รวมโมเมนต์สุดซึ้ง! "คำสอนดีๆ" ของพ่อกอล์ฟถึง..ชูใจ

เป็นคู่พ่อลูกที่น่ารักเสมอสำหรับ พ่อกอล์ฟ ฟักกลิ้ง ฮีโร่ แร็ปเปอร์ชื่อดัง กับลูกสาวสุดน่ารักอย่าง "น้องชูใจ" บ้านนี้จัดเป็นครอบครัวที่น่ารักมากและมักจะมีเรื่องราว สอนใจดีๆมาแบ่งปันให้ชาวเน็ตได้ชื่นชมกันอย่างต่อเนื่อง จนหลายคนยกให้เป็นครอบครัวตัวอย่าง และทำเอาหลายคนมาขอสมัครเป็นแฟนคลับน้องชูใจกันเพียบ!!

LINE TODAY จึงรวบรวมโมเมนต์น่ารักๆพร้อมกับข้อคิดดีๆในการสั่งสอนลูกของบ้านนี้ จนทำให้ชูใจโตมาเป็นเด็กที่ลุงป้าน้าอาต่างพากันเอ็นดูขนาดนี้ มาแชร์ให้ได้อ่านกัน 

โลกทั้งใบของชูใจ!

พี่กอล์ฟเล่าว่า..ชูใจมักจะมีกระเป๋าสีแดงใบหนึ่งที่ใส่ขนมพกติดตัวไว้เสมอ แต่เมื่อวันหนึ่งพวกเขาไปห้างสรรพสินค้าด้วยกัน ในขณะที่รถติดแล้วต้องรีบเคลื่อนตัวออกจากรถให้เร็วที่สุดเพราะมีรถต่อคิวอยู่อีกยาว แต่ชูใจไม่ยอมลงเพราะเธอหากระเป๋าใบโปรดไม่เจอ 

พี่กอล์ฟจึงเผลอดุชูใจว่า "จะอะไรนักหนากับเรื่องขนม ไม่ได้พกไปด้วยมันจะเป็นอะไร ใส่โลกไว้ทั้งใบไว้หรือไง หนูจะบ้าของกินเกินไปแล้วนะ" หลังจากนั้นชูใจก็ไม่พกกระเป๋าใบนั้นอีกเลย แต่ไม่มีใครรู้เลยว่า กระเป๋าใบนั้นได้ใส่ความฝันและโลกทั้งใบของชูใจไว้จริงๆ 

เมื่อวันหนึ่งพวกเขาได้ไปร้านเบเกอรี่แห่งหนึ่ง และสั่งเค้กมากินกันเพราะโดยปกติชูใจจะชอบกินเค้กร้านนี้แล้วรีวิวให้ฟัง โดยบอกว่า โตขึ้นหนูอยากเป็นนักกินขนม แต่วันนั้นชูใจกลับนั่งกินเงียบๆ พี่กอล์ฟเลยชวนคุยว่า “ไหนรีวิวขนมเค้กให้ฟังหน่อย” 

แต่ชูใจบอกว่า “"หนูไม่อยากเป็นนักกินขนมแล้ว โตขึ้นหนูจะเป็นยูนิคอร์น" เธอบอกไปกินไป

"ทำไมล่ะ" (พี่กอล์ฟ)

"หนูพกขนมไปชิมไม่ได้แล้วนี่ หนูกลัวป๊ะป๋าดุ"

หลังจากนั้นเขาได้เข้าไปกอดลูกแล้วชูใจก็น้ำตาไหลออกมา แต่ก็ไม่เห็นชูใจสะพายกระเป๋าสีแดงใบนั้นอีกเลยและพี่กอล์ฟบอกตัวเองว่าเพิ่งตระหนักได้ว่า "คำพูดของผมไม่กี่คำ เพิ่งทำลายฝันของเธอไป"

ชูใจทุบกระปุก อ้อนให้พ่ออยู่บ้าน

ด้วยความเป็นแร็ปเปอร์ชื่อดัง ก็จะมีงานเดินสายขึ้นโชว์แน่นอยู่เรื่อยๆ แต่เรื่องนี้คงจะทำให้พี่กอล์ฟไม่อยากออกจากบ้านสักพักเลยแหละ เมื่อพี่กอล์ฟเล่าว่า ช่วงที่มีงานยุ่งมากๆ กว่าจะกลับถึงบ้าน ชูใจก็หลับไปแล้ว ได้เจอหน้ากันผ่านทางโทรศัพท์มากกว่า 

วนลูปอย่างงี้อยู่สักพัก และชูใจมักจะถามว่า “ทำไมป๊ะป๋าต้องไปทำงาน ทำไมไม่กลับบ้านมาหาหนู”

เขาตอบลูกว่า..บ้านเราต้องใช้เงิน ผ่อนบ้านหลังนี้หมด ป๊ะป๋าจะได้ไปซื้อบ้านหลังใหญ่ๆ มีพื้นที่ให้หนูเลี้ยงหมาตัวโตๆ

“เราเลี้ยงหมาตัวเล็กๆก็ได้” ชูใจบอกผมเสียงเว้าวอน เธอคงหมายถึงอยู่หลังนี้ แล้วเลี้ยงหมาตัวขนาดพอดีกับบ้านก็พอแล้ว

แต่หัวอกคนเป็นพ่อก็อยากจะอธิบายว่า เหตุผลจริงๆก็เพื่อ อนาคตของหนู ความมั่นคงของหนู หนูจะได้มีเงินเก็บไปเรียนสูงๆ เดินทางไกลๆไปเห็นโลกกว้างๆ 

จนเที่ยงวันหนึ่ง ชูใจได้เข้ามาหาพี่กอล์ฟและชวนให้เล่นน้ำด้วยตามประสาเด็ก และด้วยความที่มีงานช่วงเย็น พี่กอล์ฟจึงตอบไปว่าเล่นได้แป็ปเดียวนะ 

ชูใจก็ทำหน้าเศร้าแล้วถามกลับว่า ป๊ะป๋าไม่ไปทำงานไม่ได้เหรอ 

ผมตอบเธอซ้ำ “บ้านเราต้องใช้เงินครับลูก” 

หลังจากนั้นชูใจก็เดินหายออกไปสักพัก พี่กอล์ฟเล่าต่อว่าเห็น ชูใจยืนถือกระปุกออมสินที่เธอใช้เก็บเงิน เธอแงะกระปุก เขย่าๆเทเหรียญออกมากองบนโต๊ะจนหมด ก่อนจะใช้มือน้อยๆโกยเหรียญมาวางบนมือผมทีละกำๆ จนครบทุกเหรียญ

“ป๊ะป๋ามีเงินแล้ว ไม่ต้องไปทำงานแล้วนะคะ ป๊ะป๋าเล่นน้ำกับหนูนะ”

ไอติมในวันเสาร์ของชูใจ

รู้กันอยู่แล้วว่าชูใจเป็นเด็กชอบกินขนม โดยบ้านนี้จะให้ชูใจได้กินไอติมในทุกวันเสาร์ ซึ่งพี่กอล์ฟเล่าว่า เธอจะเริ่มดีใจตั้งแต่วันศุกร์แล้ว เพราะรู้ว่าพรุ่งนี้วันเสาร์จะเป็นวันของเธอ 

หลังจากที่อดทนมาตลอดสัปดาห์และมักจะตื่นเช้ามาถามว่า “วันนี้วันอะไร” จนบางครั้งถึงขึ้นนอนละเมอ ว่า “หนูอยากกินไอติม” ด้วยหัวอกของคนเป็นพ่อรู้สึกสงสารลูกจับใจ

ในเวลาที่ภรรยาขึ้นไปชั้นบน พี่กอล์ฟจึงถามชูใจว่า “กินไอติมมั้ยลูก” 

แต่ก็ต้องจุกเมื่อเจอลูกสาวตอบกลับมาว่า “ไม่ใช่วันเสาร์ซักหน่อย ทำไมได้กินไอติม” 

นาทีนั้นพี่กอล์ฟเล่า ทำเอาตนรู้สึกหน้าแตกเสียงเพล้งดังมาก และคิดได้ว่า ผ้าขาวของลูกทำให้ผมกลับมามองตัวเองที่แสนกระดำกระด่าง สิ่งที่ยากในการเลี้ยงลูกกลับไม่ใช่การพร่ำสอนเขาอย่างไรให้เขาโตมาเป็นคนดี แต่แก่นของมันคือการทำตัวเองให้ดีอย่างไรเพื่อเป็นตัวอย่างที่ถูกต้องให้เขาต่างหาก

เมื่อชูใจทำผิดกฎ ขว้างส้อมลงพื้นในร้านอาหาร พ่อกอล์ฟจึงทำแบบนี้!

“ชูใจ ขว้างส้อมลงพื้นเสียงดังแก๊งในร้านอาหาร ผมเลยเผลอคำรามในลำคอแนวดุไปทีหนึ่ง

หลังจากนั้นก็นิ่งมองหน้ากันอยู่ 10 กว่าวิ ดังในภาพ…

พี่กอล์ฟเล่าว่า เมื่อชูใจทำผิดกฎ ขว้างส้อมลงพื้นเสียงดังในร้านอาหาร งานนี้พี่กอล์ฟจึงเผลอคำรามในลำคอแนวดุไปหนึ่งที ทำให้ชูใจตัวน้อยในวัยสองขวบครึ่ง ในตาเริ่มมีน้ำใสๆไหลออกมา ปากเริ่มแบะ แต่ไม่มีเสียงร้องแต่อย่างใด 

คงเพราะจำได้ถึงข้อห้ามที่เคยตกลงกันไว้กับคุณพ่อก่อนหน้านี้ พี่กอล์ฟเล่าต่อว่า ผมรีบเข้าไปอุ้มลูก และขอโทษทีใช้เสียงดัง เรากอดกัน ขอโทษกัน เก็บซ้อม ขอโทษพนักงานเสิร์ฟแล้วสั่งอาหารตามปกติ ไม่นานบรรยากาศก็กลับมาชื่นมื่นเหมือนเดิม และได้ให้ข้อคิดว่า ข้อดีของเรื่องนี้คือ ในเมื่อเราต่างเป็นคนธรรมดา เราต้องกล้าเอ่ยคำขอโทษให้กัน..

น่ารักขนาดนี้ไม่ขอสมัครเป็น fc ได้ไงกัน จริงไหมจ๊ะ??