โปรดอัพเดตเบราว์เซอร์

เบราว์เซอร์ที่คุณใช้เป็นเวอร์ชันเก่าซึ่งไม่สามารถใช้บริการของเราได้ เราขอแนะนำให้อัพเดตเบราว์เซอร์เพื่อการใช้งานที่ดีที่สุด

ไลฟ์สไตล์

การเดินทางที่ไม่ได้เรียนรู้อะไรเลย - เพจบันทึกนึกขึ้นได้

TALK TODAY

เผยแพร่ 13 ก.ย 2562 เวลา 08.16 น.

การเดินทางที่ไม่ได้เรียนรู้อะไรเลย

Yokohama Port – Japan

ทำไมต้องออกเดินทางก่อน ถึงจะรู้สึกว่าเราได้เรียนรู้อะไร ? 

คำถามนี้เกิดขึ้นกับผมหลังจากที่ใช้คำว่า อยากออกเดินทาง เพราะอยากค้นหาตัวเอง เป็นข้ออ้างในการหนีไปเที่ยวที่นั่นที่นี่ แบบที่ไม่ต้องรู้สึกผิดกับใคร หรืออะไรในกระเป๋าสตางค์  

แต่พอไปได้สักหลายๆ ที่ หลายๆ ทริป ช่วงแรก ๆ ก็สนุกแหละ ได้เรียนรู้ ได้เจอผู้คน ได้รู้ว่าเราชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ทำอะไรคนเดียวได้มั้ย หรือยังอยู่ในช่วงที่ต้องการให้คนอื่นมาอยู่ข้างๆ ตลอดเวลา แต่หลังๆ เริ่มมาคิดได้ว่า เอ…ทำไมการเดินทางช่วงนี้ ตัวเราไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเลยนะ  

ผมเดินอยู่ที่ท่าเรือโยโกฮามาในช่วงเย็น นั่งรถไฟมาจากโตเกียวเกือบๆ ชั่วโมง จุดหมายใหม่ที่บอกกับตัวเองว่า  

ถ้ามาโตเกียวรอบนี้ อยากมาเดินถ่ายรูปที่นี่

ถือว่าไม่เสียแรง ภาพของท่าเรือที่กว้างและโล่งสุดลูกหูลูกตา ลมเย็นและแรงในขนาดที่ถ้าบล็อกผมมาไม่ดี ก็จะมีกระเซอะกระเซิงกันให้ได้ยุ่งวุ่นวาย ผู้คนเดินทางมาที่นี่เพื่อนั่งเฉยๆ สายตาทอดยาว มองตามไปก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกเค้ามองอะไร

เป็นไปได้มั้ยที่เค้าเอาความคิดที่มีมาทิ้งไว้ที่นี่ ?

เป็นไปได้มั้ยที่การมานั่งเฉยๆ คือการปลดปล่อยอะไรบางอย่างออกไป ?

หลายคนรอบตัวผมชอบพูดลอยๆ ว่า อยากออกไปทะเล ไปที่ไหนสักที่ แล้วนอนโง่ๆ  

คำว่า "โง่ๆ" ที่พูดถึงคงไม่ได้หมายความว่าต้องเป็นแบบนั้นจริงๆ แต่มันคงเป็นแค่การอยู่เฉยๆ ปล่อยทุกอย่างให้มันเป็นอย่างที่เราไม่เคยให้อนุญาตให้ตัวเองได้ทำ ซึ่งไม่รู้คนรอบตัวตอนนี้ที่ท่าเรือเป็นเหมือนผมไหม แต่ผมนี่แหละที่มานั่งโง่ๆ มองพระอาทิตย์ที่ค่อยๆ หย่อนตัวลงไปในทะเล

นั่งมองท้องฟ้าไปมา ก็นึกขึ้นมาได้ว่า ทำไมยิ่งออกเดินทาง แล้วยิ่งทำให้เรารู้ว่า สุดท้ายแล้ว เราต่างหากที่ไม่เคยเรียนรู้อะไร จากที่ไหน หรือจากใครเลย ?

ทำไมถึงมีความคิดแบบนั้น

หลายครั้งที่ความผิดพลาดเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สอง หลายครั้งที่การบอกตัวเองว่าอย่าเดินเข้าไป ในขณะที่ขาก็ไม่ได้หยุดก้าวเข้าไปในนั้น หลายครั้งที่เจ็บ แต่ไม่เคยหยุด

ถ้าเรียกว่าเรียนรู้ ทำไมเราถึงไม่หยุด เมื่อรู้ว่ามันไม่ใช่

จริงๆ ก็รู้ตัวตลอดนะ ว่าสุดท้ายแล้วจะเป็นยังไง แต่ก็ไม่เคยทำความเข้าใจเลยว่า เมื่อไหร่ที่จะควบคุมความรู้สึก และความเป็นไปในชีวิตตัวเองได้ แบบที่มันควรจะเป็นสักที  

ไหนบอกว่ายิ่งออกไปเที่ยว ไปเดินทาง จะได้เรียนรู้ ได้ทำความรู้จักตัวเองไง

แล้วไงถึงมาตกม้าตายเอาแต่เรื่องเดิมๆ เรื่องที่บางคนเค้าก็คิดได้ แบบที่ไม่ต้องออกเดินทางไปที่ไหนเลย ?

คิดแล้วเศร้า มาไกลขนาดนี้ยังคิดอะไรไม่ได้ เก็บของกลับบ้านเราดีกว่า… 

ติดตามบทความของ บันทึกนึกขึ้นได้ บน LINE TODAY ทุกวันศุกร์

0 0
reaction icon 0
reaction icon 0
reaction icon 0
reaction icon 0
reaction icon 0
reaction icon 0

ความเห็น 11

  • BPS
    จะบอกว่า คนที่ออกไปท่องเที่ยวรอบโลก เขาคงไม่เดือดร้อนเรื่องเงิน หรืออนาคต เขามีพร้อมหมดแล้ว แต่เรามันเปนไปไม่ได้ ไหนจะค่าบ้าน ค่ารถ ค่ากิน สารพัดต้องใช้เงิน ถึงจะออมก็ได้ยังไม่มาก เงินยามเกษียนก็ยังไม่มี ถ้าจะเที่ยวตอนนี้ค้นหาตัวเอง แก่ตัวมาคงไม่เหลืออะไร
    13 ก.ย 2562 เวลา 11.22 น.
  • EVE
    บางทีการเดินทางก็ไม่ใช่การเรียนรู้ แต่เป็นการได้อยู่กับตัวเอง ในสถานที่ที่เราอยากจะอยู ในเวลานั้น
    13 ก.ย 2562 เวลา 08.40 น.
  • บางครั้งในการท่องเที่ยวและได้ศึกษากับในสิ่งแวดล้อมต่างๆไปด้วย ก็สามารถที่จะทำให้เกิดความคิดและในมุมมองใหม่ๆที่ดีๆเกิดขึ้นมาได้เหมือนกัน.
    13 ก.ย 2562 เวลา 08.56 น.
  • อย่างไปซีเรียส ชีวิตก็งี้หละ วนเวียน แล้่วก็เวียนวน ซ้ำซาก ผิดถูก ดีชั่ว มืดแล้วก็สว่าง ถ้าอยากออกไปนอกวงก็ต้องศึกษาธรรมะ​ปฏิบัติให้ถึงวิมุตติ​ไป นอกนั้นซ้ำซาก วนเอ๊ยวนเวียน 😄
    13 ก.ย 2562 เวลา 11.53 น.
  • รู้มากใช่ว่าจะดีเสมอไป...เป็นกบในกะลา ดีกว่ากระโดดออกมาโดนคนจับกิน"" คิดต่างมุมเฉยๆน้ะ
    13 ก.ย 2562 เวลา 22.17 น.
ดูทั้งหมด