โรคระบาด
ไม่ได้เกิดจากกรรมของใครคนใดคนหนึ่ง
ส่วนที่จะติดหรือไม่ติดโรค
ติดแล้วเกิดอาการหนักเบาเพียงใด
อันนั้นแหละ จึงขึ้นอยู่กับกรรมของแต่ละคน
กรรม
เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ทุกนาที
ด้วยเจตนาดีบ้าง ด้วยเจตนาร้ายบ้าง
แค่คิดดีนาทีนี้
นาทีนี้ก็ได้ชื่อว่าสร้างมโนกรรมดีๆแล้ว
ฉะนั้น จึงกล่าวได้ว่า กรรมเป็นสิ่งที่รู้ได้เฉพาะตน
คิดเล็งไว้ว่าจะทำอะไรด้วยความหวังดีหรือหวังร้าย
ก็คือรู้ว่ากรรมของตนเองขาวหรือดำ
ส่วนผลของกรรม หรือ ‘วิบาก’ นั้น
จับต้องไม่ได้ มองไม่เห็น และเข้าใจยาก
เปรียบเหมือนพ่อมดตัวยักษ์ที่มีจริง
แต่อยู่ในสภาพล่องหน
คอยตามแต่ละคนเหมือนเงามืด เงาสว่าง
และอาจเนรมิตอะไรขึ้นมา
หรือเสกบางสิ่งใส่ชีวิตเราได้
โดยที่เราไม่อาจทราบแผนล่วงหน้า
พูดให้เห็นภาพรวม
คือ เราเป็นคนเลือกสร้างพ่อมดยักษ์โดยไม่รู้ตัว
และที่น่ากลัว คือ ขณะก่อร่างสร้างพ่อมดอยู่นั้น
เราเหมือนเด็กน้อยที่ไม่รู้ประสีประสา
ไม่ทราบว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่
พวกเราแต่ละคน
มีพ่อมดยักษ์ประจำตัวอยู่ทั้งหมด ๔ ตน
พ่อมดแต่ละตนมีฉายาต่างๆให้จำง่าย
ตามหน้าที่ทางธรรมชาติของเหล่าพ่อมด ได้แก่
๑) พ่อมดเนรมิตแดนเกิด
ในทางธรรม เราเรียกธรรมชาตินี้
อย่างเป็นทางการว่า ‘ชนกกรรม’
เปรียบเหมือนพ่อมดซึ่งมีอำนาจหน้าที่สูงสุด
ถึงขั้นเนรมิตแดนเกิดใหม่ให้เราได้
ต่อให้ไม่เคยมีอยู่ ก็เนรมิตให้ผุดขึ้น
กลางที่ว่างตรงไหนในจักรวาลก็ได้
ขึ้นอยู่กับว่าเราฝากฝังกรรมขาวหรือกรรมดำ
ไว้ในมือพ่อมดมากกว่ากัน
จังหวะที่เราตาย คือจังหวะที่พ่อมดจะรู้เองว่า
ต้องเนรมิตรูปกายใหม่ กับจิตวิญญาณดวงใหม่
ให้เป็นขาวหรือเป็นดำตามน้ำหนักกรรม
เช่น หากเคยมีบาปกรรมในทางตั้งใจบีบคั้น
ให้สิ่งมีชีวิตอื่นตกอยู่ในอันตราย
ก็เป็นไปได้ที่พ่อมดจะพาไปเกิด
ในดินแดนที่เต็มไปด้วยโรคภัยไข้เจ็บ
อย่างประเทศแอฟริกา
ที่แค่ส้วมก็เหมือนนรกบนดิน
หรือเป็นแหล่งติดโรคร้ายถึงตายได้แล้ว เป็นต้น
ฉะนั้น กรรมที่เป็นพ่อมดพานำเกิดของเราๆท่านๆ
จึงนับว่าเป็นกรรมดีพอสมควรแล้ว
แม้เกิดโรคระบาดครั้งใหญ่ระดับโลก
ก็ไม่โชคร้ายถึงขนาด
ตายกันเป็นใบไม้ร่วงเหมือนประเทศอื่น
๒) พ่อมดเสกตัวช่วย
ในทางธรรม เราเรียกธรรมชาตินี้
อย่างเป็นทางการว่า ‘อุปถัมภกกรรม’
เปรียบเหมือนพ่อมดซึ่งมีหน้าที่เสกตัวช่วย
มาสนับสนุนของดีให้ดีขึ้น
หรืออุดหนุนของร้ายให้ร้ายหนักกว่าเดิม
ยกตัวอย่างเช่น เมื่อตั้งใจถือศีลปฏิบัติธรรม
ก็เกิดเรื่องดีๆ โชคดีอย่างไม่น่าเชื่อ
ถูกรางวัล ได้เลื่อนขั้น พบคนรักถูกใจ ฯลฯ
แบบที่เป็นนิมิตมงคล ก่อให้เกิดกำลังใจท่วมท้น
นั่นเพราะเหตุคือกรรมเก่า
เคยได้ส่งเสริมคนดีให้มีกำลังใจดีๆเอาไว้
กรรมเก่านั้นเองแปรเป็นพ่อมดสรรเสกเรื่องดีๆ
เป็นการตอบแทน และให้กำลังใจในทางดียิ่งๆขึ้น
แต่ในทางร้าย เช่น ชาตินี้เป็นพวกชอบแกล้งคน
นึกคึกอยากทำให้คนได้รับอันตรายทั้งที่ไม่มีเรื่องกัน
วันหนึ่งบาปเก่าในชาติก่อนให้ผล
กรรมก็แปลงร่างเป็นพ่อมด
จัดเตรียมร่างกายให้พร้อมรับโรค
แล้วคัดสรรผู้ติดเชื้อมาให้เจอแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว
ไม่นานก็เกิดอาการปวดหัวตัวร้อน ไอจามแปลกๆ
เช็คดูก็พบว่าติดเชื้อไปกับเขาจริงๆ
ความที่คิดอะไรดีๆไม่เป็น
เลยบันดาลโทสะ อยากทำตนเป็นพาหะกระจายเชื้อ
เอาน้ำมูกน้ำลายป้ายข้าวของสาธารณะ
มุ่งหวังให้คนทั้งโลกติดเชื้อตามตน
หรือกระทั่งคิดว่า ถ้าตัวจะตาย ก็ไม่ขอตายคนเดียว
จะหาเพื่อน พาคนไปตายตามตนให้ได้มากที่สุด
นี่เรียกว่า ชั่วเพิ่มได้อีก
กล่าวรวบรัดที่สุด
พ่อมดเสกตัวช่วย หรืออุปถัมภกกรรมนี้
จะพยายามรักษาเส้นทางกรรมไว้ ให้ต่อยอดไปเรื่อยๆ
ยากจะเปลี่ยนแปลง เว้นแต่จะทุ่มชีวิตสู้กันจริงๆ
๓) พ่อมดเสกก้างขวางคอ
ในทางธรรม เราเรียกธรรมชาตินี้
อย่างเป็นทางการว่า ‘อุปปีฬกกรรม’
มีหน้าที่ขัดขวาง แทรกกลาง หรือเตะสกัดดาวรุ่ง
ไม่ให้ผลกรรมหนึ่งๆ ออกฤทธิ์เต็มเม็ดเต็มหน่วย
ยกตัวอย่างเช่น กำลังเป็นสุขเป็นสุขตามอัตภาพคนมีบุญ
วันดีคืนดีก็ไปติดโควิด ทำให้ชีวิตสบายๆหายไปช่วงหนึ่ง
กลายเป็นชีวิตที่ต้องกักตัวอุดอู้
แม้ไม่หนักถึงขั้นตายดับ
อย่างน้อยก็ต้องระวังแจไม่ให้แพร่ต่อถึงคนในบ้าน
ซึ่งอันนี้ก็อาจเพราะเคยทำตัวไม่ดีไว้ในชาติก่อน
เคยรู้ทั้งรู้ว่าเป็นไข้ เป็นหวัด มีสิทธิ์ติดไปถึงคนอื่น
ก็ไม่ห่วง ไม่นำพา ยังคงเพ่นพ่านไปทั่ว
แม้กระทั่งติดใครต่อใคร ก็ยักไหล่ ฉันไม่แคร์ เป็นต้น
บาปเก่านั้นเองที่จะแปลงร่างเป็นพ่อมดเสกก้างขวางคอ
ให้ต้องติดโรคบ้าง นอนซมทุกข์บ้าง
อันที่จริงก้างขวางคอยังมีในทางดีด้วย
เช่น บางคนโดนบาปเก่าโยนไปอยู่ท่ามกลางบุคคล
ที่ติดโควิดกันเยอะแยะ ทำให้ต้องหวาดหวั่นขวัญผวา
แต่แล้วกลับไม่ติดอยู่คนเดียว ราวกับมีเกราะแก้วปกป้อง
เกราะแก้วนี้แหละ คือก้างขวางคอที่ว่า
อาจเพราะเคยทำกรรมดี
พยายามช่วยปกป้องผู้คนจากภยันตรายรอบด้าน เป็นต้น
๔) พ่อมดเสกตัวตัดตอน
ในทางธรรม เราเรียกธรรมชาตินี้
อย่างเป็นทางการว่า ‘อุปฆาตกรรม’
มีหน้าที่กำจัด หรือตัดตอนผลของกรรมอื่น
เหมือนฆาตกรที่จู่ๆโผล่จากเงามืด
มาฆ่าแกงฝ่ายตรงข้ามกันดื้อๆ
แล้วฆาตกรนั้นก็เข้าทำหน้าที่ต่างๆแทนผู้ที่ตายไป
ชนิดเป็นตรงข้ามกันสุดขั้ว จากดีเป็นร้าย จากร้ายเป็นดี
ยกตัวอย่างเช่น เพิ่งถูกลอตเตอรี่รางวัลที่ ๑
แต่ยังไม่ได้ทันได้ใช้เงินรางวัลให้สบายใจ
พ่อมดก็เสกตัวตัดตอน สร้างสถานการณ์
ปอดติดเชื้อแบบไม่ให้รู้ตัว
พอออกอาการก็สายเกินไป
ต้องตายลงแบบปุบปับ
ไม่มีใครไหวตัวหรือช่วยอะไรได้
แถมตายแล้วไปอยู่ในสภาพเสียดายเงินรางวัลอีกต่างหาก
นี่เรียกว่าเป็นอุปฆาตกรรมในทางร้าย
แต่อุปฆาตกรรมในทางดีก็มีให้เห็น
เช่น ติดเชื้อกับเขาเหมือนกัน
แต่อยู่ในจังหวะภูมิคุ้มกันดี
เป็นแค่เดี๋ยวเดียวก็หายขาด
โดยแทบไม่เกิดอาการทุกข์ร้อน
ไม่ต้องรักษา และไม่กลับมามีอาการอีก เป็นต้น
บทสรุปน่าคิด
ในโลกความจริง
คนเราตายกันทั่วโลกวันละแสนห้าขึ้นไปอยู่แล้ว
แล้วก็ไม่ได้แก่ตายหลับตาพริ้มยิ้มสวยกันสักกี่คน
ทุกคนเคยทำปาณาติบาตไว้ก่อน
พระพุทธเจ้าตรัสไว้ใน ‘จูฬกัมมวิภังคสูตร’
ใจความสรุปว่า
ถ้าเบียดเบียนสัตว์อื่นไว้มาก ก็เป็นโรคมาก
ถ้าตั้งใจไม่เบียดเบียนสัตว์เลย ก็เป็นโรคน้อย
โรคในที่นี้อาจเป็นโรคตามตลาดใหญ่อย่างโควิด
หรืออาจเป็นโรคเอดส์ที่คนไม่ค่อยเป็นกัน
นอกจากนั้น ที่พึงทำความเข้าใจให้ตรงกัน
คือ โรคไม่ได้เกิดจากกรรมอย่างเดียว
อย่างเช่นที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ในอาพาธสูตร
ใจความสรุปว่า กายนี้เหมือนรังโรค
แต่ละโรคมีฐานที่ตั้งต่างๆ
เช่น บางโรคมีเสมหะเป็นที่ตั้ง
บางโรคมีลมเป็นที่ตั้ง
บางโรคเกิดจากฤดูแปรปรวน
บางโรคเกิดจากการบริหารร่างกายไม่สม่ำเสมอ
บางโรคเกิดจากการพากเพียรเกินกำลัง
แล้วสุดท้ายท่านจึงกล่าวว่า
บางโรคเกิดจากวิบากแห่งกรรม
(ซึ่งเป็นโรคลึกลับตามสิ่งที่เคยทำมาเฉพาะตัว
เช่น บางคนเคยทรมานผู้อื่นไว้ด้วยวิธีพิสดาร
เจ็บปวดสาหัส เมื่อบาปเผล็ดผล
ก็มีอาการสาหัสของโรคอันพิสดาร
ไร้ทางรักษา หาหมอทั่วแผ่นดินก็เท่ากัน เป็นต้น)
ขออย่าได้เข้าใจว่า
โควิดเป็นโรคที่ติดได้เฉพาะคนมีกรรม
เหมือนกับที่เราไม่ควรเข้าใจว่า
ถ้าวันนี้บาปไม่เผล็ดผล
เล่นน้ำฝนหัวเปียก ลมพัดอย่างไรก็ไม่เป็นหวัด
เพราะโรคภัยทางกายมีเหตุปัจจัยได้ต่างๆนานา
เราอาจเป็นหวัดงอม
ทั้งที่ไม่ควรมีกรรมต้องนอนซมในช่วงนั้นก็ได้
อย่าประมาท อย่าคิดง่ายๆว่า ถ้าไม่มีกรรม ก็ไม่ติด!
