คนเราจะหาความพอดีได้
ต้องรู้จักตนเองให้ดีพอก่อน….
บางที สิ่งที่เราคิดเราทำในปัจจุบัน มันมากเกินความพอดี เกินความสามารถ เราอาจไม่รู้เลยว่า มันกำลังส่งผลร้ายต่อชีวิต จนเกิดความคาดหวัง และทำให้ผิดหวัง
ซึ่งส่งผลให้ใจเราทุกข์นั่นเอง
สิ่งเหล่านี้เกิดได้หลายปัจจัยตามนิสัยและความเคยชิน บางทีเกิดจากการตั้งกฏเกณฑ์ต่างๆไว้มากมาย ว่า “ฉัน” ต้องเป็นแบบนั้น “ฉัน” ควรเป็นแบบนี้ จนเกิดความกดดัน และความคาดหวัง โดยไม่รู้ตัว… สิ่งเหล่านี้หากเกิดขึ้นนานเข้า จะไม่ต่างอะไรกับการผูกมัดเราให้ยิ่งทุกข์ ยิ่งกังวล จนขาดความสมดุล และหาความสุขไม่เจอในที่สุด
แต่จงอย่าโทษตัวเอง หากเราเรียนรู้นิสัยตน ทั้งดี และเสีย เห็นความพอดี และความไม่พอดีของตัวเอง ถือเป็นจุดเริ่มต้นที่จะนำไปสู่การพัฒนานิสัยของเรา เพราะเมื่อรู้เท่าทัน เราจะได้แก้ไขได้เร็วขึ้น
การรู้จักตัวเอง ถือเป็นสิ่งสำคัญ
เหมือนที่ท่านพุทธทาสกล่าวไว้ว่า
“กูรู้หมดทุกอย่าง ยกเว้นตัวกู” ….
เช่นเดียวกับตัวเรา ที่อยู่ในช่วงศึกษา
“ตัวกู” อยู่เช่นกัน
หลายครั้งจะเห็นหลายจุดในตัวเองที่
“มากเกินความพอดี” แต่เรามาเรียนรู้ เพื่อแก้ไข และทุกอย่างใช้เวลา แต่ให้เชื่อมั่นเสมอว่า “ความพอดี” ในแบบฉบับของตนจะเกิดขึ้นเมื่อเราสังเกตตนว่า มันมีบางอย่างที่ “มากเกินไป” หรือ “ทุกข์” แล้วนั่นเอง
ระหว่างที่เขียนอยู่
ก็ระลึกถึงคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าขึ้นมา “มัชฌิมาปฏิปทา หรือทางสายกลาง” ท่านทรงบำเพ็ญทุกรกิริยา โดยขบฟันด้วยฟัน กลั้นหายใจและอดอาหาร หลังจากทดลองมา 6 ปี ก็ยังไม่พบทางพ้นทุกข์ จึงทรงเลิกบำเพ็ญทุกรกิริยา หันมาบำรุงพระวรกายโดยปกติตามพระราชดำริว่า "เหมือนสายพิณควรจะขึงพอดีจึงจะได้เสียงที่ไพเราะ" ตัวท่านเองก็ผ่านคำว่าทุกข์ และสุดโต่งมาแล้วไม่ต่างกัน ถึงพบทางสายกลาง ซึ่งนำพาสู่ความหลุดพ้น…
ดังนั้นเราเชื่อว่า ใครอีกหลายคนอาจกำลังเผชิญกับสิ่งที่เรียกว่า “สุดโต่ง” หรือ
“ความไม่พอดี” ในชีวิตอยู่เช่นกัน แต่สิ่งสำคัญคือ เราต้องเรียนรู้ด้วยตัวเอง ทำความรู้จักตนเอง เพื่อแก้ไขได้อย่างถูกจุด มีความเชื่อมั่น ให้กำลังใจ และเมตตาต่อตนเองและผู้อื่น คือรักให้เป็น ให้ถูกทาง ไม่มากเกินไปจนเห็นแก่ตัว หรือน้อยเกินไปจนเกิดทุกข์
ขอให้ทุกคนพบ “ทางสายกลาง”
และทางแห่งแสงสว่างในแบบฉบับของตนในเร็ววัน….
มัดใจ
