การจัดส่งสิ่งของพัสดุกำลังเป็นที่นิยม หรืออาจจะนิยมมาตั้งนานแล้ว แต่ที่คึกคักก็เพราะว่ามี บริษัทซึ่งเข้ามารับจัดส่งพัสดุนานาชนิดเข้ามาเป็นทางเลือก แทนไปรษณีย์ไทย
ผู้คนบ่นและบอกกล่าว เล่าขานชื่นชมวิธีการทำงาน และหันมานิยมใช้ จนธุรกิจดังว่ามีทีท่าว่าจะรุ่งเรือง ทั้งคนส่งและบริษัทจัดส่ง
วัดแถวรังสิตก็ไม่น้อยหน้า เปิดบริการรับส่งบุญ ด้วยตู้ไปรษณีย์ แต่คงไม่ใช่ไปรษณีย์ไทย เพราะดูแล้วไม่มีตราโลโก้ แม้ว่าจะใช้สีแดงโดดเด่นเห็นชัด
คนไทยและคนพม่านั้นว่ากันว่า ชอบทำบุญทำทาน เคยรับทราบมาว่า การทำบุญนั้นมีได้หลายวิธี นี่อาจจะเป็นวิธีหนึ่งซึ่งพัฒนามาไกลโข
ด้วยคำขวัญเชิญชวนให้ส่งบุญถึงคนที่คุณรัก มองตอนแรก ดูช่างเหมาะเจาะกับเทศกาลวาเลนไทน์ เพราะได้อารมณ์ตู้สีแดง แต่ครั้นเห็นช่องทางในการส่ง แล้วกลับมีฟังก์ชั่นเพิ่มเติม ยิ่งไปกว่าแค่ส่งบุญถึงคนที่คุณรัก
ด้วยตู้ไปรษณีย์สีแดง ถูกแบ่งออกเป็นสามช่องทาง อุทิศให้แด่เทวบุตร เทวดาประจำตัว ช่องนึง ถือว่าเป็นช่องที่อยู่สูง ใกล้ๆ กันมีช่อง อุทิศให้แด่ บิดา มารดา ผู้มีพระคุณ ส่วนช่องล่างลงมา อุทิศให้แด่ เจ้ากรรมนายเวรของท่าน
วิธีการก็ไม่ยากเย็นเลยครับท่าน เขียนชื่อที่อยู่ของท่านผู้ส่งและชื่อผู้รับ
อันนี้ก็ยังนึกว่า แล้ว เทวบุตร เทวดา ของข้าพเจ้าหรือท่านนี่ มีที่อยู่และรหัสไปรษณีย์อยู่หม่องใด๋
เจ้ากรรมนายเวรนี่ เราจะมีที่อยู่ของเขาไหม เพราะตอนโมโหเคยสาปส่งว่ามึงช่วยไปไกลๆ กูเลย ถ้ามันเชื่อป่านนี้มันจะไปอยู่ไกลถึงม่อนดอยใด แล้วคนเราอาจมีเจ้ากรรมนายเวรที่จองล้างจองผลาญกันมานานแต่ชาติปางใด อันนี้ก็ยากจะมีที่อยู่ที่แน่นอนให้กรอกลงบนซอง
ดังนั้นหากแม้คุณจะไม่มีเจ้ากรรมนายเวร คุณก็น่าจะมีเจ้านายเวรกรรม คอยสั่งงานอยู่บ้าง เขียนชื่อบริษัทหรือห้างหุ้นส่วนที่คุณทำนั่นแหละ เขียนชื่อเจ้านายก็ได้ เลือกคนที่เวรกรรมหนุนนำให้มาเป็นเจ้านายที่คุณมักเลือกเองไม่ค่อยจะได้
เมื่อเลือกได้แล้วว่า วันนี้จะจัดส่งบุญให้ใคร เทวดาประจำตัว หรือ พ่อแม่ผู้มีพระคุณ หรือจะส่งมากกว่าหนึ่งช่องทาง ทางวัดก็คงไม่จำกัด จัดให้เจ้ากรรมนายเวร เสียด้วยก็ได้ แต่ต้องอย่าลืมว่า นอกจากชื่อผู้รับแล้ว ให้ใส่ปัจจัยในซองจดหมายด้วย
ไอ้ปัจจัยที่ว่า เป็นอันรับรู้กันอยู่ว่า แม้ปัจจัยในทางวัด อาจจะมีหลายปัจจัย แต่ปัจจัยที่ใส่ซองบางๆ ได้นั้น มันก็คือธนบัตรดีๆ นี่เอง
เมื่อใส่แล้ว ก็อย่าลืมอธิษฐาน เพี้ยงๆๆ แล้วหยอดใส่ในตู้ไปรษณีย์บุญ แค่นี้ บุญก็จะเดินทางไปหาคนที่คนก็คงรู้ดีว่าใคร
ส่วนปัจจัยจะไปไหนเสีย ก็คงมีคนมาเก็บไปเนื่องเพราะเป็นปัจจัย คงไม่ปล่อยให้ล้นตู้หรอกกระมัง
