เฮี้ยน !! ณ ป้อม รปภ.

เฮี้ยน !! ณ ป้อม รปภ.

จับเข่าเล่าเรื่องผีโดย : คุณศรัณย์

เรียบเรียงโดย : พ.พาทินี

ระดับความเฮี้ยน : 4 กะโหลก

ผมกำลังศึกษาอยู่ระดับปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งย่านบางเขน การเรียนปริญญาโทนี้ก็ยากอยู่แล้วนะ แต่ก็หาที่จอดรถนี่สิยากกว่าอีก - - ” และแล้วสวรรค์ก็เมตตาประทานลุงรปภ.แก่ ๆ คนหนึ่งมาให้ผม ซึ่งแกค่อนข้างจะใจดีให้ที่จอดรถผมในวันนั้น ผมคิดว่าความใจดีคงไม่ยั่งยืนเสมอไป ผมเลยเอาเครื่องดื่มชูกำลัง 3-4 ขวดมาติดสินบนแก แกก็ชอบอกชอบใจดีใจใหญ่ ผมเลยตั้งชื่อแกว่าลุงแดง (เพราะผมให้กระทิงแดงแก ปล.ไม่เกี่ยวกับการโฆษณาใด ๆ ทั้งสิ้น) เวลาผ่านไป 1 ปีเต็ม ผมก็ยังต้องอาศัยบารมีลุงแดงเรื่องที่จอดรถ แต่พักหลัง ๆ ผมมักไม่ค่อยจะเอากระทิงแดงมาติดสินบนแกสักเท่าไหร่ ด้วยเพราะมีลานจอดรถแห่งใหม่ที่พึ่งสร้างขึ้นในมหาวิทยาลัย ซึ่งทำให้ผมสบายจนเคยตัวไม่ต้องไปลำบากเหมือนแต่ก่อน ผมก็เลยลืมไปเลยว่ามีลุงแกอยู่บนโลกใบนี้ 

และแล้ววันซวยก็มาสะกิดไหล่ผม แน่นอนว่าผมจำได้แม่นโดยไม่ต้องท่องเหมือนวิชาเรียน วันนั้นคือวันที่ 18 เมษายนที่ผ่านมา หลังจากสงกรานต์ผมต้องเข้ามาเคลียร์งานที่หมักหมมกองใหญ่กว่าภูเขาฟูจิก็ว่าได้ (ถ้าเปิดเป็นแหล่งท่องเที่ยวผมคงรวยโดยไม่ต้องเรียน) ผมเข้าคณะตอนเที่ยงแล้วเวลาก็ผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ จนกระทั่งฟ้ามืดเป็นสัญญาณที่บอกให้ผมต้องบึ่งรถออกจากมหาลัย เพื่อไปโชว์สเต็ปเท้าไฟตามภาษาหนุ่มโสดได้แล้ว เพื่อน ๆ ที่เรียนที่เดียวกันลงมติว่าขึ้นรถผม … โอเค !! ยอมก็ยอม เพื่อนผมนี้มันมีบุญจริง ๆ นะ ที่มีสารถีขับรถหล่ออย่างผม หล่อ ๆ โสด ๆ อย่างนี้หาไม่ได้อีกแล้วนะ … จะบอกให้ อิอิ ช่วงนั้นประมาณทุ่มกว่า ๆ เห็นจะได้ ผมก็ได้ขับรถพาพวกเพื่อน ๆ ออกมาจากมหาวิทยาลัย แต่ก็ดันนึกขึ้นได้ว่าลืมกระเป๋าสตางค์ไว้ที่คณะนี่น่า เวร !! งานเข้าแล้วดิ ถ้าไม่มีกระเป๋าสตางค์สงสัยว่าคืนนี้จะไม่ได้ออกสเต็ปเท้าไฟแน่ๆ เลย โอเคถ้างั้นขอเวลากลับรถเข้าไปเอากระเป๋าสตางค์คู่ชีพสักแปบหนึ่ง ผมกลับรถและจอดที่เดิมอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็วิ่งออกจากรถขึ้นตึกไปเอากระเป๋าสตางค์ทันที 

แต่ผมต้องตกใจเมื่อกลับมาที่รถ ผมเห็นเงาอะไรตะคุ่ม ๆ อยู่ใต้ต้นไม้ตรงท้ายรถที่จอดสตาร์ทเครื่องอยู่ … อ้าว !!! ลุงแดงนี่น่า ผมก็สงสัยว่าแกมานั่งกอดเข่าก้มหน้าอะไรมืด ๆ ตรงนี้เนี่ย เดี๋ยวยุงก็ได้หามแกกลับบ้านเก่าหรอก ผมก็เลยแซว ๆ แกไปในทำนองที่ว่าแกใจบุญเนอะมานั่งบริจาคเลือดให้ยุงกิน แต่ผมกลับได้ความเงียบเป็นคำตอบ สงสัยลุงคงจะงอนผมละมั้งที่พักนี้ไม่ค่อยเอาเครื่องดื่มชูกำลังมาฝากแก โอเคเดี๋ยวว่าง ๆ ผมจะเอามาฝากลุงนะ จากนั้นผมก็กระโดดขึ้นรถ แต่เพื่อนทั้งรถกลับถามว่าผมคุยกับใคร ไม่เห็นมีใครเลยบ้าหรือเปล่า !? เอ๊ย … เป็นไปได้ยังไง ก็ตะกี้ลุงแดงแกนั่งอยู่ตัวเบ้อเริ่ม พวกแกอำฉันใช่ไหมเนี่ย ?? เพื่อน ๆ ที่นั่งอยู่ในรถก็ยืนยันเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่เห็นคน ผมก็เลยชี้ที่กระจกให้เพื่อนดู แต่ภาพที่ปรากฏบนกระจกกลับไม่ใช่สิ่งที่ผมคิด เพราะภาพที่ปรากฏคือลุงแกนั่งอยู่แต่ไม่มีหัว ผีนี่หว่า … โอ้ววววววว ว ว ว ว ปรากฏว่าคราวนี้เพื่อนก็เห็นเหมือนที่ผมเห็น เลยประสานเสียงเป็นวงออร์เคสตราร้องอ๊ากกันทั้งคัน สัญชาตญาณมันบอกให้ผมเหยียบคันเร่งรถยนต์ด้วยความเร็วแสงแบบไม่รู้ตัว พอมารู้ตัวอีกทีก็อยู่นอกรั้วมหาวิทยาลัยแล้ว เพื่อน ๆ ก็อยู่ในภาวะตกใจ เหงื่อแตกพลั่ก ๆ ไม่ต่างอะไรจากผม ผมถามว่าเห็นอะไรไหม เพื่อนมันก็บอกว่าก็เห็นเหมือนที่แกเห็นนั่นแหละ สรุปว่าวันนั้นพวกเราก็ไม่ได้ไปออกสเต็ปกันเพราะไม่มีอารมณ์ (ถ้ายังมีอารมณ์อยู่ก็บ้าแล้ว - -*)

ลุงแกตายไปแล้วหรอ หรือแกล้อเล่นพวกเรา คำถามต่าง ๆ มันพุ่งพล่านในหัวสมองผมเต็มไปหมดตั้งแต่เมื่อคืน ผมสงสัยมากว่าที่เห็นนั้นคืออะไรกันแน่ แต่ที่ที่ให้คำตอบกับผมได้ดีที่สุดคือ ป้อมรปภ.ที่แกอยู่ ผมขับไปจอดที่ประจำแล้ววิ่งไปที่ป้อมเพื่อหาคำตอบ แต่พบว่าป้อมนั้นว่างเปล่า เอาละซิ ! เริ่มตงิด ตงิดแล้ว บังเอิญมีพี่รปภ.ขี่จักรยานผ่านมาพอดี ผมเลยวิ่งกระโดดตัดหน้าจักรยานคันนั้น (อันนี้ก็เว่อร์ไปนะ) และผมก็ต้องอึ้งกับคำตอบของพี่รปภ.

ลุงแกเป็นคนต่างจังหวัดไม่มีใครรู้ว่าครอบครัวแกอยู่ที่ไหน แกมาทำงานอยู่กรุงเทพคนเดียว ช่วงวันหยุดยาวเทศกาลสงกรานต์ลุงแกไม่ได้กลับต่างจังหวัด ก็เลยมาทำงานที่นี้ทุกวัน แต่ความที่แกชะล่าใจดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์จำนวนมากในช่วงที่อากาศร้อนที่สุดของวัน จึงทำให้โรคความดันโลหิตสูงกำเริบและสุดท้ายก็ทำให้ลุงแกเส้นเลือดในสมองแตกตาย ณ ป้อมรปภ. หลังจากที่นำศพลุงออกจากป้อมแล้ว รปภ.ใหม่ที่มาประจำอยู่ที่ป้อมนี้ก็เจอดี เพราะตอนที่เขาแอบหลับยามอยู่ดี ๆ ก็มีใครไม่รู้มาตบหัวเขา แต่พอมองหาก็ไม่เจอ เป็นแบบนี้อยู่ 1 วัน รปภ.คนนั้นจึงขอย้ายไปประจำที่อื่นเพราะทนอยู่ไม่ไหว นอกจากนี้ยังมีพนักงานมหาวิทยาลัยที่กลับดึก ๆ จะเจอลุงแกนั่งก้มหน้าอยู่ใต้ต้นไม้มืด ๆ คนเดียว จนตอนนี้เวลาดึก ๆ จะไม่มีใครกล้าผ่านมาทางนี้เลย

ผมอึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง แต่ก็นึกสงสารเพราะแกไม่มีใคร แต่ยังไงผมจะคิดถึงลุงที่ลุงอุตส่าห์ใจดีให้ที่จอดรถผม ถ้าวิญญาณของลุงยังอยู่ ผมอยากบอกลุงว่า “ว่าง ๆ ผมจะทำบุญกระทิงแดงไปให้นะครับ”

GHOST THICK : คนเกิดวันไหนมีสัมผัสที่ 6 มากที่สุด

โดยมากคนที่สามารถสื่อจิตกับสิ่งลี้ลับได้จะเป็นคนที่เกิดธาตุน้ำ เพราะธาตุน้ำเป็นธาตุที่สื่อกับวิญญาณได้มากที่สุด โดยอาการอาจจะแสดงตั้งแต่การขนลุกเมื่อคุณอยู่ในระยะประชิดกับสิ่งลี้ลับ การเห็นเป็นเงาลาง ๆ หรือเห็นแบบเป็นตัวเป็นตน โดยคนที่เกิดธาตุน้ำก็คือ คนเกิดวันพุธและวันศุกร์ หากคุณเกิดในวันดังกล่าวอาจจะต้องเตรียมเครื่องป้องกันผีไว้ใกล้มือสักนิดนึง เช่น พระเครื่อง ผ้ายันต์ ตะกรุด เป็นต้น

พ.พาทินี