เมื่อความรักไม่ได้จบแบบแฮปปี้เอ็นดิ้ง

ไม่กี่วันมานี้มีข่าวดารารักร้าวแบบสายฟ้าแล่บหลายคู่ ทั้งแบบที่เรารักกันแต่แม่สั่งให้เลิก ทั้งแบบมีเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ เข้ามาเอี่ยว กลายเป็นประเด็นความรักที่หลายคนกำลังจับตามองว่าเรื่องราวทั้งหมดจะเป็นอย่างไร มีดรามาแบบไหนให้ได้ติดตามกันอีกบ้าง

นอกเหนือจากการติดตามข่าว เสพดรามากันรัว ๆ แล้ว ชีวิตรักของดาราที่เห็นกันในข่าวก็ให้อะไรบางอย่างกับเราได้เหมือนกัน ไม่ใช่ดูแล้วจบ อ่านแล้วเมาท์เท่านั้น แต่เรื่องราวเหล่านี้มีบทเรียนการใช้ชีวิตซ่อนอยู่ไม่มากก็น้อย

พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542 ให้นิยามคำว่า “รัก” ว่าเป็นคำกริยา หมายถึงการมีใจผูกพันด้วยความห่วงใย พระพุทธเจ้าได้สอนเรื่องความรักไว้หลายแง่มุม แต่ที่คุ้นหูที่สุดก็คงเป็นคำว่า “ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์” 

เพราะความรักเป็นความร้าย เป็นสิ่งทารุณ เพราะไม่ว่าใครก็อยากสมหวังในความรัก แต่ความรักไม่เคยให้ใครสมหวังเกินครึ่งของความต้องการ ยิ่งถ้าเป็นรักที่แฝงไปด้วยความเสน่หา ก็ยิ่งเป็นพิษ ทำให้ทุรนทุราย ดิ้นรนไม่รู้จักจบสิ้น 

บางครั้งรักก็ทำให้เกิดความสุข แต่สุขที่เกิดขึ้นนี้เป็นความสุขแค่เพียงครู่เดียว เพราะเมื่อยึดถือยึดมั่นกับความรักมากเกินไป จิตใจก็จะสร้างความหวังขึ้นมา และทุกครั้งที่หวัง ความผิดหวังก็รออยู่ 

จริงอยู่ที่ความรักเป็นสิ่งสวยงาม เป็นความสุขอย่างที่สุด แต่แค่ในชั่วขณะหนึ่งเท่านั้น เพราะเมื่อรักไม่เป็นไปตามต้องการ ความทุกข์ที่มหาศาลก็รออยู่

เหตุที่พระพุทธศาสนาสอนเรื่องความรักไว้แบบนี้ ก็เพื่อเตือนว่า เมื่อมีความรักก็ย่อมต้องมีทุกข์และสุขปะปนกันไป ถ้าลองสังเกตดี ๆ แทบทุกคู่มักมีทุกข์มากกว่าสุขเสมอ ยิ่งรักมาก ก็ยิ่งต้องการมาก และความรัก ความพึงพอใจก็มักเป็นเหตุของความทุกข์ เมื่อสิ่งที่รัก สิ่งที่พอใจไม่อยู่คงที่หรือไม่เป็นไปตามต้องการ สุดท้ายก็เป็นทุกข์และโศกเศร้า

แต่ท้ายที่สุดหลักพระพุทธศาสนาไม่ได้บอกว่าให้เลิกรัก เลิกพอใจ หรือไม่ต้องมีความรัก เพียงแต่เตือนสติไว้ว่า เมื่อรักเป็น ก็ต้องทุกข์ให้เป็น และอย่าลืมว่าความรักไม่มีวันจบแบบแฮปปี้เอ็นดิ้งได้เลย