“ฟลุค เกริกพล” ไม่พร้อมทำใจยอมรับ “เบียร์” จากไปแล้ว เสียดายชีวิตน้อง!

น้องชาย “เบียร์ สรณัฐ” หรือ “สรณัฐ มัสยวานิช” จากไปอย่าง กะทันหัน ในขณะที่ “ฟลุค เกริกพล” หรือ “เกริกพล มัสยวานิช” อยู่ต่างประเทศ จึงไม่ได้มาร่วมงานพิธีสวดอภิธรรมศพด้วย เมื่อถามเรื่องนี้กับ “ฟลุค” ยอมเล่า “ทุกวันนี้ใจคิดว่า น้องชาย ยังอยู่ในใจ ยังไม่พร้อมรับการสูญเสีย”

(คำถาม) : พูดถึงเรื่อง "เบียร์" น้องชาย ทราบข่าวเสียชีวิตตอนอยู่เมืองนอก?
“ฟลุค เกริกพล” : ตอนนี้ก็เดี๋ยวใกล้แล้วครับ เรากำลังจะไปลอยอังคารน้อง ให้ที่บ้านรอ พึ่งจะจัดการเสร็จว่าเราจะไปยังไง ก็คือเดี๋ยวจะไป ไม่เกิน เดี๋ยวนะ ไม่กี่วัน น่าจะอาทิตย์กว่า

(คำถาม) : ในตอนนั้นเป็นยังไง?
“ฟลุค เกริกพล” : ก็ งง ครับ เอาจริงๆ มันเป็นอะไรที่เราคาดไม่ถึงอยู่แล้ว แล้วก็ พูดตรงๆตอนนี้ยังไม่รู้สึกว่า ไม่รู้สึกว่าจริง วันนี้ผมยังไม่รู้สึกว่าเป็นเรื่องจริง เราก็เจอกัน สมมุติทุกวันเกิดของใครสักคนในบ้าน ก็มีนัดกินข้าวกันบ้างอยู่เรื่อยๆ สมมุติสัก2เดือน ก็ต้องมีสัก2ครั้ง หรือ3เดือน2ครั้ง อย่างน้อย อันนี้ก็ไม่ได้เจอกันประมาณ ประมาณนั้นพอดี ก็อาจจะรู้สึกว่ามันยังไม่จริงก็ได้ ตอนนี้ก็ยังเชื่อว่าไม่จริงอยู่เลย คือยังไม่กล้าไปหาน้องที่บ้าน ไม่อยากไปรับความรู้สึกนั้น แต่มันก็ใกล้ละ เพราะผมว่าจะไปเยี่ยมน้องที่บ้านก่อน ก่อนที่จะไปลอยอังคาร

(คำถาม) : ก่อนหน้านี้รู้ไหมว่าเขามีปัญหาสุขภาพ?
“ฟลุค เกริกพล” : จริงๆ เขาก็เป็นคนมีปัญหาเล็กๆน้อยๆ มันไม่ได้เยอะอ่ะครับ เช่น สมมติต่อมน้ำเหลืองไม่ดีต้องใช้สเตียรอยด์ในการทา มันเป็นเรื่องปกติที่เรารับรู้ตั้งแต่เขาเป็นเด็กๆ เราก็รู้สึกว่าอันนี้เป็นเรื่องปกติ แต่ไม่ได้รู้สึกว่าเราจะต้องเป็นคนที่ ผมนึกว่าเขาต้องเป็นคนมาจัดงานศพให้ผมอ่ะ ผมเป็นพี่เขาเยอะพอสมควร หลายปีไม่ถึง10 แต่ก็เยอะ

(คำถาม) : เป็นจังหวะที่ไปต่างประเทศไม่ได้มาร่วมงานน้อง?
“ฟลุค เกริกพล” : ก็เพิ่งไปพอดี แล้วก็ จริงๆ แล้วมันเป็นจังหวะที่ผมกำลังจะย้ายเมือง คือที่ไปอเมริกาเนี่ยเราจะไปทำร้านอาหาร แล้วมันต้องไปทั้งแอลเอแล้วก็เวกัส มันเป็นวันที่ผมจะย้ายไปเวกัสพอดี เราใช้วิธีขับรถไป เพราะว่าของมันก็ไม่สามารถบินไปได้ ถ้าผมไปน้องลีกับนาชาตาก็จะไม่ที่อยู่ แล้วงานที่จะไปเทรนก็เทรนไม่ทัน แล้วบินกลับ มันก็เหลือ3 เขาลดเวลาเพราะมันติดสงกรานต์ เหลือ3วัน มันก็บินกลับมายังไม่ถึงเลย ก็จะจบแล้ว ก็เลยคุยกับที่บ้านว่ายังไงดี ก็เลยคุยกันว่างั้นก็ช่วยเก็บไว้ก่อน แล้วเดี๋ยวไปขอจัดการเรื่องลอยอังคารได้ไหม ประมาณนี้

(คำถาม) : แต่ตอนอยู่ที่นั้นใจเราก็ไม่ดี?
“ฟลุค เกริกพล” : คือวันแรกมันก็ ก็งง แล้วพออีกสัก 3-4 วัน เราก็ไปทำบุญ เราไปวัดไทยที่นู้น ก็ทำบุญให้น้อง ก็เป็นครั้งแรกที่เวลาเราทำบุญแล้วเราจะอุทิศส่วนกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวร นู้นนี่นั่น ให้คุณทวดที่ล่วงลับไปแล้ว หรือคุณตาคุณยายฝั่งคุณแม่ อันนี้เป็นครั้งแรกที่ไม่ได้นึกถึงใครเลย นึกถึงเบียร์คนเดียว นึกถึงน้องไปเลย ก็พูดถึงให้น้อง แล้วก็ระหว่างที่เราทำบุญ คือผมเป็นคนไม่ค่อยอินกับศาสนาเท่าไหร่ แต่วันนั้นก็ขนลุก รู้สึกเหมือนน้องมา (รู้สึกยังไงถึงสัมผัสได้ว่าน้องมา?) ก็คงเหมือนกับว่า เราคงทำบุญแล้วนึกถึงเขาคนเดียว เราก็รู้สึกว่าเขามารับ พูดก็ขนลุกอีกแล้ว

(คำถาม) : มีลางอะไรไหม?
“ฟลุค เกริกพล” : ไม่มีๆ เพราะว่าก่อนหน้านั้นเป็นวันเกิดน้องอชิ ก่อนจะไปแค่ไม่กี่วัน แล้วเราก็จัด เบียร์ก็ยังมา เป็นคนถ่ายวิดีโอให้ สไตล์เบียร์ แล้วก็แบบเหมือนเดิม คือเขาเป็นคนน่ารัก เขาเป็นคนที่รักพี่รักน้องมาก แล้วก็จะเป็นคนเดียวในพี่น้องที่จะมีของขวัญให้นาตาชาตลอด คือทุกครั้งที่มาจะต้องซื้อของมาให้หลาน ซึ่งแบบของขวัญก็น่ารัก เป็นแบบเป้ ทุกวันนี้เราก็จะบอกนาตาชาอันนี้อาเบียร์ให้หนู

(คำถาม) : มีอะไรที่ติดค้างที่ยังไม่ได้บอกน้องชายไหม?
“ฟลุค เกริกพล” : ไม่มี เพราะว่าผมก็คุยกับเขาเรื่อยๆ มันเหมือนกับว่า ไม่ว่าจะมีปัญหาอะไรก็ตาม ถ้าปัญหาที่เขาคิดว่ามันหนัก คิดว่าปรึกษาผมได้ เขาก็จะโทรมา เขาจะเป็นคนที่คุยกับผมเป็นชั่วโมง ในหลายๆครั้งที่มีปัญหาชีวิต (หลานๆดูผูกพันกับอาเบียร์มาก?) ก็เขาเป็นคนที่เล่นกับหลาน แล้วก็เอาจริงๆที่บ้านไม่ได้มีหลานคนอื่น ที่บ้านเบียร์ก็มีแค่อชิ แล้วก็นาตาชาเลย ก็เลยทำให้สนิทกัน บ้านผมไม่ได้บ้านใหญ่

(คำถาม) : หลานๆถามถึงไหม?
“ฟลุค เกริกพล” : อชิเลยวัยที่คุยกัน 21 ละ นาตาชายังไม่รู้จักอาเบียร์ดีเท่าไหร่ เจอกันแค่ไม่กี่ครั้ง แต่เขาก็จำได้ เราก็จะเปิดวิดีโอให้ดูเรื่อยๆ เอาของเล่นให้ดูว่าอาเบียร์ซื้อมาให้นะ

(คำถาม) : ฝันถึงบ้างไหม?
“ฟลุค เกริกพล” : ไม่ได้ฝันถึง (ไม่มาเลยหรอ?) ไม่มา (เขาเรียกว่าไหลใช่ไหม?) น่าจะเป็นอย่างงั้น

(คำถาม) : คุณหมอได้บอกไหมว่าสาเหตุมาจากอะไร?
“ฟลุค เกริกพล” : ผมได้รับคำบอกกล่าวจากคุณพ่อ จากน้อง ผมไม่รู้เรื่องเลย อยู่ดีๆพ่อก็พิมพ์มาในกรุ๊ปว่า น้องไปแล้วนะ ผมก็งงว่า คืออะไร หรือพูดเล่น? ผมก็จะเป็นแบบ พ่อพูดเล่นหรอ คือเป็นเรื่องพูดเล่นหรอ ไม่ได้พูดเล่น อะไรอย่างนี้ ก็ตกใจครับ ตกใจ (น้องจากไปเพราะไหลตาย?) “ใช่ครับ” (เกี่ยวกับไลฟ์สไตล์นอนดึก กินดื่ม?) เราไม่รู้จริงๆ แต่ว่าก็แค่เสียดาย เสียดายว่ามันเร็ว คือถ้าสมมติว่าไปสัก คือผมไม่รู้นะว่าเมื่อไหร่มันคือเวลาที่ใช่ แต่ว่าถ้ามันเกินสักเลขห้าเลขหก ต่อให้ใช้ชีวิตแย่แค่ไหนก็ยังโอเครเนาะ แต่นี้มันเร็วมาก

(คำถาม) : สภาพจิตใจคนในครอบครัวเป็นยังไงบ้าง?
“ฟลุค เกริกพล” : ตอบแทนคนอื่นไม่ได้ เพราะยังไม่ได้คุยกันเลย เพราะว่า มันเหมือนกับว่าเราพยายามคุยไม่อยากพูดถีงอ่ะ ไม่มีใครอยากพูดถึง พอพูดถึงแล้วมันก็จะรู้สึก ทุกวันนี้ผมเองก็พยายามที่จะไม่แตะส่วนนี้ในหัวว่าน้องไม่อยู่ เพราะก็เชื่อว่ายังอยู่

(คำถาม) : ตอนนี้ทำใจได้หรือยัง?
“ฟลุค เกริกพล” : ผมไม่อยากทำใจ รู้สึกว่ามันไม่ใช่เวลาที่จะต้องทำใจ ผมว่าวันลอยอังคารอาจจะเป็นอีกฟิลลิ่งหนึ่ง แต่วันนี้ก็ยังรู้สึกว่ายัง

(คำถาม) : แพลนลอยอังคารที่ไหน?
“ฟลุค เกริกพล” : ก็คิดว่าไป ผมคิดว่า คิดแทน (หัวเราะ) ผมไม่อยากไปอยู่แบบไกลๆ ที่มันแบบน่ากลัวๆ บางคนเขาก็จะแบบออกทะเลใช่ไหมครับ ให้ไปไกลๆ ผมก็คิดกับที่บ้านว่า ทุกคนชอบแบบความสุข แฮปปี้ ชอบดนตรี ก็เลยจะลอยแบบออกไปเจ้าพระยาเนี่ยแหละ ออกไปข้างนอกหน่อย แต่ให้มันมีความรู้สึกว่าอยู่ในเมือง คือแบบไปเยี่ยมได้ ถ้าเป็นผม ผมก็ไม่อยากไปอยู่ไกลๆนะ ขออยู่สวยๆ ถ้าเกิดที่บ้านไม่ว่ากัน โรยที่สระก็ได้ ถ้าเป็นผมๆอยากอยู่ใกล้ๆ ผมไม่อยากไปไกลนะ ให้ไปไหน ไม่เอานะ แบบเอาใกล้ๆได้ไหม กลัวเหมือนกัน ก็เลยคิดแทนๆ ก็หวังว่าเขาจะชอบ