ดวงตาบริจาค - สมจุ้ย เจตนาน่าสนุก

ดวงตาบริจาค โปรดถือด้วยความระมัดระวัง

ตอนรถตู้จากคณะแพทย์ศาสตร์ มารับวิทยากรที่สนามบิน ผมเห็นผู้มาต้อนรับ ถือลังโฟม ด้วยความทะนุถนอม เขาใช้โอกาสมารับวิทยากร กับรับดวงตาของผู้บริจาคไปส่งพร้อมๆ กัน

ในชีวิตเคยได้ยินได้ฟังกระทั่งได้ทดลองบริจาคดวงตากับสภากาชาดไทย 

จำได้ว่าวันนั้นเป็นวันหม่นเศร้า

ผมยืนซึมกระทืออยู่ตรงป้ายรถเมล์หน้าคณะนิเทศศาสตร์ ตอนแรกใจหมายจะไปส่งเธอคนนั้นที่บ้าน

แต่เธอปฏิเสธพลางเดินขึ้นรถเมล์ไปแบบไม่ใยดี

ผมตกตะลึงจิตใจดำดิ่งมีอาการซึมเศร้าแต่โดยพลัน

จะเดินกลับเข้าไปในคณะเล่นเตะฟุตบอลแข้งขาก็อ่อนแรง

จะเดินไปสยามสแควร์ก็รู้สึกท้อแท้ ไม่อยากจะเห็นสภาพคนหนุ่มสาวเริงร่า

จึงตัดสินใจเดินลงอุโมงค์เข้าไปในจุฬาลงกรณ์เดินตัดผ่านคณะอักษรศาสตร์ ทะลุถนนอังรีดูนังค์ เดินเรื่อยเปื่อยจนผ่านมาพบสภากาชาดไทย

ผมโผเผเข้าไปพบเจ้าหน้าที่ เพื่อขอบริจาคโลหิต แต่เขาบอกว่าชีพจรดูอ่อนแรง ไม่สามารถบริจาคโลหิตได้ ให้ไปพักผ่อนเสียก่อน ค่อยมาใหม่เมื่อร่างกายเข้าสู่ภาวะปกติ

ผมยังไม่อยากกลับไปนอน เพราะนอนก็คงไม่หลับ

เลยถามว่า ถ้าไม่บริจาคโลหิต จะบริจาคอะไรได้อีก

ทางนั้นบอกว่าก็มีรับบริจาคดวงตา

คล้ายลังเลว่าไม่พร้อมจะให้เดี๋ยวนั้น แต่เจ้าหน้าที่บอกว่าถึงบริจาคแล้วก็ยังไม่ใช้ทันที ให้พกบัตรไว้ ค่อยมีคนไปรับเมื่อเราเสียชีวิตสมบูรณ์เสียก่อน

ผมรู้สึกดี น่าสนใจไม่ต้องเสียอะไร แต่ได้เป็นผู้แจ้งจำนงบริจาคตอนนั้น

มันเป็นตอนที่เรากำลังเหี่ยวเฉามองโลกไม่สวย

หากได้ทำอะไรสักอย่างซึ่งมีประโยชน์ต่อโลกใบนี้ แม้ในภายภาคหน้า

อีกตั้งนานกว่าเราจะเสียชีวิตและคิดว่าเราไม่ได้ใช้แล้ว

ยิ่งกว่าเสื้อผ้ามือสองที่เคยให้ ยิ่งกว่าสิ่งใดๆ ซึ่งเป็นทาน

นั่นคืออวัยวะของเราเอง

ผมกรอกใบยื่นความประสงค์และรอรับบัตรกลับออกมาใส่กระเป๋า

วันอันหม่นเศร้าก็กลายเป็นวันที่มีคุณค่า ถนนหม่นมัวที่เคยเดินผ่านมากลับดูสดใสขึ้นทันตา เมื่อมองด้วยดวงตาคู่เดิมแต่เปลี่ยนมุมมองใหม่

เหมือนกล้องถ่ายรูปที่ใส่ฟิลเตอร์ สีสันสดใส. เหมือนเปลี่ยนเลนส์ใหม่ที่ทำให้รู้สึกว่าชีวิตมีคุณค่า มากมายยิ่งกว่าการจะไปเสียเวลาน้อยอกน้อยใจกับเรื่องเล็กน้อยกะจ้อยริด

โลกใบนี้มีกิจกรรมให้ทำมากมาย 

ร่างกายเราช่างมีมูลค่ามหาศาล

นับรวมๆ ลูกตา ตับ ไต หัวใจ ใครๆ ก็ต้องการ ถ้าประเมินเป็นราคาคงมีมูลค่าหลายสิบล้าน

เรานี่โชคดีจริงๆ ที่เกิดมามีอวัยวะครบ ควรใช้ให้คุ้มและรู้คุณค่า

วันหนึ่งหวังว่าดวงตาของเรา จะมีรถตู้มารับ 

แม้วิญญาณจะดับออกจากร่างไปแล้ว

แต่ยังได้ขึ้นเครื่องบิน ได้นั่งรถตู้ มีคนประคับประคองไปส่งยังร่างซึ่งเฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อเฝ้ารอส่วนสำคัญที่เราบริจาคให้ด้วยความเต็มใจ