การเดินทางที่ไม่ได้เรียนรู้อะไรเลย
Yokohama Port – Japan
ทำไมต้องออกเดินทางก่อน ถึงจะรู้สึกว่าเราได้เรียนรู้อะไร ?
คำถามนี้เกิดขึ้นกับผมหลังจากที่ใช้คำว่า อยากออกเดินทาง เพราะอยากค้นหาตัวเอง เป็นข้ออ้างในการหนีไปเที่ยวที่นั่นที่นี่ แบบที่ไม่ต้องรู้สึกผิดกับใคร หรืออะไรในกระเป๋าสตางค์
แต่พอไปได้สักหลายๆ ที่ หลายๆ ทริป ช่วงแรก ๆ ก็สนุกแหละ ได้เรียนรู้ ได้เจอผู้คน ได้รู้ว่าเราชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ทำอะไรคนเดียวได้มั้ย หรือยังอยู่ในช่วงที่ต้องการให้คนอื่นมาอยู่ข้างๆ ตลอดเวลา แต่หลังๆ เริ่มมาคิดได้ว่า เอ…ทำไมการเดินทางช่วงนี้ ตัวเราไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเลยนะ
ผมเดินอยู่ที่ท่าเรือโยโกฮามาในช่วงเย็น นั่งรถไฟมาจากโตเกียวเกือบๆ ชั่วโมง จุดหมายใหม่ที่บอกกับตัวเองว่า
ถ้ามาโตเกียวรอบนี้ อยากมาเดินถ่ายรูปที่นี่
ถือว่าไม่เสียแรง ภาพของท่าเรือที่กว้างและโล่งสุดลูกหูลูกตา ลมเย็นและแรงในขนาดที่ถ้าบล็อกผมมาไม่ดี ก็จะมีกระเซอะกระเซิงกันให้ได้ยุ่งวุ่นวาย ผู้คนเดินทางมาที่นี่เพื่อนั่งเฉยๆ สายตาทอดยาว มองตามไปก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกเค้ามองอะไร
เป็นไปได้มั้ยที่เค้าเอาความคิดที่มีมาทิ้งไว้ที่นี่ ?
เป็นไปได้มั้ยที่การมานั่งเฉยๆ คือการปลดปล่อยอะไรบางอย่างออกไป ?
หลายคนรอบตัวผมชอบพูดลอยๆ ว่า อยากออกไปทะเล ไปที่ไหนสักที่ แล้วนอนโง่ๆ
คำว่า "โง่ๆ" ที่พูดถึงคงไม่ได้หมายความว่าต้องเป็นแบบนั้นจริงๆ แต่มันคงเป็นแค่การอยู่เฉยๆ ปล่อยทุกอย่างให้มันเป็นอย่างที่เราไม่เคยให้อนุญาตให้ตัวเองได้ทำ ซึ่งไม่รู้คนรอบตัวตอนนี้ที่ท่าเรือเป็นเหมือนผมไหม แต่ผมนี่แหละที่มานั่งโง่ๆ มองพระอาทิตย์ที่ค่อยๆ หย่อนตัวลงไปในทะเล
นั่งมองท้องฟ้าไปมา ก็นึกขึ้นมาได้ว่า ทำไมยิ่งออกเดินทาง แล้วยิ่งทำให้เรารู้ว่า สุดท้ายแล้ว เราต่างหากที่ไม่เคยเรียนรู้อะไร จากที่ไหน หรือจากใครเลย ?
ทำไมถึงมีความคิดแบบนั้น
หลายครั้งที่ความผิดพลาดเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สอง หลายครั้งที่การบอกตัวเองว่าอย่าเดินเข้าไป ในขณะที่ขาก็ไม่ได้หยุดก้าวเข้าไปในนั้น หลายครั้งที่เจ็บ แต่ไม่เคยหยุด
ถ้าเรียกว่าเรียนรู้ ทำไมเราถึงไม่หยุด เมื่อรู้ว่ามันไม่ใช่
จริงๆ ก็รู้ตัวตลอดนะ ว่าสุดท้ายแล้วจะเป็นยังไง แต่ก็ไม่เคยทำความเข้าใจเลยว่า เมื่อไหร่ที่จะควบคุมความรู้สึก และความเป็นไปในชีวิตตัวเองได้ แบบที่มันควรจะเป็นสักที
ไหนบอกว่ายิ่งออกไปเที่ยว ไปเดินทาง จะได้เรียนรู้ ได้ทำความรู้จักตัวเองไง
แล้วไงถึงมาตกม้าตายเอาแต่เรื่องเดิมๆ เรื่องที่บางคนเค้าก็คิดได้ แบบที่ไม่ต้องออกเดินทางไปที่ไหนเลย ?
คิดแล้วเศร้า มาไกลขนาดนี้ยังคิดอะไรไม่ได้ เก็บของกลับบ้านเราดีกว่า…
ติดตามบทความของ บันทึกนึกขึ้นได้ บน LINE TODAY ทุกวันศุกร์
ความเห็น 11
BPS
จะบอกว่า คนที่ออกไปท่องเที่ยวรอบโลก เขาคงไม่เดือดร้อนเรื่องเงิน หรืออนาคต เขามีพร้อมหมดแล้ว แต่เรามันเปนไปไม่ได้ ไหนจะค่าบ้าน ค่ารถ ค่ากิน สารพัดต้องใช้เงิน ถึงจะออมก็ได้ยังไม่มาก เงินยามเกษียนก็ยังไม่มี ถ้าจะเที่ยวตอนนี้ค้นหาตัวเอง แก่ตัวมาคงไม่เหลืออะไร
13 ก.ย 2562 เวลา 11.22 น.
EVE
บางทีการเดินทางก็ไม่ใช่การเรียนรู้ แต่เป็นการได้อยู่กับตัวเอง ในสถานที่ที่เราอยากจะอยู ในเวลานั้น
13 ก.ย 2562 เวลา 08.40 น.
บางครั้งในการท่องเที่ยวและได้ศึกษากับในสิ่งแวดล้อมต่างๆไปด้วย ก็สามารถที่จะทำให้เกิดความคิดและในมุมมองใหม่ๆที่ดีๆเกิดขึ้นมาได้เหมือนกัน.
13 ก.ย 2562 เวลา 08.56 น.
อย่างไปซีเรียส ชีวิตก็งี้หละ วนเวียน แล้่วก็เวียนวน ซ้ำซาก ผิดถูก ดีชั่ว มืดแล้วก็สว่าง ถ้าอยากออกไปนอกวงก็ต้องศึกษาธรรมะปฏิบัติให้ถึงวิมุตติไป นอกนั้นซ้ำซาก วนเอ๊ยวนเวียน 😄
13 ก.ย 2562 เวลา 11.53 น.
รู้มากใช่ว่าจะดีเสมอไป...เป็นกบในกะลา
ดีกว่ากระโดดออกมาโดนคนจับกิน""
คิดต่างมุมเฉยๆน้ะ
13 ก.ย 2562 เวลา 22.17 น.
ดูทั้งหมด