ระบบบีบบังคับให้รับบทเป็นนางเอก

ข้อมูลเบื้องต้น

ระบบบีบบังคับให้รับบทเป็น…นางเอก

เมื่อจู่ๆฉันก็ต้องมาตกน้ำตายแล้วต้องมาอยู่ในโลกอีกใบ พร้อมระบบบีบบังคับให้ฉันต้องกลายร่างมาเป็นนางเอกผู้แสนดี

ให้ตายเถอะ บ้าไปแล้ว! คนร้ายๆแบบฉันเนี่ยนะ เป็นนางเอก! ไข่ไก่คงออกลูกเป็นไดโนเสาร์กันพอดี

ตัวละคร

ริต้า แอนน์มารี จุดเด่น: ผมสีทอง ดวงตาสีฟ้า (แค่นี้ก็นางเอกจ้าล่ะ)

เด็กสาวที่มีระบบนางเอกมาคอยบีบบังคับแม้แต่การเดิน การยิ้ม การแต่งหน้า ทำผม ใส่เสื้อผ้า และบลาๆ

มันอาจจะดีถ้าไม่จู้จี้จุกจิกอย่างกับคุณย่าของทวดของยายของตาของปู่ของพ่ออีกที

เหอะ! ฉันริต้านะริต้า แค่ชื่อฉันก็เป็นนางเอกแหละย่ะ!

***

คุณแม่สายดราม่า มิเกล แอนน์มารี จุดเด่น: ผมดำ ดวงตาสีฟ้า

เป็นหญิงสาวผู้พ่ายแพ้ความรัก จนต้องระหกระเหินพาลูกสาวเร่รอน

มีพลังเวทย์เดี่ยวธาตุวิญญาณชนชั้นดวงดาว ภูมิหลังไม่แน่นอน

***

ระดับพลังเวทย์แฝงของชนชั้นทั้ง 7 (เรียงลำดับจากสูงสุดไปถึงต่ำสุด)

[เทวะ][ศักดิ์สิทธิ์][ดวงดาว][เผ่าพันธุ์][นักรบ][สามัญ][ทาส]

***

พลังเวทย์ยังถูกแบ่งออกเป็น 2 สาย ได้แก่

* เวทมนตร์สายธาตุพื้นฐาน * คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ ธาตุปกติที่พบเห็นโดยทั่วไป

* เวทมนตร์สายธาตุพิเศษ * คือ แสงสว่าง ความมืด วิญญาณ มายา และมิติ

(ธาตุกลุ่มนี้เป็นธาตุที่พบเจอได้น้อย เลยจัดอยู่ในสายพิเศษ)

***

ทวีปโนอาห์ มี 4 อาณาจักร คือ

1.อาณาจักรเอเดน เป็นอาณาจักรอันดับหนึ่งของทวีป

2.อาณาจักรเอวาน เป็นอาณาจักรอันดับที่สองของทวีป

3.อาณาจักรอัลเลน เป็นอาณาจักรอันดับที่สามของทวีป

4.อาณาจักรอันเดร เป็นอาณาจักรอันดับที่สี่หรืออันดับสุดท้ายของทวีป

***

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537

ห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอก ทำซ้ำหรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของนวนิยายเรื่องนี้

เพื่อนำออกเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนจะถูกดำเนินคดีตามกฎหมาย

(นิยายเรื่องนี้เนื้อเรื่องค่อนข้างเรื่อยๆไปตามอารมณ์คนเขียนนะ)

สถานะ: กำลังปั่น

ถ้าพวกคุณหลงทางเข้ามาอย่าลืมคอมเม้นท์และเป็นกำลังใจด้วยนะ

สามารถติดตามไรท์ได้ที่ช่องทาง Facebook : Moressa - พณาง

ระบบบีบบังคับ 001 : อัพเดทข้อมูล

อัพเดตข้อมูล

เฮือก!

ฉันพยายามหายใจเข้าเต็มๆปอดทันทีที่รู้สึกว่าฟื้นขึ้นมาจากน่านน้ำอันเย็นเฉียบ

ให้ตายเถอะ อยู่ๆก็สะดุดตกน้ำลงไปซะอย่างนั้น คนเห็นคงคิดว่าโง่ เดินไปแล้วขัดขาตัวเองตกจากสะพาน ยังดีที่ยังมีชีวิตรอดกลับมาจากนรกได้

โฮ้ะ แน่นอนว่าร้ายๆแบบฉันคงไม่น่าจะตายแล้วได้ขึ้นสวรรค์แน่นอนจ้ะ

“เป็นอะไรหรือเปล่าหนู”

“นั่นสิ ตัวเล็กขนาดนั้น ทำไมพ่อแม่ไม่ดูแลเลย ปล่อยให้ลูกตกน้ำไปได้ยังไง”

“พ่อแม่หนูอยู่ไหน จำได้ไหม?”

“ดูงงๆนะ ถึงจะฟื้นขึ้นมาพวกเราก็ควรจะพาไปหาหมอดีกว่าไหม?”

“พาไปแล้วเอาเหรียญที่ไหนจ่าย ดูเสื้อผ้าที่เด็กคนนี้ใส่ก็รู้ว่าพ่อแม่เองก็คงยากจน”

“นั่นสิ”

เสียงที่ดังอื้ออึ้งข้างหูฉันนั้นมันยิ่งทำให้ฉันเวียนหัวเข้าไปใหญ่ คนพวกนี้พูดอะไรที่ฉันรู้สึกงงๆจริงๆนะแหละ

“นี่ หนู รู้สึกเป็นยังไงบ้าง”คำถามที่ดังใกล้หูฉันมากที่สุดนั่นเอง

น่าจะถามฉันนั่นแหละ พวกเขาคงตกใจที่มีคนตกน้ำ

“ไม่เป็นไรค่ะ พักสักหน่อยคงดีขึ้น”เสียงเล็กของใครไม่รู้พูด

แน่สิ รู้สึกว่าเป็นฉันพูดนะ และฉันก็ขยับปากด้วย ใครมันกล้าเลียนแบบฉันพูดว่ะ!

“นี่…”อีกแล้ว

เสียงนี่มันเสียงเด็กผู้หญิงชัดๆ ใครมันล้อเล่นกับฉัน เดี๋ยวเถอะ ถ้าเห็นตัวฉันจะฟาดให้

ฉันคิดก่อนจะเงยหน้า กวาดสายตามองหาเจ้าของเสียงที่เลียนแบบฉันทันที

แต่!

ทำไมล่ะ คนพวกนี้เป็นใครกัน ทำไมพวกเขาตัวใหญ่จัง ทั้งสีผมสีตา ผสมปนเปไปหมด

ไม่น่ะ! นี่ฉันตกน้ำจนประสาทหลอนแล้วกำลังจะเป็นบ้าใช่ไหม?

ฉันส่ายหัวไปมา พยายามสะบัดความคิดหรือไม่ก็จินตนาการบ้าๆที่พบเห็นเมื่อสักครู่ออกไปทันที

“ดูท่าจะไม่ดีแล้วสิ เราควรพาไปหาหมอดีไหม?”เสียงของผู้หญิงสักคนพูดแนะนำอีกครั้ง

แต่กลับไม่มีเสียงตอบกลับ

“ระบบกำลังอัพเดทข้อมูลระยะสุดท้าย”

จู่ๆเสียงอีกเสียงก็ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบงั้น

รู้สึกว่าฉันใกล้จะบ้าเต็มทีแล้ว ฉันควรต้องไปหาหมอใช่ไหม? ต้องควรไปอย่างยิ่ง อาจจะเพราะการตกน้ำแล้วหัวกระแทกก้อนหินทำให้เกิดจินตนาการแปลกๆแน่นอนเลย

ฉันคิดขึ้นอย่างจริงจัง

“ระบบอัพเดทเสร็จเรียบร้อย โปรแกรมจะทำการจัดเรียงข้อมูลใหม่ให้สอดคล้องกับที่อยู่ปัจจุบันของโฮสต์ในอีก 5 วินาที”

“5…4…3…”

อะไร? เสียงของใคร

“2…1…”

ก่อนที่ฉันจะประสาทหลอนไปมากกว่านั้น ก็รู้สึกราวกับว่าสมองกำลังถูกป้อนข้อมูลบางอย่างเข้าไป

แน่นอนว่ามันค่อนข้างมากพอที่จะทำให้ฉันมีอาการเวียนหัวมากกว่าเดิมและโลกทั้งใบที่ฉันพึ่งพบก็กลายเป็นมืดสนิท

เอ่อ

ฉันสลบไปทั้งอย่างนั้นนั่นแหละ

…..

ฝากติดตามกันด้วยนะคะ อิอิ

เปิดเรื่องใหม่ขึ้นมาแบบมีจินตนาการ คือเห็นเขาเขียนนางร้ายเยอะแล้ว ขอแบบร้ายที่ต้องมาดัดจริตเป็นคนดีบ้างนะคะ อยากจะตบแต่ต้องยิ้มหวาน อยากจิกหัวด่าแต่ต้องก้มหน้ายอมรับผิดงี้ สะใจ! วะฮ่าฮ่า 555+

โบว์ไม่ได้บ้านะคะ โบว์ไม่ได้โรคจิต อาจจะมีนิดๆก็เถอะ

เปิดเรื่อง: 20/06/2563 (คนไทยติดโควิดเป็น 0 มาหลายวันแล้ว 555 ไม่เกี่ยวเนอะ)

ระบบบีบบังคับ 002 : หักคะแนนความประพฤติ

หักคะแนนความประพฤติ

ฉันมีอาการมึนๆจากเล็กน้อย ปานกลาง ไปหามากและมากที่สุด

โอเค หลังจากรู้สึกว่าอาการเป็นบ้าของฉันกำลังจะหายดี ข้อมูลเยอะๆที่เข้าสู่สมองฉันก็เริ่มเพิ่มเติมรายละเอียดอันเป็นข้อมูลปัจจุบันของฉันทันที

ที่บอกว่ามันเป็นข้อมูลปัจจุบันของฉันนะเหรอ?

เหอะ! ฉันตายแล้วนะสิ

ตายแบบไม่ค่อยจะดี คือเอาง่ายๆขัดขาตัวเองหล่นจากสะพานตกน้ำหัวกระแทกก้อนหินที่อยู่ใต้น้ำและตายแน่นอนว่าคุณบิดาผู้เป็นมาเฟียของฉันป่านนี้จะรู้เรื่องการตายของลูกสาวสุดที่รักหรือยัง

แต่ช่างเถอะ ฉันเป็นคนประเภทไม่แคร์โลก แคร์ใครอยู่แล้ว ตั้งแต่เด็กจนโตมีเงินให้ใช้ มีรถให้ขับ มีบ้านหรูๆให้อยู่ มีเพื่อนที่คอยปอกลอกและแมงดาที่ดูแบดบอยสักคนให้ควงฉันก็พอใจในชีวิตแล้วแหละ

“ตื่นแล้วเหรอลูก กินข้าวต้มสักหน่อยนะจะได้มีแรง”เสียงของแม่ฉันเองล่ะ

แม่ของเจ้าเด็กอายุห้าขวบที่ฉันเพิ่งเข้ามาอยู่ในร่างนี่แหละ บอกตรงๆว่าหล่อนดูหน้าตาดีพอสมควรหากเปลี่ยนลุคการแต่งตัวที่ดูจนๆนี้ออกไปอะนะ

“ค่ะ”ฉันตอบรับอย่างเซ็งๆ

ก้มหน้ามองข้าวต้มที่หาเม็ดข้าวไม่เจอก็ถึงกับต้องเบือนหน้านี้

นี่จะให้ฉันกินข้าวต้มน้ำใสแบบนี้เลยจริงๆนะเหรอ เนื้อสักชิ้นก็ไม่มี

“โฮสต์จำเป็นต้องกินนะครับ หากไม่กินจะถือว่าเป็นเด็กไม่ดี และแม่ของโฮสต์จะรู้สึกไม่ดีและเสียใจ หากโฮสต์ทำตัวแบบนั้น ผมจำเป็นต้องหักคะแนนความประพฤติ”

เสียงพ่อระบบดังขึ้นภายในหัวของฉันทันที ให้ตายเถอะ! มาเกิดใหม่เป็นเด็กแล้วยังมายากจนอีก นี่เรียกว่าเป็นชาวไร่อยู่หลังเขาของภูเขาของภูเขาอีกทีได้เลย

แถมที่สำคัญกว่านั้นคือ ฉันดันมาพกพาเอาระบบควบคุมความประพฤติแบบนี้ติดตัวมาด้วยอีก หรือเรียกมันว่าระบบนางเอกเลยก็ได้

แต่ละข้อนี่เรียกว่านางเอกในนิทานดิสนีย์ได้เลย

“ริต้าเป็นอะไรจ้ะลูก”

เสียงออกจะเหนื่อยล้าของผู้เป็นแม่นั้นทำให้ฉันเม้มปากแน่น ขอเป็นเด็กงอแงสักวันก่อนได้ไหม? อยากกินอะไรที่มีเนื้อกว่านี้อ่ะ

“เดี๋ยวริต้ากินเองค่ะ แม่ออกไปเถอะ”ฉันตอบกลับ

น้ำเสียงก็ออกจะห้วนนิดๆ หงุดหงิดนี่น่า เกิดใหม่แล้วเป็นคุณหนูรวยๆไม่ได้หรือไงกันทำไมฉันต้องจนด้วยว่ะ

“ริต้า…ฮึก”

เอาแล้วไง เอาแล้ว

คุณแม่ร้องไห้ไปแล้ว

“โฮสต์ครับ ผมจำเป็นต้องหักคะแนนความประพฤติของโฮสต์จริงๆ”

ทันทีที่เสียงระบบพูดจบ ฉันก็รู้สึกว่ามองเห็นตัวเลขติดลบไปถึง 10 คะแนนในทันที

……………

หน้าต่างระบบ

ริต้า แอนน์มารี

คะแนนความประพฤติ: -10/100(ระดับต่ำกว่าเกณฑ์นางเอกมาก)

ข้อเสนอแนะ: หากโฮสต์ไม่ปรับปรุงความประพฤติ โฮสต์จะเข้าสู่สถานะเชื่องช้า อ่อนแอ และหากติดลบติดต่อกัน 10 ครั้ง โฮสต์จะตายลงทันที

……………

เวรเอ้ย!

ฉันได้สบถด่าอย่างเหลืออด นี่ระบบนี้ติดลบ 10 ครั้ง มันจะทำให้ฉันตายเลยงั้นเหรอ?

แล้วใครมันใช้ให้มันมาติดตั้งระบบกับตัวฉันกันว่ะ!

เป็นนางร้ายพอว่า นี่ให้เล่นเป็นนางเอก มันจะเกินไปหน่อยแล้วนะ ฉันมันลูกสาวมาเฟียนะคะ ลูกสาวมาเฟียเคยทำดีกี่ครั้งในชีวิตก่อนที่จะตาย นับด้วยนิ้วเท้าข้างเดียวยังนับครบเลย

…..

ฝากติดตามกันด้วยนะคะ อิอิ

หนูริต้าลูกสาวคุณพ่อมาเฟีย ผู้มีความร้ายกาจถูกหักคะแนนลงไปแล้วตามระเบียบ ตั้งสติก่อนนะลูก ระบบก็ใจเย็นๆกับน้องหน่อยอย่าได้ปล่อยให้น้องตายสิค่ะ 555+

21/06/2563

ระบบบีบบังคับ 003 : โฮสต์กรุณายิ้มอย่างระมัดระวัง

โฮสต์กรุณายิ้มอย่างระมัดระวัง

หลังจากฉันทำความดีโดยการกอดปลอบผู้เป็นแม่แล้วระบบก็คืนคะแนน 10 คะแนนให้กับฉันทันที ส่วนฉันก็ได้แต่รำพึงรำพันต่อชะตาชีวิตอันยากจนข้นแค้นต่อไป

ที่นี่คืออาณาจักรเอวาน 1 ใน 4 อาณาจักรในทวีปโนอาห์ หรือจัดเรียงง่ายๆจากระบบที่ป้อนข้อมูลมาให้ฉันก็คือ

1.อาณาจักรเอเดน เป็นอาณาจักรอันดับหนึ่งของทวีป

2.อาณาจักรเอวาน เป็นอาณาจักรอันดับที่สองของทวีป

3.อาณาจักรอัลเลน เป็นอาณาจักรอันดับที่สามของทวีป

4.อาณาจักรอันเดร เป็นอาณาจักรอันดับที่สี่หรืออันดับสุดท้ายของทวีป

อาณาจักรทั้ง 4 นี้จัดเรียงลำดับตามความสำคัญและอิทธิพลที่ปกคลุมภายในทวีปโนอาห์ และชีวิตน้อยๆของฉันก็ได้เป็นหนึ่งในประชากรที่อยู่ในอาณาจักรเอวานที่เป็นลำดับสอง แต่แน่นอนว่าอาณาจักรลำดับที่สองจะไม่มีคนจนได้ยังไง และฉันกับแม่ก็เป็นหนึ่งในคนจนเหล่านั้นนี่แหละ

“ริต้าหายดีแล้วจริงๆใช่ไหม? ถ้าไม่ไหวก็พักอยู่บ้านดีกว่านะลูก”แม่พูดขณะที่ยกมือลูบหัวฉัน

ใจจริงฉันอย่างจะเบี่ยงหัวหลบอยู่หรอก ถ้าเกิดไม่ได้ท่องคำว่าความประพฤติติดลบสิบครั้งแล้วตายไปตลอดเวลานับตั้งแต่เมื่อวาน

“ริต้าไหวค่ะ ริต้าอยากไปช่วยแม่”

เอ่อ บอกตรงๆว่าวินาทีนี้อยากเป็นคนดีเหลือเกิน ได้โปรดประทานเส้นทางให้ลูกเถอะค่ะ

“โถ่ ริต้า ถ้าเกิดว่าแม่ไม่…”

จู่ๆแม่ของฉันก็พูดอะไรขึ้นมาแล้วก็ทำหน้าเศร้าอีกแล้ว หล่อนทำราวกับนางเอกมิวสิควิดีโออกหักรักคุดอะไรทำนองนั้น

ก็พอรู้แหละน่า

ก็ตอนนี้ฉันมันลูกไม่มีพ่อนิ ตั้งแต่จำความได้ (ระบบป้อนข้อมูลให้) ยัยหนูน้อยริต้าผู้น่ารักก็ต้องระหกระเหินเร่ร่อนมาตอนอายุ 4 ขวบ แล้วมาตั้งหลักปักฐานในหมู่บ้านอันห่างไกลความเจริญแห่งนี้พร้อมกับแม่บังเกิดเกล้าเพียงคนเดียว

ดูจากท่าทางแล้วแม่ฉันเมื่อก่อนก็น่าจะเป็นคนมีอันจะกินพอสมควรแหละ แต่พอตอนนี้มองยังไงก็เหมือนคนจนมากมายเข้าไปทุกที ผอมจนไม่รู้จะผอมยังไงแล้ว อาหารก็ไม่พอจะกินยังเจียดเงินมาทำขนมขายเป็นค่าเช่าบ้านอีก

โอ๊ย! แค่คิดก็จะเป็นลมสักหลายตลบ ระบบบอกทีสิเมื่อไหร่ฉันจะรวย

เป็นคนจนมา 2 วัน ฉันเริ่มรับไม่ได้เข้าไปทุกทีแล้วเนี่ย

“ยินดีเป็นอย่างยิ่งที่โฮสต์สนใจอยากจะถามขึ้นมาสักที”

หมายความว่าไง?

ฉันขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ ในขณะที่มือเล็กๆของฉันก็จับมือแม่เดินมุ่งหน้าไปที่ตลาดกลางหมู่บ้าน

“เมื่อโฮสต์สะสมคะแนนความดีทุกๆ 100 แต้ม โฮสต์จะสามารถแลกเปลี่ยนของรางวัลกับทางระบบได้ครับ”

จริงเหรอ?

ฉันถามในใจ ใบหน้าประดับรอยยิ้มขึ้นมาในทันที

“โฮสต์กรุณายิ้มอย่างระมัดระวังด้วยครับ แบบนี้เรียกว่าแสยะยิ้ม ไม่เหมาะกับคะแนนความประพฤติของนางเอก”

จ้ะ

ฉันคิดแล้วก็อยากจะกรอกตามองฟ้าสักร้อยตลบ

โลกที่ฉันมาอยู่นี้เรียกว่าโลกแฟนตาซีก็ว่าได้ เพราะที่นี่มีพลังเวทย์ และยิ่งกว่านั้นมันยังสามารถแบ่งชนชั้นความสำเร็จของแต่ละบุคคลได้ด้วย แต่ถึงอย่างนั้นระดับชนชั้นของพลังเวทย์ยังสามารถเพิ่มระดับขึ้นได้อีกด้วยหากคนๆนั้นมีความขยันและร่างกายตอบสนองกับพลังเวทย์ได้มากเพียงพอ

เมื่อเด็กคนหนึ่งอายุครบ 7 ปี จะต้องไปตรวจวัดพลังเวทย์ทุกครั้ง และนั่นแหละคือชะตาที่จะบ่งชี้ว่าใครจะเป็นอีกาใครจะเป็นหงส์

และแน่นอนว่ามีสิ่งหนึ่งที่ฉันอยากจะไขข้อข้องใจให้กับทุกท่านไว้ ณ ที่นี้ก็คือ

ทำไมฉันถึงมีระบบนางเอกอะไรแบบนี้อยู่กับตัว หรือจะเป็นเพราะว่าที่นี่คือโลกนิยายเรื่องหนึ่งใช่ไหม? เป็นนิยายที่ต้องเล่นตามบทใช่ไหม? ฉันถึงได้ต้องเล่นบทเป็นนางเอก อะไรทำนองนั้น

แน่นอนว่าผิดค่ะ

โลกนี้ไม่ใช่โลกของนิยายที่มีนางเอก พระเอก นางร้าย ตัวประกอบ ตัวละคร อาจจะมีก็แต่เจ้าชาย เจ้าหญิง องค์กษัตริย์ องค์ราชินี ที่อยู่ในแต่ละอาณาจักร

อ้าวแล้วทำไมฉันถึงมีระบบนางเอกล่ะ

นั่นสิ!

ฉันเองก็แปลกใจในตอนที่รู้ตัว แต่พ่อระบบนางเอกบ้าบอนี้ก็เฉลยว่าเกิดจากการสุ่มจ้า

สุ่มมั่วๆก็ได้อุกกาบาตมาครองเลย ไม่มีเหตุผลอะไรเป็นพิเศษแค่ผุดขึ้นมาจากน้ำแล้วเจอกับฉันมันก็ติดตั้งของมันเองทันที

ส่วนถามว่าใครเป็นคนสร้างระบบนี้นะเหรอ?…มันเฉลยว่าเป็นนักอะไรสักอย่างในอีกหนึ่งพันปีข้างหน้า หรือมันเรียกระบบนี้อีกอย่างคือระบบตรวจสอบคะแนนความประพฤติของมนุษย์นั่นเองเป็นระบบที่ปล่อยสุ่มเพื่อให้มวลมนุษยชาติเป็นคนดีกันมากขึ้นในอนาคตทำตัวเสมือนหลุดเข้าไปอยู่ในโลกของนิยาย เป็นตัวละครที่เรียกว่าพระเอกนางเอกกันทุกคน

เหอะ! หมั่นไส้

ใครมันจะเป็นพระเอกนางเอกกันทุกคนกันค่ะ ขนาดนิยายยังมีนางร้ายกับตัวเลวๆเลย สมกับความคิดคนยุคAI จริงๆ

ฉันสบถด่าในใจ ขณะที่แย้มรอยยิ้มหวานให้แม่ที่กำลังเดินจูงมือฉันอยู่ ดูแล้วช่างเป็นแม่ลูกที่รักกันดีจริงๆ

…..

ฝากติดตามกันด้วยนะคะ

ตอนอาจจะสั้นไปบ้างนะคะ แต่จะพยายามเขียนให้ได้เยอะๆ ใครหลุดเข้ามาอ่านก็คอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ

21/06/2563

อ่านต่อนิยายเรื่องนี้