จะสายมั้ยนะ ??
เช้าที่เร่งรีบของวันนี้
ฉันขับรถออกจากบ้าน เพื่อไปทำงาน วันนี้ตื่นสายกว่าทุกวันเล็กน้อย แต่คุณก็รู้ว่า ไอ้คำว่าเล็กน้อยแม้เวลาเพียงเสี้ยววินาที ก็มีผลมหาศาลในกรุงเทพ มหานครน่าอยู่แห่งนี้
ในจังหวะที่ฉัน กำลังจะเข้าช่องทาง Easy pass
ซึ่งเป็นคันแรกในทางที่ฉันวิ่งอยู่ ไม่มีรถอยู่ข้างหน้าเลย ทางโล่งมาก
ฉับพลัน ! มีก็ CRV สีขาว ปาดหน้าฉันในจังหวะที่กำลังเข้าถึงระยะสแกน ฝับ!
ฉันโดนปาดหน้าอย่างแรง
โอเค ไม่เปนไร ฉันกลายเป็นรถคันที่สอง ไม้กันของคันหน้ายังไม่ทันได้ลงมา ขณะที่ฉันกำลังวิ่งตามเข้าไปในระยะกระชั้นชิด…..ไม้กั้นหล่นลงมา พร้อมหน้าจอขึ้นว่า ยอดเงินไม่เพียงพอ และเครื่องชำรุด !!!!
ฉันเอ๋อ!!! ไปชั่วขณะ
พนักงานในตู้เก็บเงินเปิดประตู เดินลงมา โบกไม้โบกมือ
ฉันกดไฟกระพริบแล้วถอยกรูด
เห้อ ! เช้าอันรีบเร่ง….
พนักงานตะโกนถามว่า "มีเงินในบัตรมั้ยครับ ? ขอบัตร Easy pass มาสแกนหน่อยครับ"
ฉันลดกระจกลง ทำหน้าเอ๋อๆ เพราะยังงงๆอยู่ ไม่คิดว่าเงินในบัตรจะหมดเพราะพึ่งเติมไป
ฉันรื้อเก๊ะหน้ารถ เพื่อควานหาบัตร จนของในเก๊ะ หล่นลงมากระจัดกระจายเละเทะไปหมด
อืมมมม รถฉันก็ไม่รกเท่าไหร่นะ
ด้วยความรีบเร่ง เร่งรีบ
บัตรอยู่ไหนวะ !!!! ไม่เจอ
ฉันรีบปิดกระจกแล้วขับรถเบี่ยงไปทางช่องทางรับบัตรธรรมดา
ไม่ทันแล้วเด๋วจะสายอีก ไม่ข้งไม่เข้ามันละ Easy pass แม่ง! บางทีก็เป็น Hard pass ว่ะ ฉันคิด…
โอเค ในที่สุดฉัน ก็ผ่านช่องทางด่วนนั่นมาได้ ขับรถอย่างสบายใจ…พลันนึกด่า ไอ้ CRV บ้าทำเสียเวลาไปอีก แต่ไม่เป็นไร ฉันคงไม่สายแล้วล่ะมั้ง แต่ยังไงซะต้องดูว่าทางด่วนจะติดอีกมั้ย…
ลุ้นๆ เพราะสงครามยังไม่จบอย่าพึ่งนับศพทหาร
เอาล่ะ ฉันขับมาจะลงทางด่วนแล้ว
วินาทีที่คิดว่าจะลงทางด่วน ฉันหยิบบัตรทางด่วนที่เสียบไว้ช่องข้างประตูรถ และกำลังจะควักเงินในกระเป๋าสตางค์ ….
พระเจ้า!
ฉันไม่มีเงินแม้แต่สตางค์เดียว …… ตายห่า ฉันใช้ชีวิตแบบไม่มีเงินสดมานานเป็นสัปดาห์แล้ว เพราะใช้โอนผ่าน net bank เอา
ทำไงดีวะ???
ฉันลดกระจกลงด้วยสีหน้า เศร้า ถามพนักงานเก็บเงินไปว่า "รับโอนเงินทาง net bank มั้ยคะ?"
"พอดี…ไม่มีเงินเลยอะคะ"
พนักงานยิ้ม ตอบว่า "ไม่เป็นไรครับ ค่อยมาจ่ายก็ได้…."
เห้ย ! ใจดีจัง ……..ฉันคิดในใจ
"คือทางเราจะทำหนังสือส่งไปที่บ้านนะครับ" แล้วคุณค่อยเอามาจ่าย
"อ๋อ ค่ะ" ฉันตอบไปเบาๆ พร้อมขอบคุณพนักงาน…..
วินานี้นั้น ฉันขอบคุณจริงๆ ขอบคุณที่เค้าไม่ชักสีหน้าไม่พอใจ ขอบคุณที่ยิ้มและพูดจาเย็นๆใส่ ขอบคุณจากใจ
ฉันขับรถลงทางด่วนด้วย หัวใจที่เต้นช้าลงนิดนึง เห้อ ! โล่งอกไป
แล้วก็ขับถึงออฟฟิศด้วยเวลาที่งดงาม
ฉันรอดไปอีกวัน…..
(กรุงเทพฯ ชีวิตดีๆที่ลงตัว ไปอีก!)
ไม่สาย
และไม่มีอะไรสายเกินไป
หลายครั้งในช่วงเวลาหนึ่งของวัน แค่มีใครสักคน ยิ้มให้ ไม่ใจร้าย ไม่ดุด่า ไม่บูดบึ้ง แค่นี้ก็ทำให้ชีวิตดีได้ทั้งวันแล้ว… ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันดีกว่า อย่าหันหลังให้กัน อย่าเย็นชาต่อกันนักเลย ไม่ว่าใครจะทำอะไรผิดพลาด ไม่มีเรื่องอะไรใหญ่เกินกว่าต้องไปตัดสิน หรือด่าทอกัน ถ้าเราใจเย็นลงได้ สถานการณ์เลวร้ายก็จะกลับกลายเป็นดีได้ ฉันคิดว่า หลายๆครั้งอยู่ที่การสื่อสาร เราจะได้ไม่ต้องยิงกัน ทะเลาะกันให้ปวดหัวใจ…..
By:Memoriesวันวาน
