“สวัสดีค่ะ ป้ามาแจ้งข่าว วันพรุ่งนี้ตรงกับแรม 14 ค่ำ เดือน 5 ประตูมิติเปิดตรงกันทุกบาน พลังงานจากนรกจะทำให้มีสัตว์นรกหลุดออกมายังโลก ขอให้ทุกคนเก็บตัวอยู่ในบ้าน ลาทุกงานทุกกิจ ขอร้อง 1 วัน เพราะพลังงานลบนี้เป็นพลังมีพิษ ดวงจะอ่อน ร่างกายจะอ่อนแอ อ่อนพลัง ได้ยินเสียงใดอย่าทัก ปิดม่านหน้าต่างให้มิด ไหว้พระ แจ้งเจ้าที่เลยว่าไม่ให้อะไรเข้าบ้าน มีเดรัจฉานปล่อยของปล่อยอวิชชามากที่สุดสู่อากาศ อดทน และมีสติให้มากนะคะทุกคน ป้าเป็นห่วง”
ผมได้รับข้อความนี้จาก 3-4 ครั้ง จาก 3-4 กลุ่มไลน์หลากหลายที่ผมค่อนข้างมั่นใจว่าเป็นกลุ่มสังคมอุดมปัญญามากพอควร แต่วันนี้เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าที่ตัวเองเคยมั่นใจนั้นจะถูกต้องไหม พร้อมกับอยากรู้จังว่า ป้าที่ว่าที่ใครคะ!!! และที่ป้าบอกให้ทุกคนมีสติเนี่ย คุณป้ามีสติไหมนะ
จริง ๆ แล้วเราต่างเคยได้รับข้อความอะไรแบบนี้มาสารพัดตั้งแต่จำความได้ ทั้งจดหมายลูกโซ่ ส่งต่อ 10 คนจะโชคดีทันที ถ้าไม่ส่งต่อจะตายโหงตายห่าทันที หรือบางทีก็มาในเวอร์ชั่นวิทยาศาสตร์ก็มีว่า “เที่ยงคืนถึงตี 3 คืนนี้นาซ่าประกาศเตือนว่าจะมีรังสีคอสมิคจักรวาลมาจากดาวอังคารส่งมายังโลก ให้ปิดโทรศัพท์มือถือ อย่าเก็บไว้ใกล้ตัวตอนหลับเพราะมันอันตรายมาก” หรือแม้แต่ล่าสุดร่วมสมัยที่หลายคนขาดสติจนเผลอไปเชื่อแล้วตกใจว่า “จะมีพายุฤดูร้อนลูกใหญ่หอบฝนเหลืองมาจากประเทศจีนที่มาพร้อมกับเชื้อโรค และสารเคมีมหาศาลปะปนมา อย่าโดนฝนในวันและเวลาดังกล่าวเด็ดขาด ทั้งหมดเป็นไปตามพุทธทำนาย”
“โอ๊ย กลุ้มใจ! ถามจริง ๆ ที่ส่ง ๆ นี่เชื่อกันจริง ๆ เหรอ นี่คือขยะในภาวะข้อมูลข่าวสารล้นโลกนะ เราควรช่วยกันคัดกรองทิ้ง ไม่ใช่เป็นส่วนหนึ่งของการขยายผลให้คนงมงายได้ข้อมูลผิดๆ เพิ่มขึ้นไปอีกนะครับ”
ผมตอบไปในกลุ่มไลน์กลุ่มหนึ่งที่มีแต่เพื่อนที่ค่อนข้างสนิทกัน
“อั๋นแกก็ทำซีเรียสไปได้ ก็แค่สนุกๆ แหละ อย่าจริงจังมากไปสิแก”
เพื่อนคนหนึ่งเสี่ยงตายตอบมาด้วยคงจับสัญญาณได้ว่าภูวนาทน่าจะกำลังหัวร้อนตอนบ่ายๆ อยู่พอดี ซึ่งจะว่าไปก็เป็นมุมมองที่น่ารักและก็ทำให้ผมพักอารมณ์ที่ร้อนเกินจำเป็นลงมาได้จริงๆ นั่นแหละ นี่คือเสน่ห์หนึ่งของพวกเราคนไทยที่เห็นอะไรก็ไม่ซีเรียส เครียดแค่ไหนก็หาเรื่องขำกันจนบางทีเรื่องเลวร้ายก็สามารถกลายเป็นเรื่องธรรมดา เพียงเพราะว่าเราชิน และคิดมาตลอดชีวิตว่าไม่เห็นจะเป็นอะไร
อย่าจริงจังมากไปสิแก!!!!
เมื่อมาคิดๆดู ผมก็ไม่ได้จริงจังมากเกินไปนะ ไม่อย่างนั้นจะทนอยู่มาได้ยังไงตั้งครึ่งชีวิตในประเทศที่มีความผิดปกติมากมาย เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดำเนินต่อไปแบบที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะดับไปเสียที เรามีกฎหมายที่เยอะแยะยาวเหยียด แต่ถึงเวลาจบง่าย ๆ แค่คนรวยไม่ติดคุก คนเพื่อนเยอะ มีเส้นสายรอด ส่วนคนที่นอนกอดความถูกต้องนั้นตายเพราะรอคอยความยุติธรรมที่ยังตัดสินผ่านกระบวนการยุติธรรมไม่จบสักที บางคดีอยากเร็วก็เร่ง แต่บางคดีคิดจะช้าก็อาจจะนานกว่า 10ปี จนบางทีรุ่นพ่อนะที่โดนโกงแต่กว่าจะได้ฟังคำตัดสิน พ่อนั้นตายและได้ทันกลับชาติมาเกิดใหม่กลายเป็นรุ่นหลานหรือเหลนมารับทราบคดีทันพอดีก็มีถมไป
อย่าลืมว่าความยุติธรรมที่ล่าช้า คือความอยุติธรรมที่สุดอย่างหนึ่ง
แต่เราก็อยู่กันมาได้หน้าตาเฉย ก็เพราะมัวแต่คิดกันไปว่า…
อย่าจริงจังมากไปสิแก!!
เรื่องบางเรื่องปล่อยวางบ้างมันก็ดีแต่ถ้าเราปล่อยวางเรื่องที่ควรยึดมั่นถือมั่นไว้ เช่นความถูกต้องและความดี เราก็จะได้ยืนอยู่กับที่เหมือนกับหลาย ๆ ปีที่ผ่านมานี่แหละ
ผมไม่ได้พูดแค่เรื่องการเมืองหรอกนะ แต่หมายถึงทุก ๆ เรื่องในชีวิต และอยากชวนให้เราทุกคนมาช่วยกันลองกลั่นกรองอย่างจริงจังมากขึ้นสักนิด ก่อนคิดจะปล่อยผ่านหรือส่งต่อข้อมูลข่าวสารใดผ่านมือ ปลายนิ้ว สมอง ตัวและหัวใจของเราออกไปสู่โลกจากนี้ไป เพราะมันส่งผลยิ่งใหญ่ไปได้ไกลกว่าที่เราคิด จนสามารถกลายเป็นวิถีชีวิตของคนทั้งประเทศไปได้แม้โดยไม่ตั้งใจ ซึ่งจะว่าไปก็เพราะไม่ตั้งใจนี่แหละ
แต่ถ้าใครยังนึกไม่ออกว่าแล้วฉันจะกลั่นกรองได้ยังไง ผมขอผายมือและขอสปอตไลท์ช่วยส่องไฟไปให้กับเรื่องเล่ากึ่งนิทานของ 3 คำถามเปลี่ยนโลก จากมหาปราชญ์โสเครติสแห่งกรีกโบราณ ที่ผมเคยอ่านเจอ และใช้เตือนตัวเองมาอยู่เสมอ ๆ เวลาเผลอ ๆ จะหลงเงาเมาข้อมูล เรื่องมันมีอยู่ว่า..
วันหนึ่งนักปรัชญาผู้ยิ่งใหญ่นี้ ได้พบกับคนรู้จักคุ้นเคยคนหนึ่งโดยบังเอิญ หลังจากสวัสดีทักทายกันตามประสา ชายผู้นั้นก็พูดขึ้นว่า “ท่านโสเครติสรู้อะไรมั๊ย? ผมได้ยินเรื่องเกี่ยวกับเพื่อนของคุณมาเรื่องนึงนะ”
“ช้าก่อน..”โสเครติสตอบ
“ก่อนที่ท่านจะเล่าอะไรให้ข้าฟังต่อไป ข้าอยากที่จะให้ท่านได้ลองตอบคำถามของข้าสักเล็กน้อย ข้าจะเรียกมันว่า 3 คำถามเปลี่ยนโลก หรือจะเรียกว่าบทกลั่นกรอง 3 ชั้นก็ได้”
คำถามแรก คือ “ความจริง”
“ท่านแน่ใจจริง ๆ ไหมว่าสิ่งที่ท่านกำลังจะบอกข้านั้นเป็นเรื่องจริง”
“เปล่าหรอก” ชายผู้นั้นตอบ
“จริง ๆ ข้าก็แค่ได้ยินเรื่องนี้มาจากคนอื่นอีกทีเท่านั้นเอง ก็เลย…”
“ไม่เป็นไร ๆๆ” โสเครติสกล่าว
“แปลว่าท่านก็ไม่รู้ว่าเรื่องที่ท่านรู้มาจริงหรือเท็จสินะ”
คราวนี้ เรามาลองดู
คำถามข้อที่ 2 คือ “ความดี” “เรื่องที่ท่านกำลังจะบอกข้า เกี่ยวกับเพื่อนของข้านั้น เป็นเรื่องดี หรือไม่?”
“ไม่เลย มันเป็นเรื่องตรงกันข้าม”
โสเครติส กล่าวต่อ “นั่นแปลว่าท่านต้องการบอกข้าเกี่ยวกับเรื่องไม่ดีของเขา แต่ท่านไม่แน่ใจว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือไม่”
“ไม่เป็นไรๆๆ เรายังมีอีก 1คำถาม”
คำถามข้อที่ 3 คือ “ความมีประโยชน์”
“ท่านคิดว่าเรื่องที่ท่านกำลังจะบอกข้าเกี่ยวกับเพื่อนของข้านั้น จะเป็นประโยชน์อะไรกับข้าหรือไม่”
“ไม่รู้สิท่าน คงจะไม่”
“อืมมม…ถ้าเรื่องที่ท่านจะบอกข้านั้น ไม่ใช่เรื่องจริง ไม่ใช่เรื่องดี และ ไม่มีประโยชน์ เหตุใดท่านจึงอยากบอกข้าเล่า”
ทุกข้อมูลข่าวสารที่ส่งต่อ หรือปล่อยผ่านมือถือของคุณออกไป ขอให้รู้ว่าทุกครั้ง มันคือเครดิตของชีวิตคุณเองนะ อยากจะเป็นคนที่ส่งอะไร มั่ว โกหก หลอกลวง งมงาย หยาบคาย ใจแคบ อคติ ก็อยู่ที่คุณจะให้เกียรติตัวเองมากน้อยแค่ไหน อันนั้นผมคงจะขอไม่ไปก้าวก่าย
ก็แค่หวังใจว่า แกทั้งหลายผู้ไม่จริงจัง และยัยคุณป้าแรม 14 ค่ำนั่นแหละจะได้มาอ่าน…
ไม่ได้ด่าใครหรอกนะ…อย่าจริงจังมากไปสิแก
