--------------------------------------------
ย้อนกลับไปปี พ.ศ.2538 ชายหนุ่มได้ลาออกจากโรงพยาบาลที่ จ.ลำพูน เพราะไม่ได้เงินเดือนมาหลายเดือน เริ่มจะไม่มีกิน เมื่อขายโรงพยาบาลสำเร็จ ก็ได้มาทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่งในตำแหน่งผู้จัดการโครงการ(project manager)ดูแลระบบคอมพิวเตอร์ให้ โดยมีหัวหน้าเก่าเป็นผู้จัดการทั่วไป (GM) ซึ่งมีเลขาสาวสวย ทั้งบริษัท มีพนักงานประมาณ 20 กว่าคน
เลขา คนนี้เป็นเด็กสาวสวย หุ่นดี ชอบแต่งตัวค่อนข้างโป๊ คล่องตัว แต่นิสัยเอาแต่ใจ รักใครก็ทุ่มใจหมดเลย เกลียดใครคือเกลียดเข้ากระดูกดำ เมื่อชายหนุ่มมาทำงาน ด้วยความสนิทกับผู้จัดการ ทำให้ชายหนุ่มสนิทกับเธอไปด้วย เลขาสาวคนนี้เธอเป็นคู่อริกับฝ่ายบุคคล เพราะการทำงานที่บางครั้งต้องเกี่ยวเนื่องกระทบกระทั่งกัน จนมีอยู่วันหนึ่ง ฝ่ายบุคคลด่าเลขากลางห้องประชุมเรื่องความประมาทเลินเล่อในการทำงาน ฝ่ายเลขาเธอโกรธจัด จนตอนเที่ยงก็แอบไปเอาเหรียญบาทกรีดรถรอบคัน ตกตอนเย็นฝ่ายบุคคลเดินร้องไห้ กลับขึ้นมาด่าแม่เลขาลั่นบริษัท แต่เธอก็ไม่ยอมรับ ให้หาหลักฐานมาให้ดู ซึ่งสมัยนั้นยังไม่มีกล้องวงจรปิด ทำให้หาหลักฐานไม่ได้ รปภ.ก็อยู่เฉพาะทางเข้าตึกจอดรถ
ผ่านไปได้หลายสัปดาห์ เย็นวันหนึ่ง หลังจากที่ชายหนุ่ม ได้เข้าไปทำงานพิเศษตอนมืดที่แถวสุขุมวิท เพราะไปรับจ้างลงระบบและเขียนโปรแกรมให้คลีนิคชื่อดัง ทางเลขาสาวได้โทรหาเขาด้วยน้ำเสียงร้อนรน
เลขา : พี่อ้วน ช่วยมารับกลับบ้านได้มั้ย รถเฉี่ยวขอบทางลงยากแตกอยู่ที่ลานจอดรถ มันเปลี่ยวมากเลย
ชายหนุ่ม : พี่ไปรับไม่ได้ครับ พี่กำลังประชุมกับคุณหมออยู่ แล้วโทรแจ้งประกันหรือยัง มีใครอยู่ที่บริษัทอีกมั้ย
เลขา : เหลือแต่อีนั่น อย่างไรฉันก็ไม่พึ่งมันหรอก ประกันแจ้งไปแล้ว เขากำลังจะมา
ชายหนุ่ม : รออยู่นั่นแป๊ปเดียว เดี๋ยวพี่จัดการให้
ชายหนุ่มก็รีบกดหาพี่ฝ่ายบุคคลที่บริษัท
ชายหนุ่ม : พี่ครับ น้องเลขาเขารถเกิดอุบัติเหตุเฉี่ยวกำแพงยางแตกที่ลานจอดรถ จะรบกวนพี่ไปดูและส่งน้องที่บ้านได้มั้ยครับ น่าจะกลัวมากตอนนี้ มันมืดมากแล้วด้วยครับ น้องเขานั่งรถเมล์ไม่เป็น พี่อย่าโกรธน้องเขาเลยนะครับ เรื่องที่โดนขูดรถ
ฝ่ายบุคคล : จ้า ไม่เป็นไร พี่กำลังจะกลับพอดี เดี๋ยวแวะไปดูแล้วส่งกลับบ้านเองค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง พี่ให้อภัยนานแล้ว น้องเขาวัยรุ่นอยู่ ยังแยกไม่ออกว่าเรื่องงานเรื่องส่วนตัว
ชายหนุ่ม : ขอบคุณมากๆครับ พี่
วันรุ่งขึ้น เลขาหอบดอกไม้ช่อใหญ่ไปขอโทษและขอบฝ่ายบุคคล แล้วก็สำนึก ไม่ก้าวร้าวเหมือนเดิม พร้อมยอมรับผิดและยินดีจ่ายค่าทำสีให้ ถึงแม้หลังจากวันนั้นจะมีกระทบกระทั่งกันบ้างเรื่องงาน แต่ก็ไม่รุนแรงเหมือนเมื่อก่อน
--------------------------------------------
ปล. เราควรแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัว อย่าเอามาปนกันครับ ทะเลาะกันเรื่องงาน เลิกงานแล้วก็จบ อย่าเอาไปอาฆาตไปโยงเรื่องส่วนตัว ทุกอย่างมีกรรมเสมอ และคนเป็นผู้ใหญ่ควรมีใจให้อภัยผู้น้อยหรือเด็กที่ประสบการณ์น้อยกว่า อย่าไปเก็บมาคิดแค้นจนเกินงาม ควรที่จะคิดไปแก้ไขปรับปรุงดีกว่า ผลของการให้อภัยมักออกมาดีเสมอครับ
