กลับจากพักร้อนแล้วค่ะ หายไป 1 อาทิตย์ ไปใช้ชีวิตกับการเดินทาง โลกมีเรื่องใหม่ๆให้ได้เรียนรู้เสมอ และหลายครั้งวิชานี้ จะเรียนรู้ได้ดีผ่านการเดินทาง ไปยุโรปหนนี้ สิ่งที่เจอคือหลายอาชีพ ไม่ใช้คนอีกแล้ว การเช็คอิน เช็คเอาท์ตามโรงแรม เราทำเองได้ทั้งหมดผ่านหน้าจอ ลากกระเป๋าเอา ที่จอดรถต่างๆ ไม่ต้องมีคนสนทนากับเรา ใช้กดๆๆเอาทั้งหมด
เข้าไปในซุปเปอร์มาร์เก็ต แคชเชียร์คือเรา ยิงราคาเอง จ่ายตังค์เอง เรามาถึงยุคที่คนถูกแย่งงาน และจัดการระบบทั้งหมดด้วยเทคโนโลยี แต่ไม่ว่าที่อื่นๆจะสวยขนาดไหน ยังไงประเทศไทยก็คือบ้านของเราอยู่ดี เทคโนโลยียังแย่งงานคนไม่ได้ในหลายอาชีพ เพราะในที่สุด คอมฯยังยิ้มไม่ได้เหมือนเรา ยกไหล่เบาๆ อย่างภาคภูมิใจ
กลับมาถึงปั๊บ จัดรายการต่อเลยด้วยความคิดถึง เปิดเพลงไป เช็คอีเมล์ไป คำถามมากมายค้างไว้ตั้ง 1 อาทิตย์ เริ่มที่คำถามนี้ก่อนเลย
“ คือหนูกับแฟนคบกันมา4-5ปีแล้ว คบๆเลิกๆ มีลูกด้วยกัน 1 คน ก่อนมีลูกเขาทำร้ายร่างกายหนู และทำร้ายจิตใจด้วยการคบซ้อนถึง 5ครั้ง แล้วเราก็เลิกกันโดยการที่หนูไปมีคนอื่น เพื่อจะลืมเขา หนูต้องการเอาชนะ ต้องการให้เขาไม่มีใคร แล้วหนูก็กลับมาคืนดีกับเขา โดยที่เราเลิกกันไป 2ปีแล้ว
คิดว่าทำเพื่อลูกด้วย แต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น เขาไปทำงานที่ต่างจังหวัด บางทีไม่ได้ติดต่อกันเป็นเดือน มีคนเข้ามาบ้าง แต่ยังไม่อยากตัดสินใจเลือกใคร ไม่รู้ว่าจะเลือกถูกไหม ไม่อยากเสียใจอีกแล้ว หนูบอกได้เลยค่ะว่า หนูไม่ได้รักเขา แต่หนูรู้สึกว่าการเอาชนะเขา คือความสุข หนูอยากถามพี่ว่า หนูควรทิ้งอดีตแล้วเดินไปข้างหน้าเพื่อเจออะไรใหม่ๆ หรืออยู่กับอะไรเดิมๆดีคะ”
ชีวิตน้อง ต้องเลือกเองค่ะ น้องเป็นกองหน้า พี่เป็นแค่กองเชียร์ และไม่ว่าน้องจะเลือกอะไร ขอให้ซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเองไว้ เพราะเท่าที่ดู เหมือนน้องไม่รู้ว่า ตกลงนี่คือรักเขา หรือแค่อยากเอาชนะ พี่เชื่อว่า ทุกคนที่อ่านมาถึงบรรทัดนี้ ทุกคนรู้ดีว่า ความรู้สึกนี้คืออะไร ถามว่าน้องชนะตรงไหน?
เป็นคนบอกเลิกไป แต่ขอกลับมา เขาก็ยอมเดินหน้า แต่ก็ดูทิ้งๆขว้างๆ ใช้ชีวิตคู่กันยังไง ไม่ได้ติดต่อสื่อสารกันเป็นเดือนๆ ในยุคที่เทคโนโลยี ทำให้คนที่ห่างไกลคนละมุมโลก ติดต่อกันได้แค่ปุ่มเดียว เพียงแต่ยังไม่มีเทคโนโลยีไหน บังคับคนที่ไม่อยากคุยกับเรา ให้โทรฯหาเราเท่านั้นเอง
คนเราถ้าไม่มีใจ ไม่มีใครยอมเสียเวลากลับไปหาเขา แล้วบอกกับตัวเราว่าอยากเอาชนะ จริงๆคือเรากำลังแพ้ แพ้ใจตัวเอง เขาตบตีเราขนาดนั้น ไม่แคร์แม้แต่ลมหายใจของเรา น้องดึงคนใหม่มาคบ เพื่อประชดคนเก่า ถามว่าเขารู้สึกอะไรไหม เราต้องไม่หลอกตัวเองค่ะ อยู่กับใคร ต้องมีความสุขได้บ้างตามสมควร ไม่ใช่ปักหลักอดทน คนไม่ใช่กระเบื้อง อย่าให้เขาเลือกเพราะเราอดทนค่ะ
คบกันครั้งแรก เขาทั้งตบตีทำร้ายร่างกาย แถมยังคบซ้อนและนอกใจ จับได้ตั้ง 5 ครั้ง หัวใจน้องพังไปถึงไหนแล้ว ยังหวนกลับไปหา หรือเพราะว่ายังใช้กรรมต่อกันไม่พอ น้องพูดถึงแต่เขา อย่าลืมหัวใจลูกของเราด้วย ถ้าพ่อกอดเขาไม่ได้ แม่ต้องกอดเขาไว้ให้เแน่นเป็นสองเท่า ลูกอาจจะเหงามาตั้งนานแล้ว ในวันที่ครอบครัวมีพ่อแม่ลูกอยู่ครบ แต่ไม่เห็นอบอุ่นเลย
แม่ยังตั้งหน้าตั้งตาวิ่งตามพ่อ แล้วลูกจะรอความรักจากใคร วันนี้สิ่งที่น้องต้องเอาชนะให้ได้ คือใจตัวเอง ไม่ใช่เขาเลยค่ะ จะเลือกคนใหม่ หรืออยู่กับคนเก่า อยู่ที่เรามีความสุขมากแค่ไหน ถ้าคนเก่ายังอยู่ในใจ อย่าไปดึงคนใหม่เข้ามาเจ็บ ถ้าคนเก่า เรายังรักมาก ก็ต้องยอมรับและทำใจ
ว่าเขาคงให้เราได้เท่านี้ ครั้งหนึ่งเคยไปอ่านเจอประโยคหนึ่งในเฟซบุ๊ค ชอบมากเลย “ เราเลือกคนที่เข้ามาในชีวิตเราไม่ได้ แต่เลือกวางเขาไว้ในตำแหน่งไหนในชีวิตได้” ไม่มีใครอยากเสียใจซ้ำๆกับความรักค่ะ แต่ใครจะเลือกได้ นอกจากดูใจเขา ให้เรามีความเสี่ยงน้อยที่สุด และรู้จักหยุด ถ้าทุกข์ที่มี มันทำร้ายหัวใจมากจนเกินไป รักเขาแค่ไหน เผื่อใจไว้รักตัวเองซักนิด ชีวิตเราก็น่าจะรอดแล้ว