หัวการค้า - สมจุ้ย เจตนาน่าสนุก

เคยมีรายการทีวี ชื่อ เถ้าแก่ใหญ่

รายการนั้นมีการชักชวนผู้คนซึ่งสนใจการค้ามาแข่งขัน 

หากผู้เข้าร่วมแข่งขันรายใดชนะเลิศ จะได้รับรางวัล เป็นการเปิดร้านให้

ไม่ว่าจะเป็นร้านข้าวมันไก่ ร้านขนม หรือขายสินค้าใด

ขึ้นอยู่กับสปอนเซอร์ที่ทางรายการไปติดต่อทาบทามไว้

จากผู้ชนะ กลายเป็นเจ้าของร้านดังๆ ร้านซึ่งมีชื่อเสียงและขายแฟรนไชด์ 

แต่ละสัปดาห์ จะมีผู้โชคดี ได้เปิดร้านขึ้นสัปดาห์ละร้าน

ผ่านไปเป็นปีก็เรียกได้ว่า มีผู้โชคดี กว่าครึ่งร้อย(สาขา)

เมื่อทีมงานได้ลองติดตามไปดูร้านต่างๆ ของผู้โชคดี

หลังจากได้รับการสนับสนุนให้เปิดแฟรนไชน์เหล่านั้น ว่าเป็นเช่นไร

ปรากฏว่า สิ่งซึ่งน่าตกใจก็คือ เกือบทั้งหมดของร้านดังๆ ที่ว่า กลับเจ๊งไม่เป็นท่า

ทั้งๆ ร้านเหล่านั้น เคยมีชื่อเสียงและขายดิบขายดีมาก่อน

แต่ครั้นมาอยู่ในมือเจ้าของใหม่ กลับไม่สามารถดำเนินธุรกิจให้เจริญเติบโตได้

ดังนั้น การที่ร้านจะขายดีหรือไม่

อาจไม่ได้อยู่ตรงชื่อเสียงของร้านเท่านั้น

แต่ขึ้นอยู่กับว่าชื่อเสียงนั้น ตกไปอยู่ในกำมือของใคร

หากเป็นคนซึ่งมีความมุ่งมั่นมีอุตสาหะ มีหัวการค้าก็จะนำพาชื่อเสียงหรือห้างร้านก้าวหน้าไปต่อ

แต่หากร้านนั้นแม้มีชื่อ แต่อยู่ในมือของคนที่ไม่มีความพอเหมาะพอดี 

เมื่อประสบปัญหา ก็ยากจะนำพาต่อไปได้

จึงไม่น่าแปลกใจที่ทั้งร้าน และรายการ ได้เลิกล้มไปในเวลาไม่นานนัก

เรื่องการค้าการขายนั้น บางคนชอบคิดว่า แค่มีเงินทุนก็ลงทุนทำโน่นทำนี่ได้

และคิดแต่ว่า คนที่เขาเปิดร้านทำมาค้าขายได้นั้น เพราะโชคดีมีเงินลงทุน

แต่เท่าที่ประสบพบมา

ส่วนมากต้นทุนซึ่งคนเหล่านั้นมี ไม่ใช่เพียงแค่เงินลงทุนเท่านั้น

แต่ที่เขาทำมาค้าขายดี ก็เพราะมีหัวการค้า และศรัทธาต่อการทำธุรกิจ

บางคนแค่ฟังคุยก็รู้แล้วว่า ไม่น่าจะรวย

บางราย รู้เลยว่า ต่อให้มีเงินทุนมากมาย ไม่นานช้าก็ไม่น่าจะเหลือ

แม้จะบอกว่า ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น

แต่เห็นมาหลายราย พยายามจนเจ๊ง เจ๊งแล้วยังไม่ยอมรับ 

ยิ่งพยายามไปกู้หนี้ยืมเงินมาเจ๊งเพิ่ม เป็นที่น่าเวทนา 

ส่วนบางรายแม้จะเริ่มจากต้นทุน ไม่กี่บาท ขาดๆ เกินๆ

แต่ความที่มีหัวการค้า มองเห็นช่องทาง ทั้งการลดต้นทุนและการดูแลลูกค้า

ไม่นานไม่ช้า ก็ค่อยๆ พัฒนาธุรกิจ ก้าวหน้าไป

วันก่อนไปงานศพ เห็นปาท่องโก๋มาทอดขาย จะเดินไปซื้อไปหาเขาก็ไม่ขาย 

บอกเจ้าภาพจ้างมาทอดให้แขก แจกกินกันฟรี

คนนิยมกันมากมาย คนทอดก็ทอดกันน้ำมันกระจาย

พอหมดจำนวนที่ตกลงกับเจ้าภาพก็เก็บเตากลับบ้าน

คนไปงานไม่ต้องควักเงินจ่าย เพราะเจ้าภาพเหมามาแล้ว. 

สอบถามว่า แต่ละวัน ต้องย้ายไปงานบ้านโน้นวัดนี้เป็นระยะ

ต้องมีการติดต่อจองไว้ล่วงหน้า

สอบถามอีกได้ความว่า 

คนขายเคยเป็นเด็กนักเรียนที่มาโรงเรียนสาย

แต่ครูก็ไม่อยากทำโทษ เพราะรู้ว่า ต้องตื่นเช้าเพื่อไปขายของกับผู้ปกครอง

ครูเห็นว่า มีความจำเป็นจะต้องมาสาย

ดังนั้นไม่ต้องมาเคารพธงชาติก็ได้

มาให้ทันเรียนเลยก็พอ

การทำความดีนั้น ไม่ต้องเคารพธงชาติ

แต่ช่วยพ่อแม่ค้าขาย ก็นับว่ามีความกตัญญู รู้คุณ

ปัจจุบัน เขาก็ค้าขาย และรับทอดปาท่องโก๋

ตามงานสำหรับเจ้าภาพที่ต้องการเลี้ยงแขก แบบเหมากระทะมาเลย

เป็นความพึงใจของแขกเหรื่อ

เช่นเดียวกับงานแต่งงานที่เจ้าภาพ เปิดบูธกาแฟสดก็เคยเห็นเช่นกัน

ระหว่างรอพิธียกขันหมาก พิธีหมั้น พิธีรดน้ำสังข์  

กาแฟสดก็ชงแก้วแล้วแก้วเล่าเป็นที่ถูกอกถูกใจ

ช่องทางการค้า จึงไม่จำเป็นว่า ต้องเปิดเป็นร้านเสมอไป

หากเปิดทำการค้าในสถานที่ ซึ่งไม่น่าเชื่อว่าจะเปิดได้

ก็กลายเป็นการทำการค้าชนิดเหนือความคาดหมาย

บางคนขนาดไปโรงเรียนยังเอาขนมไปขายเพื่อนได้

สมัยก่อนตอนเรียนมหาวิทยาลัย

มีรุ่นพี่ เอาปกเทปคาสเซท มาให้เลือกว่าใครอยากได้ม้วนเพลงไหน

เขาค่อยไปสั่งมาจากร้าน มาให้ภายหลัง

ไปไหนเขาก็พกแค่กระดาษปกตัวอย่าง ไม่ต้องขนของหรือสั่งมาให้มีสต๊อกแต่อย่างใด

ผมคิดจะเจริญรอยตาม

โดยการสั่งสินค้ามาเฉพาะงาน จุฬาวิชาการ

ตอนนั้น ลังหนึ่งจะมีม้วนเทปอยู่ราวร้อยตลับ

ที่ต้องสั่งมามากมาย หลายลังเพราะว่าเป็นงานออกร้านขาย

ได้บูธหน้าคณะก็พอขายได้ บางตลับกำลังดังก็ขายดีเป็นธรรมดา

งานมีอยู่ราวหนึ่งสัปดาห์

นอกจากขายแล้วก็ยังได้ฟังเพลง หลากหลาย

ได้เห็นว่าแนวเพลงแบบไหนกำลังได้รับความนิยม

คืนสุดท้ายก็แอบเอา เงินกำไรที่พอมี มาเป็นต้นทุนหาลำไพ่เพิ่ม

ด้วยการเล่นไพ่กับเพื่อนๆ ที่นอนค้างคืนคณะ

นอกจากอดหลับอดนอน ทำกำไรหายไปกับวงไพ่

แถมเทปคาสเซทที่เก็บไม่ดี ไม่มีใครเฝ้า ก็หายไปลังหนึ่ง

โอ้ว พระเจ้า หลังจากเหน็ดเหนื่อยขายของมาตลอดสัปดาห์

ก็ขาดทุนกันไป ตามระเบียบ 

หุ้นส่วนที่ร่วมลงทุนต้องควักเงินไปจ่ายค่าเทปกันอีกคนละหลายร้อย 

ได้รู้จักการค้าขาย 

เป็นบทเรียนการค้าขายซึ่งได้จากงานจุฬา วิชาการ

ติดตัวมาให้สำนึกจนบัดนี้

ว่าการค้าขายนั้น ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด

วันก่อนเพื่อนผ่านไปทางแม่สาย ข้ามไปฝั่งประเทศเพื่อนบ้านที่เรียกว่า ท่าขี้เหล็ก

สมัยนั้น แผ่นผีซีดีเถื่อน ยังขายดี

เพราะว่ามีสินค้าหลากหลาย จำหน่ายในราคาแบบไม่ต้องจ่ายลิขสิทธิ์

นอกจากขายเป็นร้านแล้ว

ยังมีเด็กเอากระบะแขวนคอเดินขาย

แทนที่จะเปิดร้าน เขาคอยเดินตามนักท่องเที่ยว

คอยถามว่าเอาแผ่นซีดีไหม

แถมยังกระซิบ เบาๆ

หนังโป๊ก็มีนะพี่

เพื่อนคนหนึ่ง พูดตัดรำคาญเพราะว่าไม่อยากให้เขาเดินตาม

จึงบอกไปว่า

ไม่ดูหรอกหนังโป๊ เพราะหมดสมรรถภาพแล้ว

เขาหายไปแวบหนึ่ง….แล้วกลับมาใหม่

พี่ๆ ไวอาก้า ยาบำรุง ก็มีขาย เอาหรือเปล่า

เขาเป็นคนที่มีหัวการค้า 

โตขึ้น ถ้าไม่โดนจับเสียก่อน ก็น่าจะรวย