียงเบา ดวงตาคู่โตของมันเอาแต่มองมาที่เขาไม่วางตา
" นายคิดว่ายังไงคอย " ไซรัสหันไปถามคอยที่ยืนมองอยู่ด้านหลังเสียงนิ่ง
" มันดูไม่กลัวบอสเลยนะครับแปลกมากทีเดียว "
คอยบอกออกมาอย่างแปลกใจ เขาอยู่กับบอสมาตั้งแต่เด็กคอยรู้ดีว่าสัตว์ทั้งหลายรวมไปถึงคนกลัวรังสีอํามหิตที่บอสของเขาปล่อยออกมา นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เขาได้เห็นสัตว์ที่ไม่กลัวรังสีอํามหิตของบอสของเขา เจ้าแมวน้อยตัวนี้ไม่กลัวตายเลยสินะ คอยมองไปที่บอสของตัวเองที่ดูจะพอใจแมวน้อยตัวนี้ไม่น้อย คิดอยู่ได้ไม่นานคอยก็รีบพูดออกมาอย่างรวดเร็ว
" มันเหมาะกับบอสมากครับ " ต่อให้ไม่เหมาะแต่ถ้าบอสของเขาพอใจเขาก็ต้องบอกว่าเหมาะอยู่ดี
" มิ๊ว..เหมียว.. "
แมวน้อยรีบร้องตอบรับสิ่งที่คอยพูดทันที มันร้องมิ๊วๆ เหมียวๆ ใส่ไซรัสไม่หยุด ขาเล็กๆ สี่ขาที่ห้อยต่องแต่งอยู่ส่ายดุ๊กดิ๊กไปมา ดวงตากลมโตเอาแต่มองอ้อนไซรัสไม่วางตา
ไซรัสมองเจ้าตัวเล็กที่ไม่มีท่าทางกลัวเขาอย่างพอใจ ริมฝีปากที่เคยเหยียดตรงมาตลอดปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยอย่างถูกใจ " กลับบ้านกัน " ชายหนุ่มบอกออกมาเสียงเบา เขาเริ่มก้าวเดินต่อไปโดยที่มือใหญ่ยังกำสิ่งมีชีวิตเล็กๆ อยู่ในมือ ไซรัสกำมันไว้แน่นอะไรที่มาอยู่ในมือของเขาแล้วจากนี้ก็ต้องเป็นของเขาตลอดไป
ไซรัสเดินตรงออกไปที่ประตูทางออก ธุระวันนี้ของเขาจบลงแล้ว ชายหนุ่มที่เริ่มกลับมาอารมณ์ดีไม่รู้เลยว่าเจ้าสิ่งมีชีวิตตัวน้อยที่เขาจับไว้อยู่กำลังใช้ดวงตากลมโตคู่สวยของมันมองจ้องหน้าจอโปร่งใสกลางอากาศตรงหน้าของมันอยู่
[ ค่าความรักของไซรัสที่มีต่อมูนอยู่ที่ 10% ครับ ]
พลูโตบอกออกมาอย่างตื่นเต้น นี่แค่เจอหน้าก็ได้ 10% แล้วหรอ งานแรกของเขาช่างราบรื่นมากจริงๆ เลย ดวงของเขากำลังมาแล้วสินะพลูโตที่อยู่ในห้องของระบบยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจ
" แค่อ้อนหน่อยเดียวค่าความรักก็ขึ้นมา 10% แล้วหรอ เด็กคนนี้ยังช่วยได้อยู่สินะ ช่างใจกว้างจริงๆ เลย ตอนแรกเห็นหน้าตาดูโหดขนาดนี้ไม่คิดว่าจะใจกว้างนะ "
มูนบอกออกมาอย่างพอใจ ดูท่าแล้วเด็กคนนี้จะชอบสัตว์ตัวเล็กตัวน้อยอยู่บ้าง งั้นที่เขาเข้ามาอยู่ในร่างนี้ก็ไม่เสียเปล่าแล้วล่ะ บางทีแค่เป็นแมวน้อยแบบนี้ต่อไปเขาอาจจะทำให้ค่าความรักของไซรัสถึง 100% เลยก็ได้
[ เอ่อ..เขาแก่กว่ามูนนะ ]
พลูโตบอกมูนเสียงเบา ไซรัสตอนนี้อายุเกือบจะสามสิบแล้ว ส่วนมูนตอนที่ตายยังพึ่งยี่สิบกว่าๆ เองนะ ส่วนอายุในโลกนี้ก็ยิ่งน้อยเข้าไปใหญ่เลย มูนไปเรียกไซรัสว่าเด็กน้อยแบบนั้นมันดูแปลกไม่น้อยเลย
" จะเด็กจะแก่มันดูกันที่ความคิดไม่ใช่อายุ "
มูนยืดอกบอกออกมาทั้งที่ขาน้อยๆ ทั้งสี่ข้างยังห้อยต่องแต่งอยู่กลางอากาศอยู่เลย ตั้งแต่ตอนนั้นไซรัสก็ยังไม่ปล่อยตัวของเขาลงเลย เด็กคนนี้ต้องเป็นเด็กที่ขี้เหงาแน่ๆ
[ แบบนี้นี่เองแล้วต่อไปพวกเราจะทำยังไงกันต่อหรอ ]
" ปราบเด็กดื้อให้กลายเป็นเด็กดียังไงล่ะ ต่อไปนี่ ไซรัส ฮากาล คนนี้ฉันจะเป็นคนดูแลเอง เด็กในปกครองของ มูน อาทิรดา ไม่มีใครไม่เป็นเด็กดี "
มูนขอเอาความสามารถของครูอนุบาลที่ปราบเด็กดื้อมาแล้วหลายร้อยหลายพันคนเป็นประกันเลย แค่เด็กดื้อที่ขาดความรักความอบอุ่นแค่คนเดียวมูนปราบได้สบายมาก คอยดูเถอะเขาจะแสดงฝีมือของคุณครูอนุบาลห้องทานตะวันให้เห็นเอง เด็กน้อย ไซรัส ฮากาล คุณครูมูนขอต้อนรับนายเข้าสู่ห้องทานตะวันของครูนะ ในฐานะที่นายเป็นเด็กคนแรกของห้องคุณครูจะใส่ใจและดูแลนายอย่างดีเลย หนูน้อยเด็กดีรอรับความรักจากคุณครูมูนคนสวยได้เลย
[ ขอให้โฮสต์ทำสำเร็จนะครับ ]
" ขอบใจพลูโตตัวน้อย "
*******************************************
Arc แรกมาแล้ว เดี๋ยวตอนเย็นจะมาอีกตอนนะคะ
