รักเกินรัก มักทำลาย จริงหรือ ...

อะไรที่มากเกินไปก็อาจจะไม่ดี.. ประโยคนี้ยังคงใช้ได้กับทุกสถานการณ์ ไม่เว้นแม้กระทั่งเรื่องดี ๆ อย่างความรัก รักกันก็ดี รักกันมากก็ดี แต่รักกันมากเกินไปอาจไม่ใช่เรื่องดีก็ได้ เคยได้ยินไหมคะ “รักเกินรัก มักทำลาย”

หลาย ๆ คนอาจเคยเผชิญหน้ากับปัญหานี้ รักอีกฝ่ายมากไป ห่วงอีกฝ่ายมากไป จนกลายเป็นผลเสียต่อความสัมพันธ์แทน อีกฝ่ายอึดอัดใจ รู้สึกโดนคุกคามล้ำเส้น หรือแม้แต่ฝ่ายที่มอบความรักและความห่วงใยก็รู้สึกรักจนเป็นทุกข์เสียเองก็มี หากจะถามว่าแล้วอะไรคือทางออก คำตอบก็คือ “ความพอดี” นั่นเองค่ะ รักแบบพอดี ๆ ห่วงแบบพอดี ๆ ปล่อยให้ตัวเราและคนในความสัมพันธ์มีที่ว่างเป็นตัวของตัวเองอยู่บ้าง มีเวลาหายใจ มีโอกาสทำตามใจตัวเองบ้าง ก็นับว่าเป็นความรักที่ดีเช่นกันค่ะ เพราะรักกันมากอาจไม่ใช่สูตรสำเร็จของความรักที่ดี แต่มันมีอีกหลายองค์ประกอบรวม ๆ กันมากกว่า

ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์ไหนก็ล้วนมีโอกาสถูกทำลายจากการรักมากไปด้วยกันทั้งนั้น พ่อ-แม่-ลูก, สามี-ภรรยา, แฟน, เพื่อน, พี่-น้อง

.. แม่ที่รักและห่วงลูกมากไปจนลูกอึดอัด ไม่ว่าจะกระดิกตัวไปไหนก็ถูกจับตามองไปหมด

.. แฟนที่ห่วงแฟนมากเกินจนอีกฝ่ายรู้สึกเหมือนโดนจ้องจับผิด

.. เพื่อนที่หวังดีต่อเพื่อนมากเกินไปจนเพื่อนไม่เป็นตัวของตัวเอง

อาจทำลายความสัมพันธ์ระหว่างกันไปโดยไม่รู้ตัว เพราะคิดว่าความหวังดีของเราน่าจะดีต่อคนอื่น แต่อย่าลืมว่านั่นเป็นเพียงความคิดของเราแค่ฝ่ายเดียว โดยอาจไม่ผ่านการรับรู้หรือยินยอมจากอีกฝั่งในความสัมพันธ์ก็ได้ 

งั้นทิศทางของความพอดีอยู่ที่ตรงไหน LINE TODAY ORIGINAL วันนี้มีคำตอบมาให้แล้ว!

1. หมั่นสังเกตท่าที่ของอีกฝ่าย

ทุกครั้งที่มอบความรักให้ไป อย่ามัวแต่ให้จนลืมหูลืมตา แต่ต้องคอยสังเกตปฏิกิริยาของคนในความสัมพันธ์ด้วยว่าเขาโอเคหรือไม่กับสิ่งที่เรามอบให้ไป หากวันใดเขารู้สึกนิ่งเฉย หรือจับสังเกตได้ว่าเขารู้สึกอึดอัด หรือมีท่าทีเปลี่ยนไป ถึงเวลานั้นก็ต้องรู้ตัวว่าความรักของเราอาจมากล้นจนเกินพอดี เมื่อรู้ตัวก็ต้องปรับตัวเช่นกัน

2. ถ้าอยากให้ ขอให้เป็นตัวเลือก

ถ้าหวังดีต่อใครจริง ๆ ควรมองคำแนะนำให้เป็นทางเลือกแก่เขา แต่ไม่ใช่ยัดเยียดความคิดของเราให้เขาทำตามตลอดเวลา อย่าลืมว่าเราต่างก็เป็นมนุษย์ มีความคิดของตัวเอง มีการแสดงออกในแบบของตัวเอง ไม่ใช่หุ่นยนต์หรือเครื่องจักรที่รับคำสั่งมาแล้วทำตามข้อมูลนั้นเป๊ะ ๆ ไม่เช่นนั้นจะเป็นบ่อเกิดแห่งความอึดอัดได้

3. ใจเขาใจเรา

ให้รัก ให้ความห่วงใยไปได้ แต่อย่าคาดหวังว่าทุกคนจะตอบรับมัน 100% ต้องรู้จักเอาใจเขามาใส่ใจเรา และเอาใจเราไปลองใส่ใจเขาดูบ้างว่า ถ้าหากเราเป็นเขา เราจะรู้สึกอย่างไร มีความสุขไหม หรือรู้สึกว่าโดนยึดอิสระและเสรีภาพไปซะแล้ว คงไม่ดีต่อความสัมพันธ์แน่ ๆ

4. แค่นี้แหละที่เรียกว่าพอดี

ความพอดี พูดง่ายแต่ทำยาก เพราะจะเอามาชั่งตวงวัดด้วยเครื่องอะไรก็ไม่ได้ นามธรรมสุด ๆ แต่ไม่ใช่ว่าจะวัดไม่ได้เลยซะทีเดียว การรักใคร หรือทุ่มเทอะไรให้อีกฝ่าย ขอให้ทำแบบที่ตัวเองไม่เดือดร้อน ไม่หนักใจ ไม่หมดตัว ที่สำคัญต้องแบ่งที่ว่างให้อีกคนสบายใจด้วย ไม่จำเป็นต้องคลั่งรักมากจนอีกฝ่ายกลัว

5. บอกเป็นนัยว่าพร้อมซัพพอร์ต

หลายคนบอกตรงกันว่าจุดที่แฮปปี้คือ เราไม่จำเป็นต้องตัวติดกันตลอดเวลา แต่ขอให้รับรู้ว่าในวันที่ลำบาก จะมีอีกฝ่ายคอยซัพพอร์ตอยู่แน่นอน แค่นี้ก็อุ่นใจแล้ว

ขอยกตัวอย่างเหตุการณ์ที่มักจะพบเจอกันบ่อย ๆ คือความรักอันบริสุทธิ์ของบุพการี พ่อแม่ที่รักลูกจริง จะต้องไม่ทำให้ลูกรู้สึกแบกรับความรักนั้นจนอึดอัด ในวันที่ลูกเติบโต เพียงแค่รับรู้ว่ครอบครัวพร้อมสนับสนุนในทางที่เลือกก็มากพอแล้ว ไม่ใช่พร่ำบอกลูกว่ารัก และขีดเส้นทางชีวิตไว้ให้หมดแล้ว จนลูกแทบไม่ได้ใช้ชีวิตของตัวเองเลย แบบหลังนี่แหละที่เห็นชัดถึงคำว่า รักเกินรัก มักทำลาย

6. เปิดใจซึ่งกันและกัน

ท้ายที่สุดแล้วหากมัวแต่คิดกันไปเองทุกฝ่ายก็คงไม่มีวันได้รู้ใจและไม่มีวันได้สร้างความสัมพันธ์ที่ดีในระยะยาวได้ การเปิดใจและจับเข่าคุยกันจึงเป็นทางออกที่ดีที่น่าลองทำ มาคุยกันเลยตรง ๆ ว่ามีการกระทำไหนที่ไม่โอเค การแสดงออกแบบไหนที่ไม่ชอบ หรือพฤติกรรมไหนที่กำลังทำร้ายความสัมพันธ์อยู่บ้าง จะได้กลับตัวกันทัน ดีต่อใจ ดีต่อทุกคน

ขอย้ำอีกครั้งว่าอะไรที่มากไปมักจะไม่ดี ความรักก็เช่นกันค่ะ เพราะฉะนั้นหากใครกำลังอยู่ในวังวนที่อาจส่งผลเสียต่อความรัก ความสัมพันธ์ ก็ลองสังเกตดูนะคะว่าใครกำลังเป็นแบบนี้อยู่บ้างหรือเปล่า เราใช่ไหม พ่อแม่เราหรือไม่ แฟนเราใช่มั้ย อย่าปล่อยให้ความคลั่งรักแบบล้น ๆ กลับมาทำลายเรา รู้ตัวทัน แก้ไขทันค่ะ …