ความรักทางไกล ความรักระหว่างคนจากสองวงสังคมอย่างนักธุรกิจพันล้านกับเด็กฝึกงานในเรื่อง Fifty Shades of Gray หรือแม้แต่ความรักต่างวัยที่ห่างกันถึง 50 ปีอย่างในเคสของหนุ่มใหญ่อายุ 70 ชาวลาวกับนักศึกษาสาวอายุคราวหลานที่เพิ่งเป็นประเด็นข่าวใหญ่เมื่อ 2-3 วันก่อน เรื่องราวเหล่านี้เป็นสิ่งที่กำลังจะบอกเราอยู่เบาๆ แต่หนักแน่นว่าคำพูดที่ว่า “รักแท้ไม่มีพรมแดนและไม่มีเงื่อนไข” มีอยู่จริง ถึงจะต่างกันแค่ไหน ความรักก็สามารถเกิดขึ้นหากคนทั้งสองมองข้ามสิ่งที่ถูกเรียกให้เป็นอุปสรรคนั้นไปได้ แต่ในระยะยาว ความสัมพันธ์นี้จะอยู่ชั่วนิรันดร์ได้จริงหรือ?
ถ้าพูดแบบไม่ต้องมีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ใดๆ มาสนับสนุน ความรักคือหนึ่งในไม่กี่อย่างที่ไม่ต้องการเหตุผล เรารู้สึกดีกับคนๆ นี้ได้เพราะมันคือความใช่และความลงตัว ส่วนความแตกต่างก็ไม่ได้เป็นอุปสรรค เพราะความรักเกิดขึ้นที่ตัวบุคคล ไม่ใช่ปัจจัยรอบๆ ตัวเขา
แต่ถ้ามองจากมุมของนักจิตวิทยาแล้ว อันที่จริงความแตกต่างนั้นแหละคือสิ่งที่ดึงดูดคนสองคนให้อยากทำความรู้จักและใช้เวลาอยู่ร่วมกัน เพื่อเติมเต็มในส่วนที่ขาดหายไปของตัวเองและเป็นแรงบันดาลใจซึ่งกันและกัน อย่างเช่นคู่รักที่ฝ่ายหนึ่งมีอายุมากกว่า ทั้งคู่มักเป็นเหมือนจิ๊กซอว์ที่ต่อกันได้พอดีเพราะส่วนใหญ่แล้วคนหนึ่งจะสามารถให้ความรู้สึกที่มั่นคงและปลอดภัยได้ ส่วนอีกคนมักจะเป็นประเภทที่สนุกกว่า เป็นเหมือนสีสันให้กับความสัมพันธ์นั้นๆ
เราว่าความแตกต่างอาจจะไม่ใช่ตัวบ่งชี้ว่าความสัมพันธ์นั้นๆ จะสั้นหรือยาว แต่ขึ้นอยู่กับความพยายามที่จะปรับตัวเข้าหากันในบางเรื่อง และยอมรับในความต่างบางมุมของคนทั้งสองต่างหาก ถ้าอดทนและยึดมั่นในกันและกัน ยังไงๆ อุปสรรคที่ว่าหนักหนาขนาดไหนก็ไม่สามารถขวางกั้นพลังแห่งรักแท้ได้หรอก จริงไหม?
ใครเคยมีประสบการณ์ความรักที่ต่าง ลองแชร์กับเราได้ที่ด้านล่างนี้เลย
