กลายเป็นคอนเทนต์ที่วนลูปมาทุกช่วงเวลา ไม่ว่าจะเป็นบทความหรือทวีตที่แชร์ต่อ ๆ กันบนโลกออนไลน์ว่า.."คนอายุย่างเข้า 30 ปี ต้องเตรียมพร้อมเรื่องใด มีเงินเก็บเท่าไหร่ มีอะไรเป็นของตัวเองบ้าง"ถามไถ่ให้ชาวเน็ตเข้ามาร่วมคอมเมนต์แชร์กันว่า หน้าที่การงานระดับไหน เงินเดือนเท่าไหร่ถึงจะเหมาะสมเข้าเกณฑ์กับคำว่าประสบความสำเร็จ
“มีบ้านหลังใหญ่ มีรถสักคัน มีตำแหน่งมั่นคง มีเงินเดือนสูง แต่งงานมีครอบครัว .. “
ค่านิยมความคิดเก่า ๆ ฝังลึก
แม้จะไม่ใช่เรื่องที่ผิดกับค่านิยมความคิดเหล่านี้ แต่ก็เป็นเสมือนดาบสองคม ด้านหนึ่งทำให้เราได้พัฒนาตัวเอง กับอีกด้านที่พาให้หลายคนกดดันตัวเองจนเกินไป เพราะอายุ 30 ปีนั้นเป็นช่วงเวลาที่เราเปลี่ยนผ่านวัยหนุ่มสาว วัยแห่งความกระตือรือร้นมาเป็นวัยผู้ใหญ่วัยกลางคนที่พร้อมจะรับภาระต่าง ๆ ที่ตามมา หลังทำงานเก็บประสบการณ์เก็บเงินมาหลายปี ซึ่งค่านิยมเหล่านี้ยังมีให้ได้เห็นผูกติดกับความคิดคนไทยมาจนปัจจุบัน แน่นอนว่าต้องเกิดการเปรียบเทียบ เกิดคำถามคาใจทำไมไม่มีอย่างเขา ทั้ง ๆ ที่ทำงานงก ๆ เหนื่อยอดหลับอดนอนแต่ทำได้แค่ใช้เงินให้หมดไปเดือนชนเดือน ที่ผ่านมาเราพลาดอะไรไปหรือเปล่า
วันนั้นไม่เหมือนวันนี้ หากมองย้อนกลับไป “ทำไมพ่อแม่ของเรานั้นเก่งจัง กับการเลี้ยงลูกมีบ้าน มีเงินเหลือใช้ ในขณะที่เงินเดือนไม่เท่าไหร่” ตัดภาพมาปัจจุบันค่าครองชีพสูงมาก ทุกอย่างแพงหูฉีก ค่าที่พัก ค่าเดินทาง ค่ากินต่อวัน แทบจะไม่เหลือให้ใช้สุรุ่ยสุร่าย จะเอาเงินที่ไหนไปซื้อบ้าน ดาวน์คอนโดห้องเล็ก ๆ ราคาหลายล้าน นอกจากจะก่อร่างสร้างตัวแล้วยังสร้างหนี้ให้ปวดหัว หากมัวจะตามความคิดค่านิยมคนอื่นไม่ดูตัวเอง ก็คงต้องก้มหน้าก้มตาทำงานปลดหนี้ไม่รู้จบ
มีเป้าหมายทำได้ก็ดี ไม่มีไม่ได้แปลว่าล้มเหลว
“คุณมองอนาคตตัวเองอีก 5-10 ปีข้างหน้าไว้อย่างไร?” ที่ผ่านมาคงจะมีคนเคยถามคุณมาบ้าง ซึ่งการวางแผนชีวิตมีเป้าหมายให้ทำไปให้ถึงฝันที่ตั้งใจก็เป็นเรื่องที่ดี หากทำได้ก็ดีมีความสุข แต่หากผิดหวังก็ไม่ได้แปลว่าชีวิตเราจะล้มเหลว ประสบการณ์จะสอนให้เราเข้มแข็งพร้อมก้าวต่อไป เราเป็นคนกำหนดเป้าหมาย เลือกการใช้ชีวิตเองล้มบ้างลุกบ้างก็ไม่เป็นไร
แต่หากปล่อยให้ความคิดคนอื่นมาเป็นกรอบครอบนำว่า อายุเท่านี้ต้องมีสิ่งนั้น ต้องมีสิ่งนี้ อันนี้ก็ไม่ใช่เรื่องที่ควร เพราะต้นทุนชีวิต จังหวะเวลา รวมถึงโอกาสของแต่ละคนที่จะเปล่งประกายมันไม่เคยเท่ากัน ในเมื่อยังมีความสุขในการใช้ชีวิตในทุก ๆ วันได้ บางครั้งเรื่องเล็ก ๆ เหล่านี้ก็อาจจะเรียกว่าประสบความสำเร็จได้แล้ว อย่าอยู่เฉย ๆ รอแต่เวลาพร้อมที่จะออกไปพัฒนาตัวเอง แต่อย่ากดดันตัวเองนักเลย
ภาพที่โชว์กับชีวิตที่ใช้อาจต่างกัน
เลื่อนฟีดในเฟซบุ๊ก อินสตาแกรมฯ เพื่อนพี่น้องวัยเดียวกัน ทำไมเพื่อนคนนี้ซื้อบ้านใหม่หลังใหญ่โต เพื่อนอีกคนทำธุรกิจเงินล้าน ลงทุนหุ้น บินไปเรียนต่อ แต่งงานมีครอบครัวอบอุ่น แต่เราทำได้แค่ปวดหลังเพราะนั่งนาน ซึ่งเราไม่มีทางรู้ได้เลยเบื้องหลังสิ่งที่มีเหล่านั้นผ่านความลำบาก ความตั้งใจผิดหวังมากี่ครั้ง หรืออาจจะมีหนี้ก้อนโตที่บอกใครไม่ได้
บางทีในโลกออนไลน์เป็นแค่เสี้ยวเดียวของชีวิตเขาเท่านั้น เลิกนำมันมาลดทอนคุณค่าในการเป็นตัวเอง ใช้ชีวิตในวันต่อไปให้เต็มที่ ใครมีก็ยินดีด้วย ใครถึงคราวซวยก็พร้อมปลอบใจ ไม่ให้เศษเสี้ยวของชีวิตคนอื่นมาเป็นตัวกำหนดในการใช้ชีวิตครั้งเดียวของเรา
เหนือสิ่งอื่นใดสิ่งที่ทุกวัยควรมีไว้ติดตัวไว้ตลอดคือ "มารยาท" ไม่ต้องไปถาม เลิกวุ่นวายกับเรื่องคนอื่นที่เขาไม่ได้อยากให้รู้ เพราะต้นทุนชีวิตไม่เท่ากัน คำว่าประสบความสำเร็จ เป้าหมายในชีวิตของแต่ละคนก็แตกต่างกันไป หันมาให้กำลังใจกันดีกว่าเพราะทุกวันนี้ความสุขก็หายากพออยู่แล้ว
