อย่าให้อภัยง่ายไปจนไร้ค่า - ดีเจพี่อ้อย

เมื่ออาทิตย์ก่อน มีคนชวนไปพูดให้จิตอาสาที่มาอ่านหนังสือเสียงให้ผู้พิการสายตาฟังค่ะ ในฐานะคนที่ใช้เสียงในการทำงานมาค่อนชีวิต แต่กลับได้วิธีคิดดีๆกลับมาเยอะมาก ทั้งที่ตั้งใจไปเป็น “ผู้ให้”แท้ๆ  

วันนั้นได้พบอาจารย์ วิริยะ นามศิริพงศ์พันธุ์ ท่านตาบอดทั้งสองข้าง แต่เรียนหนังสือจบจนเป็นศาสตราจารย์ จากจิตอาสาที่อ่านหนังสือเสียงให้ฟัง อาจารย์เล่าว่า มาตาบอดตอนโตยิ่งต้องปรับตัวเยอะมาก มีคนเคยพูดว่า “โอ๊ย จะอยู่ยังไงต่อล่ะ ช่างเป็นเคราะห์กรรมจริงๆเลยเนอะ” 

แต่ประโยคที่อาจารย์บอกตัวเองคือ “คนฉลาดต้องมองเคราะห์คือโอกาส คนประมาทจะมองโอกาส เป็นเคราะห์” เมื่อมองไม่เห็น ต้องยอมรับสิ่งที่เป็นให้ได้ จนมาเจอ มิสเจนิวีฟ คอลฟีลด์ ผู้ก่อตั้งโรงเรียนสอนคนตาบอด ซึ่งสอนอาจารย์ว่า “คนตาบอด ทำได้ทุกอย่างแหละ อาจจะต้องใช้เวลาหน่อย 

แต่เราทำได้ อีกอย่าง ยิ่งตาบอด เรายิ่งต้องเป็นผู้ให้” ตอนนั้นอาจารย์คิดในใจว่า ตามองไม่เห็นดูแลตัวเองยังไม่รอดเลย จะช่วยคนอื่นยังไง 

แต่เอาน่ะไม่ว่าชีวิตจะเจออะไร ยังไงต้องยิ้มไว้ ค่อยๆทำทุกอย่างที่อยากทำ ครั้งหนึ่งมีคนมาเลี้ยงอาหารเด็กๆที่โรงเรียนสอนคนตาบอด เพราะต้องการทำบุญครั้งสุดท้ายก่อนฆ่าตัวตาย แต่พอมาเห็น คนตาบอดยังยิ้มได้ ทำให้เขากลับไปถามตัวเองว่า แล้วคนที่ยังมองเห็นทุกอย่างสบายๆจะฆ่าตัวตายทำไม? .. 

วันนั้นอาจารย์ถึงเข้าใจว่า ต่อให้ตามองไม่เห็น แต่ก็เป็นกำลังใจให้ใครๆได้ แค่ยิ้มให้ไหวเท่านั้นเอง .. เอามาเล่าสู่กันฟัง เผื่อเป็นพลังให้หลายๆคนนะคะ ในยุคที่เราพูดถึงการฆ่าตัวตายกันบ่อยขึ้น และบางคนไม่ใช่แค่พูดด้วยซ้ำ คำถามของหลายๆคนที่ส่งเข้ามาคุยกันระยะหลังๆ พอหมดพลังก็เริ่มบ่นอยากตาย 

“ พี่อ้อยคะ คือหนูกับแฟนอยู่กินด้วยกันมา10ปี มีลูกด้วยกัน1คน ตอนนี้แฟนหนูไปมีผู้หญิงอีกคน เราแยกกันอยู่ หนูรักเขามากถึงขั้นครั้งหนึ่งเคยฆ่าตัวตายแต่รอดมาได้ พ่อกับแม่หนูเลยไม่อยากให้หนูกับลูกคุยกับเขาอีก ใกล้ถึงวันเกิดลูก เขาจะมารับลูกไปเที่ยวแม่ก็ไม่ยอม

พูดกรอกหูหนูทุกวันว่าเขาไม่รักหนู เขาก็ขอโอกาสบอกจะกลับมา หนูรักเขามาก แต่พ่อกับแม่ก็ไม่ยอมหนูควรทำไงดีคะ ถามเขา เขาก็บอกว่ายังรักหนูอยู่”

ดีแค่ไหน ที่น้องยังรอดมาได้ ฆ่าตัวตายเพื่อคนที่ไม่ได้รัก แล้วมาทำร้ายหัวใจคนที่รักเราเท่าชีวิต ไหนจะลูกอีก พ่อทิ้งไป แม่ก็ยังใจร้ายจะทิ้งเขาไปอีกคนหรือ? ฆ่าตัวเรา แล้วจะทำให้เขารักเรามากขึ้นไหม 

น้องก็มีลูกเช่นกัน ถ้าวันหนึ่งลูกเรา ไปรักคนอื่นเขา จนถึงขั้นยอมทำร้ายตัวเอง คนเป็นแม่จะรู้สึกยังไง นั่นคงไม่ต่างจากหัวใจของคนทึ่เป็นพ่อแม่เรา  

รักกันมาเป็น 10 ปี ทำไมความรู้สึกดีและผูกพัน ถึงเกิดขึ้นกับฉันฝ่ายเดียว รักเธอ ฉันตั้งหน้าตั้งตาซื่อสัตย์ เธอรักฉันยังไงถึงคิดไปมีใครต่อใคร ทำร้ายหัวใจครอบครัวแค่ไหนก็ไม่เห็นแคร์ เขาขอโอกาสบอกว่าอยากกลับมา 

ต้องดูให้ดีว่า เขากลับมาเพราะมีใจหรือแค่ไม่มีที่ไปเฉยๆ เห็นมาเยอะค่ะ ปากบอกว่าอยากกลับมา แต่อีกขายังไม่ก้าวออกมาจากคนใหม่เลยด้วยซ้ำ  

กว่าคนอ่อนแอจะค่อยๆเข้มแข็ง ต้องใช้แรง พลังและวันเวลา พอเขากลับมา อย่าเพิ่งโดดกลับไปหาเขาเร็วนัก “ขอโอกาส” แปลว่าเขาสำนึกถึงความผิดพลาดไหมว่าได้ทำร้ายใจใครต่อใคร ไม่ใช่แค่เราแต่คือพ่อแม่เราด้วย อยากได้ ก็มา อยากลาก็ไป ให้อภัยไวนัก 

เขาจะเห็นคุณค่าความรักที่เรามีจริงหรือ? ความรักที่ทนให้อภัยทั้งที่ใจพัง ทรยศหัวใจเรา ยังไม่เท่าทรยศหัวใจลูก จะรักเขามากแค่ไหน สุดท้าย ต้องรักตัวเอง เมตตาตัวเอง ต่อให้น้ำตาสร้างใหม่ได้ทุกวัน แต่จะเสียน้ำตาแต่ละครั้งต้องเสียไปกับใครที่คู่ควร 

รักเขาพี่เข้าใจ ถ้าเขารักเรามากมาย ทำไมจะรอไม่ได้กับบางเงื่อนไข ใช้เวลาในการดูใจให้นาน จะได้ไม่ทรมานกับการทำใจ ซึ่งใช้เวลานานกว่า อย่านับว่า เราก็เคยใช้ชีวิตคู่กันมาตั้ง 10 ปี วันนี้เขาพังความไว้วางใจทั้งหมดไม่มีเหลือแล้ว 

เราต้องเริ่มนับ 0 กันใหม่ด้วยซ้ำ พ่อแม่เราเห็นวันที่เราหมดพลัง ท่านคงใจพังไม่น้อยไปกว่าเรา วันนี้เขาจะกลับมา ก็ต้องใช้เวลาในการฟื้นฟูความมั่นใจ ให้เขาเดินกลับเข้ามาในชีวิตเราง่ายไป เขาจะเห็นคุณค่าอะไรกับการให้อภัย

คำว่า “รัก” ออกเสียงง่าย บางคนถึงพูดๆไป ทั้งที่ใจไม่ค่อยรู้สึก ถ้าเขายังรักหนูอยู่ เขาต้องทำให้หนูเห็นว่าต่อให้ลำบากยากเย็น เขาก็ยังยืนยันอยากกลับมาเป็นครอบครัว 

พิสูจน์หัวใจให้พ่อแม่เรายอมรับให้ได้ว่าเขาตั้งใจแค่ไหนในการกลับมาสร้างครอบครัวกันใหม่ ไม่ใช่เราไปโกรธพ่อโกรธแม่ ที่ไปพูดแย่ๆกับเขา บางทีท่านอาจจะเป็นตัวช่วยให้เรา ได้เห็นความตั้งใจของเขา ว่าเวลาที่เจอโจทย์ยาก ๆ เธอจะยังอยากกลับมาหาฉันอีกไหม?