อยู่มา 50 ปี วันนี้ถึงรู้ว่า.. เราจะอยู่เพื่อรออับอาย?

เราจัดซีเกมส์ได้แย่กว่าเขมร ทั้งที่เมื่อก่อนเราด่าเขา เย้ยหยันเขา

เรารบชนะเขมรไม่ได้ ทั้งทางทหาร ข่าวสาร และเวทีต่างประเทศ ได้แต่อวยกันเองว่า เราเก่งกว่า อาวุธดีกว่า รบกัน 3 วันจบ โลกเชื่อเรามากกว่า แต่ถึงเวลาเกิดเรื่องจริงๆ ทุกอย่างกลับตรงกันข้าม

เพิ่งได้รู้ว่า ฟุตบอลหญิง เราไม่ได้ แชมป์ซีเกมส์มา 12 ปีแล้ว ส่วน ฟุตบอลชาย ก็รอเหรียญทองมานานถึง 8 ปี ในช่วงเวลาที่ว่านี้ แข่งขันบางปี เราตกรอบแรกด้วยซ้ำ…นี่แค่ซีเกมส์นะ

ต้องรู้ได้แล้วว่าเราไม่มีทางได้ไปบอลโลก (ยกเว้นชาติอื่นไปแข่งบอลจักรวาลกันหมด) เพราะวันนี้เราเอาชนะได้แค่ติมอร์ ขนาดแข่งกับลาว ศรีลังกา ที่เศรษฐกิจเพิ่งล้มละลาย ยังต้องลุ้นหืดขึ้นคอ

ได้รู้แล้วว่าประเทศต่างๆ ที่เคยพึ่งไทย ตามหลังไทย เป็นหนี้บุญคุณไทย วันนี้แซงไทยไปหมดแล้ว ทั้งญี่ปุ่น เกาหลี มาเลย์ หรือแม้แต่เวียดนาม จากนี้อีกไม่นานคงเจอลาว เขมร เมียนมาแซง ทั้งๆ ที่ไม่กี่ปีก่อนหน้านี้ ยังอพยพหนีภัยสงครามมาขอพึ่งใบบุญไทย

ควรรู้ไว้ด้วยว่าในอดีต ประเทศไทยมีความพร้อมอย่างมากในการจัดการแข่งขันกีฬาระดับนานาชาติ ทั้งเอเชียนเกมส์ และซีเกมส์ เคยได้รับการร้องขอให้เป็นเจ้าภาพแทนประเทศอื่นที่ไม่มีความพร้อมมาแล้วหลายครั้ง และเคยเสนอตัวเป็นเจ้าภาพฟุตบอลโลก แล้ววันนี้ล่ะ…

ได้สำเหนียกแล้วว่า มหาอำนาจ มหามิตรทั้งหลาย ไม่มีไทยอยู่ในสายตา อย่างมากแค่มองเราด้วยหางตาเวลาเขาอยากได้อะไร แล้วเราต้องรีบประเคนให้ พร้อมกับหลอกตัวเองว่าเราสำคัญเหลือเกิน

ได้รู้เช่นเห็นชาติแล้วว่า เราโดนนักการเมือง ข้าราชการ ตั้งงบฯแก้ปัญหาน้ำ ทั้งน้ำท่วมน้ำแล้ง รวมๆ แล้วปีหนึ่งเป็นหมื่นเป็นแสนล้าน หลายๆ ปีรวมกันสูงเป็น “ล้านล้าน” แต่เรากลับโดนอุทกภัยทุกปี เจอภัยแล้งซ้ำซาก แถมเจอภัยพิบัติขนาดใหญ่จนเมืองพัง ผู้คนล้มละลาย ทั้งเหนือสุดอย่างเชียงราย และใต้เกือบสุดอย่างหาดใหญ่

หน้ำซ้ำเมื่อเจอพิบัติภัย ก็โดนนักการเมืองเบิกงบแจกถุงยังชีพ แจกข้าวกล่องขอคะแนน สร้างบุญคุณด้วยเงินจากภาษีชาวบ้านที่ประสบภัยนั่นเอง

ได้รู้ได้เห็นจริงๆ ว่า คนไทยที่อยู่ในแผ่นดินไทยซึ่งสุดแสนอุดมสมบูรณ์กลับยากจน เศรษฐกิจดิ่งเหวจนรั้งท้ายอาเซียน ขอย้ำ…อาเซียนนะ ไม่ใช่เอเซีย คือไม่มีต่ำกว่านี้อีกแล้ว

ไม่คิดจะรู้ ก็ได้รู้ว่า สายการบินแห่งชาติที่เราภาคภูมิใจ เคยติดอันดับสายการบินดีที่สุดในโลก สุดท้ายล้มต้องละลาย แข่งกับใครแทบไม่ได้ในโลกใบนี้

ที่เคยเรียนเคยรู้ ไม่นึกเลยว่าการศึกษาไทยจะตกต่ำรั้งท้ายในภูมิภาค มีประสิทธิภาพต่ำเตี้ย คุณภาพเด็กและเยาวชนของเรามีปัญหา พ่อแม่ที่มีปัญญาพากันส่งลูกเรียนต่างประเทศกันหมด หรือไม่ก็เข้าเรียนโรงเรียนที่พร้อมสร้างคอนเนกชัน ขยายวงสังคมอุปถัมภ์ให้ลุกลามกัดกร่อนประเทศหนักขึ้นกว่าเก่า

ที่เคยรู้ยังไม่เท่ากับความจริงที่ต้องรู้ว่า หลักสูตรอบรมบ้านเราที่เปิดกันพรึ่บยิ่งกว่าดอกเห็ด ส่วนใหญ่ผู้คนที่เข้าไปเรียน มุ่งหาคอนเนกชันเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจและตำแหน่งหน้าที่ราชการ รวมถึงการเมือง สร้างเครือข่ายพวกพ้องแบ่งเค้กหากำไรจากงบประมาณของรัฐ หาใช่การสร้างเครือข่ายความสัมพันธ์เพื่อสร้างสรรค์พัฒนาประเทศตามจุดประสงค์ที่แท้จริงของหลักสูตร

แถมล่าสุดยังได้รู้อีกว่า หลักสูตรพวกนี้บางหลักสูตร กลายเป็นแหล่งฟอกตัว วิ่งเข้าหาผู้มีอำนาจของบรรดานักธุรกิจสีเทา สีดำ นักฟอกเงิน จนเกิดเครือข่ายสีเทาดูดกลืนประเทศ แทรกซึมไปทุกวงการ ทั้งตำรวจ ทหาร ข้าราชการ การเมือง ไม่เว้นแม้แต่บุคคลชั้นสูงในบ้านเมือง

ไม่อยากรับรู้แต่ก็ต้องรู้ และยอมรับจริงๆ แล้วว่า เรามีรัฐบาลไร้ความสามารถชุดแล้วชุดเล่า ผลัดกันเข้ามาบริหารประเทศ และเป็นต้นเหตุสำคัญที่ทำให้บ้านเมืองเราประสบปัญหาทั้งหมดที่กล่าวมา

ถ้ายังไม่รู้ ก็จงรู้เสียทีว่า ไม่ใช่แค่เรามีรัฐบาลไร้ความสามารถ แต่พวกเขายังมุ่งเข้ามาหาประโยชน์ คดโกง คอร์รัปชัน กินกันทุกเม็ด สูบเลือดสูบเนื้อคนไทยและประเทศไทย จนกลายสภาพประเทศเป็นแบบที่เราเห็น และทั้งโลกเห็นในทุกวันนี้ แค่จัดซีเกมส์ยังอายแทบแทรกแผ่นดินหนี

เราจะอยู่เพื่อรออับอายเรื่องต่อไป และรอโดนพิบัติภัยถล่มกันทุกปี…แบบนี้จริงๆ หรือ?